Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Η αγάπη απορρίπτει τις ταμπέλες...

Ο Έμερσον μιλώντας για ένα απλό αγριόχορτο, είπε ότι πρόκειται για “ένα φυτό του οποίου οι αρετές δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί”. Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους έχουμε περιφρονήσει σαν αγριόχορτα, επειδή, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, μας φάνηκε ότι δεν άξιζαν την αγάπη και την προσοχή μας. Οι άνθρωποι με τους οποίους επιλέγουμε να συνδεθούμε είναι προφανώς προσωπικές επιλογές, και έτσι πρέπει να είναι. Έχω την αίσθηση ωστόσο, ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρων και πολύ λιγότερο περιορισμένος αν εξετάζαμε πιο προσεκτικά τις ταμπέλες και τις δικαιολογίες που χρησιμοποιούμε για να κρατήσουμε αποστάσεις από τους άλλους. Αν το κάναμε, μάλλον θ΄ανακαλύπταμε ότι αυτές οι βολικές κατηγοριοποιήσεις βασίζονται σε απαρχαιωμένες κασέτες που συνεχίζουν να παίζουν μέσα στο κεφάλι μας. Στην προσπάθειά μας να εντάξουμε σε κατηγορίες τους ανθρώπους, καταλήγουμε να ελαχιστοποιήσουμε την αξία τους ή να τους αποκλείουμε για λόγους εντελώς αβάσιμους: χρησιμοποιούμε ως κριτήριο την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική θέση, την οικονομική κατάσταση, το χρώμα της επιδερμίδας, τη θρησκεία, την εθνικότητα…οτιδήποτε για να κρατηθούμε μακριά από όσους είναι διαφορετικοί από εμάς. Αυτό, φυσικά, μας απαλλάσσει από τον κόπο να αναπτύσσουμε ανεξάρτητη, αυτόνομη σκέψη και να αξιολογούμε κάθε άτομο ως ξεχωριστή και άξια σεβασμού προσωπικότητα. Είναι πολύ πιθανό οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συναντάμε να αξίζουν στην πραγματικότητα μεγαλύτερη προσοχή απ΄όση τους δίνουμε. Και ποιός ξέρει; Μπορεί να ξαφνιαστούμε ανακαλύπτοντας ότι τελικά δεν είναι αγριόχορτα, αλλά μάλλον λουλούδια, κι εμείς παραλείπαμε να σταθούμε για να τα εκτιμήσουμε….

Απόσπασμα από το βιβλίο του Leo Buscaglia Γεννημένοι να αγαπάμε Στοχασμοί για την Αγάπη

Πηγή: http://mybellavista.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Το μέγεθος των γεννητικών οργάνων επηρεάζεται από την περιβαλλοντική μόλυνση Πηγή: Το μέγεθος των γεννητικών οργάνων επηρεάζεται από την περιβαλλοντική μόλυνση...

Βρετανοί επιστήμονες έκαναν μία ανησυχητική διαπίστωση μελετώντας τις επιπτώσεις της περιβαλλοντικής μόλυνσης στις βίδρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν μείωση στο μέγεθος των οστών στο πέος των αρσενικών βιδρών, γεγονός που προκαλεί ανησυχία και για το ανθρώπινο είδος. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Καρντιφ που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Otter Project που έγινε στα θαλάσσια θηλαστικά απέδειξε ότι οι χημικές ουσίες ευθύνονται για το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι παρόμοια προβλήματα μπορεί να παρουσιαστούν και στο ανθρώπινο είδος, λόγω της εκτεταμένης μόλυνσης. «Οι άνθρωποι και η άγρια ζωή εκτίθενται σε ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών καθημερινά και αν θέλουμε να προστατέψουμε τη ζωή πρέπει να έχουμε καλή πληροφόρηση για το αναπαραγωγικό σύστημα σημαντικών ειδών» εξηγεί η Γκουαιν Λιονς, διευθύντρια του CHEM Trust

Πηγή: http://www.iefimerida.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Αν τα ζώα έτρωγαν fast – food…

Τα αποτελέσματα της κατανάλωσης «γρήγορου φαγητού» αποπειράται να καταδείξει ένα χιουμοριστικό βιντεάκι, παρουσιάζοντας τα άγρια ζώα μετά από κατανάλωση τέτοιου είδους φαγητού. Οι ανθυγιεινές τροφές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τον άνθρωπο, αφού περιέχουν αμφίβολης προέλευσης υλικά και μεγάλα ποσοστά λιπαρών και υδατανθράκων. Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις περί χρήσης κρέατος από άλογο σε διάφορα έτοιμα φαγητά που πωλούνταν ευρέως, ένα τέτοιο βίντεο είναι πιο εύστοχο και δεικτικό παρά ποτέ…

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Η αξία μιας ζωής και γιατί δεν πρέπει ποτέ να ζητάτε από τους οικονομολόγους να την υπολογίσουν...


Στον καιρό της κρίσης πολλοί ρωτούν: υπάρχει τρόπος να υπολογιστεί το ανθρώπινο κόστος της; Όταν π.χ. κάποιος αυτοκτονεί επειδή δεν μπορεί να αντεπεξέλθει ψυχολογικά, αδυνατώντας να συντηρήσει την οικογένειά του, ή όταν κάποιος άλλος λυγίζει κάτω από το βάρος του άγχους το οποίο του κόβει το νήμα της ζωής, μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την απώλεια αυτή, εκφράζοντάς την σε ευρώ και λεπτά; Η συνετή και ανθρώπινη απάντηση είναι ένα τεράστιο «όχι». Οποιαδήποτε προσπάθεια «τιμολόγησης» μιας ανθρώπινης ζωής ανοίγει το ηθικό κουτί της Πανδώρας, από το οποίο δραπετεύουν σωρός ολόκληρος οι σκοτεινές σκέψεις και οι απάνθρωπες πράξεις. Όταν η ζωή κοστολογείται, η εγκατάλειψη του συνανθρώπου, ακόμα και η δολοφονία του, «δικαιολογείται», εφόσον η τιμή της ζωής που χάνεται κριθεί αρκετά χαμηλή. Κι όμως, η ψευδο-επιστήμη που θεραπεύω, τα οικονομικά, διδάσκουν τους φοιτητές μας ότι υπάρχει τρόπος. Ιδού τι σκέφτηκαν οι οικονομολόγοι ως μέθοδο υπολογισμού της χρηματικής αξίας μιας ζωής: τι θα απαντούσατε αν σας ρώταγα: «Πόσα χρήματα θα θέλατε προκειμένου να με αφήσετε να σας σκοτώσω;». Αν δεν είστε εντελώς ανόητοι, η σωστή απάντηση είναι να πάω να πνιγώ! Φανταστείτε, όμως, ότι δεν σας ρωτώ αυτό ακριβώς αλλά ότι λέω τα εξής σε δέκα χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες που διαλέχτηκαν τυχαία: «Φαντάσου ότι η πιθανότητα να πεθάνεις κατά τη διάρκεια της επόμενης Δευτέρας ισούται μία στα δέκα εκατομμύρια. Με άλλα λόγια, είναι ως εάν, όπως έχουν τα πράγματα, το αν θα πεθάνεις την επόμενη Δευτέρα να καθορίζεται από την ακόλουθη κλήρωση: έχουμε μια κληρωτίδα που περιέχει δέκα χιλιάδες λαχνούς, εκ των οποίων ένας μόνο είναι μαύρος και οι υπόλοιποι 9.999 λευκοί. Η «ζωή» τραβάει τυχαία έναν από αυτούς. Αν τύχει να κληρώσει ο μαύρος λαχνός, τότε η επόμενη Δευτέρα θα είναι η τελευταία σου (π.χ. θα σε πατήσει αυτοκίνητο). Τώρα, φαντάσου ότι σου κάνουμε την εξής προσφορά: αν δεχτείς να αντικαταστήσουμε έναν από τους 9.999 λευκούς λαχνούς με έναν (δεύτερο) μαύρο λαχνό, θα σου δώσουμε 100 ευρώ. Με άλλα λόγια, σου προσφέρουμε το ποσό των 100 ευρώ για να αποδεχτείς μια πολύ μικρή αύξηση της πιθανότητας να πεθάνεις την επόμενη Δευτέρα. Δέχεσαι;». Έστω, θεωρητικά, ότι και οι δέκα χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες που ρωτήθηκαν, ιδίως στον καιρό της κρίσης, αποδέχονται αυτή την προσφορά. Τότε, σύμφωνα με το σκεπτικό του οικονομολόγου που σκαρφίστηκε αυτό το νοητικό πείραμα, υπολογίσαμε αντικειμενικά τη χρηματική αξία μιας ανθρώπινης ζωής! Ισούται με 1 εκατ. ευρώ! Πώς; Για να δούμε πώς προκύπτει αυτή η τιμολόγηση της ζωής. Θυμηθείτε ότι καθένα από τα δέκα χιλιάδες άτομα που ρωτήσαμε αποδέχτηκε 100 ευρώ για μία επιπλέον πιθανότητα θανάτου (την επόμενη Δευτέρα) στις δέκα χιλιάδες. Ως «ομάδα» οι δέκα χιλιάδες αυτοί συμπολίτες μας συναίνεσαν σε έναν επιπλέον θάνατο με αντίτιμο, συνολικά, 1 εκατ. ευρώ! Απόδειξη: Η αποδοχή μίας επιπλέον πιθανότητας θανάτου από τον καθένα και την καθεμία αυτής της ομάδας των δέκα χιλιάδων ατόμων ισοδυναμεί με έναν επιπλέον θάνατο (κατά μέσον όρο) μεταξύ των μελών αυτής της ομάδας των δέκα χιλιάδων ατόμων. (Το γινόμενο του αριθμού 10.000 επί του κλάσματος 1 προς 10.000 μας κάνει... τον αριθμό 1.) Ουσιαστικά, λοιπόν, συναίνεσαν ως ομάδα (και εφόσον δεν γνώριζαν ποιος ή ποια από αυτούς θα πεθάνει την επόμενη Δευτέρα ως απόρροια αυτής τους της επιλογής) ότι ένας ή μία εξ αυτών που δεν θα πέθαινε κανονικά την επόμενη Δευτέρα τώρα θα πεθάνει. Και με τι αντίτιμο πρόσφεραν τη συναίνεσή τους σε αυτό τον επιπλέον θάνατο οι δέκα χιλιάδες ερωτηθέντες; Με το συνολικό αντίτιμο των 100 ευρώ επί 10.000 ατόμων, δηλαδή για 1 εκατ. ευρώ. Άρα, η χρηματική αξία μιας ζωής εκτιμάται από το κοινωνικό σύνολο ως ισοδύναμη ενός εκατομμυρίου ευρώ. Όπερ έδει δείξαι! Ότι τα «κόλπα» των οικονομολόγων είναι ευφυή δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως δεν παύουν να είναι άκρως επικίνδυνα, καθώς εμφανίζουν ποιοτικές, ηθικές και απόλυτα υποκειμενικές εκτιμήσεις ως «επιστημονικούς» υπολογισμούς υπεράνω υποψίας. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί μας ποθούν τέτοιες «φόρμουλες», που τους επιτρέπουν να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις, απαλλαγμένοι από ηθικά διλήμματα, δήθεν «αντικειμενικά». Π.χ. αξίζει να δοθούν 2 εκατ. ευρώ επιπλέον σε μια μονάδα θεραπείας που σώζει μία ζωή τον χρόνο; Ο πιο πάνω υπολογισμός απαντά «όχι», καθώς η υποκειμενική τιμή που (υποτίθεται ότι) δίνει η κοινωνία μας σε μία ζωή υπολογίστηκε «αντικειμενικά» στο 1 εκατ. ευρώ! Ο λόγος, βέβαια, που αυτές οι φόρμουλες είναι άκρως επικίνδυνες, και συνεπώς απαράδεκτες, είναι ότι αποκρύπτουν από την κοινή θέα την απόλυτη υποκειμενικότητα της τιμολόγησης, παρουσιάζοντάς την ως δήθεν «αντικειμενική». Έστω ότι ως υπουργός Υγείας, π.χ., προτιμώ διαφορετική «τιμή» της μιας ζωής από το 1 εκατ. ευρώ που «βρήκαμε» προηγουμένως. Ότι π.χ. στο πλαίσιο της λιτότητας και της «εσωτερικής υποτίμησης» που ζητά η τρόικα θέλω να την εμφανίσω «φθηνότερη». Ή, ότι, για να δικαιολογήσω την αγορά ενός πανάκριβου μηχανήματος από «φιλική προς εμέ εταιρεία», θέλω να αυξήσω την «τιμή» της μίας ζωής που μπορεί να σώσει το εν λόγω μηχάνημα. Τότε, αντί να θέσω το πιο πάνω ερώτημα σε δέκα χιλιάδες άτομα, προσφέροντάς τους 100 ευρώ για μία περισσότερη πιθανότητα θανάτου στις δέκα χιλιάδες, μπορώ να ρωτήσω Ν άτομα, προσφέροντας Χ ευρώ στον καθένα τους για μία περισσότερη πιθανότητα θανάτου στις Ν, αλλάζοντας το Ν και το Χ συνεχώς έως ότου βρω το γινόμενο ΝΧ ευρώ που με συμφέρει (ως τιμολόγηση της μίας ζωής)! Να, λοιπόν, γιατί όταν με ρωτούν αν υπάρχει τρόπος να υπολογιστεί σε ευρώ το ανθρώπινο κόστος της κρίσης, των χαμένων ζωών των συμπολιτών μας, ανατριχιάζω: επειδή σκέφτομαι ότι η ψευδο-επιστήμη μου ευκαιρία ζητά να απαντήσει και αυτό το ερώτημα με τρόπο που συμφέρει τους έχοντες την εξουσία – την εξουσία να καταστρέφουν ζωές, κρυπτόμενοι πίσω από «αντικειμενικές» φόρμουλες που αγιάζουν τις πράξεις και τις πολιτικές τους.  Πηγή: www.lifo.gr-Γιάννης Βαρουφάκης


Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Παρα-μύθοι για μεγάλους...

Μια φορά και έναν καιρό, στους καιρούς των παιδικών μας χρόνων, οι δράκοι ήταν γνωστοί και το τέλος προδιαγεγραμμένο. Οι δράκοι μεγάλωσαν μαζί μας, έγιναν αόρατοι, αλλά συνεχίζουμε να ζούμε στην εποχή του μύθου, του πολιτικού, του προσωπικού, αλλά και αυτού που αποκαλούμε μάρκετινγκ. Τα παραμύθια πολλές φορές είναι τα αόρατα υλικά της ύπαρξής μας. Μπορεί να σε στοιχειώνουν ή να σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα. Περισσότερο από ποτέ η ζωή μας κινείται στις ράγες των παραμυθιών, που δημιουργούν σύγχρονοι παραμυθάδες. Διαφημιστές, πολιτικοί, υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, ντύνουν με το παραμύθι τους τον τρόπο της ύπαρξής μας. Τα μεγαλύτερα οράματα φτιάχτηκαν πάνω σε ουτοπικές πραγματικότητες ή σε μύθους αρχηγών. Πόση ανάγκη έχουν οι άνθρωποι ένα όραμα στην εποχή του ΔΝΤ; Κατηγορούμε τους πολιτικούς για ψέματα. Πόσο ανθεκτικοί είμαστε στην σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας;

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Ομόφωνα αθώοι οι 53 κάτοικοι του Αγ. Δημητρίου και Ρυακίου για τα επεισόδια τον Ιούλιο του 2007...

Διαβάστε περισσότερα...

Η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ για την υπόθαλψη της δημιουργικότητας...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

«Ηλιακό σφουγγάρι» απορροφά τις εκπομπές CO2...

Ομάδα ερευνητών του Monash University της Μελβούρνης και του Ερευνητικού Οργανισμού Επιστήμης και Βιομηχανίας της Κοινοπολιτείας (CSIRO)αναπτύσσουν μια καινοτόμο μέθοδο δέσμευσης, αποθήκευσης και ανακύκλωσης εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός. Η μέθοδος, που πήρε το όνομα «δυναμικός φωτοδιακόπτης», χρησιμοποιεί ως πλαίσιο ένα φωτοευαίσθητο μεταλλικό, οργανικό υλικό το οποίο απορροφά μεγάλες ποσότητες εκπομπών άνθρακα και τις απελευθερώνει όταν εκτεθεί στο ηλιακό φως. Σύμφωνα με τους Αυστραλούς ερευνητές πρόκειται για μια ενεργειακά αποδοτική μέθοδο δέσμευσης του άνθρακα η οποία χρειάζεται μόνο την υπεριώδη ακτινοβολία για να λειτουργήσει. Ο Δρ Μάθιου Χιλ του CSIRO συνέκρινε τη μέθοδο με ένα σφουγγάρι που απορροφά νερό και στη συνέχεια το αποβάλλει με το στίψιμο. Χαρακτήρισε τη νέα μέθοδο ως «συναρπαστική εξέλιξη στη δέσμευση του άνθρακα διότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί συγκεντρωτική ηλιακή ενέργεια αντί για ενέργεια από ορυκτά για να λειτουργήσει». Η συμβατική τεχνολογία δέσμευσης του άνθρακα στηρίζεται σε υγρές ουσίες απορρόφησης όπως οι αμίνες (αζωτούχες οργανικές ενώσεις) που απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια. Αυτές στη συνέχεια θερμαίνονται ώστε τα δεσμευμένα αέρια να απελευθερωθούν προς αποθήκευση. Η διαδικασία αυτή καταναλώνει το 30% της ενέργειας μιας ηλεκτροπαραγωγικής μονάδας. Η νέα τεχνολογία μπορεί να απορροφήσει 1 λίτρο αερίου αζώτου σε ένα γραμμάριο υλικού με μικρότερη κατανάλωση ενέργειας. Αυτή τη στιγμή ο «σπόγγος» απελευθερώνει το 64% του διοξειδίου του άνθρακα που έχει απορροφήσει όταν εκτεθεί στην υπεριώδη ακτινοβολία. ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ραντεβού στο Ναδίρ...


Το γυαλί που καλύπτει την τηλεοπτική δημοκρατία δεν είναι αλεξίσφαιρο αντιθέτως όσο περνάει ο καιρός και όλοι αυτοί, που πριν ένα χρόνο κρυβόταν σε τρύπες φοβούμενοι την καθαρή οργή του λαού και τώρα αφήνουν την γλώσσα τους να γίνεται πιο αναιδής από πριν, αυτό το γυαλί γίνεται όλο και πιο εύθραυστο. Όσο κάθονται μπροστά σε κάμερες και εκτοξεύουν δημοκρατικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ενός ανθρώπου που ζει σε ένα σπίτι ψυγείο, που το ψυγείο του είναι άδειο, που το άδειο έχει πάρει την όψη του μέλλοντός του, αυτό το γυαλί που χρόνια τώρα είναι η ασπίδα του κάθε πολιτικού θρασύδειλου θα θρυμματιστεί. Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστεροδεξιοκεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ - όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία. Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα. Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός. Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα. Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο Εσύ.

Πηγή: http://simplemangreek.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Η ρύπανση της ατμόσφαιρας αυξάνει τον κίνδυνο για θανατηφόρο έμφραγμα...

Η ρύπανση της ατμόσφαιρας με μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία προέρχονται από διάφορες πηγές (εξατμίσεις αυτοκινήτων, βιομηχανίες, τζάκια και γενικότερα καύση ξύλων και παραγώγων του κ.α.), συμβάλλει σε αυξημένο αριθμό θανατηφόρων εμφραγμάτων, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα. Μια άλλη αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι η αύξηση στο επίπεδο του όζοντος σε μια πόλη αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής ανακοπής. Η μεγαλύτερη έως τώρα μελέτη για τη σχέση ανάμεσα στα αιωρούμενα μικροσωματίδια και στην επιβίωση των ασθενών μετά από οξύ καρδιακό επεισόδιο, διαπίστωσε ότι τα εμφράγματα του μυοκαρδίου είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό θανατηφόρα, όσο περισσότερο ο ασθενής έχει εκτεθεί σε αυξημένα επίπεδα μικροσωματιδίων (ΡΜ2,5) διαμέτρου κάτω των 2,5 μικρόμετρων (εκατομμυριοστών του μέτρου). Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "European Heart Journal" της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Καρδιολογίας, μελέτησαν το ιστορικό περίπου 154.000 ασθενών που έκαναν εισαγωγή σε νοσοκομείο για οξύ καρδιακό σύνδρομο μεταξύ των ετών 2004-2007. Στη συνέχεια, συσχέτισαν την μετέπειτα πορεία της υγείας κάθε ασθενούς με το ποσοστό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κατά την περίοδο 2004 - 2010. Συνολικά, την περίοδο 2007 - 2010 υπήρξαν περίπου 40.000 θάνατοι, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Οι Βρετανοί επιστήμονες, αφού απομόνωσαν άλλους παράγοντες (φύλο, ηλικία, ιατρικό ιστορικό, φαρμακευτική αγωγή, κάπνισμα, ύψος εισοδήματος, μορφωτικό επίπεδο, απασχόληση ή ανεργία, τόπος κατοικίας κ.α.) βρήκαν ότι για κάθε 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα που αυξάνονταν τα μικροσωματίδια στην ατμόσφαιρα, υπήρχε αύξηση 20% στο ποσοστό θανάτων από οξύ καρδιακό επεισόδιο. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό στις μεγάλες πόλεις, καθώς στο Λονδίνο εντοπίστηκαν τα υψηλότερα επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων από κάθε άλλη περιοχή της Βρετανίας. Η νέα μελέτη έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες που δείχνουν πως η έκθεση των ανθρώπων στην ατμοσφαιρική ρύπανση είναι επιβαρυντική για την καρδιά. Όπως ανέφερε η ερευνήτρια Κάθριν Τόουν, η μείωση του επιπέδου των μικροσωματιδίων κάτω των 2,5 μικρομέτρων (ΡΜ2,5) θα αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των καρδιοπαθών και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τις κυβερνήσεις από άποψη δημόσιας υγείας. Σε μια ξεχωριστή μελέτη, Αμερικανοί ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό καρδιολογικό περιοδικό «Circulation», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αύξηση στο επίπεδο του όζοντος σε μια πόλη αυξάνει ελαφρά τον κίνδυνο καρδιακής ανακοπής (συμβαίνει όταν η καρδιά σταματά να χτυπά και διαφέρει από το έμφραγμα, που προκαλείται όταν το μπλοκάρισμα κάποιας αρτηρίας εμποδίζει το αίμα να φθάσει στην καρδιά). Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 11.600 ανθρώπους που είχαν υποστεί ανακοπή μεταξύ των ετών 2004 - 2011 και συσχέτισαν αυτά τα περιστατικά με τα επίπεδα του όζοντος (βασικού συστατικού του «νέφους»). Μια αύξηση κατά 20 μέρη ανά δισεκατομμύριο στο επίπεδο του όζοντος σχετίζεται με μια αύξηση κατά 3% έως 4% του κινδύνου καρδιακής ανακοπής. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες και για τους ηλικιωμένους. Η εν λόγω μελέτη είναι μια από τις πρώτες που συσχετίζει ειδικά το όζον με τον αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Το όζον συνήθως σχηματίζεται από την αντίδραση μεταξύ άλλων ρυπογόνων χημικών ουσιών που προέρχονται από διάφορες πηγές (οχήματα, εργοστάσια κ.α.). Επειδή για να παραχθεί όζον, αυτές οι χημικές αντιδράσεις στην ατμόσφαιρα χρειάζονται ηλιακό φως, λαμβάνουν χώρα τη μέρα, οπότε και είναι υψηλότερα τα επίπεδα του όζοντος σε σχέση με τα βράδια. Η εισπνοή αυξημένης ποσότητας όζοντος μπορεί να προκαλέσει πόνους στο στήθος, βήχα και ερεθισμό στον λαιμό.

Πηγή: http://www.real.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το βάρος των αλυσίδων...


Watch Το βάρος των αλυσίδων in Educational & How-To  |  View More Free Videos Online at Veoh.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Paperman...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Πρόσκληση για την απεργία της 20 Φεβρουαρίου 2013...

Διαβάστε περισσότερα...

Γαλάζιος χρυσός: Παγκόσμιοι Πόλεμοι για το νερό...

Η ταινία “Γαλάζιος χρυσός: Παγκόσμιοι Πόλεμοι για το νερό” είναι ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ του 2008 σε σκηνοθεσία Sam Bozzo, βασισμένο στο βιβλίο “Γαλάζιος Χρυσός: Το δικαίωμα να σταματήσει η εταιρική κλοπή του νερού του πλανήτη” των Maude Barlow και Tony Clarke. Έχει παραχθεί από τους Mark Achbar (Corporation) και Si Litvinoff (Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη), και αφηγητής είναι ο Malcolm McDowell. Η ταινία Blue Gold: World Water Wars εξετάζει τις περιβαλλοντικές και πολιτικές επιπτώσεις της φθίνουσας τάσης της ποσότητας του νερού του πλανήτη, και υποθέτει ότι οι πόλεμοι στο μέλλον θα αφορούν τον πολύτιμο αυτόν πόρο.. Η ταινία αναδεικνύει επίσης μερικές ιστορίες επιτυχίας των ακτιβιστών του νερού σε όλο τον κόσμο παρέχοντας ένα ισχυρό επιχειίρημα για κοινοτική δράση. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία όπως το Βραβείο Κοινού για την καλύτερη ταινία Περιβαλλοντικού Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βανκούβερ «Διεθνές Φεστιβάλ Οικολογία Τώρα!» βραβείο στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για το καλύτερο ντοκιμαντέρ στο Newport Beach Film Festival κ.α.

Πηγή: http://antigoldgreece.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Μόνο το 25% των ευρωπαϊκών αποβλήτων ανακυκλώνεται...

Η ΕΕ ανακυκλώνει μόλις το 25% των αστικών αποβλήτων της παραβιάζοντας τις υποσχέσεις της για μια οικονομία που αξιοποιεί αποτελεσματικά τους πόρους της, σύμφωνα με έκθεση της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής ομάδας Friends of the Earth. Η Οδηγία Πλαίσιο για τα απόβλητα του 2008 ζητά την ανακύκλωση τουλάχιστον 50% των αποβλήτων των νοικοκυριών μέχρι το 2020. Η νομοθεσία κάνει έκκληση επίσης για μια "κοινωνία της ανακύκλωσης" η οποία προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητή σε όλες τις γωνίες της Ευρώπης. Περίπου το 60% των αστικών αποβλήτων της ΕΕ καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρωτήρες, συμβάλλοντας σημαντικά στις εκπομπές εκπομπών του θερμοκηπίου, τονίζει η περιβαλλοντική ομάδα. Συγκεκριμένα οι Ευρωπαίοι παράγουν πολλά απόβλητα χρησιμοποιημένων υφασμάτων, τονίζει η έκθεση, με το 75% των 5.8εκ τόνων ετησίως να καταλήγει σε χωματερές ή σε αποτέφρωση. "Η Ευρώπη είναι ακόμη κολλημένη σε ένα σύστημα όπου πολύτιμα υλικά, πολλά εκ των οποίων παράγονται με υψηλό περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος, καταλήγουν σε χωματερές ή αποτέφρωση", είπε η Ariadna Rodrigo από τους Friends of the Earth Europe. Η έκθεση προτείνει αυστηρότερους κανόνες για τη χρήση της υγειονομικής ταφής και της αποτέφρωσης, καθώς και υψηλότερους στόχους για την ανακύκλωση. "Οι στόχοι για την ανακύκλωση είναι μια καλή αρχή", συνέχισε η Rodrigo, "ωστόσο η επαναχρησιμοποίηση προϊόντων και υλικών καθώς και η πρόληψη των αποβλήτων εξαρχής δε θα αποτελέσουν νόρμα, εάν δεν υπάρξουν κανόνες για αυτά". Η Βουλγαρία έχει τα χειρότερα ποσοστά ανακύκλωσης, καθώς όλα τα αστικά της απόβλητα καταλήγουν σε χωματερές, τονίζει η έκθεση. Η Ρουμανία είναι δεύτερη, με την υγειονομική ταφή των αποβλήτων να είναι σε ποσοστό 99% και μόλις 1% ανακύκλωση. Η Γερμανία είναι η πιο "πράσινη" μεταξύ των "27", έχοντας μηδενική υγειονομική ταφή και 45% ανακύκλωση. Οδικός χάρτης για την αποδοτικότητα των πόρων Με την Στρατηγική Ευρώπη 2020, η Κομισιόν ανακοίνωσε τον οδικό χάρτη για την αποδοτικότητα των πόρων το 2011, επισημαίνοντας τους κινδύνους της υπερκατανάλωσης και των αποβλήτων. Ωστόσο η περιβαλλοντική ομάδα ισχυρίζεται ότι ο οδικός χάρτης πρέπει να ενισχυθεί. "Ο οδικός χάρτης έχει έλλειψη ισχυρών και αξιόπιστων λύσεων που θα εστιάζουν στη μείωση της κατανάλωσης μέσω της βιώσιμης ενέργειας και των πολιτικών εμπορίου και επενδύσεων, που θα μείωναν τον συνολικό αντίκτυπο της ΕΕ στο παγκόσμιο περιβάλλον", αναφέρει η έκθεση.

Πηγή: http://news247.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Φροντίζοντας τον αέρα που αναπνέουμε...


Από τη βιομηχανική επανάσταση, η ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε έχει επιδεινωθεί σημαντικά, κυρίως ως αποτέλεσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η ρύπανση από μικροσωματίδια εμπλέκεται σε 348.000 πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο ενώ μειώνει το προσδόκιμο ζωής κατά περίπου οκτώ μήνες. Έρευνα του Ευρωβαρόμετρου δείχνει πως το 72% των Ευρωπαίων πολιτών δεν είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά των αρμόδιων αρχών στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, το 79% πιστεύει ότι η ΕΕ θα έπρεπε να θεσπίσει συμπληρωματικά μέτρα, ενώ το 56% πιστεύει ότι την τελευταία δεκαετία η ποιότητα του αέρα έχει χειροτερέψει. Όσον αφορά στην επιδείνωση της ποιότητας του αέρα την τελευταία δεκαετία, το ποσοστό είναι ιδιαίτερα υψηλό στην Ιταλία (81%), αλλά επίσης σε Κύπρο, Γαλλία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ρουμανία και Ισπανία (70%-75%). Στην έρευνα, όπου συμμετείχαν 25.000 πολίτες από τις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ, κατά κοινή εντύπωση η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται από τα οχήματα (96%), τις βιομηχανίες (92%) και τις διεθνείς μεταφορές (86%), ενώ στην αντιμετώπιση της μόλυνσης θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο βιομηχανικό και ενεργειακό τομέα (43%).
Ρεπορτάζ του TVLink για την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ευρώπη έχει επικεντρωθεί σε δύο από τους τομείς που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην μόλυνση -τις μεταφορές (Ιταλία) και τη γεωργία (Ολλανδία)- ενώ απεικονίζει τους κινδύνους, καθώς και κάποιες λύσεις για τη μείωση των ρυπογόνων εκπομπών:
 • Ιταλία – Μιλάνο: έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας αυτοκινήτων στον κόσμο. Η υψηλή εξάρτηση από τη χρήση του αυτοκινήτου, καθώς και άλλοι επιτακτικοί παράγοντες, οδηγούν σε υψηλά επίπεδα ρύπανσης, τα οποία προκαλούν ερεθισμούς, αναπνευστικά προβλήματα και καρδιαγγειακές παθήσεις.
• Ολλανδία: τα 2/3 της χώρας χρησιμοποιούνται για γεωργική εκμετάλλευση γεγονός που συμβάλλει συμαντικά στις εκπομπές αμμωνίας, μεθανίου και υποξειδίου του αζώτου προκαλόντας αναπνευστικές παθήσεις και ερεθισμό των ματιών, αλλά και ενδεχόμενη βλάβη στο νευρικό σύστημα, μακροπρόθεσμα νευρολογικά συμπτώματα, ακόμα και θάνατο.

Πηγή: http://www.econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Εργοστάσιο χωρίς αφεντικά


Ζανόν από tvxorissinora Το εργοστάσιο κεραμικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980, κατά την στρατιωτική δικτατορία, στην Αργεντινή. Χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια. 
Το 2001 όμως, κατά την μεγάλη οικονομική κρίση της Αργεντινής, αποφασίζει να κλείσει, αφήνοντας τους εργάτες με πολλούς μισθούς απλήρωτους. 
Οι εργάτες καταλαμβάνουν το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και το θέτουν σε λειτουργία. Ο πρώην ιδιοκτήτης, δεν παρουσιάζει αντίσταση και έτσι ξεκινάει η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου χωρίς προϊσταμένους και managers, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά, σε εργατικά συμβούλια. 
Ένα τολμηρό πείραμα που επιχειρήθηκε μέσα απ'την απόγνωση των εργατών, καταλήγει επιτυχές. Ένα χρόνο αργότερα η Αργεντινή βγαίνει απ'την κρίση, και το εργοστάσιο είναι κερδοφόρο, όμως ο παλιός ιδιοκτήτης, Luigi Zanon, προσπαθεί να το ανακτήσει, με νόμιμους και παράνομους τρόπους.

Αυτό είναι ένα ντοκυμαντέρ για την Zanon, ή όπως αποκαλείται σήμερα, FaSinPat, δηλαδή "εργοστάσιο χωρίς αφεντικά".

Πηγή: www.tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Να ανεβει στην Κοζάνη ο Ειδικός Γραμματέας του Υπ. Περιβάλλοντος...


Επιστολή των Οικολόγων Πράσινων

Προς τον Ειδικό Γραμματέα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΕΓΕΠΕ), του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), κ. Αθ. Κουρουζίδη

«Κύρε Ειδικέ Γραμματέα, Με την επιστολή αυτή επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε για άλλη μια φορά στο ΥΠΕΚΑ τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή μας, λόγω των δραστηριοτήτων του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας της ΔΕΗ. Για το λόγο αυτό καταθέτουμε την υπ’ αριθμ. 0760/2010 Αναφορά, που υπέβαλαν στο Ευρωκοινοβούλιο 11 οικολογικές οργανώσεις των Λιγνιτικών Κέντρων Δυτικής Μακεδονίας & Μεγαλόπολης. Η Αναφορά που τεκμηριώθηκε νομοτεχνικά με την βοήθεια των Οικολόγων Πράσινων και προωθήθηκε από τον ευρωβουλευτή κ. Μιχ. Τρεμόπουλο περιγράφει τα περιβαλλοντικά προβλήματα και τις παραβιάσεις της νομοθεσίας από τη ΔΕΗ και την Πολιτεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απάντηση των Βρυξελλών ήταν θετική και διεξάγεται προκαταρκτική έρευνα για τα ζητήματα που θίγονται στην Αναφορά.
Υπενθυμίζουμε επίσης ότι η εν λόγω Αναφορά υποβλήθηκε στο Υπουργείο σας και δια ζώσης τον Ιούλιο του 2012. Τότε μία αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων επισκέφτηκε την προκάτοχο σας στην ΕΓΕΠΕ (σσ. την κ. Μ. Καραβασίλη) και της παρέδωσε στοιχεία για τα συνεχιζόμενα επεισόδια ρύπανσης (Υπόμνημα α.π. 902/11.7.2012), ζητώντας την προσωπική της παρέμβαση.
Η ΕΓΕΠΕ ανταποκρίθηκε άμεσα. Με το έγγραφο 1539/ 7-8-2012 αναγνώρισε τη βασιμότητα των καταγγελιών μας και υποσχέθηκε να οργανώσει μέσα στο Σεπτέμβριο του 2012 μεγάλη σύσκεψη εργασίας στην Κοζάνη, παρουσία όλων των εμπλεκομένων μερών (ΔΕΗ, αρμόδιων υπηρεσιών, Δήμων, οικολογικών οργανώσεων κλπ)…»
Σημείωση. Θυμίζουμε τους αναγνώστες ότι μετά από λίγες μέρες η κ. Καραβασίλη παύτηκε και η νέα Κυβέρνηση διόρισε στη θέση της τον κ. Κουρουζίδη)
Και καταλήγει η επιστολή των Οικολόγων Πράσινων: «Πιστεύουμε, κ. Κουρουζίδη, ότι στους έξι μήνες που μεσολάβησαν από την ανάληψη των καθηκόντων σας έχετε ενημερωθεί και για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής μας. Αντιλαμβανόμαστε τον όγκο της δουλειάς και την πολυπλοκότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζετε σε μια εποχή δύσκολη για τον τόπο. Αφού σας ευχηθούμε καλή επιτυχία, να υπογραμμίσουμε πως είμαστε κι εμείς εδώ. Περιμένουμε να δείξετε την ανάλογη ευαισθησία και να προβείτε στις δέουσες ενέργειες. Σας καλούμε στην Κοζάνη να υλοποιήσουμε την «ανοιχτή δημόσια διαβούλευση» που εξάγγειλε το Υπουργείο σας τον περασμένο Σεπτέμβρη, αλλά δυστυχώς ναυάγησε πριν αρχίσει.

ΠΚ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ Π.Ε ΚΟΖΑΝΗΣ
Επισυνάπτονται :

  1. Αναφορά 0760/2010 οικολογικών οργανώσεων προς το Ευρωκοινοβούλιο 
  2. Απάντηση 1539 / 7-8-2012 της ΕΓΕΠΕ στους Οικολόγους Πράσινους

Διαβάστε περισσότερα...

Οι απαλλοτριώσεις της Μαυροπηγής στο Πρωτοδικείο Κοζάνης...

Η απαλλοτρίωση του οικισμού της Μαυροπηγής και ειδικότερα η αναγνώριση των δικαιούχων, εκδικάστηκε χτες στο Πρωτοδικείο Κοζάνης, παρουσία πλειάδας κατοίκων και περίπου 20 δικηγόρων που τους εκπροσωπούσαν. Κατά τη δικαστική διαδικασία ολοκληρώθηκε η συζήτηση για περίπου 400 περιπτώσεις, ενώ οι υπόλοιπες καθορίστηκε να συζητηθούν στο πρωτοδικείο Κοζάνης στις 13 Ιουνίου τρέχοντος έτους. Η απόφαση αναγνώρισης των δικαιούχων για τις περιπτώσεις που περαιώθηκε η δικαστική εξέταση, πρόκειται να εκδοθούν σε περίπου τρεις μήνες. Με βάση την απόφαση του δικαστηρίου που θα έχει στα χέρια του ο κάθε δικαιούχος θα προσέλθει στο Ταμείο παρακαταθηκών και Δανείων, ώστε να συντελεστεί η απαλλοτρίωση και να γίνει ουσιαστικά η αλλαγή ιδιοκτησίας από τους κατοίκους στη ΔΕΗ, υπό την προϋπόθεση, αφού βεβαίως η ΔΕΗ θα καταθέσει εντός 18μήνου και μέχρι τις 22 Απριλίου 2014 στο ΤΠΔ το ποσό των χρημάτων, όπως προκύπτει σύμφωνα με την τιμή μονάδας που καθόρισε το δικαστήριο τον Απρίλιο του 2012. Στη δίκη για τον ορισμό της τιμής μονάδας, το δικαστήριο βρήκε τη «χρυσή τομή», καθορίζοντας τιμή μονάδας περίπου στο ενδιάμεσο του ποσού που ζητούσαν οι κάτοικοι και πρόσφερε η ΔΕΗ. Ενδεικτικά να σημειωθεί ότι για τις οικίες Α΄ κατηγορίας με άδεια η τιμή μονάδας καθορίστηκε στα 430 ευρώ ανά κυβικό μέτρο, ενώ για οικίες Ε΄ κατηγορίας με άδεια στα 310 ευρώ ανά κυβικό μέτρο. Με την καταβολή των χρημάτων στο Ταμείο παρακαταθηκών και δανείων μέχρι τον Απρίλιο 2014 θα έχει συντελεστεί η απαλλοτρίωση και θα έχει επέλθει η αλλαγή ιδιοκτησίας. Τότε η ΔΕΗ θα μπορεί να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στον οικισμό, ενώ οι κάτοικοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν οριστικά το χωριό. Να σημειωθεί ότι στη Μαυροπηγή διαμένουν αυτή τη στιγμή περί τις 70 οικογένειες, ενώ πολύ περισσότερες μετακόμισαν, είτε κάνοντας χρήση του φιλικού διακανονισμού της ΔΕΗ, είτε με δικά τους έξοδα. Μόνο την τελευταία διετία που το ρήγμα απειλεί την ασφάλεια του χωριού, έφυγαν τουλάχιστον 50 οικογένειες, αναζητώντας ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Μαυροπηγής Τάσο Εμμανουήλ, «το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και προσπαθούμε να λύσουμε, είναι οι μεγάλες εκκρεμότητες που υπάρχουν, σε σχέση με την ασφαλή μετεγκατάσταση των δημοτών μας, μέχρι τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης». Υπενθυμίζεται ότι η Νέα Μαυροπηγή θα χτιστεί δίπλα στο νέο οικισμό του Κομάνου, ωστόσο, είναι πολλά τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, ώστε να ανεγερθεί η Νέα Μαυροπηγή.

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος - ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Η ρύπανση έχει σύνορα;

Το φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και την άβια ύλη που βρίσκονται με φυσικό τρόπο στη Γη. Υπό αυτή την άποψη, το φυσικό περιβάλλον δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων και διαφοροποιείται από το δομημένο περιβάλλον, στο οποίο συγκαταλέγονται οι γεωγραφικές περιοχές που δέχονται σημαντική επιρροή από τον άνθρωπο. Οπότε το περιβάλλον είναι μια έννοια η οποία δεν περιορίζεται από όρια και σύνορα. Η διαχείριση και η αξιοποίηση του περιβάλλοντος σε ένα τόπο μπορεί να έχει θετικές ή αρνητικές συνέπειες όχι μόνο σε γειτονικές περιοχές, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το φαινόμενο της διασυνοριακής ρύπανσης περιλαμβάνει εκπομπές και εξαγωγές ρύπων που προέρχονται από μια χώρα και έχουν επίδραση σε άλλη χώρα: εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφορά μέσω των συνόρων επικίνδυνων αποβλήτων, όπως και η ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της διασυνοριακής ρύπανσης είναι ότι μπορεί να μεταφέρει ρύπους από μία χώρα με βαριές εκπομπές και να τους εναποθέσει σε μια χώρα της οποίας οι συγκεντρώσεις των εκπομπών είναι σχετικά χαμηλές. Οι ρύποι είναι χαρακτηριστικό ότι μπορούν να μεταφέρονται μέσω των εδαφών, των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και μέσω του ατμοσφαιρικού αέρα, σε σημαντικές αποστάσεις από τις πηγές εκπομπής τους. Μέσω των εδαφών η ρύπανση μπορεί να επεκταθεί σε σχετικά περιορισμένη χωρική έκταση και, άρα, είναι ευκολότερα ελέγξιμη, ενώ η ρύπανση μέσω των υδάτινων σωμάτων είναι δυνατόν να διαδοθεί σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Σε ό,τι αφορά στον ατμοσφαιρικό αέρα, σε σχέση με τα άλλα δυο μέσα, είναι εκείνο που έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τους ρύπους στις μεγαλύτερες δυνατές αποστάσεις, που μπορούν να φτάσουν και τα χιλιάδες χιλιόμετρα. Σήμερα, η διασυνοριακή μεταφορά ρύπων παρακολουθείται παγκόσμια με διάφορους τρόπους, όπως οι δορυφορικές εικόνες, οι προσδιορισμοί συγκεντρώσεων ρύπων σε επίγειους σταθμούς και οι μαθηματικές προσομοιώσεις (μετεωρολογικά μοντέλα και μοντέλα υπολογισμού συγκεντρώσεων ρύπων σε κλίμακα ή και μεγαλύτερη) οι οποίες χρησιμοποιούν συνδυασμούς των παραπάνω.

Πηγές: http://oikopress.gr/ -Ελένη Κατσίμπρα
  1. http://gosuccess.eu/2010/12/diasinoriaki-ripansi-stin-efropi/ 
  2. http://namarizathema.blogspot.gr/2009/11/espoo.html 
  3. http://www.eurobank.gr/Uploads/pdf/%CE%91%CE%95%CE%A1%CE%91%CE%A3%20%CE%9A%CE%91%CE%99%20%CE%91%CE%A4%CE%9C%CE%9F%CE%A3%CE%A6%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%97%20%CE%A1%CE%A5%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%A3%CE%97.pdf

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Η αναγνώριση των δικαιούχων της Μαυροπηγής και πάλι στα δικαστήρια...

Επαναλήφθηκε η συζήτηση σήμερα στις 10 το πρωί στο Πρωτοδικείο Κοζάνης σχετικά με την αναγνώριση δικαιούχων στο αγρόκτημα Μαυροπηγής για την απαλλοτρίωση του οικισμού από την ΔΕΗ μετά την αναβολή που δόθηκε στις 26 Νοεμβρίου εξαιτίας της αποχής των δικηγόρων. Η σημερινή συζήτηση αφορά στο 80% των υποθέσεων ενώ το υπόλοιπο 20% -των υποθέσεων- θα συζητηθεί εκ νέου τον Ιούνιο μετά την αναβολή που δόθηκε στις 31 Ιανουαρίου κατόπιν αιτήματος των συνηγόρων της ΔΕΗ. Με την καταβολή των αποζημιώσεων θα συντελεστεί η απαλλοτρίωση του οικισμού της Μαυροπηγής ώστε στη συνέχεια η επιχείρηση να επεκτείνει τις εξορυκτικές της δραστηριότητες. 

Πηγή: ΕΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ Σύνταξη: Μαίρη Κεσκιλίδου

Διαβάστε περισσότερα...

Η μόλυνση του αέρα ένοχη για λιποβαρή μωρά...

Οι έγκυες γυναίκες που ζουν σε περιοχές με σημαντικά ποσοστά μόλυνσης του αέρα διατρέχουν τον κίνδυνο να... γεννήσουν μωρά με χαμηλότερο βάρος, σύμφωνα με τη μεγαλύτερη έρευνα του είδους της, που μελέτησε τα δεδομένα από περισσότερες από τρία εκατομμύρια γεννήσεις σε εννέα χώρες. Τα λιποβαρή μωρά διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο νόσων (π.χ. διαβήτης, καρδιαγγειακά) ως ενήλικες. Ωστόσο η επίδραση της μόλυνσης του αέρα στο πραγματικό βάρος των μωρών σύμφωνα με τους εδικούς, είναι πολύ μικρή και δεν πρέπει να προκαλέσει ανησυχία. Σε επίπεδο πληθυσμού όμως είναι ένα αισθητό και στατιστικά σημαντικό φαινόμενο. Σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Ένωσης για τη Μόλυνση του Αέρα και την Εγκυμοσύνη (ICAPPO) υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Τρέισι Γούντραφ και των συναδέλφων της από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια η σχέση ανάμεσα στα αιωρούμενα σωματίδια και το βάρος των μωρών είναι δοσοεξαρτώμενη. Δηλαδή όσο περισσότερα ήταν τα αιωρούμενα σωματίδια στον αέρα, τόσο χαμηλότερο ήταν το μέσο βάρος γέννησης των μωρών.

Διαβάστε περισσότερα...

Raus...


Μια πολύ όμορφη και συγκινητική ταινία (2.30') του Κωνσταντίνου Χαλιάσα (19 χρονών) για την οικονομική κρίση.

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Σιωπή της ΡΑΕ για τη νέα μονάδα λιγνίτη της ΔΕΗ...


Σοβαρή αδιαφάνεια κατά τη διαδικασία έκδοσης αδειών ηλεκτροπαραγωγής από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας διαπιστώνει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς.
Συγκεκριμένα, στις 25/09/2012, το WWF Ελλάς υπέβαλε στη ΡΑΕ αίτημα για παροχή περιβαλλοντικών πληροφοριών σχετικά με τη νέα λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα V της ΔΕΗ. Οι πληροφορίες αυτές περιλαμβάνονται στον φάκελο που κατέθεσε η ΔΕΗ για χορήγηση της άδειας παραγωγής και αφορούν στην περιβαλλοντική και χρηματοοικονομική βιωσιμότητα του έργου (όπως είναι η αναμενόμενη διάρκεια ζωής, η ισχύς της μονάδας, η μελέτη σκοπιμότητας και ο προγραμματισμός λειτουργίας, το κόστος επένδυσης, κ.ο.κ.). Τονίζεται πως η σχεδιαζόμενη μονάδα ενέχει κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών, ενώ βάζει ένα επιπλέον εμπόδιο στις προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης της Ελλάδας, καθώς παραμερίζει τις καθαρές τεχνολογίες.
Στις επανειλημμένες προσπάθειες της οργάνωσης να επικοινωνήσει με τις υπηρεσίες της ΡΑΕ, η εποπτεύουσα την αγορά ενέργειας αρχή σιωπά, αρνούμενη επί της ουσίας να ανταποκριθεί στο αίτημα του WWF Ελλάς. Υπενθυμίζεται πως το δικαίωμα πρόσβασης του κοινού σε πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον κατοχυρώνεται στην ελληνική, τη διεθνή και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, βάσει της οποίας η ΡΑΕ οφείλει να παράσχει την αιτούμενη πληροφορία ή να αιτιολογεί ειδικά τις αρνήσεις της.
«Με τη στάση της, η ΡΑΕ αρνείται την πρόσβαση σε πληροφορίες ζωτικής σημασίας για την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Η απρόσκοπτη πρόσβαση σε κρίσιμη περιβαλλοντική πληροφορία είναι μία κατάκτηση που διασφαλίζει τη διαφάνεια στην άσκηση της διοίκησης από τις αρμόδιες υπηρεσίες, τον σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών και την εφαρμογή της νομοθεσίας. Πρόκειται για πρακτικές κακοδιοίκησης, αδιαφάνειας και μυστικότητας που σπανίζουν σήμερα, τουλάχιστον στην ΕΕ και συμβάλλουν στη διόγκωση των περιβαλλοντικών προβλημάτων της χώρας», σημειώνει ο Γιώργος Χασιώτης, συντονιστής της νομικής ομάδας υποστήριξης πολιτών του WWF Ελλάς.
Έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο καλής θέλησης και κατανόησης του φόρτου εργασίας της Αρχής (η ΡΑΕ υποχρεούνταν σε απάντηση εντός είκοσι ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της αίτησης, ενώ σήμερα έχουν περάσει πάνω από 120 ημέρες!), το WWF Ελλάς καθιστά σαφές πως εξετάζει όλες τις νομικές επιλογές για την καταγγελία των πρακτικών της ΡΑΕ.

Σημειώσεις προς συντάκτες:
Διαβάστε εδώ περισσότερα για την χρηματοδότηση της νέας μονάδας και για τις επιπτώσεις της στην οικονομία και την ανθρώπινη υγεία.
Δείτε εδώ την επιστολή προς τη ΡΑΕ (25/09/2012).
Περισσότερες πληροφορίες: Ιάσονας Κάντας, υπεύθυνος τύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 185 9632, i.kantas@wwf.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ποδήλατο καθαρίζει τον αέρα καθώς οδηγείτε...

Οι εορτασμοί για την έλευση του νέου σεληνιακού έτους δεν ήταν φέτος το ίδιο λαμπεροί στο Πεκίνο και άλλες κινεζικές πόλεις που «πνίγονται» εδώ και εβδομάδες από πρωτοφανή ατμοσφαιρική ρύπανση. Προκειμένου να μην επιδεινωθεί η κατάσταση, είχαν επιβληθεί περιορισμοί στη χρήση πυροτεχνημάτων. Καθώς οι αρχές προχωρούν στη λήψη μέτρων αμφίβολης αποτελεσματικότητας μακροπρόθεσμα, ένας καλλιτέχνης προτείνει τη δική του «λύση» στο πρόβλημα: ένα ποδήλατο που καθαρίζει τον αέρα καθώς κυκλοφορεί στο δρόμο. Ο Βρετανός Ματ Χόουπ, ο οποίος ζει στο Πεκίνο, δημιούργησε ένα σύστημα φιλτραρίσματος που τροφοδοτείται με ενέργεια από... πεταλιές και το οποίο με τη σειρά του τροφοδοτεί τον αναβάτη με καθαρό αέρα καθώς βρίσκεται εν κινήσει. Για την κατασκευή, ο Χόουπ χρειάστηκε ένα διάτρητο καλάθι αχρήστων από το IKEA, ένα κράνος, μια τροποποιημένη μάσκα οξυγόνου, μια γεννήτρια που επιτρέπει στον αναβάτη να τροφοδοτεί το μηχανισμό και μια οικιακή συσκευή καθαρισμού αέρα – «σκουπίδια», τα χαρακτηρίζει ο ίδιος. Ο φιλτραρισμένος αέρας διοχετεύεται στον ποδηλάτη μέσω σωλήνων, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί πάνω στο σκελετό του ποδηλάτου. Ο καλλιτέχνης αποκαλεί τη δημιουργία του Breathing Bike. Παρότι μια τέτοια εφεύρεση θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη και δημοφιλής σε μια πόλη όπως το Πεκίνο του 2013, το «Ποδήλατο που Αναπνέει» προορίζεται για χρήση αποκλειστικά από τον ίδιο. Όπως προειδοποιεί, ο αναβάτης θα μπορούσε να πεθάνει από ηλεκτροπληξία, εάν αρχίσει να βρέχει καταρρακτωδώς την ώρα που κάνει ποδήλατο. Το Breathing Bike άλλωστε δεν δημιουργήθηκε με σκοπό να λύσει το πρόβλημα της ρύπανσης ή να ανακουφίσει το μέσο ποδηλάτη που την εισπνέει καθημερινά, αλλά πρόκειται περισσότερο για έργο-δήλωση του καλλιτέχνη. Ο μέσος κάτοικος της κινεζικής πρωτεύουσας επιλέγει την προσωρινή λύση της απλής μάσκας προστασίας από αέρια στις καθημερινές του μετακινήσεις, τοποθετώντας στο σπίτι του συσκευές καθαρισμού αέρα.

ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Το παραμύθι σήμερα...

Το παραμύθι σήμερα ζει και βασιλεύει. Ξαπόστασε για αρκετά χρόνια ή λίγα, σχετικός είναι ο χρόνος, αλλά μόνο ξαπόστασε. Γιατί αυτό χρειαζόταν η εποχή. Πήρε την απόσταση που του πρέπει, από ό,τι μη παραμυθένιο συνέβη. Διαφύλαξε έτσι το κύρος του, την αξιοπιστία του, την αξιοπρέπειά του. Κέρδισε με τη σιωπή του το σεβασμό μας και άλλη μία φορά την εκτίμησή μας, για την ηθική του υπόσταση. Προκάλεσε με την αποχή του τη νοσταλγία μας, την αναζήτησή του, τη μνήμη μας. Εδωσε αξία σε πρόσωπα, πράγματα που η εποχή μας έκρυβε, με κάθε τρόπο, κάτω από το χαλί της δήθεν ευημερίας. Κράτησε το λόγο όρθιο, σε εποχές καναπέ και έδωσε λόγο για συζητήσεις με την απουσία του. Κατάφερε να μη διακοπεί η αφήγηση των γενεών ολοκληρωτικά. Ολοι το πρόλαβαν κάπου, κάπως, κάποτε. Μπόρεσε να γίνει ανάγκη στην ανάγκη μας και από μηχανής θεός. Ακούγεται όλο και περισσότερο και σχεδόν όλοι γνωρίζουν πια τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του, απέναντι σε ό,τι άλλο η εμπορευματοποίηση ονομάζει παραμύθι. Δεν χρειάστηκε ούτε manager ούτε καμπάνιες ούτε επιδοτήσεις για να φανεί. Ηρθε στην ώρα του να διασκεδάσει, να συντροφέψει, να παρηγορήσει, να νουθετήσει, να δείξει το δρόμο. Να γίνει κτήμα καθενός, προς χρήση καθημερινή, τέρψη και διδαχή. Να μας ενώσει, να σμίξουμε, να αφουγκραστούμε, να σχολιάσουμε. Να μας θυμίσει ότι ανέξοδα η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη, αν αντιμετωπίσουμε με παραμυθένιους τρόπους, καλούς και κακούς, ό,τι συμβαίνει. Εφτασε για να αντιληφθούμε ότι οι έννοιες όπως δικαιοσύνη, ήθος, αξιοπρέπεια, τις τελευταίες δεκαετίες παραχαράχθηκαν. Είναι στο στόμα του λαού που το γέννησε, το ανάθρεψε, το μεγάλωσε, το ξαπόστασε και το 'χει πάλι ανάγκη για όλα αυτά. Είναι εδώ για να ξαναειπωθεί με τα λόγια που χρειάζεται να ακούσει η εποχή μας, να βρει ανθρώπους να το πουν από μια άλλη θέση απ' ό,τι στο παρελθόν. Μία θέση που θα του δώσει άλλη διάσταση. Το παραμύθι δεν είναι πια μόνο στα χείλη αγράμματων λαϊκών ανθρώπων, είναι και στα χείλη εγγράμματων λαϊκών ανθρώπων, που ξεχειλίζουν από οργή και γνώση για όσα συμβαίνουν. Ολοι γνωρίζουμε πια ότι ο βασιλιάς που μας εξουσιάζει είναι γυμνός. Το παραμύθι δεν ντύνει τους γυμνούς, αλλά φροντίζει να φανεί για τα καλά η γύμνια τους. Ετσι η γνώση των αιώνων έρχεται να μας φωτίσει, για να αποδώσουμε δικαιοσύνη σε ό,τι καταργεί την αξιοπρέπειά μας, βιάζει τη συνείδησή μας, καταστρέφει τις παρούσες και τις επόμενες γενιές. Να αντισταθούμε, δηλαδή, στη γενοκτονία που συντελείται.

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία - Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΟΥΡΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Ελεύθερη η πρόσβαση σε αποφάσεις που αφορούν εγκαταστάσεις με σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις...

Το κοινό πρέπει να έχει πρόσβαση σε πολεοδομικές αποφάσεις οι οποίες αφορούν κατασκευή εγκαταστάσεων που έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Μάλιστα, δεν δύναται να γίνει επίκληση της προστασίας του επιχειρηματικού απορρήτου προκειμένου να μη παρασχεθεί η πρόσβαση στις αποφάσεις αυτές. Αυτό υπογραμμίζει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) απαντώντας σε προδικαστικό ερώτημα του Ανώτατου Δικαστηρίου της Δημοκρατίας της Σλοβακίας - δημουργώντας "δεδικασμένο" για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και για την Ελλάδα. Η υπόθεση ξεκινά το 2006, όταν η Περιφερειακή Αρχή Πολεοδομικού Σχεδιασμού της Μπρατισλάβα εξέδωσε πολεοδομική απόφαση σχετικά με τη δημιουργία χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων σε λάκκο εξορύξεως γης για πλινθοποιεία, ο οποίος αποκαλείται «Nová jama» (νέο όρυγμα). Στη συνέχεια, η σλοβακική επιθεώρηση περιβάλλοντος κίνησε ολοκληρωμένη διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας ιδιώτες, κάτοικοι του Δήμου του Pezinok, ζήτησαν να δημοσιευθεί η πολεοδομική απόφαση. Το όργανο αυτό αδειοδότησε τη δημιουργία και εκμετάλλευση του χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων χωρίς όμως προηγουμένως να δημοσιεύσει την εν λόγω απόφαση. Κατόπιν διοικητικής προσφυγής, το δευτεροβάθμιο όργανο προστασίας του περιβάλλοντος επικύρωσε την απόφαση αυτή, αφότου είχε δημοσιεύσει την πολεοδομική απόφαση. Οι ενδιαφερόμενοι προσέφυγαν στα σλοβακικά δικαστήρια και το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας της Σλοβακίας ζήτησε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) να διευκρινίσει το περιεχόμενο του δικαιώματος του κοινού να μετέχει στις διαδικασίες αδειοδοτήσεως σχεδίων τα οποία έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Με σημερινή απόφασή του, το ΔΕΕ διαπιστώνει ότι η πολεοδομική απόφαση σχετικά με τη δημιουργία του ΧΥΤΑ είναι ένα από τα μέτρα βάσει των οποίων θα ληφθεί η τελική απόφαση αδειοδοτήσεως ή μη αδειοδοτήσεως της συγκεκριμένης εγκατάστασης. Σε αυτήν, μεταξύ άλλων περιέχονται πληροφορίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του σχεδίου, τους όρους που τίθενται στον φορέα εκμεταλλεύσεως για να περιορίσει τις επιπτώσεις αυτές κλπ. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το ΔΕΕ, περιέχει πληροφορίες σχετικές με τη διαδικασία αδειοδοτήσεως στις οποίες το ενδιαφερόμενο κοινό πρέπει να μπορεί να έχει πρόσβαση. Στο πλαίσιο αυτό, το ευρωπαϊκό δικαστήριο διευκρινίζει ότι η άρνηση να τεθεί στη διάθεση του ενδιαφερόμενου κοινού η πολεοδομική απόφαση δεν δύναται να δικαιολογηθεί με επίκληση της προστασίας της εμπιστευτικότητας εμπορικών ή βιομηχανικών πληροφοριών. Το Δικαστήριο υπογραμμίζει ακόμη ότι το ενδιαφερόμενο κοινό πρέπει να διαθέτει το σύνολο των σχετικών πληροφοριών ήδη από το στάδιο της πρωτοβάθμιας διοικητικής διαδικασίας, πριν ληφθεί μια πρώτη απόφαση, αρκεί οι πληροφορίες αυτές να είναι διαθέσιμες σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας.

Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα

Διαβάστε περισσότερα...

Οι 7 τυφλοί και ο ελέφαντας...

Στα βάθη της ερήμου υπήρχε μια πόλη, όπου όλοι ήταν τυφλοί. Ένας βασιλιάς με το στρατό του περνούσαν κάπου κοντά στην πόλη και στρατοπέδευσαν. Ο βασιλιάς είχε μαζί του και έναν μεγάλο ελέφαντα, που τον είχε για βαριές δουλειές αλλά και για να φοβίζει τους εχθρούς του στη μάχη. Οι άνθρωποι της πόλης είχαν ακούσει βέβαια κάτι για τους ελέφαντες, αλλά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να συναντήσουν κάποιον. Έτρεξαν λοιπόν 6 νέοι άνδρες να ανακαλύψουν πώς ήταν ο ελέφαντας. Ο πρώτος μόλις έφτασε, άπλωσε το χέρι του, ακούμπησε τα πλευρά του, αισθάνθηκε τη λεία επιφάνειά του, μύρισε τον αέρα και σκέφτηκε “Είναι, χωρίς αμφιβολία, ζώο, αλλά αυτό το ζώο μοιάζει με τοίχο”. Τρέχει λοιπόν να ανακοινώσει την ανακάλυψή του. Ο δεύτερος, αισθάνθηκε τον αέρα, ακούμπησε με το χέρι του τον κορμό του ελέφαντα, που μόλις αντιλήφθηκε το χέρι πάνω του βρυχήθηκε δυνατά. Ο τυφλός σκέφτηκε «Ο ελέφαντας μοιάζει με φίδι και είναι τόσο τεράστιο, που η αναπνοή του σε ξεκουφαίνει». Τρέχει λοιπόν πίσω να γνωστοποιήσει την ανακάλυψή του. Ο τρίτος πλησιάζει τον ελέφαντα, ακουμπάει την απαλή επιφάνεια του χαυλιόδοντα και αισθάνεται την αιχμηρή άκρη του. «Φανταστικό», σκέφτηκε, «ο ελέφαντας είναι σκληρός, αιχμηρός σαν ακόντιο και μυρίζει σαν ζώο». Τρέχει, λοιπόν, στους συμπολίτες του για τα νέα. Ο τέταρτος, μόλις φθάνει, απλώνει το χέρι του χαμηλά και ακουμπάει ένα πόδι του ελέφαντα. Το ψηλαφεί, το αγκαλιάζει και αισθάνεται το σκληρό του δέρμα. Ο ελέφαντας αντιδράει και μετακινεί το πόδι του. « Α!», σκέφθηκε «πώς να μη φοβίζει τους εχθρούς στη μάχη ο ελέφαντας. Είναι σαν τεράστιος κορμός δένδρου, κι όμως είναι ευλύγιστος και δυνατός». Τρόμαξε και ο ίδιος και τρέχει να πει τα νέα στην πόλη. Ο πέμπτος τυφλός ακούμπησε την ουρά του ελέφαντα «Δεν καταλαβαίνω τι το ιδιαίτερο έχει ο ελέφαντας», σκέφθηκε, «είναι απλώς ένα κομμάτι σχοινί». Αφήνει την ουρά και τρέχει πίσω στην πόλη. Ο έκτος, βιαζόταν πολύ για να μη φθάσει τελευταίος και μόλις έφθασε, αισθάνθηκε το αέρα που «έκανε» το αυτί του ελέφαντα που κουνιόταν, απλώνει το χέρι του, ακουμπάει το αυτί του ελέφαντα και αισθάνεται τη σκληρή του επιφάνεια. Χαμογέλασε με αυταρέσκεια. «Ο ελέφαντας μοιάζει με ζωντανό ανεμιστήρα», σκέφθηκε και ικανοποιημένος με αυτήν του την πρώτη εντύπωση τρέχει πίσω. Στο τέλος, έφτασε ένας τυφλός γέροντας. Είχε φύγει από την πόλη νωρίς, περπατούσε αργά και ήταν αποφασισμένος να αφιερώσει χρόνο για να μελετήσει προσεκτικά τον ελέφαντα. Μόλις έφτασε, περπάτησε γύρω από τον ελέφαντα, ακούμπησε διάφορα μέρη του σώματός του, τον μύριζε, και άκουγε όλους τους θορύβους, που έκανε το ζώο, προσεκτικά. Ψηλάφισε το στόμα του ελέφαντα, τον τάισε χόρτο και χτύπησε απαλά τον κορμό του. Τελικά επιστρέφει στην πόλη, αλλά βρίσκει όλη την πόλη σε μεγάλη αναστάτωση. Κάθε ένας από τους έξι νεαρούς τυφλούς είχε αποκτήσει οπαδούς, που είχαν ασπασθεί τη δική του εκδοχή, για το τι είναι ο ελέφαντας. Όμως, όταν οι άνθρωποι της πόλης ανακάλυψαν ότι υπήρχαν έξι διαφορετικές εκδοχές, άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους. Ο γέρος, ήσυχα, άκουγε τους διαπληκτισμούς. «Είναι σαν τοίχος!», «όχι είναι σαν φίδι!», «όχι είναι σαν ακόντιο!», «όχι σαν δέντρο!», «όχι σαν σχοινί!», «όχι σαν ανεμιστήρας!». Ο γέρος γύρισε την πλάτη του και άρχισε να πηγαίνει σπίτι του, γελώντας, καθώς θυμήθηκε τις δικές του απερισκεψίες, όταν ήταν νέος. Σαν κι αυτούς, κάποτε, είχε συμπεράνει ότι είχε καταλάβει στο σύνολό του κάτι που είχε γνωρίσει (βιώσει), μόνο εν μέρει. Γέλασε, καθώς θυμήθηκε ότι, κάποτε, ήταν απρόθυμος να ανακαλύψει από μόνος του την αλήθεια και στηρίχθηκε αποκλειστικά σε αυτά που έλεγαν οι άλλοι. Περισσότερο, όμως, γέλασε καθώς συνειδητοποίησε ότι, τελικά, ήταν ο μόνος στην πόλη που δεν ήξερε τι ήταν ο ελέφαντας. Μόνο όσοι έχουν μάθει πολλά, είναι σε θέση να παραδεχθούν πόσα λίγα ξέρουν. L. Carte

Πηγή: http://mybellavista.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Αν είχαμε δύο ζωές...

Αν είχαμε δύο ζωές, η παρούσα ζωή μας θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Εγώ ίσως να μην είχα γράψει αυτό το κείμενο, εσείς να μην το διαβάζατε, και όλοι μαζί δε θα σκεφτόμασταν ό,τι σκεφτόμαστε ακριβώς αυτή τη στιγμή. Αν είχαμε δύο ζωές, θα βιώναμε την πρώτη σαν μια πρόβα, μια εξάσκηση για το πώς θα ζήσουμε τη δεύτερη. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι τη δεύτερη φορά θα ζούσαμε καλύτερα από την πρώτη. Τα παθήματα της πρώτης θα αποτελούσαν μαθήματα για τη δεύτερη. Στη δεύτερη ζωή δεν θα κάναμε ό,τι κάναμε στην πρώτη, ή απλώς θα τα ξανακάναμε. Θα απολαμβάναμε ό,τι στερηθήκαμε στην πρώτη και αποκτήσαμε στην επόμενη. Θα αποφεύγαμε τα λάθη, θα εκτιμούσαμε παραπάνω, θα χαμογελούσαμε συχνότερα, θα αναγνωρίζαμε την αξία των στιγμών. Δυστυχώς όμως η ζωή μας είναι μόνο μία και διάρκειας μικρής. Η ζωή έχει αρχή και τέλος. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Και δεν μένει τίποτα άλλο σε όλη τη διάρκειά της, πέρα από τις στιγμές που ζήσαμε. Τις όμορφες. Είναι όλες εκείνες οι στιγμές που έστω και για λίγο νίκησαν τη μιζέρια και τη θλίψη, εκείνες που ταυτίστηκαν μαζί μας και έγιναν ένα με την αισιόδοξη πλευρά του εαυτού μας. Οι δικές μας όμορφες στιγμές. Γι' αυτό, χρειάζεται δύναμη για να τη ζήσεις. Να κρατήσεις μόνο τις όμορφες στιγμές. Και δεν είναι η μοίρα που όλοι μας θέτουμε ως δικαιολογία. Η μοίρα είναι κάτι που το πλάθεις εσύ. Και είναι απλό. Οι στενοχώριες που έρχονται· παλεύονται. Οι χαρές που αργούν είναι εκείνες που μας στοιχειώνουν μια ζωή. Όλες εκείνες οι μικρές ανάσες που μας χαρίζονται ολοζώντανες και λαμπερές καθημερινά και τις αφήνουμε να χαθούν ανεκμετάλλευτες σαν να μην υπήρξαν, είναι εκείνα τα απωθημένα της ζωής που ποτέ δεν θα μας αφήσουν σε ησυχία. Δυστυχώς, μας αναλογούν κάποιες δυστυχίες, στη μία και μοναδική ζωή που έχουμε. Λίγες ή πολλές, μικρές ή μεγάλες. Δεν γίνεται αλλιώς. Ταυτόχρονα όμως μας αναλογούν και κάποιες ευτυχισμένες στιγμές, πολύ μικρές και ίσως αόρατες, οι οποίες αιωρούνται σαν λαμπερά άστρα πάνω στα κεφάλια μας. Ας ζήσουμε τον χρόνο της ζωής μας. Και ας γίνουμε φίλοι του, όπως κι αν είναι. Ας γευτούμε στο έπακρο και την πιο μικρή ίνα του, ας γίνουμε ένα. Γιατί είναι πάντα μαζί μας, με οποιαδήποτε μορφή. Ας θυμόμαστε μόνο όμορφες στιγμές και ας προσπαθήσουμε να ζούμε, όσο καλύτερα μπορούμε. Ας μετανιώνουμε για πράγματα που κάνουμε, αλλά να αναζητάμε κι άλλα να κάνουμε. Οι στιγμές και τα δευτερόλεπτα, οι αισθήσεις, τα αγγίγματα και τα βλέμματα, η αναστάτωση και η αμηχανία, τα νεύρα και ο πανικός, ο κόμπος στο στομάχι και ο πόνος στο στήθος, η τρικυμία που δεν λέει να κοπάσει, ο φόβος για το αύριο και το άγνωστο, οι σκέψεις, οι επιλογές. Αυτή είναι η ζωή! Είναι μόνο μία, μικρή και πολύτιμη. Με άγνωστη την ημερομηνία του τέλους της. Την παράσταση της ζωής μπορούμε να την παίξουμε μόνο μία φορά και αυτή χωρίς πρόβα. Δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία! Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε να την παίξουμε στο θέατρό της όσο καλύτερα μπορούμε, όχι μόνο για μας, αλλά κυρίως για όλους όσους αγαπάμε. Η ζωή φωνάζει με όση δύναμη έχει πως είναι μία και μοναδική. Χωρίς τη ζωή δε θα υπήρχαμε. Είναι τόσο σημαντική και της οφείλουμε την ύπαρξή μας, όσο και αυτή τη δική της σε εμάς. Η ζωή ανήκει στον καθένα μας και μόνο σε αυτόν. Η ζωή είναι δική μου, δική σου, δική του! Και είναι μία και μοναδική….

Πηγή: http://www.protagon.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Αλλαγή των εκπαιδευτικών προτύπων...

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Άναρχη απώλεια φυσικού χώρου μέσα σε δυο δεκαετίες...

Την εικοσαετία 1987-2007, η χώρα μας απώλεσε περισσότερα από έξι εκατομμύρια στρέμματα φυσικών εκτάσεων, έναντι μιας αντίστοιχης αύξησης των γεωργικών και δευτερευόντως των λοιπών, κυρίως αστικών, καλύψεων. Το παραπάνω αλλά και πολλά ακόμη σημαντικά στοιχεία, σχετικά με τις καλύψεις γης και κυρίως τις αλλαγές που διαχρονικά παρατηρούνται, προκύπτουν από την έκδοση, «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης 1987-2007», την οποία παρουσίασε το WWF Ελλάς.
Μέσα από αυτήν την τεκμηριωμένη αποτύπωση καταδεικνύεται η διαχρονική, συνεχής και άναρχη μείωση των φυσικών εκτάσεων, προς όφελος της επέκτασης της γεωργικής γης, των υποδομών και των οικισμών. Μια υποχώρηση που κρύβει αρκετές εκπλήξεις και αποτελεί τη συνισταμένη πολλών αντικρουόμενων παραγόντων. Σίγουρα όμως χαρακτηρίζεται από την απόλυτη έλλειψη τεκμηριωμένου και μακροχρόνιου εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού.
Χαρακτηριστικά, κατά την εικοσαετία 1987 – 2007, υπήρξαν σε απόλυτα νούμερα οι εξής μεταβολές στις καλύψεις γης:
Δάση: μειώθηκαν συνολικά κατά 1.311.382 στρέμματα.
Εκτάσεις θαμνώδους και χαμηλής βλάστησης: μειώθηκαν συνολικά κατά 4.886.431 στρέμματα
Γεωργικές εκτάσεις: Αυξήθηκαν κατά 5.736.939 στρέμματα
Λοιπές καλύψεις (δόμηση, έργα υποδομής κλπ): Αυξήθηκαν κατά 333.675 στρέμματα
Τα απόλυτα νούμερα των αλλαγών όμως δεν διηγούνται τη συνολική ιστορία, καθώς εξίσου σημαντική με τις αλλαγές στην έκταση είναι και η μετατόπιση των καλύψεων γης ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές. Ενδεικτική είναι η αντίφαση που προκύπτει, εξετάζοντας τις γεωργικές εκτάσεις στα γεωγραφικά διαμερίσματα Ιονίων Νήσων και Πελοποννήσου.
Στα Ιόνια Νησιά, σχεδόν 289.000 στρέμματα φυσικής γης (12,6% της συνολικής έκτασης) μετατράπηκαν σε γεωργική. Από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι εγκαταλείπεται η αγροτική παραγωγή στα ορεινά της χώρας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πελοπόννησο, όπου 1.390.000 στρέμματα γεωργικής γης μετατράπηκαν διαχρονικά σε άλλες καλύψεις.
Όλες αυτές οι αλλαγές αποτελούν διαφορετικές ψηφίδες μιας εικόνας εντατικοποίησης της χρήσης του χώρου και σταδιακής ομογενοποίησης της φυσιογνωμίας του. Πιο συγκεκριμένα, τα βασικά συμπεράσματα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

  1. Οι πλέον θιγόμενες φυσικές εκτάσεις είναι οι περιοχές χαμηλής βλάστησης, οι οποίες, κατά κύριο λόγο, απορροφούν τις πιέσεις επέκτασης της γεωργικής γης, των οικισμών και των υποδομών. 
  2. Οι πιέσεις για μετατροπή των καλύψεων (και κατά συνήθη συνέπεια των χρήσεων) της γης, δεν εκδηλώνονται πάντα στιγμιαία, αλλά είναι, συχνά, απόρροια πολλών διαδοχικών βημάτων. Η απευθείας μετατροπή π.χ. ενός δάσους σε τεχνητή επιφάνεια είναι σπάνια και συνοδεύεται από πολλές νομικές περιπλοκές. Η σταδιακή αλλαγή ενός δάσους όμως μέσω επαναλαμβανόμενων πυρκαγιών και η μετέπειτα κατάληψή της από τεχνητές καλύψεις είναι μία συνήθης πρακτική. 
  3. Η εφαρμογή της νομοθεσίας για τον χώρο χωλαίνει σε έντονο βαθμό ενώ ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός πάσχει από έλλειψη μακροχρόνιας προοπτικής και συνοχής. 

«Η συγκεκριμένη έκδοση εστιάζει στις χωρικές μεταβολές και τις πιέσεις πάνω στον φυσικό χώρο και τα οικοσυστήματα. Είναι η πρώτη φορά που απεικονίζονται οι καλύψεις γης για όλη την Ελλάδα σε βάθος εικοσαετίας, ανοίγοντας μια ουσιαστική συζήτηση για την εξέλιξη και διαχείριση του χώρου στην Ελλάδα. Η αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των αλλαγών, δεν θα λειτουργήσει μονάχα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εν τέλει, θα υποσκάψει και την ίδια την προοπτική ανάπτυξης της χώρας μας, ειδικά μάλιστα, σε ό, τι αφορά τους οικονομικούς κλάδους του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα», υπογραμμίζει ο γενικός διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας, για να προσθέσει: «Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας». 
Σημειώσεις προς συντάκτες:
Δείτε εδώ τη σύνοψη αποτελεσμάτων και συμπερασμάτων.
Δείτε εδώ χάρτη με τις βασικές καλύψεις γης στην Ελλάδα για το 2007 και εδώ σχετικό poster με χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανά τη χώρα.
Η έκδοση «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης, 1987-2007» πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος το Μέλλον των Δασών, το οποίο συγχρηματοδοτήθηκε από τα Ιδρύματα Ι.Σ. Λάτση, Α.Γ. Λεβέντη και Μποδοσάκη, καθώς και με την υποστήριξη ιδιωτών.
Δείτε εδώ την πλήρη έκδοση σε ηλεκτρονική μορφή.
Η χαρτογράφηση των αλλαγών καλύψεων γης 1987-2007 υλοποιήθηκε από το Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής και Τηλεπισκόπησης της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ. 
Περισσότερες πληροφορίες:
Ιάσονας Κάντας, Yπεύθυνος Tύπου WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 697 185 9632, i.kantas@wwf.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ψάρι...

Περπάτησα σε μια προβλήτα προχτές. Σε όλους αρέσει να περπατούν σε μια προβλήτα γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Δεν χρειάζεται να σκεφτείς, το μυαλό αδειάζει. Δεν μπορεί να υπάρξουν απρόοπτα. Έτσι όπως περπατούσα λοιπόν στον διάδρομο, συνάντησα ένα μικρό ψάρι να σπαρταράει. Ίσως είχε παραπέσει από κάποιον ψαρά σκέφτηκα ή μπορεί να πετάχτηκε από τη θάλασσα με ένα μοιραίο σάλτο. Όπως και να έχει το έσπρωξα προς τη θάλασσα, και το είδα να απομακρύνεται γεμάτο ζωή. Ένιωσα ωραία που βρισκόμουν την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο σημείο επάνω στον πλανήτη, για να σώσω έστω ένα μικρό ψάρι. Κι έτσι, συνέχισα το περπάτημά μου μέχρι την άκρη της προβλήτας. Έκατσα να κάνω ένα τσιγάρο με τα πόδια μου να κρέμονται λίγα εκατοστά πριν ακουμπήσουν τη θάλασσα. Ενώ στο μυαλό μου, ίσως επηρεασμένος από την προηγούμενη πράξη, αντιμετώπιζα την ιδέα της σωτηρίας ως μια βεβαιότητα της ανθρώπινης υπεροχής. Δεν έκατσα πολύ, δεν είχα χρόνο. Σηκώθηκα να φύγω, όμως με περίμενε μια έκπληξη. Το ψάρι είχε πηδήξει έξω και τιναζότανε πάλι από τα βολτ της ασφυξίας. Σταμάτησα το βήμα μου μπροστά του και διαπίστωσα ότι οι σόλες των παπουτσιών μου είχανε γίνει μούσκεμα. Και να που είχαμε γεμίσει απρόοπτα πάνω σε μια προβλήτα που δεν οδηγεί πουθενά. Και τι θα πει η προβλήτα δεν οδηγεί πουθενά; Αυτό ισχύει μόνο για όσους θέλουν να ζήσουν. Για τους υπόλοιπους, η άκρη της προβλήτας θα έχει πάντα συνέχεια: τον λυτρωτικό βυθό. Όρθιος πάνω από το μικρό ψάρι με τα εκφραστικά μάτια το ξαναέσπρωξα στη θάλασσα και περίμενα την αντίδρασή του. Αυτό που το ψάρι το ονομάζει ζωή ο άνθρωπος το λέει θάνατο. Ισχύει και τ’ αντίστροφο. Αμέσως έκανε σάλτο να βγει ξανά στη στεριά χωρίς επιτυχία. Έπεσε πάνω στα τοιχώματα του μόλου.
- Πού πάνε οι βεβαιότητες μας όταν πνίγονται;
- Ξέρω και γω; Μπορεί να γίνονται κυνόδοντες στους καρχαρίες. Γι’ αυτό να είναι αμείλικτοι.
Το δεύτερο σάλτο του ψαριού ήτανε επιτυχημένο. Ξαναβρέθηκε μπροστά στα πόδια μου. Δεν έβρισκα άλλη επιλογή, το προσπέρασα με γρήγορο βήμα. Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να συνεχίσω να βασανίζω ένα ψάρι με εκφραστικά μάτια, κρατώντας τον οχτάποδο βούρδουλα της ανθρώπινης καλοσύνης.

Πηγή: http://toportatif.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Το ΕΚ εγκρίνει σχέδιο νομοθεσίας για τη μείωση του θορύβου των αυτοκινήτων...

Το σχέδιο του νέου ευρωπαϊκού κανονισμού που ενέκρινε σήμερα το ΕΚ στοχεύει στο να μειώσει δραστικά τα όρια του επιτρεπόμενου θορύβου που προκαλούν τα μηχανοκίνητα οχήματα με απώτερο σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας. Οι ευρωβουλευτές πρότειναν επίσης την εισαγωγή συστήματος επισήμανσης του θορύβου για τα νέα αυτοκίνητα καθώς και προτύπων για την εισαγωγή συστημάτων ακουστικής προειδοποίησης οχήματος για τα ηλεκτρικά οχήματα προκειμένου αυτά να γίνονται αντιληπτά από τους πεζούς. Η συνεχής έκθεση σε υψηλά επίπεδα θορύβου μπορεί να εξαντλήσει τα φυσικά αποθέματα, να διαταράξει την ορθή λειτουργία των οργάνων και να οδηγήσει στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων και άλλων ασθενειών. Έρευνες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος δείχνουν ότι το ήμισυ του αστικού πληθυσμού της ΕΕ είναι εκτεθειμένο σε επίπεδα θορύβου άνω των 55 ντεσιμπέλ, ως αποτέλεσμα του περιβάλλοντος θορύβου που προκαλεί η κίνηση στους δρόμους. "Οι βλαβερές επιπτώσεις του θορύβου στην υγεία είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες αλλά η παρούσα νομοθετική πρόταση εστιάζει αποκλειστικά στο θόρυβο που προκαλούν οι μηχανές των οχημάτων. Οι προτάσεις μου ήταν πιο ολοκληρωμένες εξ αρχής, καθώς χρειάζεται να εξετάσουμε και άλλους παράγοντες όπως η ποιότητα της ασφάλτου, τα ελαστικά και η αεροδυναμική", δήλωσε ο εισηγητής Miroslav Ouzký (ΕΣΜ, Τσεχία), κατά τη διάρκεια της συζήτησης πριν από την ψηφοφορία. Ο ίδιος θα ηγηθεί τώρα των διαπραγματεύσεων με τα κράτη μέλη. Αυστηρότερα όρια για το θόρυβο Το σχέδιο νόμου προτείνει τη σταδιακή εφαρμογή νέων ορίων σε έξι και οκτώ χρόνια από τη θέσπιση του νέου κανονισμού. Η πρώτη φάση θα εφαρμοστεί στα νέα μοντέλα οχημάτων, ενώ η δεύτερη σε όλα τα νέα οχήματα που τίθενται σε κυκλοφορία. Το όριο για τα οχήματα γενικής χρήσης θα μειωθεί σε 68 ντεσιμπέλ από 74 που είναι σήμερα. Για τα πιο δυνατά οχήματα θα επιτρέπεται ένα περιθώριο 2 ή 6 επιπλέον ντεσιμπέλ. Το όριο για τα βαρέα φορτηγά άνω των 12 τόνων θα παραμείνει στα 81 ντεσιμπέλ. Οι ευρωβουλευτές αναγνωρίζουν ότι ο θόρυβος των οχημάτων επηρεάζεται επίσης από την ποιότητα του δρόμου, το θόρυβο των ελαστικών και την αεροδυναμική. Επισήμανση του θορύβου Οι ευρωβουλευτές ζητούν την εισαγωγή ενός συστήματος επισήμανσης προκειμένου να ενημερώνονται οι επίδοξοι αγοραστές για τα επίπεδα θορύβου των νέων οχημάτων. Το σύστημα αυτό θα βασιστεί στα πρότυπα αυτών που ήδη χρησιμοποιούνται για την κατανάλωση καυσίμων, το θόρυβο των ελαστικών και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Συστήματα ακουστικής προειδοποίησης οχήματος για τα ηλεκτρικά οχήματα Οι ευρωβουλευτές ανησυχούν ότι οι σχεδόν αθόρυβοι ηλεκτρικοί και υβριδικοί κινητήρες αυτοκινήτων μπορεί να αποτελέσουν απειλή για τους πεζούς και ζητούν τη θέσπιση ρυθμίσεων για την εισαγωγή συστημάτων ακουστικής προειδοποίησης στα οχήματα αυτά. Το σχέδιο νομοθετικού ψηφίσματος υιοθετήθηκε με 401 ψήφους υπέρ, 228 κατά και 20 αποχές.

Πηγή: www.real.g

Διαβάστε περισσότερα...

Οι μύθοι για τον "αναπτυσόμενο κόσμο"...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Έρχονται τα καταλυτικά ρούχα...

Μέσα στην επόμενη διετία είναι πιθανό ότι θα κυκλοφορούν στο εμπόριο ρούχα που θα καθαρίζουν τον αέρα και οι άνθρωποι δεν θα χρειάζεται να κάνουν τίποτε περισσότερο από το να τα φορούν. Αυτό θα γίνει δυνατό χάρη σ’ ένα πρωτοποριακό υγρό καθαρισμού για πλυντήρια ρούχων, το οποίο περιέχει μικροσκοπικά σωματίδια που «τρώνε» την ατμοσφαιρική μόλυνση. Η εν λόγω ουσία, με την ονομασία "CatClo", η οποία σχεδιάζεται να βγει στο εμπόριο, αποτελεί προϊόν συνεργασίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ και του Κολλεγίου Μόδας του Λονδίνου, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Τα ρούχα πλένονται στο πλυντήριο με το πρωτοποριακό υγρό που περιέχει νανοσωματίδια διοξειδίου του τιτανίου, τα οποία προσκολλώνται σφιχτά στα ύφασμα. Όταν, στη συνέχεια, φορέσει κανείς το πλυμένο ρούχο και το ύφασμα με τα νανοσωματίδια έρθει σε επαφή με τα οξείδια αζώτου του αέρα, τότε προκαλείται μια χημική αντίδραση οξείδωσης, με τελικό αποτέλεσμα να καθαρίζει η ατμόσφαιρα. Τα οξείδια του αζώτου που απορροφούνται μ’ αυτό τον τρόπο από τον αέρα, είναι τελείως άοσμα και άχρωμα και δεν αποτελούν κίνδυνο για αυτόν που φοράει το ρούχο, από το οποίο απομακρύνονται όταν αυτό ξαναπλυθεί, αν δεν έχουν ήδη διαλυθεί μέσω του ιδρώτα του σώματος. Το ίδιο το καθαριστικό υγρό είναι απολύτως αβλαβές και τα νανοσωματίδια δεν είναι ορατά πάνω στο ρούχο. Υπολογίζεται ότι κάποιος που φοράει ρούχα πλυμένα με CatClo, θα μπορεί να απομακρύνει περίπου πέντε κιλά οξειδίων του αζώτου από τον αέρα μέσα σε μια ημέρα, δηλαδή περίπου όση η ποσότητα των ίδιων χημικών ουσιών που παράγεται καθημερινά από ένα μέσο αυτοκίνητο. Τα οξείδια του αζώτου παράγονται από τις εξατμίσεις των οχημάτων και αποτελούν μεγάλη πηγή ρύπανσης της ατμόσφαιρας στις πόλεις, επιδεινώνοντας ασθένειες όπως το άσθμα και άλλες χρόνιες πνευμονοπάθειες. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι όσοι υποφέρουν από αναπνευστικές παθήσεις και φοράνε τέτοια ρούχα, θα αναπνέουν γύρω τους καθαρότερο αέρα. Όπως είπε ο Ράιαν, το υγρό CatClo ανήκει στο νέο πεδίο των φωτοκαταλυτικών υλικών, τα οποία, με την παρουσία του ηλιακού φωτός, λειτουργούν ως καταλύτες, προκαλώντας διάφορες χημικές αντιδράσεις. «Με το CatClo, ο στόχος μας είναι να μετατρέψουμε τα ρούχα σε καταλυτικές επιφάνειες που θα καθαρίζουν τον αέρα», τόνισε ο βρετανός καθηγητής. Όπως είπε, «αν χιλιάδες άνθρωποι σε μια τυπική πόλη χρησιμοποιούσαν αυτό το καθαριστικό υγρό, το αποτέλεσμα θα ήταν μια σημαντική βελτίωση στην ποιότητα του αέρα». Από την πλευρά της, η καθηγήτρια Στόρι επεσήμανε ότι η δημιουργία και κυκλοφορία ενός σύντομου βίντεο για το CatClo αποκάλυψε ένα μεγάλο ενδιαφέρον σ’ ολόκληρο τον κόσμο και μια δυνητική μεγάλη αγορά για τέτοιου είδους προϊόντα, καθώς πολλοί καταναλωτές, πέρα από τον παράγοντα της μόδας, αντιλαμβάνονται τη σημασία ενός «έξυπνου» ρούχου που θα βοηθά στον καθαρισμό του περιβάλλοντος.
 
Οι βρετανοί ερευνητές ήδη συνεργάζονται με μια εταιρία που παράγει προϊόντα καθαρισμού φιλικά προς το περιβάλλον για να βγάλει στην αγορά το CatClo. Το εν λόγω υγρό, σύμφωνα με τις δοκιμές, δουλεύει ιδιαίτερα καλά με τα υφάσματα ντένιμ που χρησιμοποιούνται στα τζιν. Κι επειδή στη Γη κυκλοφορούν περισσότερα τζιν από όλους τους κατοίκους της, είναι φανερό ότι υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για το νέο καθαριστικό.

Πηγή: solidaritymit.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Η δύναμη της θέλησης...

Διαβάστε περισσότερα...

Η υπερπληροφόρηση μας μετατρέπει σε ψηφιακά πρεζόνι...

Θίγοντας, για άλλη μια φορά το θέμα της υπερπληροφόρησης και των επιδράσεων που ασκούνται από αυτήν στην ανθρώπινη συνείδηση, αποδελτιώνουμε κάποιες ενδιαφέρουσες θέσεις – αναλύσεις από πρόσφατα και παλαιότερα δημοσιεύματα του τύπου. Διαβάζουμε στα «Νέα»: «O σύγχρονος άνθρωπος έχει απεριόριστη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία. Ειδήσεις στα ραδιόφωνα κάθε μία ώρα. Συνεχής ενημέρωση ιστοσελίδων και μπλογκ. Τουλάχιστον τρία δελτία ειδήσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, updates στο facebook. Το αποτέλεσμα; Σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες, δεν γίνεται σοφότερος αλλά κυνικότερος. Σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο υπάρχουν πλέον επαρκείς, αν όχι αδιαμφισβήτητες ενδείξεις πως ανθρώπινες αντιδράσεις όπως η κατανόηση, ο αλτρουισμός, η συμπόνια, η ανεκτικότητα και η συναισθηματική σταθερότητα «απειλούνται» από τον μεγάλο και συνεχή όγκο πληροφοριών που δέχεται ο εγκέφαλος. Παράλληλα μελετητές από το Ινστιτούτο Εγκεφάλου και Δημιουργικότητας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας μελετώντας εγκεφαλογραφήματα διαπίστωσαν ότι ενώ αντιλαμβάνεται κανείς σχεδόν αστραπιαία τον πόνο και τον φόβο των άλλων ανθρώπων, απαιτείται πολύ περισσότερος χρόνος για αναπτυχθούν συναισθηματικές αντιδράσεις όπως η συμπόνια. Οι επιστήμονες λοιπόν κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι όσο μεγαλώνει η ποσότητα των πληροφοριών που συγκεντρώνει κανείς τόσο αυξάνεται η σοφία του, αλλά παράλληλα και η πιθανότητα να γίνει κυνικότερος. …«Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να επεξεργάζεται πολλές πληροφορίες ανά λεπτό. Ωστόσο, επειδή πλέον ο όγκος που δέχεται είναι πολύ μεγάλος επιλέγει πάντα τις πιο σημαντικές», λέει η ψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου. Συμπληρώνει μάλιστα ότι όντως υπάρχει η πιθανότητα ο δέκτης της πληροφορίας να γίνει κυνικός επειδή «η υπερπληροφόρηση και η συνεχής και υπερβολική έκθεση στις λεπτομέρειες ενός θέματος κινητοποιεί μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Όταν βλέπουμε κάτι που μας δυσαρεστεί, σταδιακά έχουμε την τάση να το απωθούμε», λέει χαρακτηριστικά. … Η κ. Μπετίνα Ντάβου, καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισημαίνει: «Υπάρχουν στρατηγικές οργάνωσης που επιτρέπουν στο άτομο να αυξήσει την ποσότητα των πληροφοριών που επεξεργάζεται. Για παράδειγμα, να κάνει αυθαίρετους συνδυασμούς των πληροφοριών που θέλει να διατηρήσει στη μνήμη του, ώστε να αφήνει νοητικό χώρο για νέες πληροφορίες». και σε παλιότερο άρθρο της Φωτεινής Τσαλίκογλου: Στο χάρτη του εγκεφάλου μας αποτυπώνεται η ειρωνεία της κοινωνικής πραγματικότητας που ζούμε. Πίσω από την πρόοδο και τον πλούτο παραμονεύει η φτώχεια. Δεν είναι να απορείς. Η λογοτεχνία πρόλαβε και πάλι την επιστήμη. Ο Μπόρχες μίλησε πριν από τους ερευνητές. Εκείνος που τα θυμάται όλα, όπως ο Φούνες στον «Μνήμονα», είναι ένας ηλίθιος. Γι΄ αυτόν όλες οι πληροφορίες είναι ουδέτερες ή καταλήγουν να είναι άχρηστες. Τα θυμάται όλα αλλά δεν ξέρει τίποτα. Στην εποχή της υπερφόρτωσης και του βομβαρδισμού των πληροφοριών κινδυνεύουμε να γίνουμε Μνήμονες. Αδυνατούμε να αποτυπώσουμε, να κατατάξουμε, να αξιολογήσουμε. Μπορεί να γινόμαστε πιο ενήμεροι, όμως είναι μια κούφια, άδεια, ενημέρωση. Της λείπει η αξιολόγηση. Η ιεράρχηση. Η δυνατότητα να ξεχωρίσεις το ουσιώδες από το επουσιώδες. Αντίστοιχα, η ηθική κρίση αμβλύνεται. Χάνεται μέσα στην υπερέκθεση και στον βομβαρδισμό των ηθικά φορτισμένων πληροφοριών. Τα συναισθήματα της εμπάθειας, συμπόνιας, αλληλεγγύης, του οίκτου, της αλληλοβοήθειας, ακυρώνονται. Πόλεμοι, καταστροφές, αθλιότητα, φτώχεια, όλα είναι είναι εδώ, όμως δεν παράγουν συναίσθημα. Δεν απηχούν. Είναι σαν να ακούς ένα στόμα να φωνάζει και να μην ακούγεται κραυγή. Οι συναισθηματικά φορτισμένες πληροφορίες αποφορτίζονται από την έντασή τους. Φυσικοποιούνται. Αλληλοεξουδετερώνονται. Το συναίσθημα καταβροχθίζεται από την υπερπληροφόρηση. Γίνεται εικόνα που δεν παράγει κραδασμούς. Οι πληροφορίες υπάρχουν, όμως πολύ απλά θα μπορούσαν και να μην υπάρχουν. Στο τέλος όλα τα ερεθίσματα καταλήγουν να είναι ουδέτερα και οι καταναλωτές τους απαθείς χρήστες νεκρωμένων από κραδασμούς πληροφοριών. Χορτασμένα, αποχαυνωμένα βρέφη που από το πολύ και συνεχές μπούκωμα μιας ετοιμοπαράδοτης τροφής έχουν χάσει τη δυνατότητα της δικής τους αναζήτησης. Ο ανάλγητος απαθής πολίτης καταλήγει να είναι ο ιδεώδης τύπος της εποχής μας. Θα μιλήσω για τον θάνατο της ψυχικής ζωής. Αν ψυχική ζωή σημαίνει αναπαραστάσεις της εμπειρίας, αυτοστοχασμός, επεξεργασία συμβόλων, πολύπλοκες αποκωδικοποιήσεις σημάτων, αν ψυχική ζωή σημαίνει διεργασία και αναζήτηση, καταλαβαίνουμε ότι ο θάνατος αυτός δεν είναι ένα απλό σχήμα λόγου. Παρακολουθήστε και μια κατατοπιστική ανάλυση για την «Υπερπληροφόρηση» με τίτλο «digital junkie» («ψηφιακό πρεζόνι»): Πηγή: http://peri-planomenos.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Το μεγάλο ξεπούλημα...

Στο ντοκιμαντέρ του Florian Opitz “Το μεγάλο ξεπούλημα – Der Grosse Ausverkauf (2007)“, παίρνεις μια εικόνα από το τι επιφέρει η ιδιωτικοποίηση σημαντικών και πολύτιμων αγαθών, όπως συμβαίνει ας πούμε με την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων (πχ στις Φιλιππίνες), του ηλεκτρικού ρεύματος (πχ στη Νότιο Αφρική) και των μέσων μαζικής μεταφοράς (πχ των φημισμένων τρένων στην Βρετανία) αλλά και του νερού (πχ στην Βολιβία – που απαγορεύεται και να χρησιμοποιήσεις αυτό το νερό που κυλάει “εκτός δικτύου”!). Όλες αυτές οι καταστάσεις με τις αβάσταχτες χρεώσεις για αυτά τα αγαθά αλλά και της ταυτόχρονης αδιαφορίας των εταιρειών για την σωστή συντήρηση/λειτουργία έναντι του κέρδους (πχ των σιδηροδρομικών δικτύων που η συντήρησή τους πέρασε από εργολάβους σε υπεργολάβους…κλπ) αποτελούν άμεσο ή έμμεσο κίνδυνο για την ζωή των κατοίκων αυτών των χωρών και περιγράφονται από τους ίδιους… μόνο που μερικές εικόνες λένε περισσότερα.

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Μονοπάτι «Χαράλαμπου Κατακαλίδη-Ευθύμιου Μιχαηλίδη», Ποντοκώμη- 2 Φεβρουαρίου 2013...

2 Φεβρουαρίου 1944, δύο έφηβοι από την Ποντοκώμη, ο Χαράλαμπος Κατακαλίδης και ο Ευθύμιος Μιχαηλίδης, ξεπέρασαν τις δυνάμεις τους και πήραν την πρωτοβουλία να διακινδυνεύσουν και τη ζωή τους αρκεί να δίνονταν η δυνατότητα στους συμπατριώτες τους των Λιβερών, να ξεφύγουν από τον αιφνιδιασμό των Γερμανών κατακτητών. 2 Φεβρουαρίου 2013, το «Κίνημα Εθελοντών Ποντοκώμης» αποφάσισε να αναδείξει το γεγονός αυτό, να τιμήσει τους δύο ήρωες εφήβους και να εμπνεύσει με την πράξη τους.
2 Φεβρουαρίου 2013, δεκατρία άτομα από Ποντοκώμη, Πτολεμαΐδα και Κοζάνη, θα ακολουθήσουν την πορεία στους λόφους, ενώ πολλά παιδιά με τους γονείς τους θα επιλέξουν την πιο ήπια, ασφάλτινη διαδρομή. Όλοι μαζί θα βρεθούν στο μνημείο των Λιβερών και θα καταθέσουν από ένα λουλούδι στη μνήμη των εκτελεσθέντων Ελλήνων. Από τους δύο εφήβους του 1944, ο Ευθύμιος Μιχαηλίδης πέθανε μόλις πέρυσι, ενώ την 2α Φεβρουαρίου 2013, στην άλλη άκρη της γης, στην Αμερική, ενταφιάζονταν ο Χαράλαμπος Κατακαλίδης. Εξήντα εννέα χρόνια μετά την παράτολμη ενέργειά του , επέλεξε αυτή τη μέρα να αφήσει την τελευταία του πνοή, δίπλα στην οικογένειά του.
Ελπίζουμε, στη μνήμη των δύο αυτών εφήβων του 1944 και στην ηρωική τους πράξη, να έχουμε κάθε χρόνο τη δυνατότητα, στις 2 Φεβρουαρίου, να «περπατάμε» πάνω στο «δρόμο» που εκείνοι χάραξαν, στο «Μονοπάτι Χαράλαμου Κατακαλίδη-Ευθύμιου Μιχαηλίδη».

Κίνημα Εθελοντών Ποντοκώμης

Διαβάστε περισσότερα...

Στο Αδιέξοδο...

Την ώρα που φτάνεις στο αδιέξοδο. Εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως το ήξερες από πριν. Δεν ήρθε απότομα. Το ήξερες πολλές στροφές πριν πως θα καταλήξεις εδώ. Μόνο που περίμενες κάποιος άλλος να το έχει καταργήσει το αδιέξοδο. Ήθελες πολύ να έχει κάποιος αλλάξει την πραγματικότητα, τόσο πολύ που το πίστεψες. Τώρα αναρωτιέσαι. Ακόμα και τώρα, ρίχνεις την ευθύνη σ’ αυτόν τον άλλο. Σ’ αυτόν που δεν έκανε κάτι ώστε να μην καταλήξεις στο αδιέξοδο. Μα πως μπόρεσε; Πως σε άφησε να εκτεθείς έτσι; Και στο κάτω κάτω τι ζήτησες ρε γαμώτο; Κάποιος να αλλάξει τη διαδρομή, κάποιος να ακυρώσει το αυτονόητο. Τόσο δύσκολο ήταν; «Φτάνει πια με τους αλήτες», σκέφτεσαι. Μπροστά σου ακόμα όμως, το αδιέξοδο. Το μυαλό σου καίει. Τι κάνεις τώρα; Κοιτάς το τέλος και δεν έχεις ιδέα. «Να γύριζα πίσω;», σκέφτεσαι, «πόσο ωραία θα ήταν να ξαναγύριζα στην αρχή». Μα δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις το δρόμο. Το ξέρεις. Το πίσω τελείωσε. Κάθε βήμα σου ακύρωνε το προηγούμενο. Το πίσω πέρασε, δεν ξαναγίνεται. Κοιτάς πάλι μπροστά. Αφουγκράζεσαι. Κανείς. «Μα που είναι οι άλλοι;». Θυμάσαι αμυδρά πως στην αρχή ήσασταν πολλοί. Μα σε κάθε στροφή χανόταν κι από ένας. Ο καθένας πήρε το δρόμο για το δικό του αδιέξοδο. Ο καθένας μόνος του. Όλοι ήξεραν. Όλοι. Τώρα; Φόβος. Ξαφνικά σε κυριεύει πανικός. Είσαι μόνος. Δοκιμάζεις να σπρώξεις το φράγμα που σου κλείνει το δρόμο. Κουνιέται. Ελάχιστα. Αλλά κουνιέται. Προσπαθείς ξανά. Μάταια. Αν ήταν λίγοι ακόμα εδώ, θα έπεφτε. Σίγουρα, θα έπεφτε. Φωνάζεις. Παρακαλάς. Κλαις. Κανείς. Γιατί; Μα μόνο λίγοι χρειάζονται ακόμα. Γιατί δεν υπάρχει κανείς; Σε πνίγει το άδικο. Τρελαίνεσαι. Κάπου εκεί το παίρνεις απόφαση. Δεν θες άλλο να παλέψεις. Ζαρώνεις στη γωνιά σου και μυξοκλαίς. Βρίζεις όλους όσους λείπουν. Καταριέσαι την τύχη σου. Την μοναξιά σου. Το σύστημα. Το δρόμο. Τους τοίχους. Τους άλλους. Τους άλλους. Παράδοση. Υποταγή. Στάση. Τέλος. Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο λαβύρινθο, κάποιοι λίγοι πορεύονται ρίχνοντας τους φραγμούς. Έναν έναν. Σιγά σιγά. Προχωράνε. Δεν υπάρχει αδιέξοδο γι’ αυτούς. Είναι μαζί. Αντέχουν. Συνεχίζουν λυπημένοι. Πολύ λυπημένοι που δεν είσαι μαζί τους. Αν ήσουν, ξέρουν, θα έπεφταν οι φραγμοί ακόμα πιο γρήγορα. Ακόμα πιο αποτελεσματικά. Θα προλάβαιναν περισσότερους σαν κι εσένα. Πριν παραιτηθούν. Πριν το Τέλος. Λυπούνται. Προχωράνε. Παλεύουν. Σε ψάχνουν. Που είσαι;

Πηγή: http://methexiserratum.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων: Οι υγροτόποι ακόμα ένα θύμα της κρίσης...

Η οικονομική κρίση αποτελεί το άλλοθι για την εγκατάλειψη της προστασίας του περιβάλλοντος στη χώρα μας, τη χαλάρωση των θεσμών και των προστατευτικών μέτρων. Δυστυχώς οι υγρότοποι αποτελούν ένα ακόμα από τα θύματα της κρίσης. Κι αυτό ενώ οι αξίες των υγροτοπικών οικοσυστημάτων είναι πολλαπλές, μεταφραζόμενες και σε οικονομικούς όρους, και διεθνώς αναγνωρισμένες. Η διατήρηση της βιοποικιλότητας, η αντιπλημμυρική και αντιδιαβρωτική προστασία, η παροχή υδρευτικού και αρδευτικού ύδατος, η παραγωγή ενέργειας, η βελτίωση του μικροκλίματος, η αναψυχή είναι μερικές μόνο από αυτές. Η στενά όμως συνυφασμένη σχέση των υγροτόπων και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων έχει πολύ συχνά ως αποτέλεσμα την υποβάθμισή τους (ρύπανση, καταπατήσεις, υπεραντλήσεις, ανεξέλεγκτες αμμοληψίες, αποξηράνσεις, λαθροθηρία, αλόγιστη οικιστική ανάπτυξη). Η χώρα μας παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα αξιόλογο υγροτοπικό πλούτο, τόσο σε έκταση όσο και σε ποιότητα, που λίγες χώρες στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο διαθέτουν. Εξαιτίας της γεωμορφολογίας και του κλίματός της οι περισσότεροι και σπουδαιότεροι υγρότοποι βρίσκονται σε πεδινές και παραθαλάσσιες εκτάσεις, οπού ζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και ασκούνται οι περισσότερες δραστηριότητες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και εν γένει των υγροτόπων έχει ως αποτέλεσμα να υφίστανται συνεχή υποβάθμιση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων αποτελεί η πολύπαθη λίμνη Κορώνεια. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα περιμένει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αδυναμία εφαρμογής του Σχεδίου Περιβαλλοντικής Αποκατάστασης της λίμνης. Και ενώ το Ταμείο Συνοχής ανέστειλε τη χρηματοδότηση του, το έργο – αμφιλεγόμενο πλέον για τη χρησιμότητά του - εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ και αναμένεται να συνεχιστεί με την ίδια έως σήμερα λογική, δηλαδή προκρίνοντας τα τεχνικά έργα έναντι της λήψης μέτρων για την αναίρεση των αιτιών που οδήγησαν στην υποβάθμιση της λίμνης. Πλήθος άλλων υγροτόπων ανά την επικράτεια υποφέρουν από διαφορετικές αιτίες λόγω των ανθρωπογενών επεμβάσεων και δραστηριοτήτων. Η περίπτωση του Αχελώου και του σχεδιαζόμενου εδώ και χρόνια παράλογου έργου της εκτροπής του μας θυμίζει την ανάγκη της βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών πόρων σε επίπεδο λεκάνης απορροής. Η ρύπανση του Ασωπού ακόμη δεν έχει αντιμετωπιστεί θέτοντας σε συνεχή κίνδυνο την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Ο Αλιάκμονας τείνει να μετατραπεί σε «ιδιωτικό» ποτάμι της ΔΕΗ με τα υπάρχοντα, αλλά και τα σχεδιαζόμενα φράγματα στην κοίτη του. Η άναρχη οικιστική και τουριστική ανάπτυξη απειλεί πολλούς, κυρίως παράκτιους, υγροτόπους με χαρακτηριστικά παραδείγματα την αυθαίρετη εγκατάσταση beach bar στον υγρότοπο του Αγ. Μάμα στη Χαλκιδική, την παράνομη δόμηση στην Τουρλίδα στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, και τις οικιστικές πιέσεις που δέχονται οι υγρότοποι στην Καλλονή Λέσβου και στον Κορινό Πιερίας, καθώς και η λίμνη Παμβώτιδα. Οι παράνομες πρακτικές αλιείας και οι λαθροθηρία αποτελούν χρονίζουσες καταστάσεις που οι αρμόδιες υπηρεσίες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν. Από την άλλη μεριά μέτρα που θα μπορούσαν να «ανακουφίσουν» από τις πιέσεις που δέχονται πολλά υγροτοπικά οικοσυστήματα, όπως η αποκατάσταση των οικοσυστημάτων που βρίσκονται σε σοβαρή μόνιμη υποβάθμιση, ο έλεγχος των αμμοληψιών, η αποκατάσταση ενός οικολογικά βιώσιμου τμήματος υγροτοπικών εκστάσεων που έχουν αποξηρανθεί στο παρελθόν, η καταγραφή και διάσωση των μικρών νησιωτικών υγροτόπων, ο συστηματικός έλεγχος της διατήρησης της οικολογικής παροχής των ποταμών σε μικρά και μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δεν φαίνεται να βρίσκονται στις προτεραιότητες της πολιτικής ηγεσίας. Και ενώ οι υγρότοποί μας αντιμετωπίζουν όλες αυτές τις απειλές, υπό το βάρος των δημοσιονομικών περικοπών, θεωρήθηκε ότι οι Φορείς Διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και έτσι αποφασίστηκε η κατάργηση κάποιων και η συγχώνευση των υπόλοιπων, με ότι αυτό συνεπάγεται στην εύρυθμη λειτουργία τους και στην αποτελεσματικότητά τους στο έργο που επιτελούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι στους φορείς που καταργούνται περιλαμβάνονται αυτοί των λιμνών Καστοριάς, Ιωαννίνων και Κάρλας με τις αρμοδιότητές τους απλά να περνάνε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και την Περιφέρεια. Την ίδια στιγμή τα σχέδια διαχείρισης των λεκανών απορροής, μετά από καθυστέρηση ετών, μπαίνουν πια στην τελική φάση ολοκλήρωσής τους, με τη διαδικασία διαβούλευσης να έχει περάσει στα «ψιλά», χωρίς να έχουν συσταθεί τα Περιφερειακά Συμβούλια Υδάτων που είναι αρμόδια για την έγκρισή τους και με εκκρεμότητες για κάποια υδατικά διαμερίσματα για τα οποία δεν έχουν κατατεθεί ακόμα ούτε καν τα προσχέδια. Με δικαιολογία δε την καταγραφή των υφιστάμενων χρήσεων ύδατος είναι εδώ και ενάμιση χρόνο σε ισχύ κοινή υπουργική απόφαση που επιτρέπει ουσιαστικά την αδειοδότηση όλων των παράνομων έως σήμερα υδροληψιών νερού, την πλειοψηφία των οποίων αποτελούν ιδιωτικές γεωτρήσεις. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι οι προωθούμενες, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ιδιωτικοποιήσεις των εταιριών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης που θα έχουν ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων το πέρασμα, της διαχείρισης πολύτιμων υδατικών πόρων σε χέρια ιδιωτών, με ότι αυτό συνεπάγεται για την προστασία τους. Η προστασία και διατήρησή των υγροτοπικών οικοσυστημάτων είναι κοινός τόπος ότι είναι απαραίτητη. Τα λάθη του παρελθόντος δεν δικαιολογούνται πλέον. Η επιστημονική γνώση είναι πλούσια, οι λύσεις υπάρχουν, συνήθως όμως λείπει η θέληση. Κι όταν η τελευταία υπάρχει βρίσκει εμπόδιο στην «αναπτυξιακή» πολιτική που θεωρεί τους υδατικούς αλλά και όλους τους φυσικούς πόρους, ως καταναλωτικά αγαθά μιας χρήσης, το φυσικό περιβάλλον ως εμπόδιο στην ανάπτυξη, ενώ οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες αντιμετωπίζονται συχνά ως γραφικοί τύποι. Το νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα είναι επαρκές, λείπει όμως η πολιτική βούληση με αποτέλεσμα ακόμα και οι υγρότοποι που προστατεύονται από διεθνείς συμβάσεις να αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα. Τα ευχολόγια πρέπει να τελειώσουν κάποτε. Είναι η ώρα για πράξεις!

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top