Πες της να βγει από το πλάνο...

Φωτογράφε.. σε παρακαλούμε μην μας πάρεις φωτογραφία μαζί της. Πες της να βγει από το πλάνο δεν την θέλουμε. Τώρα έχουμε κρίση και αυτή δεν έχει θέση κοντά μας, την φοβόμαστε, κατά βάθος ούτε καν την εμπιστευόμαστε. Είναι αφτιασίδωτη με φούστες μάλλινες, πλισεδωτές μέχρι τον αστράγαλο και με βαριά παπούτσια . Τις πιο πολλές φορές, φορά και τις πληγές της κατάσαρκα. Κρεμασμένο στο λαιμό της και αυτό το κολιέ με τις σταγόνες, δεν το αντέχουμε να το βλέπουμε, μας θυμίζει στιγμές παλιές. Σε παρακαλούμε βρες ένα πρόσχημα και τράβα την μακριά μας, όσο γίνεται πιο μακριά μας. Πες της πως θα την γιορτάσουμε μια μέρα ξεχωριστή , πες της πως θα της έχουμε πολλές επετείους , πες της πως τώρα χανόμαστε και δεν είναι η ώρα της ακόμα. Μια άλλη στιγμή παρακάτω , άμεσα μα όχι τώρα. Πες της πως και να θέλαμε δεν θα μας άφηναν οι άλλοι και πες της πως είναι η καλύτερη μας λέξη μα τώρα πρέπει να την αναβάλλουμε. Πες της με καλό τρόπο να κρατηθεί , να μην λυπηθεί για την αναβολή και την ακύρωση . Είναι πάντα τόσο δυνατή θα το καταλάβει . Πάντα μας καταλαβαίνει και ξανάρχεται.. Μα να έχεις καλό τρόπο φωτογράφε, να βρεις καλό πρόσχημα να σε πιστέψει γιατί είναι ευαίσθητη και αυτές τις μέρες πληγωμένη . Η απουσία της στην πραγματικότητα είναι τραγική μα για μας η μόνη λύση για να σταθούμε , να συνεχίσουμε το έργο της διάσωσης και να εξυπηρετήσουμε τους εντολείς μας. Έγινε εύθραυστη τον τελευταίο καιρό και απέκτησε ρυτίδες. Θα είναι οι προδοσίες.. το κοινό πεπρωμένο.. που διαφορετικά το φαντάσθηκε και διαφορετικά της βγήκε. Κάποτε είχε ονειρευθεί και μεγαλεία , να στέκονται στο πλάι της και να την αναζητούν όλοι, έτσι ονειρεύτηκε σαν είδε να μιλούν και για κατάργηση συνόρων ακόμα... Μια Ένωση.. μια μεγάλη Ευρωπαϊκή Ένωση δυνατή με κοινό νόμισμα.. Είχε κάνει όνειρα σωρό. Ξεπεράστηκαν αυτά όμως τώρα . Κανείς δεν τα θυμάται πια. Τώρα μιλά το κέρδος. Να την πάρεις μακριά φωτογράφε και να της πεις να μην μιλά γιατί μας βρίζουν και μας φωνάζουν έτσι που τα καταφέραμε. Πες της πως τώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα για μας, γιατί μας είπαν πως εμείς φταίμε για όλα και πως εμείς οι υπαίτιοι δεν έχουμε δικαίωμα να αντιμιλούμε . Είναι πολλά που δεν ξέρει, γιατί γίνονται κρυφά, πισώπλατα για αυτό ας πάψει πια! Δεν έχουμε χρόνο τώρα γι' αυτήν ! Τι ; Τι σου είπε ; Δεν καταλάβαμε για ξαναπέστο σε παρακαλούμε, πως χωρίς αυτήν να τα ξεχάσουμε τα προγράμματα και τις εξυγιάνσεις και πως οι κοινωνικές αντιδράσεις θα συνεχισθούν γιατί είναι η απόγνωση βαθειά και χωρίς σύνορα; Δεν τα καταλαβαίνουμε εμείς αυτά . Εμείς είμαστε η ελληνική πολιτική ελίτ , εμείς είμαστε άπληστοι τυχοδιώκτες. Έλα φωτογράφε, έλα να τελειώνουμε, τράβα μας με το καλύτερο χαμόγελο μας! Συναινέσαμε τώρα, τώρα χαμογελάμε πιο πολύ ακόμα , τώρα μοιάζουμε σαν δυο στάλες βροχής , τώρα επιτέλους μπήκαμε και στην ίδια βάρκα. Τράβα φωτογράφε! Τράβα μην σταματάς... Αποθανάτισε μας! Και γρήγορα πριν ξημερώσει και ξυπνήσουν οι αγορές και αναστατωθούν.
Το δικό της το χαραγμένο βλέμμα , θα το τραβήξεις άλλη φορά. Όταν γιορτάσουμε την μέρα της Δημοκρατίας... Της επετείου της. Τότε θα την τιμήσουμε και θα ξεμπερδέψουμε από αυτήν... Που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η καλύτερη μας λέξη, αυτή που θα την γιορτάζαμε πάντα μαζί με την ζωή μας, στις ώρες της καρδιάς μας. Υπό άλλες συνθήκες.. Κλικ

Πηγή: http://www.protagon.gr - της Αννίτας Λουδάρου