Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ταπεινότητα...

Δύσκολο πράγμα το να είσαι ταπεινός. Μακρύ και δύσκολο το ταξίδι που διανύει κάνεις για να φτάσει στη ταπεινοφροσύνη . Άλλο πράγμα το να είσαι ταπεινός ,κι άλλο η υποταγή ,να το ξεκαθαρίσουμε αυτό .
Κάποιες έννοιες και κάποια πράγματα δεν τα αναλύεις απλά τα βιώνεις
σαν μαθήματα ζωής . Σαν αγγίγματα από το υπερπέραν . Σαν το λουλούδι που σκύβεις για να το μυρίσεις γιατί ακριβώς , φτιάχτηκε να μυρίζει για να σε κάνει να σκύψεις.
Αν το κόψεις σημαίνει ότι μάλλον δεν κατανόησες το ρόλο της ύπαρξης του ούτε και της δίκια σου , σ΄ αυτό που λέμε σύμπαν . Η αλαζονεία επιφέρει τον εγωισμό και ο εγωισμός την έπαρση. Μας μαθαίνει ταπεινότητα η ζωή η ίδια σε κάθε πράξη , σε κάθε στιγμή ,σε κάθε άγγιγμα .
Αρκεί να μπορούμε να το νιώσουμε , και να μάθουμε να τη διαβάζουμε .
Αυτό είπε κι ο Γουλιέλμος στο μαθητευόμενο του ανεβαίνοντας το δρομάκι , σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων βλέποντας τούς μονάχους να ψάχνουν το άλογο του Ηγουμένου τον Μελάνιο ..Μετά από μια πολύ οξυδερκή ανάλυση για το που μπορεί να ήταν το άλογο ,ο μαθητής ρώτησε το γέροντα .
"Γέροντα ,πως ήξερες που ήταν το άλογο του ηγουμένου. Αφού δεν το είδαμε να κατεβαίνει ;"
"Γνώριζες ακόμα πέρα από τα χαρακτηριστικά και το όνομα του."
Και ο δάσκαλος: "Η ζωή είναι ένα ανοιχτό βιβλίο ,αρκεί λοιπόν να Σκύψεις και να τη διαβάσεις …
[Ουμπέρτο Εκο -Το όνομα του ρόδου-]

Αλλά μάλλον , ο νους του ανθρώπου είναι στα ψηλά. Δυσκολεύεται να δεχτεί σαν μέτρο , το ταπεινό λουλούδι. θέλει μόνο να φτάνει και να αγγίζει πράγματα που τον ξεπερνούν. Για αυτό υπάρχουν τα γερατειά.
Να αναγκάζετε να σκύβει, να αναθεωρεί. Να μαθαίνει να βλέπει, κι όχι απλά να κοιτάζει. Εν κατακλείδι , η ζωή μας διδάσκει ,και ειδικά τα γηρατειά ..
ας είμαστε επιμελείς στα μαθήματα που μας δίνει, η ταπεινοφροσύνη δεν είναι ηθικός κανόνας που επιβάλετε, είναι απλά στάση ζωής .Ο σεβασμος δεν είναι απαραιτητα εχθρος της δυναμης.

Πηγή: http://periploys.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Επεισόδια ρυπάνσης...

Παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες ιδιαίτερα αυξημένες είναι από χθες το πρωί οι τιμές της ρύπανσης σε αρκετές περιοχές του λεκανοπεδίου Κοζάνης-Πτολεμαϊδας Φλώρινας. Στις 8:00 το πρωί στους σταθμούς μέτρησης ρύπανσης του Κέντρου Περιβάλλοντος Δυτικής Μακεδονίας στην Ακρινή και του Οικισμού Πτολεμαϊδας ο δείκτης ρύπανσης βρίσκεται στην κλίμακα 10 από 10, στο σταθμό της Μαυροπηγής στην κλίμακα 9, στους σταθμούς της Ποντοκώμης, της Φλώρινας και των Αναργύρων Φλώρινας στην κλίμακα 8, στους σταθμούς της Πτολεμαϊδας και Καρυοχωρίου στην κλίμακα 6 και στους σταθμούς Πενταβρύσου, Κοιλάδας και Αμυνταίου η ρύπανση βρίσκεται στην κλίμακα 6.

Πηγή: ΕΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ - Μάκης Νασιάδης

Διαβάστε περισσότερα...

Ο άνθρωπος που δεν είχε ανάγκη τη ΔΕΗ...

Τρία χρόνια έχει να πατήσει το πόδι του σε βενζινάδικο και 16 χρόνια να του έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ και φυσικά ούτε τώρα του ήρθε το... χαράτσι!
Πρόκειται για τον 50χρονο «πολυμήχανο» ερασιτέχνη ερευνητή Μιχάλη Καλογεράκη, ένθερμο οπαδό της πράσινης ενέργειας, ο οποίος έχει εγκαταστήσει στο σπίτι του στις Γούρνες Ηρακλείου τη δική του «ΔΕΗ», το δικό του παρασκευαστήριο καυσίμου, αλλά και τους δικούς του αυτοσχέδιους... αντιδραστήρες, όπου προχωρεί σε διάσπαση υδρογόνου και οξυγόνου.
Ο Μιχάλης Καλογεράκης, ηλεκτρολόγος-ηλεκτρονικός στο επάγγελμα, έχει καταφέρει επί χρόνια να έχει πλήρη ενεργειακή αυτονομία στο σπίτι του με τη χρήση αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Παράλληλα, στην αποθήκη του σπιτιού του παράγει το οικολογικό καύσιμο από ζαχαροκάλαμο και σάπια φρούτα, το οποίο, σε συνδυασμό με μια μικρή μετατροπή στον κινητήρα της μηχανής του, του έχει δώσει μέχρι σήμερα πάνω από 25.000 δωρεάν χιλιόμετρα.

Η αιολική ενέργεια στην υπηρεσία του Μιχάλη Καλογεράκη
«Εχω μετατρέψει την αναλογία καυσίμου - αέρα. Η βενζίνη θέλει περισσότερο οξυγόνο για να αναφλεγεί, ενώ το αλκοόλ πολύ λιγότερο», δηλώνει στο «Εθνος» ο ερασιτέχνης ερευνητής προσθέτοντας ότι η πατέντα του βασίζεται στην επεξεργασία του οινοπνεύματος από τα σάπια φρούτα και τη ζάχαρη και στη μετατροπή που έχει κάνει ο ίδιος στον κινητήρα της μοτοσικλέτας του. Το τελικό μείγμα, λέει, είναι σαν μια πολύ δυνατή ρακή, 75 βαθμών, και αν κάποιος το αραιώσει μπορεί να το πιει χωρίς κανένα πρόβλημα.
Η παραγωγή, όπως αναφέρει, γίνεται «από χαλασμένα φρούτα που έχουν ζάχαρη ή και από ζαχαροκάλαμα τα οποία χρησιμοποιώ. Λιώνουμε τα προϊόντα και βάζουμε λίγη μαγιά μαγειρικής και νερό. Μέσα σε λίγα 24ωρα έχουμε έτοιμο καύσιμο για απόσταξη αλλά χρειάζεται να ρίξουμε ακόμα και μαγειρική σόδα, η οποία διαλύει τα οξέα που είναι ακίνδυνα για τον άνθρωπο, επικίνδυνα όμως για τα μέταλλα. Στη συνέχεια ακολουθεί η απόσταξη, η οποία γίνεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν καίμε δηλαδή καύσιμο, αλλά απλώς χρησιμοποιούμε το περίσσευμα από τα φωτοβολταϊκά».

Πειράματα
Καθημερινά, το σύστημα του 50χρονου μπορεί να παράγει πάνω από 10 λίτρα καυσίμου, ενώ έγινε γνωστό ότι τα ίδια καύσιμα μπορεί, πέρα από το μηχανάκι, να χρησιμοποιηθούν και για τα αυτοκίνητα αρκεί να γίνει η σχετική μετατροπή του κινητήρα τους. «Εχω κάνει πείραμα τροποποιώντας κινητήρα εσωτερικής καύσης, το οποίο πέτυχε, αλλά δεν έχω τα χρήματα να το χρησιμοποιήσω σε αυτοκίνητο», τονίζει.
Ο κ. Καλογεράκης έχει εγκαταστήσει και λειτουργεί στην αποθήκη του σπιτιού του τους δικούς του αυτοσχέδιους αντιδραστήρες, μέσω των οποίων το νερό παράγει ρεύμα και θέρμανση.
«Οταν έχεις ήλιο, νερό, αέρα, έχεις τα πάντα. Η χώρα μας έχει απλόχερα από τον Θεό όλα αυτά τα πλεονεκτήματα και θα πρέπει οι πολιτικοί μας σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, που βρίσκεται η χώρα μας, να δώσουν κίνητρα και κατευθύνσεις για την πράσινη ενέργεια ώστε να πάμε μπροστά», σημειώνει και προειδοποιεί ότι «πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα που το νερό θα αντικαταστήσει τα κλασικά υγρά και ορυκτά καύσιμα που καταστρέφουν τον πλανήτη».
Εξηγεί, μάλιστα, πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. «Ξεκινάμε με την κατασκευή ενός πολύ αποδοτικού αντιδραστήρα από ανοξείδωτο χάλυβα που θα διασπάσει το νερό στα συστατικά του. Οταν λέμε ''αποδοτικό'' σημαίνει ότι αποδίδει με μία κιλοβατώρα 200 λίτρα αερίου καυσίμου. Το υδρογόνο και το οξυγόνο αποθηκεύονται σε μια δεξαμενή.
Από τη δεξαμενή μέσω διαφόρων συστημάτων ασφαλείας μπορεί να καταλήξει σε ένα καυστήρα για θέρμανση, σε μια κουζίνα ή σε ένα αυτοκίνητο. Η ενέργεια που χρειάζεται ο αντιδραστήρας για να διασπάσει το νερό δίδεται από φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτρια.
Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουμε την απόλυτη σταθεροποίηση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας». Ο Μ. Καλογεράκης κινεί το μηχανάκι του με καύσιμο που παράγει από ζάχαρη, ζαχαροκάλαμο και σάπια φρούτα

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος - Μανόλης Κοκολάκης

Διαβάστε περισσότερα...

Επανάσταση...

ΚΑΙ!,ΞΑΦΝΙΚΑ, ακούστηκε το κουδούνι.
«Είσαι εκεί;» άκουσα. «Είναι ώρα!»
«Τώρα, έρχομαι» απάντησα μηχανικά.
«Είναι ήδη αργά. Άνοιξε την πόρτα,»
Ήμουν απαυδισμένος. Σκέφτηκα να πάρω το σφυρί και να το κάνω ...
Με λίγη τύχη θα μπορούσα, με ένα μόνο χτύπημα, να τελειώνω με το ασταμάτητο μαρτύριο. Θα ήταν θαυμάσιο.
Όχι άλλοι έλεγχοι... Όχι άλλη βιασύνη ... Όχι άλλη φυλακή!
Αργά η γρήγορα, όλοι θα μάθαιναν τι έκανα ... Αργά η γρήγορα, κάποιοι; θα έβρισκε το θάρρος να με μιμηθεί. ..
Και μετά, ίσως άλλος ... Κι άλλος ...
Και πολλοί άλλοι θα έπαιρναν κουράγιο
Μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα έπρεπε να τελειώνουμε μια για πάντα με την καταπίεση.
Να απαλλαγούμε μια για πάντα με την καταπίεση. Να απαλλαγούμε οριστικά απ΄αυτά. Να απαλλαγούμε απ΄αυτά απ΄όλες τους τις μορφές...
Σύντομα συνειδητοποίησα ότι το όνειρο μου ήταν ανέφικτο. Η σκλαβιά μας μοιάζει να είναι, την ίδια στιγμή, και η μόνη μας επιλογή ...
Εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε τις φυλακές μας, και τώρα, χωρίς αυτές, η κοινωνία δεν θα υπήρχε.Είμαι αναγκασμένος να το παραδεχτώ ...
Δεν θα ξέραμε να ζήσουμε χωρίς ρολόγια!

Του Χόρχε Μπουκάι

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Επεισόδια ρύπανσης...

Χαμηλές ήταν και σήμερα οι θερμοκρασίες σε όλη τη Δυτική Μακεδονία με το θερμόμετρο να δείχνει τις πρώτες πρωινές ώρες τους -4 βαθμούς Κελσίου στην Κοζάνη και στα Γρεβενά, τους -9 στην Καστοριά και τους -10 στη Φλώρινα.
Παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες ιδιαίτερα αυξημένες είναι από το πρωί οι τιμές της ρύπανσης σε αρκετές περιοχές του λεκανοπεδίου Κοζάνης-Πτολεμαϊδας Φλώρινας. Αυτή την ώρα (3:30 μ.μ.) στο σταθμό μέτρησης ρύπανσης του Κέντρου Περιβάλλοντος Δυτικής Μακεδονίας στην Ακρινή ο δείκτης ρύπανσης βρίσκεται στην κλίμακα 9 από 10, στους σταθμούς της Ποντοκώμης και του Οικισμού στην κλίμακα 8, στο σταθμό της Μαυροπηγής στην κλίμακα 7, της Φλώρινας στην κλίμακα 6 και στους σταθμούς της Πτολεμαϊδας, Κοιλάδας και των Αναργύρων Φλώρινας στην κλίμακα 5.

Πηγή: ΕΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ: Σύνταξη Μάκης Νασιάδης

Διαβάστε περισσότερα...

Eνόψει της εορταστικής εξόδου...

Eνόψει της εορταστικής εξόδου σας προτείνουμε να διαβάσετε μια ομιλία του Ιαβέρη στη Ερμούπολη, σε ένα άδειο (αδιάφορο) ακροατήριο: Διαβάστε το, αξίζει.

1) Ξέρετε με πόσα χιλιόμετρα έπεσε πάνω στην κολώνα της μπασκέτας ο μπασκετμπολίστας Μπόμπαν Γιάνκοβιτς; Ε; Με τέσσερα (4) χιλιόμετρα την ώρα. Και έμεινε ανάπηρος, παραπληγικός. Όταν λοιπόν το παιδί σας στέκεται λυμένο και όρθιο ανάμεσα στα δύο μπροστινά καθίσματα και φρενάρετε ή τρακάρετε με περισσότερα από 4 χ.α.ω., ξέρετε τί είναι πιθανό να γίνει; Και πόσο συχνά πάτε με 4 χ.α.ω.; Και πόσο συχνά ο απέναντί σας πάει επίσης με 4 χ.α.ω.;
2) Οταν ένα ΙΧ κινείται με 50 χ.α.ω. και τρακάρει σε σταθερό σημείο (κολώνα) ξέρετε με πόση δύναμη θα σκάσει ο επιβάτης που δε φοράει ζώνη στο ταμπλώ; Με δύναμη 3 τόνων. Μπορείτε εσείς να σηκώσετε 3 τόνους; Ο Πύρρος Δήμας σηκώνει κάπου 240 κιλά… Είμαστε λοιπόν τόσο ηλίθιοι; Ναι είμαστε. Αλλά αν ρωτήσεις γύρω σου, όλοι πιστεύουν ότι ξέρουν να “οδηγάνε”. Ρε δεν πάμε στο διάολο, λέω εγώ .
3) Όταν οι πίσω επιβάτες δε φοράνε ζώνη ασφαλείας (αλήθεια πόσοι από τους πίσω επιβάτες φοράνε ζώνη; ξέρετε με πόση δύναμη θα σκάσουν πάνω στους μπροστινούς; Τα ίδια, με 3 τόνους. Ε, λοιπόν τί νόημα έχει να φοράει ο μπροστινός επιβάτης ζώνη ασφαλείας, άμα δε φοράει ο πίσω;
4) Όταν η μαμά κρατάει το αγγελούδι της στην αγκαλιά, καθισμένη στο μπροστινό κάθισμα, ξέρετε με πόση δύναμη θα το συνθλίψει πάνω στο ταμπλό, αν γίνει ατύχημα με μόλις 50 χ.α.ω.; Ε, τώρα πια ξέρετε. Με 3 τόνους. Θα βάζατε το παιδί σας να το συνθλίψει ένα φορτηγό 3 τόνων; Οχι; Ε, γιατί το κρατάτε στην αγκαλιά; Και μή μου πείτε ότι θα το συγκρατήσετε…
5) Λέει ο Έλληνας που τα ξέρει… όλα: “Αμα δε φοράω κράνος, βλέπω καλύτερα και στο κάτω κάτω μόνο τον εαυτό μου βλάπτω”. Αλήθεια; Κλαμένος και μυξωμένος, πέρα από αηδία είσαι και σκέτη τύφλα. Την τύφλα σου δε βλέπεις. Αλλά ας το δούμε και αλλιώς. Αν πηγαίνεις με 80 χ.α.ω και φας τη μέλισσα στη μούρη, δεν είναι πιθανό να προκαλέσεις ατύχημα; Και ποιός θα φταίει τότε; Βλέπεις λοιπόν που το κράνος δεν είναι μόνο “δική σου υπόθεση”;
6) Έχετε δει κάποιους πιτσιρικάδες με φτιαγμένα παπιά που έχουν (για μόδα; δεν ξέρω) ημιφορεμένο το κράνος, δηλ. το ακουμπάνε μέχρι το μέτωπο, κάπως σαν την περικεφαλαία του Περικλή; Θα το έχετε δει, δε μπορεί. Το ξέρετε ότι είναι χειρότερο από το να μη φοράνε καθόλου κράνος; Κι αυτό γιατί το ακουμπισμένο σαν περικεφαλαία κράνος σε πιθανή πτώση μπορεί να τραυματίσει τον αυχένα και να είναι αυτό η αιτία που θα αφήσει τον αναβάτη ανάπηρο. Το ίδιο ισχύει και για αυτόν που φοράει μεν το κράνος του αλλά το έχει λυμένο. Άμα είσαι λοιπόν τόσο ανόητος και έχεις το κράνος για περικεφαλαία ή το έχεις λυμένο, καλύτερα χωρίς κράνος, τόνισε ο Ιαβέρης.
7) Ξέρετε ότι πολλοί γονείς προσπαθούν οι ίδιοι (εν αγνοία τους βέβαια) να στείλουν τα παιδιά τους στον τάφο; Δείτε πώς. Πραγματικό γεγονός σε ελληνικό νησί. Ο γιός συλλαμβάνεται μέσα στη νύχτα με μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού, χωρίς κράνος και χωρίς δίπλωμα από την αστυνομία. Οι αστυνομικοί παίρνουν μέσα στη νύχτα τηλέφωνο στο σπίτι του νεαρού και ειδοποιούν τους γονείς του. Το επόμενο πρωί πέφτουν από τον πατέρα τηλεφωνιές σε “παράγοντες” του τόπου και η κλήση σβήνεται και το θέμα είναι “λήξαν”. Είναι όμως; Σε λίγο καιρό ο νεαρός σκοτώνεται με τη μηχανή χωρίς να φοράει κράνος. Τί έκανε ο πατέρας; Έδωσε το χείριστο παράδειγμα στο γιό του. Με τη στάση του τού είπε: “Δεν είναι κακό να οδηγούμε ενάντια στον ΚΟΚ, αρκεί να είμαστε σε θέση να μην τρώμε πρόστιμο και ποινές”. Όταν ο πατέρας επιδεικνύει τη … δύναμή του σβήνοντας την κλήση του γιού που οδηγεί χωρίς δίπλωμα, του “δείχνει” με ποιόν τρόπο πρέπει να πορεύεται στη ζωή. Γλύφοντας, παρακαλώντας και κοροϊδεύοντας τον ίδιο σου τον εαυτό και τους άλλους. Η παιδεία, επέμεινε ο Ιαβέρης, αποκτάται μέσα από το σπίτι. Το παράδειγμα των γονιών είναι το πιο ισχυρό παράδειγμα. Αλλά οι περισσότεροι γονείς είναι οι ίδιοι κάκιστα παραδείγματα.
8) Τί είναι για την ελληνική πολιτεία πιο κακό; Το να αποπειραθείς να κλέψεις λεφτά από μία τράπεζα ή το να αποπειραθείς να δολοφονήσεις κάποιον; Ε, λοιπόν πιο κακό είναι το πρώτο. Δείτε γιατί:
- Άμα σε πιάσουν να κλέβεις μια τράπεζα, θα πας κατηγορούμενος στα ποινικά δικαστήρια.
- Άμα περάσεις με κόκκινο (άρα στην ουσία άμα αποπειραθείς να σκοτώσεις κάποιον άλλο που περνάει με πράσινο) πληρώνεις πρόστιμο 700 ευρώ.
Κι άμα “τα έχεις τα φράγκα” και πληρώσεις μέσα σε 10 μέρες, σου κάνουν ΕΚΠΤΩΣΗ 50% και πληρώνεις 350 ευρώ.
Άμα πας να κλέψεις λοιπόν, πας φυλακή.
Αμα πας να σκοτώσεις, πληρώνεις και με έκπτωση. Μη γελάτε, εμάς αφορούν αυτά.
9) Αλλά η ελληνική πολιτεία έχει μακρά θητεία στην υποκρισία. Τη μέρα που ψηφιζόταν ο νέος ΚΟΚ, ένα κανάλι την είχε στήσει στην είσοδο του γκαράζ της Βουλής. Σχεδόν κανένας βουλευτής δε φορούσε ζώνη…. Και πήγαιναν να ψηφίζουν για να πάει το πρόστιμο για τη ζώνη στα 350 ευρώ! Με έκπτωση 50%, αν πληρώσεις σε 10 μέρες, βεβαίως….
10) Να πάμε και στην Ελληνική Αστυνομία; Πόσες φορές έχετε δει αστυνομικό να φοράει ζώνη ασφαλείας στο περιπολικό; Μάλλον ποτέ ή σπάνια. Δηλ. αυτός που σου δίνει πρόστιμο για μη χρήση ζώνης είναι ο ίδιος παράνομος. Τί να λέμε τώρα;
11) Ας δούμε όμως και το θέμα της συνήθειας. Κάθε μέρα σκοτώνονται περίπου 3 άνθρωποι από τροχαίο. Πλήρης απάθεια. Το θεωρούμε σαν κάτι φυσικό. Όταν όμως σκοτώθηκαν 21 παιδιά στα Τέμπη, όλοι μιλούσαν για “εθνική τραγωδία”. Μα αφού σε 7 μέρες θα έχουμε πάλι συμπληρώσει άλλους 21 νεκρούς σε τροχαία! Κάθε εβδομάδα 21 άνθρωποι (νέοι ως επί το πλείστον) σκοτώνονται στους δρόμους. Αλλά είπαμε, το έχουμε ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ. Μόνο άμα είναι μαζεμένοι σε ένα τροχαίο 21 νεκροί ιδρώνει λίγο τ’ αυτί μας. Αλλιώς, χεστήκαμε.
12) Αλλά ας το πάμε και παραπέρα. Πόσοι κάηκαν στις φωτιές της Πελοποννήσου το 2007; 80 άνθρωποι. Και πάλι ο κοιμισμένος στον καναπέ του Έλλην, ξύπνησε από το μόνιμο λήθαργό του και μίλησε για “εθνική τραγωδία”. Οι 2.500 νεκροί κάθε χρόνο στα τροχαία τί είναι; Έχει διαφορά ένας άνθρωπος που καίγεται από έναν που σκοτώνεται σε τροχαίο; Για πείτε μου;
Και κλείνει την κουβέντα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Ερμούπολης ο Ιαβέρης, ζητώντας να μη χειροκροτήσουμε (γιατί τα χάλια μας δε θέλουν και χειροκρότημα) και ανακοινώνοντάς μας ένα ουσιαστικό και βαρύ σα σίδερο “Καληνύχτα σας”.
Ως επίλογο θέλουμε να σας παρουσιάσουμε την καμπάνια της Αυστραλέζικης τηλεόρασης η οποία είναι απο τις πιο σκληρές που έχουμε δει.
Προσοχή , οι σκηνές είναι πολύ σκληρές … ίσως δεν πρέπει να τις δούνε τα παιδιά


Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

10 πράγματα για τα οποία πρέπει να σταματήσετε να νοιάζεστε...

Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή. Αλλά στη ζωή, μερικές φορές πρέπει να σταματάς κάποια πράγματα, προτού να αρχίσεις κάτι άλλο. Έτσι,ξεκινώντας από σήμερα …

Σταματήστε να νοιάζεστε για τη γνώμη του καθενός
Το τι πιστεύουν ή λένε οι άλλοι για σας, δεν πρέπει να σας νοιάζει. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από αυτούς. Όταν ήσασταν μαθητές, οι απόψεις των συμμαθητών σας, επηρέαζαν τις αποφάσεις σας. Και υπήρχαν φορές που διαμόρφωναν τις απόψεις σας και τους στόχους σας. Με την πάροδο των χρόνων, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους για τις απόψεις των οποίων νοιαζόσασταν τόσο πολύ, δεν αποτελούν καν κομμάτι της ζωής σας.
Εκτός κάποιων εξαιρέσεων πχ όταν προσπαθείτε να κάνετε μια καλή πρώτη εντύπωση (συνέντευξη για δουλειά, πρώτη επέτειος, κλπ.), μην αφήνετε τις απόψεις των άλλων να στέκονται εμπόδιο στο δρόμο σας. Το τι σκέφτονται και λένε οι άλλοι για σας δεν είναι το πλεον σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το πώς εσείς αισθάνεστε για τον ίδιο τον εαυτό σας. . .

Σταματήστε να νοιάζεστε αν είστε “καθωσπρέπει”
Ο καθένας έχει ένα μικρό ‘φύλακα’ μέσα στο κεφάλι του. Είναι πάντα εκεί παρατηρώντας σας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τους συνεργάτες σας και την κοινωνία γενικότερα, και μοναδικός σκοπός του είναι να σας κρατάει στη ‘τάξη’. Από κάποια στιγμή και μετά, αρχίζετε να θεωρείτε ότι η γνώμη του, για το τι είναι αποδεκτό ή όχι, αποτελεί την απόλυτη αλήθεια. Όμως οι απόψεις του δεν ταυτίζονται με την μία και μοναδική αλήθεια, είναι απλώς απόψεις.
Μην επιτρέπετε να σας λογοκρίνει . Βαδίστε με βάση την δικιά σας αλήθεια.

Σταματήστε να νοιάζεστε για την εύρεση μιας σίγουρης οδού
Δεν υπάρχει ιδανικός και σωστός τρόπος για τα περισσότερα πράγματα, ακόμα και για το πως να ντυθείτε ή πως να φτιάξετε τα μαλλιά σας. Να είστε ο εαυτός σας, με τον μοναδικό τρόπο που μόνο εσείς ξέρετε.
Προσπαθώντας να μοιάσετε με κάποιον άλλο χάνετε τη δική σας ομορφιά.

Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι θέλουν οι άλλοι για σας
Λίγο πριν ξεκινήσετε το ‘ταξίδι’ για να πετύχετε κάποιο στόχο σας, οι άνθρωποι γύρω σας, ακόμα και αυτοί που σας αγαπούν, είναι πολύ πιθανόν να σας δώσουν λάθος συμβουλές. Δεν το κάνουν επειδή έχουν κακές προθέσεις. Είναι επειδή δεν καταλαβαίνουν αυτό που επιθυμείτε, τα όνειρα και τους στόχους της ζωής σας. Έτσι θεωρούν ότι σας προστατεύουν από το ενδεχόμενο της αποτυχίας, όμως αυτό που πετυχαίνουν είναι να σας απομακρύνουν από την πιθανότητα να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.
Όπως είπε και ο Steve Jobs: “Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων. Μην παγιδευτείτε από δογματισμούς που λένε να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι. Μην αφήσετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή. Και το σημαντικότερο, να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας. Με κάποιον περίεργο τρόπο, ξέρουν αυτό που θέλετε στην πραγματικότητα να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα”.

Σταματήστε να νοιάζεστε για τα όρια που οι βάζουν άλλοι
Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η πρόοδος που έχετε κάνει, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα επιμένουν ότι αυτό που προσπαθείτε να πετύχετε είναι αδύνατο. Ή μπορεί να υποστηρίζουν ότι η ιδέα σας ή ο στόχος σας, δεν έχουν κάποιο νόημα και ενδιαφέρον. Όταν συναντήσετε τέτοιους ανθρώπους, μην προσπαθήσετε να συζητήσετε μαζί τους. Απεναντίας ξεχάστε τους . Θα σπαταλήσετε τον χρόνο και την ενέργειά σας.
Προσπαθήστε ό, τι θέλετε να πετύχετε. Ακολουθήστε τη διαίσθησή σας. Μην αφήνετε τους άλλους να τοποθετήσουν ένα κλουβί γύρω σας. Και σίγουρα μην ακούσετε το ‘φύλακα’ (για τον οποίο μιλήσαμε πριν).
Κάθε φορά που κάποιος σας απαξιώνει και σας λέει ότι δεν μπορείτε να πετύχετε κάτι, να ξέρετε ότι μιλούν μέσα από το πρίσμα των δικών τους δυνατοτήτων και περιορισμών. Αγνοήστε τους και προσπεράστε τους..

Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι έχουν όλοι οι άλλοι
Όταν ‘πιάνετε’ τον εαυτό σας, να σας συγκρίνει με έναν συνάδελφο, γείτονα, φίλο ή κάποιον διάσημο, σταματήστε τον. Συνειδητοποιήστε ότι είστε διαφορετικός, με διαφορετικές δυνατότητες που πιθανώς οι άλλοι άνθρωποι δεν διαθέτουν. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να αναλογστείτε τις ικανότητες που έχετε, και να είστε ευγνώμονες για τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας. Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι πιστεύουν πως θα είναι ευτυχείς όταν θα αποκτήσουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης. Το επίπεδο που βλέπουμε να έχουν κάποιοι άλλοι, το αφεντικό μας, ο φίλος ενός φίλου μας, κλπ. Δυστυχώς, όταν φτάσετε εκεί που βρίσκονται αυτοί, θα διαπιστώσετε ότι επιθυμείτε ένα ακόμα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης.
Εκτιμήστε αυτό που έχετε τώρα. Δοκιμάστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με όσους έχουν λιγότερα, όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με άσχημες καταστάσεις και εκείνους που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Ενδεχομένως αυτό να σας ανοίξει τα μάτια για εκείνα τα πράγματα για τα οποία θα πρεπε να είστε ευγνώμονες.

Σταματήστε να ψάχνετε την ιδανική κατάσταση
Το τέλειο είναι ο εχθρός του καλού.
Πολλοί από εμάς είναι τελειομανείς, και δεν είναι κακό αυτό. Θέτουμε πολύ ψηλά τον πήχη για τον εαυτό μας και ‘κολυμπάμε’ στα βαθυά. Το πάθος μας για την τελειότητα, μας οδηγεί στο να κυνηγάμε πάντα το κάτι καλύτερο, ποτέ δεν σταματάμε, δεν κάμπτομαστε. Αυτή η αφοσίωση προς την τελειότητα μας βοηθά αναμφίβολα στην επίτευξη αποτελεσμάτων. Εφ ‘όσον όμως δεν παρασυρόμαστε.
Αλλά τι συμβαίνει όταν παρασυρόμαστε από την τελειομανία;
Εφόσον δεν καταφέρουμε να πετύχουμε τους υψηλούς στόχους που θέσαμε, η αποθάρυνση και η δυσαρέσκεια κυριαρχούν μέσα μας, κάτι που μας αποτρέπει από το να αναλάβουμε νέες προκλήσεις ή ακόμα και να τελειώσουμε ότι ξεκινήσαμε. Τελικά καταλήγουμε σε μεγάλες καθυστερήσεις, υπερφόρτωση, άγχος. Θυμηθείτε, ο πραγματικός κόσμος δεν ανταμείβει τους τελειομανείς. Ανταμείβει τους ανθρώπους που καταφέρνουν να τελειώσουν την δουλειά που ανέλαβαν. Σχεδόν τις περισσότερες φορές, ο σίγουρος τρόπος να τελειώσετε μια δουλεια, είναι να μην κυνηγάτε το τέλειο.

Πάψτε να προσπαθείτε να είστε πάντα εσείς οι σωστοί
Υπάρχουν μόνο λίγα απόλυτα ‘σωστά’ και ‘λάθη’ στον κόσμο. Αυτό που είναι σωστό για σας μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλο, και αντίστροφα. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν τη ζωή τους όπως ταιριάζει σε αυτούς.
Όταν πρόκειται για στάση κι άποψη ζωής , δεν υπάρχουν και πολλά για τα οποία αξίζει να διαφωνείτε. Αφήστε τις διαφωνίες με το σύζυγο, τα μέλη της οικογένειάς σας ή τους γείτονες. Δεν χρειάζεται πάντα να είστε εσείς ο σωστός ή να κερδίσετε σε μια διαφωνία.
Αντ ‘αυτού, ανοίξτε το μυαλό σας σε νέες ιδέες και απόψεις. Μην επικεντρώνεστε απλώς στο τι κάνουν οι άλλοι, ξοδέψτε χρόνο παρατηρώντας γιατί το κάνουν και τι κάνουν.

Σταματήστε να νοιάζεστε για τα λάθη σας
Τα λάθη σας διδάσκουν σημαντικά μαθήματα. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε είναι να μην κάνετε τίποτα, διότι φοβάστε μην κάνετε ένα λάθος. Επομένως, μην διστάσετε – μην αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Ποτέ δεν θα είστε 100% σίγουροι ότι κάτι θα ‘δουλέψει’, αλλά μπορείτε πάντα να είστε 100% σίγουροι ότι η απραξία δεν θα λειτουργήσει. Τις περισσότερες φορές, απλά πρέπει να αναλάβουμε το ρίσκο!
Και δεν έχει σημασία τι αποδεικνύεται στο τέλος. Είτε θα πετύχετε είτε θα μάθετε από το λάθος σου. Και στις δύο περιπτώσεις κερδίζεις. Άλλωστε αν δεν πάρετε το ρίσκο, ποτέ δεν θα μάθετε τι έπρεπε να κάνετε εκείνη την στιγμή, και θα παραμείνετε στο ίδιο σημείο για πάντα.

Σταματήστε να νοιάζεστε για πράγματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε
Μερικά πράγματα είναι εκτός του έλεγχου σας. Αποδεχτείτε το σαν γεγονός της ζωής. Σπαταλώντας το χρόνο σας, το ταλέντο και τη ενέργεια σας, σε πράγματα που δεν ελέγχετε, είναι σίγουρο ότι θα σας οδηγήσει σε απογοήτευση και στασιμότητα.
Αναλίσκοντας τον εαυτό σας με τις αρνητικές πτυχές ενός περιστατικού που δεν μπορούσατε να αλλάξετε, δεν έχετε να κερδίσετε τίποτα.
Όπως είπε και η Maria Robinson: “Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να δημιουργήσει ένα διαφορετικό τέλος.”
Δεν μπορείτε να αλλάξετε αυτό που συνέβη, μπορείτε μόνο να αλλάξετε τον τρόπο που αντιδράτε σε αυτό.

Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Regina Brett: 45 πράγματα που της δίδαξε η ζωή…

H Regina Brett, 55 ετών σήμερα, δημοσιογράφος στο Κλίβελαντ του Οχάιο για να γιορτάσει τα γενέθλιά της , έγραψε στη στήλη της στην εφημερίδα, τα 45 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Όπως πιστεύει και η ίδια " Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ":

1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να
διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μωβ χρώμα!
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".
26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
41. Τα καλύτερα έπονται.
42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
43. Ενέδωσε.
44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.
45. Το πιο σημαντικό γεννητικό όργανο είναι το μυαλό.

Πηγή: http://www.kala-nea.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Η πανούκλα και ο γιατρός...

Ήταν κάποτε ένας γιατρός. Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε:
«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;» Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».
«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.
«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.
Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εντωμεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε.
«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».
Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος.»
Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε. Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο. Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας. Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας. Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης.
Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας. Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται. Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία. Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε την ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.
Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο. Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας. Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί. Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.
Όπως λέει ο Όσσο : «Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου. Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος.»
Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού- και τι έχεις να χάσεις; Προς τι ο φόβος ; Τίποτα δεν έχουμε. Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα,Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.
Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε: Timendi causa est nescire, που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια
Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας. Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο. Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός φίλος και δάσκαλος : Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη....

Πηγή: http://grizosgatos.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Τεχνητά δέντρα εκμεταλλεύονται ηλιακή, αιολική και θερμική ενέργεια...

Όλοι απολαμβάνουμε τη θέα της φυσικής βλάστησης, ενός κατάφυτου τοπίου. Παρόλα αυτά, η εντεινόμενη αποδάσωση και βιομηχανοποίηση έχει μετατρέψει τα αστικά κέντρα σε "ζούγκλες" τσιμέντου και καυσαερίου.
Επιστήμονες της εταιρείας Solar Botanic αναπτύσσουν την ιδέα τεχνητών δενδροστοιχιών παραγωγής καθαρής ενέργειας με μηδενικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο.
Τα δέντρα αυτά είναι εφοδιασμένα με «νανοφύλλα» τα οποία αποτελούν συνδυασμό νανοθερμοβολταϊκών και νανοπιεζοηλεκτρικών γεννητριών οι οποίες μετατρέπουν την ηλιακή ακτινοβολία, τη θερμότητα και τον άνεμο σε ηλεκτρική ενέργεια.

Τα πλεονεκτήματα
Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια δεν είναι μόνο αποδοτική αλλά και οικονομικά βιώσιμη. Τα δέντρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ακόμα και συλλέκτες των ομβρίων υδάτων και να εμπλουτίσουν τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Θα μπορούσαν να τροφοτοτήσουν το δημόσιο φωτισμό και να φορτίζουν ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Σε περιοχές με υψηλά επίπεδα ηλιοφάνειας και ισχυρούς ανέμους τα δέντρα αυτά θα μπορούσαν να κάνουν ενεργειακλα θαύματα.

Τα μειονεκτήματα
Με το πέρας του χρόνου τα τεχνητά δέντρα θα απολέσουν μέρος της απόδοσής τους. Δεδομένου ότι τα φύλλα των τεχνητών δέντρων είναι συνδυαστικά συσκευές συλλογής του αέρα, συγκέντρωσης του ηλιακού φωτός και απορρόφησης της θερμότητας υπόκεινται σε ορισμένους περιορισμούς. Τα νανοφύλλα δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικά στη συγκέντρωση του ηλιακού φωτός όσο τα συμβατικά ηλιακά πάνελ, καθώς έχουν κατασκευαστεί από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά και όχι από σιλικόνη. Στην περίπτωση δε που το αιολικό δυναμικό δεν επαρκεί θα μπορούσε να αντισταθμιστεί μερικώς από ηλιοφάνεια ή βροχοπτώσεις για παραγωγή ηλεκτρισμού.

Το «κερασάκι»
Παρότι η ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν τα τεχνητά δέντρα θεωρείται οικονομικά βιώσιμη, η κατασκευή τους είναι μια υπόθεση που κοστίζει αρκετά. Επιπροσθέτως, ο καθαρισμός και η ανακύκλωση των φίλτρων απορρόφησης άνθρακα αποτελούν ένα ακόμα πρόβλημα. Η επένδυση που απαιτείται για την αγορά αρκετών δέντρων για την παραγωγή “πράσινη” ενέργειας ίσως είναι δυσβάσταχτη για πολλούς, πέραν του υψηλού κόστους συντήρησης.
Σύμφωνα με την εταιρεία Solar Botanic που έχει αναπτύξει τέτοια δέντρα, μια τεχνητή βελανιδιά ή σφένδαμος μπορεί να παράξει μεταξύ 3500kWh και 7000kWh ετησίως, ενώ ένα τεχνητό αειθαλές μπορεί να παράξει 2500kWh ως 7000kWh κάθε χρόνο.
Υπενθυμίζεται ότι έχει ήδη κυκλοφορήσει ηλιακό δέντρο-φορτιστής ηλιακών συσκευών (διαβάστε εδώ), ενώ νωρίτερα μες το έτος ένας έφηβος στις ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι κατασκεύασε ένα υπεραποδοτικό φωτοβολταϊκό τοποθετώντας τις κυψέλες χρησιμοποιώντας ως οδηγό την ακολουθία Φιμπονάτσι βάσει της οποίας είναι κατανεμημένα τα φύλλα στα δέντρα.

ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Χαμογέλα ρε ...τι σου ζητάνε;

«Ποιά ζωή, ρε καρντάσια; Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ. Και μείς τι την κάνουμε, ρε αντί να την ζήσουμε; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονόντας την… Οργανωμένη κοινωνια,οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις. Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις; Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη ,σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα… Έτσι, μ’αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; ‘Ολο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό». Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κανουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας… Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα ‘ρθει ποτέ…Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’τη ζωή μας, χαιρόμαστε. Ξέρεις γιατί; Γιατι η μέρα μας είναι φορτωμένη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας. Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές απο την ταράτσα για να μην πεθάνει. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια …»
Χρόνης Μίσσιος

Πηγή: http://ithaque.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Βλάβες στο DNA προκαλεί η έκθεση σε ορισμένους ρυπαντές, σύμφωνα με νέα έρευνα Τσέχων επιστημόνων....

Βλάβες στο DNA προκαλεί η έκθεση σε ορισμένους ρυπαντές, σύμφωνα με νέα έρευνα Τσέχων επιστημόνων.
Ειδικότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η εισπνοή μικρών ποσοτήτων πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων αυξάνει ορισμένους βιοδείκτες DNA που συνδέονται με ασθένειες, μεταξύ των οποίων ο καρκίνος.
Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα παγκοσμίως, ιδιαιτέρως στις αστικές περιοχές.
Για να μελετήσουν τις βλάβες του DNA και τα προβλήματα υγείας που συνδέονται με την έκθεση σε χημικά, όπως οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν βιοδείκτες (βιολογικά χαρακτηριστικά που μας δίνουν μια ενδεικτική εικόνα για τον κίνδυνο ασθένειας).
Στο πλαίσιο της πενταετούς έρευνας, οι Τσέχοι επιστήμονες εξέτασαν 950 αστυνομικούς και οδηγούς λεωφορείων στην Πράγα.
Όλοι οι συμμετέχοντες εργάζονταν σε εξωτερικούς χώρους για περισσότερο από οκτώ ώρες ημερησίως και όλοι τους είχαν μαζί τους μια συσκευή μέτρησης της έκθεσής τους στους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες.
Παράλληλα οι επιστήμονες πήραν δείγματα DNA από τα λευκά αιμοσφαίρια των συμμετεχόντων, έτσι ώστε να διαπιστώσουν αν είχαν προκύψει χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν για πρώτη φορά ότι η έκθεση στους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες ενοχοποιείται για συμπλοκές στο DNA και χρωμοσωμικές ανωμαλίες, που προμηνύουν ότι τα επόμενα χρόνια υπάρχει κίνδυνος εκδήλωσης ορισμένων ασθενειών, μεταξύ των οποίων ο καρκίνος.

Πηγή: www.econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Διλήμματα και επιλογές

Ένα λιοντάρι στρίμωξε κάποτε δυὸ ταύρους κι ήθελε να τους σκοτώσει. Αλλὰ εκείνοι πρόταξαν τα κέρατά τους και δεν το άφηναν να τους γραπώσει.
Είδε το λιοντάρι πως δεν θα τους έκανε καλὰ με τίποτε και τους δυο μαζί κι αποφάσισε να ξεγελάσει το ένα. “Αν αφήσεις ακάλυπτο το σύντροφό σου, δεν πρόκειται να σε πειράξω” του είπε.
Έτσι, κατάφερε να τους κατασπαράξει και τους δυο.

Μύθος του Αίσωπου

Πηγή:http://anthropinessxeseis.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Thursday...

Το «Thursday» είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπου τα πουλιά έρχονται αντιμέτωπα με την τεχνολογία σε ένα μοντέρνο και αυτοματοποιημένο κόσμο.
Το animation της Beakus σε σκηνοθεσία του Matthias Hoegg, ήταν υποψήφιο για τα φετινά βραβεία Bafta.

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Το πράσινο αυξάνει το IQ των παιδιών...

Άτυχα σε σχέση με τους συνομήλικους τους είναι τα παιδιά των πόλεων καθώς έρευνες δείχνουν ότι όσα ανήλικα ζουν στην περιφέρεια γίνονται πιο έξυπνα. Ο πλανήτης γη χρόνο με το χρόνο καταρρέει και μαζί του καταρρέει και η ανθρώπινη υγεία. Η φύση και το περιβάλλον φαίνεται ότι έρχονται να δώσουν τη δική τους εκδίκηση στον άνθρωπο που με τις ενέργειές του καταστρέφει το δώρο που απλόχερα χάρισε ο Θεός. Τα μεγαλύτερα θύματα από τη μόλυνση του περιβάλλοντος αποδεικνύονται τα παιδιά. Μάλιστα εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ρύπανση και συνεπώς περισσότερες αλλοιώσεις της ατμόσφαιρας εξαιτίας των ανθρώπινων παρεμβάσεων και των συνθηκών διαβίωσης, τα παιδιά, οι επιπτώσεις στα ανήλικα είναι μεγαλύτερες. Πιο άτυχα λοιπόν τα παιδιά που διαμένουν στις μεγαλουπόλεις αφού τα ανήλικα της υπαίθρου αποδεικνύονται εξυπνότερα από αυτά των μεγάλων αστικών κέντρων και με πολύ καλύτερη υγεία. Σημαντικός παράγοντας φαίνεται πως είναι ο μόλυβδος ο οποίος καταγράφεται σε αυξημένα επίπεδα στα παιδιά των πόλεων έστω και αν έχει εξαλειφθεί από πολλούς παράγοντες κινδύνου. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά της υπαίθρου εμφανίζουν δείκτη ευφυΐας μεγαλύτερο έως και 4 φορές από εκείνον των παιδιών που ζουν στις πόλεις. Εκτός αυτού όμως η ατμοσφαιρική ρύπανση, η μόλυνση των νερών και του εδάφους από χημικά και άλλα επικίνδυνα στοιχεία έχει αποδεχθεί ότι προκαλούν επίσης αναπνευστικές διαταραχές, ενδοκρινολογικές ανωμαλίες, διαταραχές του νευρικού συστήματος, μείωση του IQ αλλά και διάφορες μορφές παιδικού καρκίνου. Οι επιστήμονες της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας υπολογίζουν ότι το 80% των παιδιών μεταξύ 3 και 5 ετών και το 100% κάτω των 2 ετών έχουν αυξημένο επίπεδο μολύβδου στο αίμα τους. Πηγή: http://www.ygeianews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Διαστημικά φωτοβολταϊκά εκπέμπουν ανεξάντλητη καθαρή ενέργεια στη Γη...

Με την εξάντληση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων να είναι επί θύραις, χωρίς να συνυπολογίσουμε τις επιπτώσεις από την καύση ορυκτών καυσίμων στο περιβάλλον και το Κλίμα, η αναζήτηση πηγών καθαρής και ανανεώσιμης ενέργειας αποτελεί αναπόφευκτη λύση για το μέλλον.
Βασικός ωστόσο παράγοντας για την ανάπτυξή τους είναι η αποδοτικότητα, με άλλα λόγια η οικονομική βιωσιμότητα των επενδύσεων.
Το πετρέλαιο και ο άνθρακας πρέπει να εξορυχθούν, να μεταφερθούν, να διυλιστούν και να καούν παράγοντας αέρια του θερμοκηπίου. Αλλά και στην πλευρά των ΑΠΕ τα πράγματα δεν είναι απλούστερα.
Ο αέρας πρέπει αφενός να “φυσήξει” και αφετέρου να μετατραπεί σε ενέργεια από τουρμπίνες, ενώ το νερό απαιτεί την κατασκευή υδροφραγμάτων, τα οποία όχι μόνο κοστίζουν αλλά επηρεάζουν δραστικά τα ποτάμια οικοσυστήματα. Ακόμα και τα επίγεια φωτοβολταϊκάεξαρτώνται από τον καιρό και το αν είναι μέρα ή νύχτα για να λειτουργήσουν.
Εδώ και καιρό μια πρωτοποριακή ιδέα στριφογυρίζει στο μυαλό των επιστημόνων ώστε ξεπεραστούν όλα τα παραπάνω μειονεκτήματα: τη λύση στο ενεργειακό πρόβλημα ίσως δώσουν διαστημικά φωτοβολταϊκά, τα οποία θα κινούνται ως δορυφόροι στη χαμηλή τροχιά της Γης, θα συλλέγουν αδιάκοπα ηλιακή ενέργεια και θα την “εκπέμπουν” πίσω στη Γη για να απορροφηθεί από τα δίκτυα ηλεκτρισμού.
Ο ήλιος εκπέμπει κολοσσιαίες ποσότητες ενέργειας σε όλες τις κατευθύνσεις, ισοδύναμης με την ετήσια παραγωγή δύο δισεκατομμυρίων ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων κάθε δευτερόλεπτο.
Η Γη λαμβάνει ένα μόνο κλάσμα αυτής της ενέργειας. Η πιθανή συλλογή της θα σήμαινε τη δυνατότητα παροχής ανανεώσιμης, καθαρής ενέργειας παντού και ειδικά σε μέρη που δεν έχουν πρόσβαση στα συμβατικά δίκτυα ηλεκτρισμού.
Στο παρακάτω video που δημιουργήθηκε για λογαριασμό των οργανισμών Εθνικής Διαστημικής Εταιρείας των ΗΠΑ δείχνει ένα τέτοιο δορυφορικό φωτοβολταϊκό. Βασικά μεγάλες συστάδες ηλιακών κυττάρων συλλέγουν ηλιακή ενέργεια και την εκπέμπουν ασύρματα σε επίγειους σταθμούς/δέκτες η οποία στη συνέχεια τη διανέμουν στο δίκτυο.
Η διαδικασία υποτίθεται ότι δεν συνεπάγεται επικίνδυνα απόβλητα ή εκπομπές αερίων. Οι επιστήμονες εκτιμούν πως η επιλογή αυτή ακόμα κι αν δεν μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως τις συμβατικές μορφές ενέργειας, ορυκτά ή ΑΠΕ, μπορεί σίγουρα να λειτουργήσει συμπληρωματικά, ως πηγή ενέργειας με ελάχιστο περιβαλλοντικό αντίκτυπο.


Πηγή: http://www.econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

"Θέλω" και "μπορώ"...

Θέλω. Μπορώ. Δύο ρήματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά και αναρίθμητες φορές..Αντίπαλοι; Φίλοι; Συνεργάζονται; Ή μήπως ανταγωνίζεται το ένα το άλλο;..
Θέλουμε αυτά που μπορούμε; Μπορούμε πάντα αυτά που θέλουμε;...Και ποιό είναι το κριτήριο που καθορίζει αυτό το θέλω και αυτό το μπορώ.. Μήπως θέλουμε αυτά που μας είναι λίγο πιο εύκολα; Και δεν θέλουμε ότι μας δυσκολεύει;
Από την άλλη, τί μας κάνει να πιστεύουμε πώς οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε, είναι και αυτό που θέλουμε, πραγματικά, ταυτόχρονα..Η ικανότητα καθορίζει τη θέληση ή το αντίστροφο; Και πόσες φορές δεν συμβαίνει αυτά τα δύο να γίνονται ένα; Γιατί συνήθως είναι πιο ευδιάκριτο το «δεν θέλω» από το «θέλω»;... Και γιατί πάντα το «δεν μπορώ» ακούγεται τρανταχτό και αναμφισβήτητο, ενώ το «μπορώ» κρύβει και μια σταγόνα αμφιταλάντευσης;...
Και γιατί οι άνθρωποι που δεν θέλουν αυτά που μπορούν, φαίνονται στα μάτια των άλλων αχάριστοι, αλαζόνες, ακόμα και υπερόπτες;
Ποιά είναι αυτή η αόρατη ισορροπία ανάμεσα στα δύο ρήματα; Πόσες φορές στη ζωή μας συμβαίνει ο μαγικός συνδυασμός: να θέλουμε και να μπορούμε..
Ποιό είναι ισχυρότερο; Ποιό εμπνέει μεγαλύτερο σεβασμό; Ποιό μας εξυψώνει περισσότερο; Με ποιό από τα δύο αισθανόμαστε καλύτερα με τον εαυτό μας;
Όταν θέλουμε πολύ, μήπως μπορούμε τελικά; Και μήπως, η προσπάθεια να καταφέρουμε κάτι, έχει σαν αποτέλεσμα να αγαπήσουμε τον στόχο μας, και να αποφασίσουμε πως τον θέλουμε τελικά; Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα «θέλω» και τα «μπορώ» που ψιθυρίζει ο καθένας μας στον εαυτό του;
Πόσο σπάνιο είναι να συναντώνται τα «θέλω» και τα «μπορώ» διαφορετικών ανθρώπων, να συμφωνούν και να συμπορεύονται;
Ή μήπως, δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο; Μήπως, δηλαδή, αρκεί ένα «μπορώ» να συναντήσει ένα «θέλω», και να γίνει το θαύμα. Πόσο εύκολα παραδεχόμαστε τί μπορούμε και τί θέλουμε; Με πόση αγωνία κρύβουμε τί δεν μπορούμε και τί δεν θέλουμε; Είχα μια ελπίδα ότι, αποτυπώνοντας τις απορίες που έχουν καρφωθεί στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες, θα έβρισκα μια απάντηση, έστω σε κάτι απ’ όλα.
ΜΠΟΡΩ να πω ότι μάλλον μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο. Αυτό που ΘΕΛΩ όμως, σίγουρα, είναι τόσο για το «μπορώ» μου όσο και για το «θέλω» μου, να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.. Και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι που θα με βοηθά να ΜΠΟΡΩ να είμαι ειλικρινής και με τους ανθρώπους γύρω μου..
Γιατί το ΘΕΛΩ. Και ξαφνικά! Να, σαν κάτι άρχισε να ξεδιαλύνεται στο μυαλό..

Πηγή: http://www.protagon.gr - Της Κατερίνας Τριανταφυλλοπούλου

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Όσο υποτάσσεσαι για να επιβιώσεις...

Η παράνοια αυτού που συμβαίνει είναι η εξής:
Σου λένε: Δέξου να σου κόψουμε μισθούς και συντάξεις γιατί δεν θα έχεις μισθό ή σύνταξη και δεν θα μπορείς να επιβιώσεις. Και σου τα κόβουν και δεν επιβιώνεις.
Δέξου να σου ανεβάσουμε τους φόρους για να μην χρεωκοπήσεις. Κι όσο τα δέχεσαι και χρεωκοπείς, κλείνεις το μαγαζί σου και πεθαίνεις γιατί δεν έχεις να φας.
Δέξου να σε σκοτώσουμε για να... μην πεθάνεις. Κι έτσι σκοτώνουν όλη τη χώρα.
Το ΔΝΤ είναι σαν ένας δράκος του Κόμοντο και όλος ο συφερτός που αυτοαποκαλείται «πολιτικό σύστημα» είναι τα πεπτικά ένζυμα στα σάλια του δράκου. Όπου αγγίζουν αρχίζουν να διαλύουν και να αποσυνθέτουν τους ιστούς μετατρέποντάς τους σε μια παχύρευστη σούπα, για να τους καταπιεί το κτήνος.
Όσο υπάρχει υποταγή από μέρους μας τόσο θα ζητάνε περισσότερα, τόσο πιο πολύ θα χτυπάνε, και θα σου λένε πέσε πιο κάτω, και πιο κάτω και πιο κάτω.
Όσο υπάρχει υποταγή τόσο πιο παρανοϊκούς κι εξωφρενικούς νόμους θα ψηφίζουν.
Ποινικοποιούν τα συναισθήματα, θα πηγαίνεις φυλακή αν τολμάς να αισθάνεσαι ό,τι δεν τους βολεύει.
Θα φορολογείται μέχρις εσχάτων το πενιχρό εισόδημα και μετά αν σου έχει περισσέψει κάτι μετά από την φορολεηλασία ετοιμάζονται να σου πουν ότι θα φορολογείται και το περίσσευμα.
Δεν δικαιούσαι να έχεις οικονομίες από τα λεφτά σου και θα τιμωρείσαι.
Έχει λογική; Όχι! Γιατί γίνεται, τι σκοπιμότητα έχει μια τέτοια παράνοια;
Για να σε πατήσουν κάτω, να σε εξουθενώσουν φυσικά και ψυχικά.
Να παραδοθείς χωρίς καμμία αντίδραση και να σε φάει ο δράκος. Αυτό είναι το πείραμα.
Γιατί όταν έχεις δεχτεί τη δουλεία δεν υπάρχει «επαναδιαπραγμάτευση» κανενός όρου.
Κι ΟΣΟ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ ΤΟΣΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

Πηγή: http://www.katohika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το Μονοπάτι...

Κάθε άνθρωπος ακολουθεί ένα δρόμο. Είναι το καλύτερο λοιπόν να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως ένας δρόμος είναι ένας δρόμος, τίποτε παραπάνω. Αν αισθάνεσαι πως δεν πρέπει να τον ακολουθήσεις, δεν πρέπει να μείνεις σ’ αυτόν ότι κι αν συμβεί.
Για να έχεις όμως μια τέτοια διαύγεια πρέπει να ζεις πειθαρχημένη ζωή. Μόνο τότε θα καταλάβεις πως ένας δρόμος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας δρόμος καιπως δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε κανέναν άλλο αν τον παρατήσεις εφόσον αυτό σου λέει να κάνεις η καρδιά σου.
Αλλά η απόφαση σου, ν’ ακολουθήσεις ή να παρατήσεις αυτό το δρόμο δεν πρέπει να βασίζεται στον φόβο ή στη φιλοδοξία.Σε προειδοποιώ. Εξέταζε το κάθε μονοπάτι με προσοχή και περίσκεψη. Δοκίμασε το όσες φορές νομίζεις πως χρειάζεται. Κι έπειτα κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου μια ερώτηση. Είναι μια ερώτηση που μόνο ένας γέρος άνθρωπος μπορεί να κάνει. Ο ευεργέτης μου μου μίλησε γι’ αυτήν όταν ήμουν πολύ νέος. Αλλά το αίμα μου έβραζε τότε πάρα πολύ για να την καταλάβω.
Τώρα όμως την καταλαβαίνω. Θα σου πω ποια είναι: Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά;
Όλα τα μονοπάτια είναι ίδια. Δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν μονοπάτια που περνάνε μέσα απ’ τους θάμνους ή που οδηγούν μέσα στους θάμνους.
Στη ζωή μου μπορώ να πω πως έχω διασχίσει μεγάλους, πολύ μεγάλους δρόμους αλλά δε βρίσκομαι πουθενά. Η ερώτηση του ευεργέτη μου αποκτάει τώρα νόημα.
Έχει αυτό το μονοπάτι καρδιά;
Αν έχει, το μονοπάτι είναι καλό. Αν όχι είναι άχρηστο. Και οι δύο δρόμοι δεν οδηγούν πουθενά, αλλά ο ένας έχει καρδιά, ο άλλος όχι. Ο ένας είναι φτιαγμένος για χαρούμενο ταξίδι. Όσο καιρό τον ακολουθείς γίνεσαι ένα μαζί του. Ο άλλος θα σε κάνει να βλαστημήσεις τη ζωή σου. Ο ένας σε κάνει δυνατό, ο άλλος σου αφαιρεί τη δύναμη.

«Η διδασκαλία του Δον Χουάν» του Κάρλος Καστανέντα

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ποντοκώμη: Αντιστέκονται στις πιέσεις της ΔΕΗ ΑΕ για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις οι κάτοικοι...

Ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες, ένα μεγάλο σύννεφο σκεπάζει το χωριό Ποντοκώμη, 14 χλμ. από την Πτολεμαΐδα και την Κοζάνη και μόλις 500 μέτρα από τον Ατμοηλεκτρικό Σταθμό (ΑΗΣ) Καρδιάς. Οπως λένε κάτοικοι του χωριού, τουλάχιστον 90 μέρες το χρόνο τα όργανα μέτρησης της ρύπανσης και της τέφρας «χτυπούν κόκκινο». Οταν βρέχει η τέφρα αιωρείται, όλο το χωριό σκεπάζεται από τη μαύρη σκόνη. Το ορυχείο Καρδιάς κατατρώει τριγύρω όλο το έδαφος και τώρα στρέφει το μέτωπό του για λιγνίτη προς την Ποντοκώμη. Στο μεταξύ, οι ταινίες μεταφοράς της τέφρας είναι ανοιχτές και η τέφρα διαχέεται στην ατμόσφαιρα. «Τους λέμε να κλείσουν τις ταινίες και μας λένε το κόστος! Εχει ανάγκη η ΔΕΗ με τόσα κέρδη να σκέφτεται το κόστος;», σημειώνει ο Αντώνης Σαμαράς, πρόεδρος του Συλλόγου Περιβάλλοντος Ποντοκώμης.
Από το 2005, οι περίπου 1.500 κάτοικοι του χωριού αντιστέκονται σθεναρά στις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις 1.300 στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης, που θέλει να επιβάλει η ΔΕΗ ΑΕ. «Ούτε ένα στρέμμα δεν θα πάρει από μας αν δεν γίνει η μετεγκατάσταση του οικισμού μας», υπογραμμίζουν. «Θα χάσουμε τα πάντα άμα δεχτούμε αγοραπωλησίες με τη ΔΕΗ. Θα χάσουμε τα χωράφια μας, τα δικαιώματά μας σαν χωριό, θα μπει η διχόνοια ανάμεσά μας. Κι έπειτα πού θα πάμε; Πού θα δουλέψουμε; Εμείς δε θέλουμε να φύγουμε, μας αναγκάζουν. Αλλά αν είναι να φύγουμε, θα φύγουμε πριν μπουν στα χωράφια μας και μόνο αν μας εξασφαλίσουν αλλού καλλιεργήσιμη γη», λέει ο Αντ. Σαμαράς.
Στα 10.000 στρέμματα σήμερα οι κάτοικοι της Ποντοκώμης καλλιεργούν τεύτλα, καλαμπόκι, σιτηρά, δέντρα και βγάζουν με το ζόρι ένα μεροκάματο. «Αν χάσουμε και αυτά από τι θα ζούμε; Θα μείνουμε τελείως ξεκρέμαστοι. Οι μισοί κάτοικοι του χωριού είναι άνεργοι. Τα νέα παιδιά είναι όλα άνεργα, όπως και σε όλα τα γύρω χωριά. Κι όσοι δουλεύουν στη ΔΕΗ είναι για 2 μήνες, για 8 μήνες, σε εργολάβους...», λέει στον «Ρ» ο Αντρέας Αθανασιάδης, αντιπρόεδρος του συλλόγου. Και συνεχίζει: «Οσο πάει μειώνεται ο πληθυσμός του χωριού. Με τόση ανεργία, με τόσο επιβαρυμένο περιβάλλον - μικρά παιδιά υποφέρουν από άσθμα - φεύγει ο κόσμος».
Επιπλέον, προσθέτει ο Κώστας, κάτοικος του χωριού, «αν το ορυχείο φτάσει στα 500 μέτρα από το χωριό, όπως στη Μαυροπηγή, πιθανόν να έχουμε και προβλήματα στατικότητας. Ηδη, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ένα ρήγμα κάτω από το χωριό. Με την εξόρυξη αυτό θα ανοίξει».
Την ίδια ώρα, κάτοικοι και φορείς του χωριού υπογραμμίζουν τη σημασία που έχει να αγωνιστούν και να ασκούν πίεση στη ΔΕΗ, στην κυβέρνηση και στην τοπική εξουσία. «Η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και ο Δήμος Κοζάνης κρατούν μεσοβέζικη στάση. Από τη μια, μας «στηρίζουν» και από την άλλη μας σκάβουν. Να μην χάσουμε τη ΔΕΗ, μας λένε και έχουν μια λογική κάλυψης σε καθετί που γίνεται», λένε. Από την άλλη, προσθέτουν, «όποτε κινητοποιούμαστε η ΔΕΗ θορυβείται και αμέσως παρεμβαίνουν βουλευτές και περιφερειάρχες και αρχίζουν τις υποσχέσεις».

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης - Ελένη ΜΑΪΛΗ

Διαβάστε περισσότερα...

The Tale of Mr Rêvus...

Απ’ αρχής του κόσμου, κάθε νύχτα, ο κύριος Revus προετοιμάζει τα όνειρα της ανθρωπότητας. Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής του ρουτίνας ,συμβαίνει ένα ατύχημα, το οποίο σηματοδοτεί την έναρξη μιας μεγάλης περιπέτειας γι αυτόν. Αυτή η ταινία πραγματεύεται τη φιλία, την ελπίδα και το πώς ο κόσμος του ονείρου, μπορεί να συντριβεί από ένα ατύχημα. Το μικρού μήκους animation “The Tale Of Mr. Rêvus” είναι η εργασία αποφοίτησης (2009) του Marius Herzog από το Πανεπιστήμιο Georg-Simon-Ohm Hochschule – University Of Applied Sciences, στη Νυρεμβέργη.
The Tale Of Mr. Rêvus from ScriblabStudios on Vimeo.
Πηγή: http://ithaque.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Τα παπούτσια κουβαλούν τα όνειρά μας...


Έχετε σκεφθεί ποτέ την σημασία που έχουν τα παπούτσια στη ζωή μας;
Κουβαλούν τα πόδια μας, το σώμα και μαζί μ΄ εμάς όλες τις έγνοιες, τους σκοπούς, το τρέξιμο της κάθε μιας ημέρας.
Αλήθεια, πόσο δίνουμε σημασία σε απλά, καθημερινά πράγματα; Το άγχος και το στρες της καθημερινότητας μας κάνει να μην προσέχουμε τέτοιες λεπτομέρειες…
Κι όμως, προσέξτε τα παπούτσια σας, πόσο έχουν πάρει από εσάς, τον χαρακτήρα σας, τις λεπτομέρειες από τον τρόπο που περπατάτε, που στέκεστε…Ειδικά αν είναι παλιά, κουβαλούσατε μ΄ αυτά ό,τι ελπίζατε, κάθε τι που προσδοκάτε, τις αγωνίες, τους στόχους της κάθε μιας ημέρας…
Καθώς κοιτώ τον πίνακα: ¨Τα πρώτα μου μποτάκια στο Μόναχο¨, με πιάνει συγκίνηση. Μου θυμίζουν ατελείωτες ώρες περπατήματος…μέρα με την μέρα…Κάθε μέρα…
Ένα απλό, ταπεινό θέμα, καθημερινής σπουδαιότητας και σημασίας…Χωρίς αυτά δεν μπορείς να βγεις έξω στο δρόμο, να περπατήσεις ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Όσο πιο άνετα είναι, τόσο καλύτερα σε βοηθούν να στέκεσαι, να περπατάς, να τρέχεις…
Τα μποτάκια αυτά με συνόδεψαν την πρώτη εποχή της ενσωμάτωσης σε μια ξένη κοινωνία, σ΄ ένα ξένο περιβάλλον, στην Ευρώπη. Κουβαλούσαν τα όνειρά μου, τις ελπίδες μου…
Τι έχουν να μαρτυρήσουν σχετικά με του δρόμους; Στην πόλη του Μονάχου δεν υπάρχει λάσπη, οι δρόμοι είναι καθαροί. Μπορείς να βάλεις πολύ όμορφα παπούτσια, δεν κινδυνεύουν να χαλάσουν από βρωμιές. Συνήθως κινείσαι με ασφάλεια πάνω ή κάτω από το έδαφος με το μετρό, που σε πάει γρήγορα και σίγουρα εκεί που θέλεις…Ίσως να λερωθείς λίγο απ΄ την σκόνη, αν υπάρχει στο δρόμο. Και απ΄ τη βροχή, το χιόνι.
Αυτό που συνειδητοποίησα περισσότερο στη Γερμανία είναι ότι στην Ελλάδα δεν μου έμαθαν να περπατώ. Οι Γερμανοί περπατούν πολύ, στη φύση περισσότερο. Εμείς δεν συνηθίζουμε να περπατούμε στη φύση.
Εκεί έχουν πολλά δάση και ειδικά μονοπάτια για να μπορούν να περπατούν σ΄ αυτά. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, τους αρέσει να περπατούν, ακόμα και στο χιόνι, ιδίως σ΄ αυτό.
Θα μου πείτε, πού βρίσκουν τη φύση μέσα στην πόλη; Κι όμως όποιος έχει ταξιδέψει σε μεγάλες πόλεις, θα θυμάται τα μεγάλα πάρκα που υπάρχουν παντού, σε κάθε κατεύθυνση…Ειδικά στο Μόναχο, ο τεράστιος Αγγλικός κήπος σε ωθεί να περπατάς χιλιόμετρα αν θες…Πού να βρεις τέτοια στην Αθήνα…
Τα Σαββατοκύριακα οι Βαυαροί παίρνουν τα βουνά και οδοιπορούν, κάνουν σκι, οργώνουν την εξοχή, χαίρονται το φυσικό περιβάλλον. Έχουν ειδικό εξοπλισμό για κάθε περίσταση…Η ξεκούραση του Σαββατοκύριακου συνοδεύεται με πολλή σωματική δράση στη φύση, πάντα με δραστηριότητες. Σ΄ εμάς το ¨κουράζομαι¨ σημαίνει συνήθως πολύ φαγητό και ¨ξεκούραση¨ με ακινησία στην τηλεόραση. Μήπως είναι δείγμα του πολιτισμού μας αυτό;
Τι άλλο αξίζει να μοιραστώ μαζί σας από αυτή την περίοδο; Έλεγα στον εαυτό μου:
¨Ζήσε την κάθε μια ημέρα σαν να είναι η τελευταία¨…¨Άδραξε τη μέρα¨…
Κάθε ημέρα γινόντουσαν μικρά θαύματα…Δεν είχα χρήματα, αλλά τόση πίστη και ενθουσιασμό, που αυτή ήταν η καλύτερη περίοδος εκεί. Κάθε ημέρα ανακάλυπτα καινούρια πράγματα, ανθρώπους, συνήθειες…
Πριν πετάξω τους αγαπημένους συντρόφους αυτής της περιόδου, σκέφθηκα να κρατήσω την εικόνα τους. Έτσι, την μοιράζομαι σήμερα μαζί σας…
Να είστε καλά και να προσέχετε τα πόδια σας. Κουβαλούν τα όνειρά μας…

Της Μαριάννας Παυλίδου

Η Μαριάννα Παυλίδου ειναι ζωγράφος και διδάσκει Αισθητική Αγωγή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Ζωή στο χωριό φάντασμα...

Μέσα στην έκταση που καταλαμβάνει το ορυχείο Κύριου Πεδίου, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την Πτολεμαΐδα, βρισκόταν το χωριό Κλείτος. Πριν από περίπου τρία χρόνια, το χωριό άρχισε να ερημώνει, σήμερα το μόνο που έχει απομείνει είναι χαλάσματα. Ωστόσο, από την καμινάδα που κάπνιζε σε ένα από τα ελάχιστα όρθια σπίτια, διαπιστώσαμε πως κάποιοι ζουν ακόμη εκεί, περιτριγυρισμένοι από λόφους λιγνίτη, από την τέφρα και τη σκαμμένη γη. Τραγικά απομεινάρια της πολιτικής που μετακινεί ολόκληρα χωριά ξεκληρίζοντας αγρότες και κτηνοτρόφους, δημιουργώντας νέους οικισμούς ανέργων.
Ενας τέτοιος οικισμός είναι και το Νέο Κλείτος. Οικόπεδα δόθηκαν, καλλιεργήσιμη γη και βοσκοτόπια, όμως, όχι. Ετσι, η Ευαγγελία Σισμανίδου και ο άντρας της, που είναι κτηνοτρόφοι, αναγκαστικά μένουν μόνοι τους σε αυτό το χωριό - φάντασμα, προκειμένου να έχουν ένα εισόδημα για να ζουν. Εικόνα βγαλμένη από άλλον, προηγούμενο αιώνα: «Είμαστε μόνο εμείς εδώ, αναγκαστικά για τα πρόβατα καθόμαστε. Δεν έχουμε δουλειά. Μας έδωσαν οικόπεδο και δεν μας έδωσαν ένα μέρος κτηνοτροφικό. Πώς θα φύγουμε από δω και τι να κάνουμε χωρίς δουλειά; Χτίσαμε σπίτι και κάθεται το σπίτι μοναχό του. Ερχονται και μας λένε να φύγουμε. Δεν είναι ασφαλές το μέρος, αλλά και πού να πάμε;».

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Διαβάστε περισσότερα...

Μας σκοτώνει ο αέρας που αναπνέουμε...

Υψηλές συγκεντρώσεις ρύπων σχεδόν σε κάθε κτίριο, όχι μόνον της Αθήνας, αλλά και άλλων ελληνικών πόλεων κατέγραψε το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε έρευνά του, με επικίνδυνα σωματίδια να εντοπίζονται στο 94% των κατοικιών. Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, άλλωστε, στη λίστα των δέκα ευρωπαϊκών πόλεων με την μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση (PM10), οι έξι πόλεις είναι ελληνικές. Μικροσκοπικά αιωρούμενα σωματίδια, μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, πτητικές ενώσεις, φορμαλδεΰδη και άλλοι επικίνδυνοι ρύποι «εμπλουτίζουν» την ατμόσφαιρα σε Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Μάλιστα, οι ερευνητές της Ομάδας Φυσικής Κτιριακού Περιβάλλοντος, υπό τον καθηγητή Μάνθο Σανταμούρη, διαπίστωσαν υπερβάσεις των ορίων ασφαλείας σε αρκετούς εσωτερικούς χώρους. Χαρακτηριστικό – και τρομακτικό- παράδειγμα της ατμοσφαιρικής μόλυνσης που μαστίζει τον αέρα της πρωτεύουσας αποτελεί ένα Κέντρο Υγείας στο λεκανοπέδιο, όπου εντοπίστηκαν τιμές αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 έως και 19 φορές υψηλότερες από το επιτρεπόμενο όριο ασφάλειας για την ανθρώπινη υγεία! Τα ΡΜ10 είναι μικροσκοπικά σωματίδια - με διάμετρο περίπου 10 εκατομμυριοστά του μέτρου - τα οποία εισέρχονται στον οργανισμό μέσω της αναπνοής, ενέχοντας κινδύνους για την υγεία. Ακόμη πιο επικίνδυνα όμως θεωρούνται τα μικρότερα σωματίδια (με διάμετρο 2,5 και 1 εκατομμυριοστού του μέτρου, ΡΜ2.5 και ΡΜ1 αντίστοιχα) τα οποία επικάθονται στους ιστούς του ανθρώπινου σώματος και σχετίζονται με μακροπρόθεσμες βλάβες της υγείας. Όπως έχει διαπιστωθεί άλλωστε, τουλάχιστον 1.000 θάνατοι ετησίως στην Αθήνα συνδέονται με τις υψηλές συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Η έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών έδειξε συγκεντρώσεις σωματιδίων ως και 10 φορές πάνω από τα όρια ως και στο 94% των σπιτιών. «Βασική αιτία της εσωτερικής ρύπανσης στα σπίτια είναι διάφορα υλικά που χρησιμοποιούνται, όπως συνθετικές μοκέτες, βερνίκια με επικίνδυνες ουσίες,αλλά και απορρυπαντικά που απελευθερώνουν τις λεγόμενες οργανικές πτητικές ενώσεις. Σημαντικό ρόλο παίζει και το κάπνισμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι έστω και ένας να καπνίζει σε κλειστό χώρο, η ρύπανση από αιωρούμενα σωματίδια τριπλασιάζεται» εξηγεί ο καθηγητής Σανταμούρης. Σύμφωνα με τη μελέτη, το κάπνισμα παράγει το 54% των σωματιδίων ενώ μπορεί να αυξήσει τη συγκέντρωσή τους έως και 10 φορές πάνω από το όριο ασφαλείας, φτάνοντας τα 500 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο (το όριο είναι 50). Υψηλές συγκεντρώσεις διαπιστώνουν οι ερευνητές και στο διοξείδιο του άνθρακα (CΟ2), κάτι στο οποίο συμβάλλουν σημαντικά,σ το εσωτερικό των κτιρίων, θερμάστρες αερίου και κηροζίνης. Μεγάλες ποσότητες CΟ2 εντοπίστηκαν σε σχολεία, δημόσια κτίρια (όπως του ίδιου του Πανεπιστημίου Αθηνών) αλλά και σε αθλητικές εγκαταστάσεις. Συγκεκριμένα, σε αθλητικό κέντρο της Θεσσαλονίκης που δεν διέθετε μηχανικό αερισμό, οι συγκεντρώσεις CΟ2 έφτασαν και τα 2.800 ppm, με επιτρεπόμενο ανώτατο όριο τα 600. Πηγή: http://www.ygeianews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Galeano Αcampada, μιλαει για ένα κοσμο που είναι αναποδα, που ανταμοιβει αυτους που τον καταστρέφουν...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο κυκλος του 99...


Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο.Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη.
Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:
-Ποιό είναι το μυστικό σου;
-Ποιό μυστικό Μεγαλειότατε;
-Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ποιό είναι το μυστικό της χαράς σου. Λέγε γρήγορα.
-Μα.δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε.
-Πως τολμάς να λες ψέμματα σ΄εμένα. Έχω κόψει κεφάλια για πολύ μικρότερες προσβολές, από ένα ψέμα.
-Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, σας παρακαλώ, δεν σας κρύβω τίποτα. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό.
-Και πως τα καταφέρνεις βρε ανόητε και είσαι όλη την μέρα τόσο κεφάτος; Σε έχω παρακολουθήσει, σε βλέπω. Ολο χαχαχού και αστεία είσαι.
-Μα Μεγαλειότατε, η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί μου. Η Λαμπροσύνη σας με τιμά και με έχει στην υπηρεσία της. Με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου μένουμε σ΄ένα ωραίο σπίτι που μας παραχώρησε το παλάτι. Μας προσφέρετε ρούχα και τροφή για όλους μας, δωρεάν εκπαίδευση στα παιδιά μου, επί πλέον δε, η Μεγαλειότητα σας μου πληρώνει και ένα μικρό μηνιαίο επίδομα, που ικανοποιεί τις μικροεπιθυμίες μας. Πως να μην είμαι ευτυχισμένος;
-Άκου, ηλίθιες δικαιολογίες εχω χορτάσει από τους συμβούλους μου. Αν δεν μου πεις το μυστικό της χαράς σου, η υπομονή μου θα εξαντληθεί και μαζί της και το κεφάλι στους ώμους σου. Είναι αδύνατον να είναι κάποιος ευτυχισμένος με αυτά που μου παρέθεσες.
-Μα Βασιλιά μου σας παρακαλώ πιστέψτε με. Δεν σας κρύβω κάτι. Πως θα μπορούσα άλλωστε. Δεν υπάρχει μυστικό.
-Χάσου απο μπροστά μου ηλίθιε, πριν φωνάξω το δήμιο. Γελοίε. Καραγκιόζη.
Ο υπηρέτης χαμογέλασε, έκανε μια βαθειά υπόκλιση, και βγήκε από το δωμάτιο. Τον βασιλιά όμως, δεν τον χωρούσε ο τόπος. Του φαινόταν τόσο παράλογο ο βαλές του να είναι τόσο ευτυχισμένος, ζώντας σε δανεικό σπίτι, τρώγοντας από τα περισσεύματα των αυλικών, φορώντας ρούχα από δεύτερο χέρι. Αφού κατάφερε κάπως να ηρεμήσει, φώναξε τον πιο σοφό σύμβουλό του και του διηγήθηκε την συζήτηση και την απορία του.
-Πες μου γέροντα, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος;
-Α, Μεγαλειότατε, επειδή προφανώς βρίσκεται έξω από τον κύκλο.
-Έξω από που;
-Μα από τον κύκλο.
-Γι αυτό είναι ευτυχισμένος;
-Όχι μεγαλειότατε, γι αυτό δεν είναι δυστυχισμένος.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα. Δηλαδή όποιος είναι στον κύκλο είναι δυστυχής; Εγώ είμαι δυστυχής διότι είμαι μέσα στον κύκλο;
-Ακριβώς βασιλιά μου.
-Και πως βγήκε;
-Δεν μπήκε ποτέ.
-Βάλθηκες να με τρελλάνεις κι εσύ γέροντα. Τι στην οργή κύκλος είναι αυτός και γιατί μας προκαλεί θλίψη;
-Είναι ο κύκλος του ενενήντα εννέα.
-Και πως λειτουργεί αυτός ο διαολόκυκλος;
-Μεγαλειότατε είναι δύσκολο να σας τον εξηγήσω με λόγια, μπορώ όμως να σας τον δείξω στην πράξη.
-Δηλαδή τι θα κάνεις;
-Αν μου επιτρέψεται θα βάλω τον υπηρέτη σας στον κύκλο.
-Πως δηλαδή, θα τον σπρώξεις; είπε ο βασιλιάς κοροιδευτικά.
-Δεν θα χρειαστεί βασιλιά μου. Αν βρει την ευκαιρία θα μπει μόνος του.
-Και καλά, όταν μπεί δεν θα δει ότι αυτό τον έκανε δυστυχισμένο, ώστε να βγεί κατ΄ευθείαν;
-Θα το αντιληφθεί, αλλά δεν θα θέλει να φύγει.
-Δηλαδή μου λες ότι θα καταλάβει πως αν μπει στον κύκλο θα δυστυχήσει, αλλά παρ΄όλα αυτά θα μπεί οικιοθελώς και δεν πρόκειται να ξαναβγεί;
-Ακριβώς Μεγαλειότατε. Κανένας δεν θέλει να βγεί από τον κύκλο του ενενήντα εννέα. Οσο και αν τον κάνει δυστυχισμένο. Θα μάθεις λοιπόν πως λειτουργεί ο κύκλος, αλλά εσύ θα χάσεις έναν εξαίρετο υπηρέτη και το παλάτι έναν χαρούμενο άνθρωπο.
-Δεν με νοιάζει. Τι πρέπει να κάνουμε; Πότε ξεκινάμε;
-Σήμερα το βράδυ βασιλιά μου. Θα περάσω να σε πάρω . Θα έχεις ετοιμάσει ένα σακί με ενενήνταεννέα φλουριά. Ούτε ένα περισσότερο, ούτε ένα λιγότερο.
Πράγματι, την νύχτα ο σοφός πέρασε να πάρει τον βασιλιά. Πήγαν μαζί στο σπιτάκι του υπηρέτη, στην άκρη της αυλής του παλατιού, κρύφτηκαν και περίμεναν να ξημερώσει. Μόλις αχνοφέγγισε και άναψε στο δωμάτιο ένα κερί, ο σοφός έβαλε στο σακούλι ένα μύνημα που έλεγε:
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΝ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ.
Έδεσε το σακί στην πόρτα του υπηρέτη, χτύπησε δυό φορές και έτρεξε να ξανακρυφτεί. Οταν υπηρέτης βγήκε ξαφνιασμένος, ο βασιλιάς παρακολουθούσε πίσω από έναν θάμνο. Τον είδε να διαβάζει το μύνημα και να ανοίγει το πουγγί. Είδε την έκπληξη στο πρόσωπό του, το αρχικό φόβο, την καχύποπτη, ερευνητική ματιά μήπως ήταν κανένας τριγύρω. Τον είδε να σφίγγει το πουγκί στην αγκαλιά του, να ανοίγει το πουκάμισο και να το βάζει στο στήθος του, να χώνεται γρήγορα σπίτι του. Μόλις άκουσαν την κλειδαριά να διπλοαμπαρώνει, ο βασιλιάς με τον σοφό πλησίασαν στο παράθυρο για να κατακοπεύσουν.
Ο υπηρέτης είχε ρίξει στο πάτωμα τα πιατικά που ήσαν στο τραπέζι, αφήνοντας μόνο το κερί. Καθισμένος σε μια καρέκλα άδειαζε το περιεχόμενο.Τα μάτια ήταν γουρλωμένα, κόντευαν να βγουν έξω από τις κόγχες. Ηταν φανερό δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ενα βουνό από χρυσά φλουριά. Ενας θησαυρός. Ολος δικός του. Αυτός που δεν είχε ποτέ ως τώρα στην ζωή ακουμπήσει έστω ένα χρυσό φλουρί, τώρα είχε ένα μικρό βουνό από αυτά. Δικά του.Αρχισε να τα χαζεύει και να τα κάνει στίβες. Τα κοίταζε πως άστραφταν στο φως του κεριού και χαζογελούσε. Τα συγκέντρωνε, τα σκόρπιζε για να ακούει το κουδούνισμά τους. Και όλο χαμογελούσε.
Παίζοντας άρχισε να τοποθετεί σε στίβες των δέκα. Μια δεκάδα, δύο δεκάδες, τρείς, τέσσερις, πεντε, έξι.Ταυτόχρονα έκανε και το άθροισμα. Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα, ενενήντα, εκατ.που είναι το τελευταίο? Ξαναμετρά μία μία τις στίβες να βρεί το λάθος, τίποτα. Τα στήνει σε κολώνες, την μία δίπλα στην άλλη, μήπως κάποια προεξέχει.Τίποτα. Η τελευταία κολώνα ελλειματική. Μόνο εννέα φλουριά. Κοιτάζει ερευνητικά το τραπέζι, σηκώνει το κερί, γυρίζει το μέσα έξω στο σακκούλι.Τίποτα. Γονατίζει και αρχίζει να ψάχνει στο πάτωμα. Δεν μπορεί τα φλουριά ΕΠΡΕΠΕ να είναι εκατό.
-Δεν είναι δυνατόν, μονολογούσε όσο έψαχνε. Κάπου πρέπει να μου έπεσε.κάπου πρέπει να είναι. Με λήστεψαν! Αλήτες! Κερατάδες! Με κλέψανε!
Γονατισμένος κοιτούσε πάνω στο τραπέζι, έβλεπε τις κολώνες με τα φλουριά και αισθανόταν πως κάτι του είχε διαφύγει. Δεν μπορεί, κάπου έκανε λάθος. Αδύνατον η μία κολώνα να είναι κουτσή. Αλλά το φλουρί που έλειπε, πουθενά.
Τελικά σαν να το πήρε απόφαση. Ενενηντα εννέα φλουριά, είναι πολλά λεφτά.συλλογίστηκε. Μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή σαν άρχοντας.συνέχισε. Αλλά δεν είναι στρογγυλός αριθμός, ρε γαμώτο. Το εκατό, μάλιστα, είναι στρογγυλός αριθμός. Τώρα μου λείπει ένα.
Ο βασιλιάς και ο σοφός σύμβουλος κοιτούσαν από το παράθυρο. Το πρόσωπο του υπηρέτη δεν ήταν το ίδιο. Ηταν σκεπτικός, σκυθρωπός με χείλη στενά, τραβηγμένα. Με μάτια μισόκλειστα έξυνε το κεφάλι του.Κάτι σκεπτόταν. Μάζεψε τα φλουριά στο σακκούλι και κοιτάζοντας καχύποπτα ολόγυρα, το έκρυψε προσεκτικά, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πίσω από ένα σωρό καυσόξυλα. Υστερα πήρε χαρτί και μολύβι και κάθισε να κάνει λογαριασμούς.
Πόσο καιρό πρέπει να κάνω οικονομίες, ώστε να αποκτήσω και το εκατοστό φλουρί; Ο υπηρέτης μιλούσε μόνος, παραμιλούσε ασυναίσθητα. Θα βρώ και δεύτερη δουλειά, θα δουλέψω σκληρά για ένα διάστημα, μέχρι να το κερδίσω. Μετά όμως μεγάλε.άραγμα. Ναι, με εκατό φλουριά, μπορεί ένας άνθρωπος να μην δουλεύει. Μπορεί να ζει δίχως σκοτούρες. Είσαι πλούσιος! Είσαι άρχοντας! Δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις. αγόρι μου!
Τελείωσε τους υπολογισμούς του. Αν δούλευε σκληρά κι έβαζε στην άκρη όλο το μηνιάτικο του και ότι έξτρα χρήματα έπαιρνε, σε πέντε το πολύ έξι χρόνια θα μπορούσε να αγοράσει ένα χρυσό φλουρί.
-Έξι χρόνια είναι πάρα πολλά, μονολόγησε. Θα μπορούσα όμως να βάλω και την γυναίκα μου να δουλέψει. Κάποια δουλειά θα βρεί να κάνει στην πολιτεία. Θα μπορούσε να καθαρίζει σπίτια. Αλλά κι εγώ, πέντε η ώρα τελειώνω από το παλάτι. Μπορώ να κάνω το βοηθό σε κανένα μάστορα, δυό τρεις ώρες μέχρι να νυχτώσει.
Ξαναπιάνει το μολύβι και αρχίζει πάλι τους υπολογισμούς. Με την έξτρα δουλειά τη δική του και την συνεισφορά της γυναίκας του θα μάζευε τα χρήματα για το φλουρί σε τρία χρόνια. Εξακολουθούσε να είναι πολύς, πολύς καιρός.
Ισως θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες οικονομίες. Να πουλήσουμε ας πούμε λίγο από το φαγητό. Ετσι κι αλλιώς το πολύ φαί, κακό κάνει. Ασε που μια και είναι τζάμπα, τό΄χουμε παρακάνει. Και τα χειμωνιάτικα παπούτσια. Τι χρειάζονται; Μπαίνει η Ανοιξη. Ερχονται ζέστες. Και τα επανωφόρια μπορώ να το πουλήσω. Να πουλήσω.Να πουλήσω.Πρέπει να γίνουν θυσίες. Αλλωστε θα πιάσουν τόπο. Σε δυό χρονάκια το πολύ θα αγοράσουμε το φλουρί που μας λείπει και μετά.ποιός μας πιάνει μετά. Θα είμαστε πλούσιοι. Οτι μας γιαλίζει θα το αγοράζουμε. Αυτό είναι. Δύο χρόνια στο τούνελ και μετά.
Ο βασιλιάς και ο σύμβουλος γύρισαν στο παλάτι. Ο υπηρέτης είχε μπεί στον κύκλο του ενενηντα εννέα.
Τους μήνες που ακολούθησαν, ο υπηρέτης έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια που είχε αποφασίσει εκείνο το πρωινό. Δούλευε πολύ, κουραζόταν, κακοκοιμόταν, αλλά επέμενε στην απόφασή του. Ενα πρωινό, μπήκε με το πρωινό στο δωμάτιο του βασιλιά, αργός, κακόκεφος, αμίλητος, όπως συνήθιζε τελευταία.
-Μα καλά, τί έπαθες εσύ, ρωτά τάχα ανήξερος ο βασιλιάς.
-Μια χαρά είμαι Μεγαλειότατε. Θέλετε τίποτε άλλο;
-Μέρες έχω να σ΄ακούσω να τραγουδάς. Σου συμβαίνει κάτι;
-Αν δεν κάνω λάθος, η δουλειά μου είναι σας σερβίρω και να σας βοηθώ να ντυθείτε. Δεν κάνω τη δουλειά μου? Την κάνω και μάλιστα άψογα, συνέχισε. Δεν με προσλάβατε για γελωτοποιό ούτε για τραγουδιστή.
Μετά από μερικούς μήνες, ο βασιλιάς έδιωξε τον υπηρέτη από το παλάτι. Δεν είναι ευχάριστο να περιβάλλεσαι από κακόκεφους, μουρτζούφληδες υπαλλήλους.
Ο ασπρομάλλης ψυχαναλυτής έκανε μια παύση και κοίταξε προσεκτικά τον ασθενή του. Προσπάθησε να διαβάσει τα συναισθήματα από την ιστορία στο πρόσωπό του. Ανακάθησε στην πολυθρόνα του, πήρε το ποτήρι δίπλα του και ρούφηξε μια μεγάλη γουλιά σακέ. Καθάρισε την φωνή του και συνέχισε:
Βλέπεις Ντεμιάν, εσύ, εγώ και όλοι μας έχουμε εκπαιδευθεί σ΄αυτήν την ηλίθια ιδεολογία. Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι, και δυστυχώς μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό, μάθαμε πως τάχα η ευτυχία θα έλθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει.Και επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ την ζωή.
Τι θα συνέβαινε όμως, αν η φώτιση ερχόταν στις ζωές μας και αντιλαμβανόμαστε, έτσι ξαφνικά, ότι τα ενενηντα εννιά φλουριά μας είναι το 100% του θησαυρού;
Οτι δεν μας λείπει τίποτα, κανένας δεν μας έκλεψε τίποτα, το εκατό δεν είναι καθόλου πιο στρογγυλός αριθμός από το ενενηντα εννιά;
Οτι αυτό, είναι μόνο μια παγίδα, ένα καρότο που έβαλαν μπροστά μας, για να είμαστε βλάκες, για να σέρνουμε το κάρο,κουρασμένοι, κακόκεφοι, δυστυχείς και συμβιβασμένοι;
Μια παγίδα για να μην σταματήσουμε ποτέ να σπρώχνουμε και να μείνουν όλα όπως έχουν. Αιωνίως τα ίδια. Πόσα θα άλλαζαν αν μπορούσαμε να απολαύσουμε τους θησαυρούς μας, έτσι ακριβώς όπως είναι. Ετσι ακριβώς όπως τους κατέχουμε.
Προσοχή όμως Ντεμιάν. Το να παραδεχτείς ότι το ενενηνταεννιά είναι ο θησαυρός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψεις τους στόχους σου. Δεν σημαίνει άραγμα, συμβιβασμός με οτιδήποτε. Γιατί άλλο το να παραδέχεσαι, κι άλλο το να συμβιβάζεσαι. Αυτό όμως, είναι σε άλλο παραμύθι.

Χόρχε Μπουκάι

Πηγή: http://anthropinessxeseis.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Μαυροπηγή: Το χωριό που μετακινείται προς το ορυχείο...

Πάνω από το ορυχείο της Μαυροπηγής, λίγα μόλις μέτρα μακριά, εκτείνεται το χωριό Μαυροπηγή Κοζάνης. Ούτε τετρακόσια μέτρα δε χωρίζουν το πιο κοντινό σπίτι από το ορυχείο. Στα σπλάχνα του λόφου που είναι κτισμένο το χωριό, κρύβεται λιγνίτης. Αυτό το «δώρο» της φύσης, όμως είναι ταυτόχρονα «βραχνάς» για τους κατοίκους του χωριού.
Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, το λιγνιτωρυχείο τρώει αχόρταγα το έδαφος, σκάβοντας όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο κοντά στον οικισμό. Οι κάτοικοι ζουν σαν πολιορκημένοι από τις εξορυκτικές εργασίες του ορυχείου. Τον Ιούλη του 2010 ένα ρήγμα άρχισε να εμφανίζεται μέσα στο χωριό. Ο οικισμός μετακινείται προς το ορυχείο και οι εξορυκτικές δραστηριότητες του ορυχείου όλο και πλησιάζουν προς τον οικισμό. Το περασμένο καλοκαίρι το ρήγμα μεγάλωσε και βάθυνε. Πρόσφατη μελέτη του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου αναφέρει ανάμεσα σε άλλα πως «ο όγκος του γεωλογικού υποβάθρου και των ιζημάτων κινείται προς τη διεύθυνση των ορυχείων της Μαυροπηγής, επομένως θεωρείται ότι η δημιουργία των επιφανειακών ρωγμώσεων οφείλεται στην εκεί εξορυκτική δραστηριότητα» και πως «τα αποτελέσματα, των αναλύσεων της τεχνικογεωλογικής - γεωτεχνικής μελέτης που πραγματοποιήθηκε, παρουσιάζουν σαφώς την τάση του εδάφους για μετακίνηση μετά τις εκσκαφές».
Κάποια σπίτια θεωρήθηκαν ακατάλληλα και παρ' όλα αυτά καθυστερεί η μετεγκατάσταση του οικισμού
Επιπλέον, τονίζεται ότι «το όλο φαινόμενο είναι σε εξέλιξη με αυξανόμενο ρυθμό το τελευταίο διάστημα. Τα κτίρια που χαρακτηρίστηκαν μαύρα (επικίνδυνα για κατοίκηση) ή καφέ (επικίνδυνα αλλά επισκευάσιμα) δεν έχουν ορισμένη χωροθέτηση, αλλά βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο τον οικισμό. Δεν εγγυάται κανείς ότι τα χαρακτηρισμένα ως γαλάζια (μη επικίνδυνα) θα παραμείνουν στην κατάσταση αυτή εσαεί».
Τέλος προτείνονται: «1) ή μετεγκατάσταση όλης της Μαυροπηγής μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα (π.χ. σε 1 χρόνο), και θεωρούμε ότι η αποσπασματική μετεγκατάσταση προκαλεί μόνο φόβο στο ηθικό των κατοίκων. 2) Επανέλεγχος στο χρόνο αυτό των καφέ και γαλάζιων κτισμάτων από μηχανικούς της περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας (π.χ. αρχές Δεκεμβρίου) και 3) συνέχιση των μετρήσεων με κλισιόμετρα από το Ι.Γ.Μ.Ε. και ΑΝ.ΚΟ. μέχρι το πέρας της οριστικής μετεγκατάστασης της Μαυροπηγής».
Παρόλο που η οργανωμένη και σχεδιασμένη μετεγκατάσταση του οικισμού των περίπου 300 κατοίκων είναι επείγουσα για την ασφάλειά τους, τίποτα δεν έχει γίνει. Αντίθετα, η ΔΕΗ ΑΕ εκμεταλλευόμενη την καθυστέρηση των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, μεθοδεύει με διάφορους τρόπους τη διάσπαση των κατοίκων και την εξάντλησή τους, να σπάσει η συνοχή τους και να αναγκαστούν να φύγουν σταδιακά μόνοι τους, ώστε η ΔΕΗ ΑΕ να απαλλαγεί από κάθε κόστος και υποχρέωση. Το ίδιο κατάφερε και με τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Το διάστημα 1997 - 2011 υπολογίζεται ότι η ΔΕΗ έχει πάρει από τους κατοίκους της Μαυροπηγής περίπου 5.500 στρέμματα.

Το ρήγμα στο χωριό Μαυροπηγή
λέον, στο χωριό κανείς δεν πιστεύει ότι τελικά θα γίνει η μετεγκατάστασή τους, το κόστος της οποίας υπολογίζεται στα 45 εκατ. ευρώ και τα μισά θα τα χαρίσει το κράτος στη ΔΕΗ μαζί με τις εκτάσεις που θα απομείνουν! Εξάλλου, υπάρχει και το προηγούμενο με το χωριό Κόμανος, όπου πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, οι κάτοικοι πήραν κάποιες αποζημιώσεις κι έφυγαν ανοργάνωτα, χωρίς μετεγκατάσταση του οικισμού τους. Κι αυτό έγινε όταν πια το χωριό ήταν σαν ένα νησί στη μέση της σκαμμένης από τις εξορύξεις γης.
«Κανείς δεν πιστεύει πια ότι θα γίνει μετεγκατάσταση», λέει στον «Ρ» ο Βαγγέλης, κάτοικος της Μαυροπηγής. «Αλλωστε, κι εκεί που θα μας πάνε θα μεταφέρουμε και τα προβλήματά μας μαζί». Οπως τονίζουν οι κάτοικοι «η μετεγκατάσταση δεν έχει κανένα νόημα αν αφορά μόνο ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Αν πάμε ακτήμονες και άνεργοι να μείνουμε κάπου τι νόημα έχει;».

Πραγματικός ξεριζωμός
Η Ντίνα γεννήθηκε στη Μαυροπηγή και ζει εκεί με τον άντρα της και τα δυο τους παιδιά. «Πολλά σπίτια έχουν μεγάλα προβλήματα. Εχουν ραγίσματα, ενώ πρέπει να έχουν καθίσει και τα εδάφη, με αποτέλεσμα να μην κλείνουν πόρτες, παράθυρα. Κάθε μέρα δημιουργείται και ένα καινούριο πρόβλημα. Ακούμε διάφορους θορύβους - σαν τριξίματα - ειδικά τη νύχτα που έχει ησυχία, που δεν τους ακούγαμε πριν από μερικά χρόνια. Πάντως, βάσει μελετών, το χωριό μετακινείται προς το ορυχείο».
Φέτος το σχολείο του χωριού έκλεισε, γιατί είναι κοντά στο ρήγμα και θεωρήθηκε ακατάλληλο. Οι μαθητές πηγαίνουν στο διπλανό χωριό και για τη μεταφορά τους πληρώνει ο δήμος, ωστόσο ακούστηκε, ότι από 1/1/2012 ενδέχεται να πληρώνουν οι ίδιοι μισό εισιτήριο.
«Οι κάτοικοι συνεχώς μειώνονται, φεύγουν. Αλλοι από φόβο, άλλοι γιατί τα σπίτια τους θεωρήθηκαν ακατάλληλα. Περίπου 250 κάτοικοι θα έχουμε μείνει τώρα. Φέτος μόνο έφυγαν γύρω στις 15 οικογένειες. Οι 5 πρώτοι που έφυγαν γιατί τα σπίτια τους θεωρήθηκαν ακατάλληλα, πήραν από τη ΔΕΗ το 50% της αξίας του σπιτιού τους, όπως την εκτίμησε η ΔΕΗ. Οχι μόνο τους έδωσαν τα μισά λεφτά, αλλά τα υπολόγισαν και για 600 - 900 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Σε άλλους δίνουν 150 ευρώ για ενοίκιο. Στην Πτολεμαΐδα, όμως, δεν είναι τέτοιες οι αξίες των σπιτιών. Πώς θα αγοράσουν σπίτι εκεί; Στην ουσία το χωριό διαλύεται. Αυτό που ήθελε να καταφέρει η επιχείρηση σαν επιχείρηση, το έχει καταφέρει μια χαρά με τον τρόπο της. Για να κερδίσει χρόνο και χρήμα», τονίζει η Ντίνα.
Ταυτόχρονα, σχεδόν οι μισοί κάτοικοι είναι άνεργοι και όσοι εργάζονται στη ΔΕΗ ΑΕ είναι με 2μηνες και 8μηνες συμβάσεις. Οι αγρότες πλέον είναι ελάχιστοι, αφού με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις καλλιεργήσιμων εκτάσεων η ΔΕΗ ΑΕ κατάφερε να τους ξεκληρίσει.
«Αν υποθέσουμε ότι θα γίνει η μετεγκατάσταση, σε όσους είμαστε αγρότες δε θα δώσουν τίποτα», συμπληρώνει η Ντίνα. «Δε μας έχουν βάλει απλώς το μαχαίρι στο λαιμό, μας το έχουν ήδη καρφώσει. Εμείς εδώ είχαμε κάποια γη. Με το έτσι θέλω, με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις μας την πήραν, χάθηκε η καλλιεργήσιμη γη μέσα στην τελευταία δεκαετία. Οσοι ασχολούνταν με τη γεωργία έμειναν μετέωροι. Δελέαζε τον κόσμο η ΔΕΗ, τους άρπαζε τη γη κι έκανε τη δουλειά της. Γεωργία, κτηνοτροφία θα σβήσουν, γιατί δεν πρόκειται να τους δώσουν γη στο νέο οικισμό, αν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει τέτοιος. Γιατί και για τη μετεγκατάστασή μας δουλεύουν όλοι ψιλό γαζί.
Μέχρι να μας αναγκάσουν να φύγουμε, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με το φόβο, ενώ με τη μόλυνση που υπάρχει έχουμε προβλήματα αναπνευστικά. Εμείς δεν καλέσαμε κανένα να έρθει εδώ. Ηρθε μια επιχείρηση - έτυχε να είναι η ΔΕΗ, θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλη - και σου λέει, αυτό είναι κι άμα θέλεις. Και θα μας έρθει να πληρώσουμε και το χαράτσι της ΔΕΗ... Εμείς εδώ επενδύσαμε και φτιάξαμε τη ζωή μας. Χτίσαμε τα σπίτια μας, καλλιεργούσαμε τη γη μας και σήμερα μας παίρνουν τα πάντα και δε μας δίνουν τίποτε. Πραγματικός ξεριζωμός».

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης - Ελένη ΜΑΪΛΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα...


Στο Ρατζαστάν της Ινδίας, ένα πρωτότυπο σχολείο μαθαίνει σε αγρότισσες και αγρότες --συχνά αγράμματους-- πώς να γίνουν μηχανικοί ηλιακής ενέργειας, τεχνίτες, οδοντίατροι και γιατροί, στα χωριά τους. Ονομάζεται Ξυπόλητο Κολέγιο κι ο ιδρυτής του, ο Μπάνκερ Ρόι, μας εξηγεί πώς λειτουργεί.

Διαβάστε περισσότερα...

Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου...

Ήμουν, λέει, σ’ άλλη γη που έμοιαζε τόσο πολύ με τη δική μας. Μόνο που σ’ αυτήν όλα ακτινοβολούσαν! Κι ύστερα, είδα και τους κατοίκους αυτής της μακάριας γης. Ποτέ στη γη μας δεν είχα δει τόση ομορφιά στον άνθρωπο! Μόνο στα παιδιά μας, και μάλιστα στα πρώτα παιδικά τους χρόνια, μπορούσες να διακρίνεις κάτι σα μια μακρινή ανταύγεια -μα πολύ εξασθενημένη- αυτής της ομορφιάς. Ω! το είχα καταλάβει από την πρώτη ματιά! Εδώ ήταν η γη προτού τη μολύνει το προπατορικό αμάρτημα. Εδώ ο παράδεισος, μόνο που εδώ η γη ήταν παντού ένας και ο αυτός παράδεισος! Η γνώση τους ήτανε τέλεια, στηριζόταν και είχε για κανόνες εντελώς άλλες διαισθήσεις απ’ τις δικές μας. Όμοια διαφορετικοί ήτανε κι οι πόθοι τους. Δεν είχαν επιθυμίες και μέσα στη γαλήνη τους δε διψούσανε σαν εμάς να γνωρίσουν τη ζωή, αφού είχανε φτάσει στην κατάσταση της τελειότητας. Μα η γνώση τους ήτανε βαθύτερη και ανώτερη από τη δική μας επιστήμη, γιατί η δική μας ζητάει να εξηγήσει τι είναι η ζωή και προσπαθεί να τη γνωρίσει για να μάθει στους άλλους πώς να ζούνε. Ενώ εκείνοι, δεν είχαν την ανάγκη της. Ούτε μια φορά με προσέβαλαν και ξύπνησαν μέσα μου αισθήματα ζήλειας και φθόνου. Και’γω, ο καυχησιάρης και ψεύτης, δεν μουρχόταν η επιθυμία να τους καταπλήξω με γνώσεις που σίγουρα ούτε ακουστά θα τις είχανε. Χαρούμενοι σα μικρά παιδιά περιπλανιόνταν μέσ’ τα πυκνά δάση τους. Λίγη δουλειά έφτανε για να κερδίζουν την ελαφριά τροφή τους. Ποτέ δε γίνονταν καυγάδες ή ζήλιες ανάμεσά τους και ούτε που τα γνώριζαν. Τα παιδιά τους ήτανε παιδιά ολονών, γιατί όλοι τους αποτελούσανε μιαν οικογένεια… Δεν είχαν εκκλησιές και ζούσανε σα σε αδιάκοπη επικοινωνία με το μεγάλο Παν∙ δεν είχανε θρησκεία, μα ξέρανε πως, αφού θα γέμιζαν με τις χαρές της ζωής ως εκεί που έφταναν τα όρια της γήινης φύσης, τότε γι’ αυτούς θα γινόταν πλατύτερη η επαφή με το μεγάλο Παν. Και περιμένανε με χαρά αυτή τη στιγμή χωρίς βιάση και χωρίς νοσταλγία… Στο τέλος, τους διέφθειρα όλους! Πώς έγινε αυτό δε ξέρω· το μόνο που ξέρω, είναι πως εγώ ήμουν η αιτία του πρώτου αμαρτήματος. Σαν ένα μόριο χολέρας που μπορεί να μολύνει ολόκληρη αυτοκρατορία, έτσι κι εγώ μόλυνα με την παρουσία μου την γη της ευτυχίας που ως τότε ήταν αθώα. Μάθανε να λένε ψέματα και τους άρεσε το ψέμα. Ύστερα γεννήθηκε η ηδυπάθεια, η ηδυπάθεια γέννησε τη ζηλοτυπία, η ζηλοτυπία τη σκληρότητα… Α, δεν ξέρω, δε θυμάμαι, μα σε λίγο, πολύ γρήγορα, χύθηκε το πρώτο αίμα: αυτό τους κατέπληξε, τους τρόμαξε, κι άρχισαν ν’ απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Σχηματίστηκαν συμμαχίες, μα εναντίον των άλλων. Ακούστηκαν μομφές και κατηγορίες. Μάθανε τί είναι ντροπή, και κάνανε αρετή τη ντροπή. Γεννήθηκε μέσα τους το αίσθημα της τιμής και κάθε συμμαχία ύψωσε πάνω της το λάβαρό της. Άρχισαν να κακομεταχειρίζονται τα ζώα και τα ζώα φύγανε από κοντά τους. Άρχισε ένας αιώνας αγώνων για την ιδιοτέλεια, τον ατομικισμό, την προσωπικότητα, τη διάκριση του δικού μου και του δικού σου. Αρχίσανε να μιλούνε διαφορετικές γλώσσες. Μάθανε τη θλίψη κι αγαπήσανε τη θλίψη. Ποθήσανε την οδύνη κι είπανε πως μόνο με την οδύνη αποκτιέται η αλήθεια. Κι έκανε την εμφάνισή της η επιστήμη. Σα γίνανε κακοί, τότε αρχίσανε να μιλάνε για την αδελφοσύνη και τον ανθρωπισμό, και τότε καταλάβανε αυτές τις ιδέες. Σαν γίνανε εγκληματίες, τότε επινοήσανε τη δικαιοσύνη και θεσπίσανε πλήρεις κώδικες για να τη διατηρήσουν, κι ύστερα, για να εξασφαλίσουν το σεβασμό γι’ αυτούς τους κώδικες, θεσπίσανε τη λαιμητόμο… Τώρα πια, πολύ αμυδρά θυμούνταν αυτά που είχανε χάσει, και μάλιστα δε θέλανε να πιστέψουν πως άλλοτε ήτανε αθώοι κι ευτυχισμένοι. Κορόιδευαν και λέγανε πως ήταν όνειρο. Δε μπορούσαν να το φανταστούν αισθητά ή εικονικά. Μ’ όλο που είχαν χάσει την πίστη τους στη παλιά τους ευτυχία, ωστόσο, τόσο μεγάλη ήταν η επιθυμία τους να ανακτήσουν την αθωότητα και την ευτυχία, που γονατίσανε μπροστά στους πόθους της καρδιάς τους, χτίσανε ναούς και προσεύχονταν στην ιδέα τους, στην «επιθυμία» τους, μ’ όλο που ξέρανε πως ήταν απραγματοποίητη, μα δεν παύανε να τη λατρεύουν με προσευχές και δάκρυα. Κι όμως, αν μπορούσαν να ξαναγυρίσουν στη χαμένη κατάσταση της αθωότητας και της ευτυχίας, κι αν τους ρωτούσαν αν πραγματικά θέλαν να ξαναγυρίσουν, σίγουρα θ’ αρνιόνταν και θα απαντούσαν: «Είμαστε ψεύτες, κακοί και άδικοι∙ το ξέρουμε, κλαίμε κι υποφέρουμε γι’ αυτό και επιβάλλουμε στους εαυτούς μας μαρτύρια και τιμωρίες χειρότερες ίσως από κείνες που θα μας επιβάλει ο Φιλεύσπλαχνος Κριτής σα μας δικάσει. Μα με τη βοήθεια της επιστήμης θα ξαναβρούμε την αλήθεια και τότε θα την αποδεχτούμε συνειδητά. Η γνώση είναι ανώτερη απ’ το συναίσθημα, κι η συνείδηση της ζωής ανώτερη απ’ τη ζωή. Η επιστήμη θα μας δώσει τη σοφία, η σοφία θα μας αποκαλύψει τους νόμους και η γνώση των νόμων της ευτυχίας είναι πάνω από την ευτυχία.» Αυτά λέγανε, κι ύστερα από κάτι τέτοια λόγια, ο καθένας ξανάρχιζε ν’ αγαπάει τον εαυτό του με ολοένα πιο εγωιστική αγάπη και προσπαθούσε να εξευτελίσει και να ταπεινώσει με κάθε μέσο την προσωπικότητα των άλλων∙ ήτανε ζήτημα ζωής. Εμφανίστηκε η δουλεία και η εθελοδουλία. Οι αδύνατοι υποτάχθηκαν πρόθυμα στους ισχυρότερους, φτάνει αυτοί να τους βοηθούσαν να συντρίψουν τους πιο αδύνατους απ’ αυτούς. Εμφανίστηκαν και οι δίκαιοι, που ήρθαν για να τους μιλήσουν θρηνώντας για την αλαζονεία τους και κατηγορώντας τους που έχασαν το μέτρο, την αρμονία, την αιδημοσύνη τους. Μα τους κορόιδεψαν και τους λιθοβόλησαν. Ήρθαν κι άλλοι που σκέφτηκαν ν’ αποκαταστήσουν την αρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους σε τρόπο που -χωρίς ο καθένας να παύει να αγαπά τον εαυτό του περισσότερο από τον πλησίον του- να μην αποτελεί ωστόσο εμπόδιο και ενόχληση για τους άλλους και όλοι μαζί να σχηματίσουν ένα είδος κοινωνίας όπου να ζούσανε μονιασμένοι. Μακρόχρονοι πόλεμοι υποδαυλίστηκαν για να επιβληθεί αυτή η αρχή. Μα γρήγορα εξασθένισε το συναίσθημα της προσωπικής αυτοσυντήρησης, κι ανέβηκαν οι αλαζόνες κι οι φιλήδονοι που απαιτούσαν όλα ή τίποτα. Και για ν’ αποκτήσουν τα όλα, χρειάστηκε να καταφύγουν στην αγριότητα, κι όταν δεν πετύχαιναν, στην αυτοκτονία. Έγιναν θρησκείες για τη λατρεία της ανυπαρξίας και της αυτοκαταστροφής, εν ονόματι της αιώνιας γαλήνης στους κόλπους του μηδενός. Τελικά, αυτοί οι άνθρωποι κουράστηκαν από τον χωρίς νόημα μόχθο και τα πρόσωπά τους πήρανε τα στίγματα της οδύνης∙ έτσι, αυτοί οι άνθρωποι διακήρυξαν πως η οδύνη είναι ομορφιά… Κι εγώ, τριγύριζα απελπισμένος ανάμεσά τους κι έκλαιγα γι’ αυτούς, μα τώρα τους αγαπούσα ίσως περισσότερο από πριν που τα πρόσωπά τους δεν είχανε γνωρίσει την οδύνη και ήτανε αθώα και τόσο ωραία. Ξανάρχισα ν’ αγαπάω τη βρώμικη γη τους πιο πολύ από τότε που ήταν παράδεισος, μόνο και μόνο γιατί ήρθε ο πόνος… Τους είπα πως εγώ τα είχα κάνει όλ’ αυτά, τους είχα φέρει τη διαφθορά, τη πανούκλα και το ψέμα! Μα εκείνοι καγχάζανε, και στο τέλος με πήραν για τρελό. Και τότε η ψυχή μου πλημμύρισε από τόσο δυνατή θλίψη που σφίχτηκε η καρδιά μου, ένοιωσα πως θα πέθαινα, και τότε… τότε ξύπνησα. Ήμουν γελοίoς. Τώρα με λένε τρελό. Θλίβομαι που βλέπω πως δεν γνωρίζουν την αλήθεια… Κι όμως, τι απλό που είναι! θα μπορούσαν μέσα σε μια μέρα να ξαναγίνουν όλα. Το ουσιώδες, είναι ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας, ναι, αυτό είναι το ουσιώδες και το παν, χωρίς να χρειάζεται τίποτ’ άλλο: τότε, αμέσως θα ξέρουμε πώς να χτίσουμε τον παράδεισο. Κι όμως, αυτή είναι παμπάλαια αλήθεια, την έχουμε διαβάσει και αναμασήσει εκατομμύρια φορές, μα δεν παύει να είναι αποτελεσματική. «Η συνείδηση της ζωής είναι ανώτερη απ’ τη ζωή∙ η γνώση των νόμων της ευτυχίας είναι ανώτερη, από την ευτυχία». Αυτά πρέπει να καταπολεμήσουμε! Και θα παλέψω. Φτάνει να το θελήσουν όλοι, κι αμέσως όλα θα χτιστούν!

Απόσμασμα από «Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου» του Fyodor Dostoyevsky.
Πηγή: http://ithaque.gr/

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top