Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Με Μιζάν ή όχι θα συνεχίσουν να μας "απομυζούν" αν δεν αντιδρούμε...


Τέλος εποχής για ένα από τους στενούς συνεργάτες του κ. Τάκη Αθανασόπουλου. Η "καρδιά" της ΔΕΗ όπως αποκαλούσαν τον κ. Μιζάν "έπαψε να χτυπά αυτή κατά την διάρκεια του χθεσινού Δ.Σ της επιχειρησης. Ο μηχανικός στο επάγγελμα, έχει χειριστεί έργα δισεκατομμυρίων ευρώ από εποχής … Μπιρδιμήρη στην ΔΕΗ αλλά και κρίσεις στον τομέα της παραγωγής, κυρίως εξαιτίας των αυξημένων θερινών αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τα τελευταία χρόνια, ήταν το εξιλαστήριο θύμα του Τάκη Αθανασόπουλου προκειμένου να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες παραλήψεις του σε όλους τους τομείς. . Έπρεπε να φύγει διότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποτυχίας του επενδυτικού προγράμματος, συρρίκνωσης και απαξίωσης της επιχείρησης σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο. Πάντως σίγουρα δεν πρέπει και να … πεθαίνει από την στενοχώρια του, αφού λίγο πριν τη συνταξιοδότησή του θα εισπράξει μία αποζημίωση της τάξης των 300.000 ευρώ περίπου…χρήματα ουκ ολίγα. Στην περιοχή μας η είδηση της καρατόμησης του καριερίστα, πρώην Γενικός Διευθυντής παραγωγής κ. Μιζάν δεν προκάλεσε "ούτε κρύο ούτε ζέστη", αφού δεν συνέβαλλε από το πόστο το οποίο κατείχε στην βελτίωση του περιβάλλοντος στην περιοχή αλλά ίσα ίσα η κατάσταση επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο. Για εμάς ήταν κάτι αναμενόμενο ότι θα έφευγε σαν στυμένη λεμονόκουπα. Αφού έκανε τόσες παραλείψεις γιατί δεν αναλαμβάνει η δικαιοσύνη να εξετάσει την υπόθεση και αυτοί που είναι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν, να πληρώσουν για τα λάθη και τις παραλείψεις τους; Αντί να πληρώσουν πέρνουν και αποζημίωση; Άλλη μια κουκούλωση λοιπόν ενόψει...Ποιός 'της πέταξε της δικαιοσύνης τα μάτια έξω και δεν βλέπει τίποτα;;
Όποιος και να αναλάβει της θέση του κ. Μιζάν, η ΔΕΗ Α.Ε θα συνεχίσει να μας απομ(υ)ζά στο βωμό του κέρδους...αν δεν πιέσουμε τους κυβερνώντες και κυρίως αν δεν βάλουμε τέλος στην αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας των συμπολιτών μας...Βλέπουμε και ακούμε φοβερά και τρομερά πράγματα, υποκριτικά που μας κάνουν να νιώθουμε υπερβολικά αδύναμοι.Η ΔΕΗ Α.Ε είναι σαν την Λερναία Υδρα στην οποία κόβωντας ένα κεφάλι ξεφυτρώνουν πολλαπλάσια. Την ίδια Λερναία Ύδρα την συναντάμε όμως και σε άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας μια Λερναία Ύδρα που προσπαθεί να κατασπαράξει οτιδήποτε υγιές μπορεί να ζήσει σε τούτο εδώ τον τόπο. Η ενημέρωση ανύπαρκτη, η ευαισθητοποίηση μόνο στα λόγια και όχι στα έργα. Η κοινωνία κοιμισμένη ζει τη δική της λήθη. Προσαρμοσμένη στο καυσαέριο και στη βρώμα δεν ενοχλείται που ατιμάζεται καθημερινά η δυνατότητα για καθαρό αέρα, για λιγότερη βουή, για ζωή που την έχουμε ήδη ξεχάσει ή απλά τη βρίσκουμε σε κάποια εξοχή και αυτή ευνουχισμένη. Περιβάλλον δεν είναι μόνο ο αέρας που αναπνέουμε, είναι το χώμα που πατάμε και καλλιεργούμε, είναι το νερό που πίνουμε. Η ανάπτυξη της ελληνικής ηλιθιότητας τα τελευταία χρόνια τα έχει υποβαθμίσει τόσο πολύ που γρήγορα, πολύ γρήγορα θα χάσουμε και τις τελευταίες νησίδες καθαρότητας. Όλοι μας πρέπει να κάνουμε πολλά, πάρα πολλά. Είναι δύσκολο να πείσεις ένα νέο άνθρωπο να αλλάξει συνήθειες όταν οι γονείς του με τις συνήθειές τους του διδάσκουν ότι το νερό είναι ανεξάντλητο, ότι το ρεύμα έρχεται από το πουθενά και δε ρυπαίνει, ότι ο αέρας που αναπνεύουμε δεν μολύνεται με τα καυσαέρια αφού δεν τα βλέπει και άλλα τέτοια. Προσπαθούμε όμως, πρέπει να προσπαθούμε, να του δείχνουμε τα χάλια στα οποία έχουμε φτάσει. Δικαιούνται και πρέπει να ξέρουν...
Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας, να τον ρωτήσουμε σήμερα κιόλας τι κάνουμε για το περιβάλλον εμείς για το περιβάλλον; Πόσες φορές απαρνηθήκαμε τις ενεργοβόρες συνήθειές μας με σκοπό να ρυπάνουμε λιγότερο; Πόσες φορές σκεφτήκαμε ότι αυτό που κάνουμε σήμερα είναι πολύ καλό για το περιβάλλον;
Μόνο έτσι θα πάψουν να μας απομ(υ)ζούν...

Διαβάστε περισσότερα...

Επιστολή του Συνήγορου του Πολίτη προς το Σύλλογο Περιβάλλοντος...


Διαβάστε περισσότερα...

Στο μισό οι ρύποι, με μικρό κόστος...


Αξίζει οι ισχυροί να σκεφτούν τα νέα δεδομένα που τους παρουσιάζουν οι ειδικοί για να σωθεί ο πλανήτης. Γιατί, όπως φαίνεται, σιγά – σιγά οι δικαιολογίες για το μεγάλο κόστος μιας «πράσινης» ανάπτυξης τελειώνουν.
Η PricewaterhouseCoopers είναι … σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος και όχι κάποια … οικολογική οργάνωση. Έτσι, αποκτούν μεγάλο βάρος οι εκτιμήσεις που εκφράζονται σε νέας της μελέτη για την «πράσινη στρατηγική ανάπτυξη» από επιφανείς οικονομολόγους της.
Ο κ. John Hawksworth, επικεφαλής του τμήματος μακροοικονομικών της PricewaterhouseCoopers LLP και συγγραφέας της μελέτης δήλωσε χαρακτηριστικά : “Υπολογίζουμε ότι το κόστος της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο μισό μέχρι το 2050 δεν είναι περισσότερο από το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με το να θυσιάσουμε ένα έτος παγκόσμιας ανάπτυξης του ΑΕΠ από τώρα μέχρι το 2050. Με άλλα λόγια, να φτάσουμε στο ίδιο επίπεδο του ΑΕΠ το 2051, όπως ίσως να έχει συμβεί το 2050».
Πραγματικά, η θυσία φαίνεται να αξίζει τον κόπο, πόσο μάλλον που το απαιτούμενο κόστος δεν θα πέσει μια κι έξω σε μια χρονιά, αλλά μπορεί να επιμεριστεί ώστε να αποφευχθούν οι κραδασμοί στην ανάπτυξη.
Άλλωστε, δεν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι…Με δεδομένη την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και της Ινδίας και αν συνεχισθούν οι ίδιες πρακτικές, όχι μόνον θα υπερδιπλασιασθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την κατανάλωση ενέργειας μέχρι το 2050, αλλά και θα υποφέρουν οι επόμενες γενιές από δυσμενείς μεταβολές στις κλιματικές συνθήκες!
Οι αναλυτές του ξένου οίκου θεωρούν πως είναι εφικτή η υιοθέτηση της στρατηγικής “Πράσινη Ανάπτυξη + Περιορισμός και Αποθήκευση του Διοξειδίου του Άνθρακα” (Greener Growth + Carbon Capture and Storage - CCS), είναι τεχνολογικά εφικτή, χωρίς υπερβολικό οικονομικό κόστος - εφόσον ληφθούν εγκαίρως μέτρα για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως η αποδοτικότητα της ενέργειας, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ο περιορισμός και η αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα.
Η μελέτη αναφέρει ότι για να περιοριστεί ο κίνδυνος των δυσμενών μεταβολών του κλίματος σε αποδεκτά επίπεδα, απαιτείται η μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο μισό περίπου των σημερινών τιμών μέχρι το 2050.
• Για τις αναπτυγμένες οικονομίες των χώρες- μέλη της Ομάδας των 7 (G7: Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ιταλία, Καναδάς) απαιτείται μέχρι το 2050 να έχουν μειωθεί οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 80% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα (βλ. το ακόλουθο διάγραμμα).
• Για τις αναδυόμενες οικονομίες της E7 (Βραζιλία, Ινδία, Ινδονησία, Κίνα, Μεξικό, Ρωσία, Τουρκία) απαιτείται να περιοριστεί η αύξηση των εκπομπών μέχρι περίπου το 2020, ενώ μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία να τεθεί ως στόχος η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Το παραπάνω σενάριο προϋποθέτει σημαντική βελτίωση στη διαχείριση της ενέργειας σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μεγαλύτερη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της πυρηνικής ενέργειας, περιορισμό και αποθήκευση και άλλες τεχνολογίες και τεχνικές μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, προϋποθέτει τη μείωση της αποψίλωσης των δασών για την τροποποίηση της χρήσης της γης.
Σύμφωνα με την μελέτη, η αύξηση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα μπορούσε να δημιουργήσει κίνητρα για τη στροφή προς την αποτελεσματικότερη χρήση της ενέργειας και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αν και έχει δώσει έμφαση και σε άλλα ζητήματα όπως η ανταλλαγή της αυξημένης παραγωγής βιοκαυσίμων και τα οικονομικά προσιτά είδη διατροφής. Επίσης, πολύ σημαντική είναι η χρέωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέσω του κατάλληλου συνδυασμού εμπορίας και φορολόγησης.
Ο κ. Richard Gledhill, επικεφαλής του τμήματος υπηρεσιών κλιματικών αλλαγών της PricewaterhouseCoopers LLP, συμπληρώνει με νόημα: «Η βασική προϋπόθεση για τις κυβερνήσεις όλων των μεγαλύτερων οικονομιών είναι να δείξουν κοινή πολιτική βούληση για να δημιουργήσουν μία αγορά εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα η οποία θα λειτουργεί σωστά και θα τιμολογεί τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό θα στείλει και το κατάλληλο οικονομικό μήνυμα τόσο στους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα όσο και στους καταναλωτές, έτσι ώστε να παρέχονται νέες τεχνολογίες και να αλλάξει η συμπεριφορά των καταναλωτών. Πρόκειται για δύο κρίσιμους παράγοντες για την αποτελεσματική καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.”
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι μέθοδοι και οι πόροι υπάρχουν και, επειδή δεν ζούμε σε ένα ρομαντικό κόσμο, σίγουρα κάποιοι θα κερδίσουν και από αυτήν την στρατηγική. Για σκεφθείτε λ.χ. τους ομίλους που κατασκευάζουν αποθήκες δέσμευσης των ρύπων διοξειδίου του άνθρακα;
Το θέμα είναι να κερδίσουν αυτοί, αλλά να κερδίσει και ο πλανήτης, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει κυρίως από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά…

του Σωτήρη Χιωτάκη
Εφημερίδα: Πρώτο Θέμα

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΟΚΩΜΗΣ...

30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Με στόχο την προβολή όλων εκείνων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του Εύξεινου Πόντου, τα οποία συνθέτουν την εικόνα της πολιτισμικής ταυτότητας των ποντιακού ελληνισμού και αναδεικνύουν την ξεχωριστή πολιτιστική κληρονομιά, τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις, αλλά και τη σύγχρονη δημιουργία και παρέμβαση, δημιουργήθηκε και λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια ο πολιτιστικός σύλλογος (Π.Σ.) Ποντοκώμης.
Πρόκειται ουσιαστικά για τη μετεξέλιξη μιας από τις παλαιότερες θεατρικές ομάδες του νομού Κοζάνης, της θεατρικής ομάδας Ποντοκώμης, η οποία ιδρύθηκε το 1960 και έκτοτε ανέβασε πολλά έργα και στην ποντιακή διάλεκτο.
Από την ίδρυση του πολιτιστικού συλλόγου της Ποντοκώμης, οι δραστηριότητες στο χωριό έγιναν πιο έντονες και πιο οργανωμένες. Από τότε μέχρι και σήμερα, ο σύλλογος έχει στο ιστορικό του δεκάδες εκδηλώσεις μικρές και μεγάλες. Το 1983, ο τραγουδιστής Νίκος Παπάζογλου, ήταν ο πρώτος καλεσμένος του συλλόγου σε μια μοναδική συναυλία. Ένα χρόνο μετά, το καλοκαίρι του 1984, καλεσμένη του συλλόγου ήταν η Ελευθερία Αρβανιτάκη με την Οπισθοδρομική Κομπανία. Έκτοτε πολλοί καλλιτέχνες πέρασαν από την Ποντοκώμη και πραγματοποίησαν επιτυχημένες συναυλίες. Κάθε χρόνο στις 27 Ιουλίου, ημέρα του Αγίου Παντελεήμονα, το χωριό φοράει τα καλά του και υποδέχεται χορευτικά συγκροτήματα από πολλά μέρη της χώρας.
Μια από τις καλύτερες εκδηλώσεις που έχει διοργανώσει ο Π.Σ. της Ποντοκώμης, ήταν το 2001 με τίτλο: «Αναδρομή στον Πόντο». Τριάντα ποντιακές λύρες, με εκατόν πενήντα χορευτές και πενηνταμελή χορωδία. To 2002 ανέβασαν το έργο του Φίλωνα Κτενίδη «η Καμπάνα του Πόντου». Μεγάλη επιτυχία είχε και η θεατρική παράσταση «Λυσιστράτη» το 2003 την οποία σκηνοθέτησε η Ελένη Γερασιμίδου και ανέβηκε στην ποντιακή διάλεκτο, σε μετάφραση του Κώστα Διαμαντίδη. Οι δύο αυτές μεγάλες διοργανώσεις, πραγματοποιήθηκαν στο ανοιχτό θέατρο Ποντοκώμης «Μίκης Θεοδωράκης», το οποίο αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν του χωριού. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Π.Σ. Ποντοκώμης συμμετέχει σε πολλές εκδηλώσεις με τα χορευτικά του τμήματα σε όλη την Ελλάδα.
Με επιμέρους στόχους την άμεση επαφή με την κοινωνία, την διατήρηση των ηθών και των εθίμων και τη σύσφιξη σχέσεων με άλλους συλλόγους της χώρας αλλά και του εξωτερικού, ο Π.Σ. Ποντοκώμης, προσπαθεί συνέχεια για το καλύτερο, έχοντας στο πλευρό του νέους ανθρώπους, οι οποίοι με μεράκι και διάθεση, συνεχίζουν το έργο των «παλιών».

Ιστορικό της περιοχής
Η Ποντοκώμη βρίσκεται στο νομό Κοζάνης, στο 14ο χιλιόμετρο της διαδρομής Κοζάνης-Πτολεμαΐδας.
Είναι το μεγαλύτερο δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη με 1316 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
Είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς του Ασκίου και σε υψόμετρο 700μ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Κατοικείται από πρόσφυγες, που ήρθαν από τον Πόντο το 1922. Οι περισσότεροι κάτοικοι κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου, του Απές, από την περιοχή του Καρς και τα χωριά Γιόλαγουζτσαμ, από την περιοχή Μουζαράτ και το χωριό Κιόλια. Όταν έφυγαν από τον Πόντο, εγκαταστάθηκαν προσωρινά στη σημερινή Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Μετά από περιπλανήσεις βρέθηκαν στην Ποντοκώμη, την οποία έως τότε κατοικούσαν Τούρκοι. Κύριες ασχολίες των κατοίκων ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Πηγή: http://www.omikron.tv-Σωκράτη Μουτίδη

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Επανάληψη εκλογικής διαδικασίας...















ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΔΗΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Λόγω προβλήματος που προέκυψε στη διαδικασία την Κυριακή 27-7-2008, οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου επταμελούς ΔΣ του συλλόγου μας θα διεξαχθούν τελικά την Τετάρτη, 30 Ιουλίου 2008 και από 17.00 έως 20.00 .

Κατάθεση υποψηφιοτήτων(τηλεφωνικά ή εγγράφως)έως την Τρίτη, 29-7-2008, στις 20.00 στα μέλη της εφορευτικής επιτροπής:

Μιχαηλίδη Σταύρο, τηλ 6947695829 & Καρασαββίδη Λευτέρη, τηλ 6982071808

Μέλος θεωρείται κάθε τακτοποιημένος οικονομικά κατά την ψηφοφορία. Ανανέωση εγγραφής 5 €.

Διαβάστε περισσότερα...

Η βαρύτητα της βλακείας...



Η ηθοποιός και συγγραφέας Δ. Τομαζάνη έχει γράψει εκτός των άλλων και ένα βιβλίο με τον ευφυέστατο τίτλο “το καφενείο των ψεμάτων”. Πολλές φορές προκαλεί αυτός ο τίτλος συνειρμούς για ότι συμβαίνει γύρω μας. Σα να ζούμε, να αναπνέουμε, να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε όλοι σε ένα απέραντο καφενείο από το οποίο απουσιάζουν μονίμως όχι μόνο η ειλικρίνεια αλλά και η κοινή λογική, ακόμη και η πιο απλούστατη σκέψη. Μας έχει σμπαραλιάσει μια χαoτική ύπνωση, μια απερίγραπτη βλακεία που μας τραβάει προς τα κάτω όπως η βαρύτητα και μας βροντάει στον πάτο της προσωπικής και συλλογικής ανυποληψίας. Αποδεχόμαστε με ελαφρά τη καρδία ότι παράλογο, ότι υποκριτικό διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαγράφεται η διαδρομή μας σε τούτη την ταλαίπωρη χώρα. Κι όχι μονάχα το αποδεχόμαστε σαν παθητικοί δέκτες αλλά συνειδητά και σπανίως ασυνείδητα, προσπαθούμε να αποδώσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τους ρόλους μας πάντοτε μέσα στα προδιαγεγραμμένα όρια αυτής της παραφροσύνης. Οι μεγάλοι, οι αδιαμφισβήτητοι σκηνοθέτες του θεατρικού παραλογισμού και της απαράδεχτης ξευτίλας που μας τρέφει και μας διαιωνίζει με τη δική μας συγκατάνευση βέβαια, είναι γνωστοί, διαχρονικοί και πανίσχυροι. Στη σκηνοθετική ομάδα ξεχωριστή θέση κατέχει το υψηλόβαθμο οικονομικό και πολιτικό προσωπικό και τα ΜΜΕ της χώρας των οποίων οι ιδιοκτήτες κατά σύμπτωση είναι και οι κυρίαρχοι της ελληνικής οικονομίας. Υπάρχουν και μερικοί άλλοι, αλλά για αυτούς θα μιλήσουμε άλλη φορά. Όπως συμβαίνει όμως στις ομαδικές σκηνοθεσίες και στις καλλιτεχνικές παραγωγές, όπου ο ένας δεν μπορεί ούτε να μυρίσει τον άλλο και σφάζονται υπογείως ενώ δημοσίως ανταλλάσουν θερμά φιλιά, το ίδιο γίνεται και με τους μεγαλοσκηνοθέτες της δημόσιας ζωής. Με τη διαφορά πως τούτοι εδώ αφήνουν πολύ εύκολα στην άκρη τις ψεύτικες ευγένειες και συγκρούονται ανελέητα όταν διαπιστώσουν πως κινδυνεύουν να χάσουν τον πρώτο ρόλο στο απέραντο καφενείο της υποκρισίας. Στη μάχη αυτή χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο αλλά προπάντων την παραπληροφόρηση. Κι η παραπληροφόρηση βρίσκει κατάλληλο έδαφος, που άραγε τι άλλο μπορεί να είναι παρά η ανυπαρξία σκέψης, η βλακεία, η ανοχή και ο καιροσκοπισμός των πολλών. Γιγαντώνεται και τελικά επικρατεί και συντηρεί μια ψεύτικη πραγματικότητα ανάξια για κάθε νοήμων ον. Μια πράξη κοινωνικής αναξιότητας παρασταίνουμε τούτες τις μέρες σε μια σκηνή όπου όλοι είμαστε ταυτόχρονα και ηθοποιοί και θεατές. Και παίζουμε τόσο άσχημα πανάθεμά μας...



Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατική

Διαβάστε περισσότερα...

Η απάθεια για τα κοινά...


Η ΕΝΝΟΙΑ της δημοκρατίας ως τρόπου οργάνωσης του δημοκρατικού βίου με βαθύτερο νόημα το ιδεώδες της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, της πνευματικής ολοκλήρωσης και τελείωσης του ανθρώπου, απαιτεί συνεχή μάθηση. Γι’ αυτό και η κατανόηση του σύγχρονου δημοκρατικού συστήματος, όπως αυτό κληροδοτήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, απαιτεί τη βαθιά γνώση του προτύπου που ανακαλύφθηκε στην αρχαία κλασσική Αθήνα. Εκεί όπου έγινε η σύλληψη και η γέννηση της ιδέας της δημοκρατίας.

Πολιτικός στην αρχαία κλασσική της έννοια, σήμαινε τον πολίτη, που συμμετέχει στα της πόλης. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν» και ότι η δραστηριότητα στα κοινά ήταν σύμφυτη με την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων.

Ακολουθώντας τη φιλοσοφία περί δημοκρατίας της εποχής εκείνης, ο Περικλής έδρασε ως πολιτικός άνδρας, με την έννοια του πολίτη, όχι του ειδικού, πολιτικού εμπειρογνώμονα. Έτσι, καλλιέργησε τη δημοκρατία μέσω του δήμου, κάνοντας πράξη την ουσιαστική συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. Η άσκηση εξουσίας του Περικλή απέρρεε από τον πολίτη και κατέληγε σ’ αυτόν. Γι’ αυτό εξάλλου έγραψε Ιστορία.

Σήμερα, υπάρχει μια παραποίηση αυτής της σημαντικής αρχής. Οι πολίτες συμμετέχουν στην πολιτική περισσότερο ως «παρακολουθούντες» παρά ως κάτι στο οποίο συμμετέχουν ενεργά και άμεσα. Έτσι, η πολιτική φαίνεται να αφορά περισσότερο τους πολιτικούς, παρά τους ίδιους τους πολίτες.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που νομίζουν ότι με την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος (ή υποχρέωσης), ανταποκρίνονται πλήρως στα δημοκρατικά θέσμια. Κάθε άλλο όμως, γιατί η δημοκρατία δεν σταματά με τις εκλογές. Αυτό, ίσως, να είναι και το τελευταίο πράγμα σε ένα υψηλού επιπέδου δημοκρατικά συγκροτημένο σύστημα.

Η δημοκρατία είναι ένα δυναμικό σύστημα που δεν μπορεί να έχει όρια. Γι’ αυτό είναι περισσότερο ένας διαρκής στόχος παρά ένα τέρμα. Όπως το σκιαγραφήσαμε στην αρχή, η δημοκρατία αποβλέπει στην ελευθερία του ατόμου και της τελείωσής του.

Άρα, το τι συμβαίνει με την πολιτική σήμερα, δεν αφορά μόνον τους πολιτικούς, αλλά και εμάς τους ίδιους ως πολίτες. Οι πολιτικοί και οι πολίτες αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία.

Το άλλο εγώ των πολιτικών είναι ο κόσμος. Έτσι και ο λαός δεν μπορεί να είναι άμοιρος ευθυνών για ό,τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει γύρω μας. Η θέση ότι ο λαός και γενικά οι πολίτες δεν έχουν οποιαδήποτε ευθύνη, δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά είναι και επικίνδυνη. Λανθασμένη γιατί οι άνθρωποι έχουν λογική και άρα είναι υπεύθυνοι των πράξεων και των παραλήψεών τους και επικίνδυνη γιατί απονευρώνει και παροπλίζει τον λαό, κάνοντας τον απαθή.

Στον μνημειώδη επιτάφιο λόγου του ο Περικλής για τους νεκρούς Αθηναίους του Πελοποννησιακού πολέμου, που κατέγραψε ο Θουκιδίδης, είχε πει ότι: «Ο πολίτης που δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν θεωρείται φιλήσυχος αλλά άχρηστος».



Φοίβος Νικολαΐδης

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Στάσεις ζωής....

Διαβάστε περισσότερα...

Ανάπτυξη και λανθασμένες επιλογές...


Του Ανδρέα Λαγγούση

Από νωρίς ο άνθρωπος απαρνήθηκε τον άνεμο, το νερό και τον ήλιο αναζητώντας υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο κάρβουνο, τον λιγνίτη και το πετρέλαιο. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ταχύρρυθμη βιομηχανική ανάπτυξη, οι ασταθείς κοινωνικές δομές και η έλλειψη διαθέσιμης τεχνολογίας στις αρχές του 20ού αιώνα ευνόησαν την επιλογή των χημικών καυσίμων έναντι των αέναων πηγών ενέργειας. Τα ορυκτά καύσιμα παρείχαν ευκόλως διαθέσιμη ενέργεια στον χρόνο και στον τόπο ζήτησης προσδίδοντας σταθερότητα στους ρυθμούς βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης των πολιτιστικών κέντρων. Έναν αιώνα αργότερα η τεχνολογία για την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι πλέον διαθέσιμη, οι ρυθμοί βιομηχανικής ανάπτυξης επιβεβαιώνουν την υπόθεση μίας επερχόμενης ενεργειακής κρίσης και εμείς συνεχίζουμε να επενδύουμε στον μύθο των ορυκτών καυσίμων. Μήπως τελικά το αυξημένο κόστος ζωής, οι ενεργειακοί πόλεμοι και η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι απλά το αποτέλεσμα της ταχύρρυθμης ανάπτυξης, αλλά μία πάγια τακτική για να δικαιολογήσουμε λανθασμένες αλλά οικονομικά συμφέρουσες επιλογές;
Από το 1996 η κατανάλωση πετρελαίου στον ανεπτυγμένο κόσμο αυξάνεται κατά 1,5% τον χρόνο φθάνοντας το 2006 τα 17 βαρέλια ανά κάτοικο και ανά έτος, ενώ η αντίστοιχη ετήσια κατανάλωση στην υπό ανάπτυξη Κίνα ανέρχεται στα 2 βαρέλια ανά κάτοικο και αυξάνεται με τριπλάσιο ρυθμό. Όλοι κάνουν λόγο για ένα περιβάλλον που αλλάζει από τις αυξημένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ενώ οι διεθνείς οργανισμοί δεν θεσπίζουν κάποιο ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Εν ολίγοις, στοχεύουμε στην εντατικοποίηση της χαμηλού κόστους τριτογενούς παραγωγής, διαφημίζουμε δωρεάν κινητά τηλέφωνα και επενδύουμε στην έρευνα για κατασκευή υπολογιστών κόστους 100 δολαρίων, την ίδια στιγμή που δηλώνουμε ανησυχία για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τις αυξημένες εκπομπές ρύπων, την ασύστολη απόρριψη ξεπερασμένου τεχνολογικού υλικού και την έλλειψη περιβαλλοντικής νομοθεσίας παγκόσμιας ισχύος.
Κατά παρόμοιο τρόπο η τιμή του πετρελαίου και το κόστος διαβίωσης αυξάνουν με γοργούς ρυθμούς, ενεργειακοί πόλεμοι ετοιμάζονται για ακόμη μία φορά να ξεσπάσουν, η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει το 9% και ο απλός πολίτης βρίσκεται πάλι στη θέση του κατηγορουμένου επειδή χρησιμοποιεί αυτοκίνητο, παραπονιέται για το κόστος ζωής και ιδιοποιείται υπέρμετρα τη διαθέσιμη φθηνή τεχνολογία. Μία τεχνολογία που έχει τη βάση της στο όνειρο της παγκοσμιοποίησης που τελικά αντί να προσφέρει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στον υπό ανάπτυξη κόσμο χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ελαχιστοποίησης του κόστους παραγωγής με ελεύθερες μεταβλητές τις συνθήκες οικονομικής και περιβαλλοντικής εξαθλίωσης. Μάλιστα, οι τελευταίες χρησιμοποιούνται και ως φόβητρο για την καταστολή επικείμενων αντιδράσεων του ανεπτυγμένου κόσμου στις κατά καιρούς προβαλλόμενες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές στάσεις και στους ευρέως διαδεδομένους ενεργειακούς πολέμους.
Αν μία τέτοια αντιμετώπιση της επερχόμενης κρίσης δεν δηλώνει έλλειψη στρατηγικού προγραμματισμού, τότε μήπως πρόκειται για ένα καλοσκηνοθετημένο σενάριο αποδυνάμωσης της κοινής γνώμης με στόχο την ταχεία λήψη αποφάσεων χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις; Αρχικά φορτίζουμε τον απλό πολίτη στοχεύοντας στην υλοποίηση των εκάστοτε οικονομικών στόχων και πολιτικών σχεδίων και στη συνέχεια του γνωστοποιούμε τα επερχόμενα προβλήματα για να τον τρομοκρατήσουμε και συνεπώς να τον κατευθύνουμε.
Η αλήθεια είναι ότι ο ρυθμός εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων και ο πεπερασμένος φυσικός και ορυκτός πλούτος του πλανήτη μας δεν επαρκούν για τους προβλεπόμενους ρυθμούς βιομηχανικής παραγωγής της επόμενης δεκαετίας. Συνεπώς, κάθε προσπάθεια για διατήρηση και εντατικοποίηση του υφιστάμενου παραγωγικού κύκλου θυμίζει μία ακόμη σπασμωδική κίνηση που μεταθέτει χρονικά το πρόβλημα. Μόνη λύση είναι η αλλαγή πορείας προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η αναθεώρηση του παραγωγικού κύκλου με στόχο την αειφόρο και αέναη ανάπτυξη. Αναμφισβήτητα, ένα σενάριο παραγωγής υψηλής απόδοσης βασισμένης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προϋποθέτει συνεργατική πολιτική μεταξύ των εθνών τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Στόχος είναι η εξισορρόπηση της χωρικής και χρονικής μεταβλητότητας των φυσικών πηγών ενέργειας και της ενεργειακής ζήτησης στο πλαίσιο μίας ισχυρής παγκόσμιας οικονομικής πολιτικής.
Στις αρχές του 21ου αιώνα η διαθέσιμη τεχνολογία κρίνεται πλέον επαρκής για την επίτευξη ενός τέτοιου σχεδίου, αλλά οι κυβερνήσεις και οι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες τρέμουν την πιθανή απώλεια εξουσίας και την ανακατανομή του πλούτου στο πλαίσιο θέσπισης μίας διεθνούς συντεχνίας αειφόρου ανάπτυξης. Δυστυχώς, τα ορυκτά καύσιμα εκτός από την κινητήρια δύναμη για ανάπτυξη στις αρχές του 20ού αιώνα μάς προίκισαν με τη δίψα για πολιτική εξουσία, κοινωνική επικράτηση και οικονομική γιγάντωση. Έτσι, τα ημίμετρα καταστροφολογίας και κοινωνικής χειραγώγησης και η χρονική μετάθεση ενός επικείμενου ενεργειακού και οικονομικού αδιεξόδου προτιμώνται από μία συντονισμένη προσπάθεια αέναης ανάπτυξης. Είμαι βέβαιος ότι αυτή μας η απόφαση σύντομα θα αλλάξει, αλλά αμφιβάλω ότι ελλείψει χρόνου και ουσιαστικού σχεδιασμού η θέα μίας επερχόμενης ενεργειακής κρίσης θα εμπνεύσει στον οικονομικό κόσμο τη δέουσα ψυχραιμία για ορθή αντιμετώπιση του προβλήματος. Μήπως τελικά οι επιλογές μας επισκιάζουν το μέλλον των παιδιών μας;

ΤΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ καταστροφολογίας και κοινωνικής χειραγώγησης προτιμώνται από μία συντονισμένη προσπάθεια αέναης ανάπτυξης

Ο Ανδρέας Λαγκούσης είναι υποψήφιος διδάκτωρ στον Τομέα Πολιτικών και Περιβαντολόγων Μηχανικών, στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Βοηθός γενικού διευθυντή ορυχείων ο Χρήστος Δαβάκος...


Η Γενική Διεύθυνση Ορυχείων της ΔΕΗ ενισχύεται σε υψηλό ιεραρχικό επίπεδο με την τοποθέτηση του κ. Χρήστου Δαβάκου στη νεοσύστατη θέση του Βοηθού Γενικού Διευθυντή Ορυχείων.
Στις αρμοδιότητες του Βοηθού Γενικού Διευθυντή Ορυχείων περιλαμβάνονται:
* Ο συντονισμός της εκπροσώπησης και συμμετοχής της Γενικής Διεύθυνσης Ορυχείων στην κατάρτιση της στρατηγικής και του επιχειρησιακού σχεδιασμού της Επιχείρησης,
* Η προώθηση αλλαγών για βελτίωση της αποδοτικότητας και
* Η εφαρμογή προγραμμάτων εκσυγχρονισμού.
Τη θέση του Διευθυντή της Διεύθυνσης του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας, αναλαμβάνει ο κ. Παναγιώτης Νικολακάκος, στέλεχος με πολύ μεγάλες εμπειρίες στο χώρο του λιγνίτη, και μέχρι σήμερα Διευθυντής της Διεύθυνσης του Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης.
Οι κ.κ. Χρ. Δαβάκος και Π. Νικολακάκος αναλαμβάνουν τα νέα τους καθήκοντα από την 1η Σεπτεμβρίου 2008.

Πηγή: Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE Τετάρτη, 23 Ιουλίου 2008 13:32

Ανακατεύει και πάλι την τράπουλα για να κερδίσει χρόνο η ΔΕΗ Α.Ε ...
Ο νέος Διευθυντής ΛΚΔΜ θα χρειαστεί και αυτός χρόνο για να ενημερωθεί για την νέα του θέση...
Ο Διευθυντής Δυτικής Μακεδονίας ακόμα ενημερώνεται...

Τα προβλήματα όμως δεν περιμένουν...αντί να επιλύονται διογκώνονται...
Οι ρύποι κάθε μέρα στο ενεργειακό λεκανοπέδιο χτυπάνε κόκκινο...
Οι αλλαγές στα πρόσωπα δεν θα φέρουν αλλαγή στην υπάρχουσα κατάσταση...
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Α.Ε Τάκης Αθανασόπουλος είχε προαναγγείλει μια σειρά μέτρων Ανάπτυξη Πρωτοβουλιών Κοινωνικής Υπευθυνότητας. Δέκα μήνες μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει...
Άραγε ποίος έχασε την κοινωνική υπευθυνότητα για να την βρεί η ΔΕΗ Α.Ε και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της;

Διαβάστε περισσότερα...

Ζητείται αίμα Ο (-) αρνητικό...


Υπάρχει απόλυτη και άμεση ανάγκη από αίμα ομάδας αίματος Ο (-) αρνητικό για την 28χρονη Σοφιανίδου Αμαλία από Πτολεμαΐδα που νοσηλεύεται στην παθολογική κλινική του Ιπποκρατειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης με ρευματοειδή αρθρίτιδα-οξεία αιμολυτική αναιμία. Η κοπέλα χρειάζεται επειγόντως αίμα μόνο της συγκεκριμένης ομάδας το οποίο είναι δυσεύρετο.

Σας παρακαλώ όποιος-α έχει αυτήν την ομάδα αίματος και θέλει να βοηθήσει να σωθεί η κοπέλα, να πάει να δώσει αίμα οπουδήποτε νοσοκομείο, για τη Σοφιανίδου Αμαλία που νοσηλεύεται στο Ιπποκράτειο
Θεσσαλονίκης (΄Δ παθολογικο).

Όσοι από εσας μπορείτε να βοηθήσετε θα πρέπει να επικοινωνήσετε με την αδελφή της Χριστίνα στο τηλ 6938313234

Διαβάστε περισσότερα...

Ξεσπιτώνονται δύο χωριά για τον λιγνίτη...


Πόσο κοστίζει να αφήσεις το μέρος που γεννήθηκες γιατί η βιομηχανική παραγωγή δεν σταματά με τίποτε και πουθενά; Πόσο εύκολο είναι να ξεγράψεις μια καθημερινότητα για ολόκληρες γενιές και να αναζητήσεις την ταύτιση με τον νέο σου προορισμό; Με περίπου 200 εκατομμύρια αποδεικνύεται ότι όλα γίνονται.

Το διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΗ, λοιπόν, πήρε χθες την απόφαση να προχωρήσει σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις για περίπου 1.300 στρέμματα στους οικισμούς Μαυροπηγής του Δήμου Πτολεμαΐδας και Ποντοκώμης του Δήμου Υψηλάντη στην Κοζάνη, προκειμένου να εκμεταλλευτεί η Επιχείρηση ένα νέο λιγνιτικό κοίτασμα που θα χρησιμοποιήσει για τη λειτουργία του νέου εργοστασίου που θέλει να φτιάξει στην περιοχή.

Το ορυχείο της Μαυροπηγής υπολογίζεται ότι έχει κοιτάσματα της τάξης των 212 εκατομμυρίων τόνων, 40 εκατ. εκ των οποίων βρίσκονται κάτω από το έδαφος του οικισμού. Τα δε κοιτάσματα στον Δήμο Υψηλάντη είναι σχεδόν διπλάσια, και 140 εκατομμύρια τόνοι λιγνίτη εξ αυτών βρίσκονται κάτω από την Ποντοκώμη.

Και τα δύο αυτά αποθέματα λιγνίτη έχουν καλύτερη ποιότητα από αυτόν που κατά μέσο όρο χρησιμοποιεί η ΔΕΗ, άρα το κόστος αξιοποίησής του για την Επιχείρηση είναι χαμηλότερο. Για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις η ΔΕΗ έχει προβλέψει ένα ποσό της τάξης των 125 εκατομμυρίων ευρώ για την Ποντοκώμη και των 63 εκατ. ευρώ για τη Μαυροπηγή. Συνολικά δηλαδή 188 εκατομμύρια ευρώ, με τα 130 εκατ. εξ αυτών να δίνονται για απαλλοτριώσεις για γη και κατοικίες.

Η ΔΕΗ έχει θέσει ως καταληκτικές ημερομηνίες απομάκρυνσης το τέλος του 2013 για τη Μαυροπηγή, ενώ δύο χρόνια μετά θα πρέπει να έχει φύγει και η Ποντοκώμη. Τι λένε όμως οι ίδιοι οι κάτοικοι γι’ αυτό το ξεσπίτωμα;

Διαβάστε εδώ (http://83.149.104.2/~protothema/downloads/165soma.pdf) το ρεπορτάζ που είχε δημοσιεύσει στις 27 Απριλίου το «Πρώτο Θέμα» (σελίδες 38-39)

Πηγή: Εφημερίδα "Το πρώτο θέμα"
22 Ιουλίου 2008, 20:20
του Σωτήρη Χιωτάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Εκλογές ανάδειξης Διοικητικού Συμβουλίου...















ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΔΗΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Την Κυριακή, 27 Ιουλίου 2008 και από 10.30 έως 16.30 θα γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου επταμελούς ΔΣ του συλλόγου μας.

Κατάθεση υποψηφιοτήτων(τηλεφωνικά ή εγγράφως)έως το Σάββατο, 26-7-2008, στις 14.00 στα μέλη της εφορευτικής επιτροπής:

Μιχαηλίδη Σταύρο, τηλ 6947695829 & Καρασαββίδη Λευτέρη, τηλ 6982071808

Μέλος θεωρείται κάθε τακτοποιημένος οικονομικά κατά την ψηφοφορία. Ανανέωση εγγραφής 5 €.

Διαβάστε περισσότερα...

Η υπόθεση της ενέργειας στα χέρια των πολιτών...


Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ζει μόνιμα κάτω από τη σκιά μιας απειλής, που επαναλαμβάνεται μονότονα και συστηματικά: είναι η σκιά του φόβου του μπλακ άουτ και της ανεπάρκειας του ηλεκτρικού συστήματος. Με ορατό τον κίνδυνο, όπως λένε, να κινδυνεύσει η οικονομική ανάπτυξη και οι καταναλωτικές μας ανάγκες. Με την επίκληση αυτής της απειλής, κολοσσοί του ενεργειακού τομέα, αλλά και η ΔΕΗ, έχουν εισβάλλει επιθετικά, σχεδιάζοντας νέες μονάδες με ορυκτά καύσιμα (λιγνίτη, εισαγόμενο λιθάνθρακα και φυσικό αέριο), επαναφέροντας, ταυτόχρονα, και τον μπαμπούλα της πυρηνικής ενέργειας. Με τα όσα είναι γνωστά, μέχρι σήμερα, η παραγόμενη ισχύς στη χώρα πρόκειται να υπερδιπλασιαστεί.
Την ίδια στιγμή, πάμπολλες περιοχές της χώρας και οι πολίτες τους ζουν τις συνέπειες αυτής της ξέφρενης κούρσας του ενεργειακού ανταγωνισμού. Στις λιγνιτικές περιοχές συνεχίζεται η πολιτική της ερημοποίησης και της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης, ενώ οι κινητοποιήσεις των πολιτών αντιμετωπίζονται με διώξεις (βλέπε Άγ. Δημήτριο – Ρυάκιο Κοζάνης). Περιοχές πληγωμένες και υποβαθμισμένες, από παλιότερες αλλά και υπάρχουσες ρυπογόνες δραστηριότητες, απειλούνται με την κατασκευή νέων λιθανθρακικών μονάδων (Λάρυμνα, Αντίκυρα, Μαντούδι, Αλιβέρι, Αστακός) και την παράλογη υπερσυγκέντρωση μονάδων φυσικού αερίου (Βοιωτία, Αλιβέρι, Θριάσιο, Άγ. Θεόδωροι Κορινθίας). Δεν μένουν έξω από το χορό, ακόμη και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, όπως η περιοχή της Ελαφονήσου στην Λακωνία. Όλοι εμείς, που αγωνιζόμαστε να αποτρέψουμε τις καταστροφικές αυτές επιλογές, αντιμετωπιζόμαστε σαν υπονομευτές της “ανάπτυξης” και της ευημερίας της κοινωνίας.
Σε μια περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στο περιθώριο της διεθνούς κοινότητας, όχι μόνο επειδή φαίνεται ανίκανη να τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της απέναντι στο πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά και επειδή δείχνει ανίκανη ακόμη και να καταγράψει τους ρύπους, εξακολουθεί να υιοθετείται η λύση των πιο βρώμικων καυσίμων. Αυτών που έχουν σπείρει την πλήρη καταστροφή του περιβάλλοντος στις περιοχές του λιγνίτη, αυτών που αναγκάζουν ολόκληρα χωριά να μετοικίζουν, αυτών που έχουν εκμηδενίσει κάθε άλλη οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα. Αρνούνται να αναγνωρίσουν τα τεράστια προβλήματα που έχουν προκαλέσει στην ποιότητα της ζωής και την υγεία χιλιάδων ανθρώπων, κλείνουν τα μάτια τους στο φαινόμενο των μικρών παιδιών που μεγαλώνουν με τις αναπνευστικές συσκευές στο χέρι. Αντίθετα, προδιαγράφουν και για πολλές άλλες περιοχές, αυτήν την αποτρόπαια κατάσταση.
Δεν παραβλέπουμε τους υπαρκτούς κινδύνους και τις ανάγκες. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά ότι οι κάθε φορά ανάγκες προσδιορίζονται από το συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που ακολουθείται. Αν και δεν έχουμε όλοι τα ίδια ιδεολογικά και πολιτικά “πιστεύω”, μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι μονόδρομος το δόγμα της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας. Ρωτάμε ανοιχτά όσους μας παρουσιάζουν σαν δεδομένη την ανάγκη της αλματώδους αύξησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τη χρήση των πιο βρώμικων καυσίμων:

1. Πότε μπήκαν στον κόπο να συζητήσουν μαζί μας, να μας πείσουν ή, έστω, να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή μας, για το συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης των περιοχών μας;
2. Πώς μπορούν να έχουν την ίδια άποψη για τις πραγματικές ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, από τη μια, οι κάτοικοι της Κοζάνης (πνιγμένοι στην τέφρα του λιγνίτη), οι κάτοικοι της Αντίκυρας (του αλουμινίου και της κόκκινης λάσπης), του Αλιβερίου (των τσιμέντων και του μαζούτ), της Λάρυμνας (των ρύπων και των εκατομμυρίων τόνων σκουριάς της ΛΑΡΚΟ), του Θριάσιου (της Χαλυβουργικής, των διυλιστηρίων, των ναυπηγείων κλπ.) και, από την άλλη, οι παραγωγοί της ηλεκτρικής ενέργειας, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταναλώνεται όλο και περισσότερη ενέργεια, για να παράγουν όλο και περισσότερο, για να κερδίζουν όλο και περισσότερο (κάτω από την ομπρέλα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας);
3. Πότε ασχολήθηκαν με την εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών εξοικονόμησης ενέργειας, που θα μπορούσαν να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη ζήτηση;
4. Γιατί αδιαφορούν για τη μεγαλύτερη εισαγωγή του φυσικού αερίου στην τελική χρήση και προτιμούν τη χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή, όπου μεγάλο ποσοστό ενέργειας πηγαίνει χαμένο;
5. Γιατί ανέχονται τις ανεξέλεγκτες χωροθετήσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (που συνεπάγονται νέα περιβαλλοντικά προβλήματα), καλλιεργώντας τη δυσπιστία στην κοινή γνώμη, απέναντι σε ήπιες μορφές ενέργειας, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση των αναγκών της χώρας;
6. Γιατί επιμένουν στο συγκεντρωτικό μοντέλο και, αντί να αποφορτίσουν τις κορεσμένες περιοχές (όπως της Δυτικής Μακεδονίας), προχωρούν στη δημιουργία ενός νέου τεράστιου ενεργειακού κέντρου, στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας – Εύβοιας – Αττικής (με 4 λιθανθρακικές μονάδες και 14 νέες μονάδες φυσικού αερίου, πέραν αυτών που υπάρχουν στο Αλιβέρι, το Λαύριο και το Κερατσίνι);
7. Γιατί δεν συγκινούνται από τις κραυγές αγωνίας των κατοίκων των λιγνιτικών περιοχών, γιατί δεν περιορίζουν τη χρήση του λιγνίτη και, αντίθετα, θέλουν να εισάγουν και το λιθάνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή, επιμένοντας στα πιο βρώμικα ορυκτά καύσιμα;

Αυτά, και πολλά άλλα γιατί, έχουμε να τους απευθύνουμε. Και επειδή οι απαντήσεις είναι προφανείς, αμφισβητούμε, με όλη μας τη δύναμη, τον ενεργειακό σχεδιασμό που ακολουθείται. Έναν ενεργειακό σχεδιασμό, που όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι συντάκτες του, έχει ανατεθεί στις δυνάμεις της αγοράς: “Ο προσδιορισμός των ποσοστών συμμετοχής της κάθε μιας από τις παραπάνω πηγές στο σύνολο της ηλεκτροπαραγωγής δεν είναι ούτε εύκολος ούτε αναγκαίος, δεδομένου ότι, όπως προελέχθη, τα ποσοστά συμμετοχής στο ισοζύγιο των διαφόρων καυσίμων σε όλες τις απελευθερωμένες αγορές αφορούν τους παραγωγούς, οι οποίοι ελεύθερα αποφασίζουν για τις επενδύσεις τους αναλαμβάνοντας τους σχετικούς κινδύνους”
Τους επιστρέφουμε, λοιπόν, το άγχος και την αγωνία για το αν θα λειτουργήσει το μοντέλο που έχουν επιλέξει. Ας είναι όλο δικό τους. Έχουν περάσει, πλέον, οι εποχές που οι πολίτες αυτής της χώρας παρακολουθούσαν σαν θεατές τις κρίσιμες πολιτικές επιλογές, που καθορίζουν το μέλλον μας και τη ζωή μας. Σε όσους προσπαθούν να μας καθησυχάσουν, να μας οδηγήσουν σε ατομικές ή τοπικές λύσεις (σώζοντας ο καθένας το τομάρι του), έχουμε να αντιτάξουμε ένα, καθημερινά διογκούμενο, μέτωπο ενέργειας, των πολιτών των λιγνιτικών περιοχών, των περιοχών των λιθανθρακικών μονάδων και της υπερσυγκέντρωσης των μονάδων του φυσικού αερίου, των πολιτών των περιοχών με τη μεγάλη συγκέντρωση και κατανάλωση ενέργειας (Αττική, Θεσσαλονίκη), καθώς και κάθε πολίτη που προσδοκά μια βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και μια αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή, αντάξια του ανθρώπου του 21ου αιώνα.
Αυτή μας την απαίτηση, καθώς και το άνοιγμα μιας δημόσιας, ουσιαστικής συζήτησης για τα ζητήματα της ενέργειας θα τα διεκδικήσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Πρώτο μεγάλο μας βήμα θα είναι η Διεθνής έκθεση Θεσσαλονίκης, αρχές Σεπτέμβρη 2008
Θα είμαστε εκεί, πολίτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, με το δικό μας μπλοκ ενέργειας, για να διεκδικήσουμε:
Ενεργειακή πολιτική για την κοινωνία και όχι για τους παραγωγούς ενέργειας

ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - ΡΥΑΚΙΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Οι δικαστικές γραμμές άμυνας της ΔΕΗ στη διαμάχη με την Ε.Ε. για τον λιγνίτη...



Tης Xρυσας Λιαγγου

Στο Eυρωπαϊκό Πρωτοδικείο συνεχίζεται η διαμάχη ΔEH - Kομισιόν για το θέμα του λιγνίτη. H ΔEH, όπως είχε ανακοινώσει, άσκησε έφεση στο Eυρωπαšκό Πρωτοδικείο κατά της απόφασης της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής, που την υποχρεώνει να εκχωρήσει λιγνιτική ισχύ σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού. Tο κείμενο της έφεσης 100 περίπου σελίδων βασίζεται στην κοινοτική νομική και επιχειρηματική νομολογία και ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει υποχρεώσει την E.E. να ζητήσει από το Δικαστήριο παράταση μέχρι τον Σεπτέμβρη για την υποβολή της δικής της απάντησης στα θέματα που προβάλλονται.
Bασικό επιχείρημα της ΔEH, ότι η Eπιτροπή στηρίζει την απόφασή της σε στοιχεία για την ελληνική αγορά προ του 2006, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα με τη δραστηριοποίηση και είσοδο νέων παραγωγών στην αγορά.
H ΔEH επικαλείται, επίσης, το Πρωτόκολλο Kιότο για να υποστηρίξει ότι οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό για τη χώρα, καθιστούν μη ανταγωνιστικό τον λιγνίτη έναντι άλλων καυσίμων, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται πλέον επενδυτικό ενδιαφέρον για τα λιγνιτικά κοιτάσματα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για την άσκηση της έφεσης η ΔEH συνεργάζεται με το δικηγορικό γραφείο Howrey που έχει χειριστεί και την υπόθεση της Oλυμπιακής για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου.
H απόφαση της E.E. στηρίχτηκε σε μακρόχρονη έρευνα που διετέλεσε η ίδια, έπειτα από προσφυγή ανταγωνιστών της ΔEH στην ελληνική αγορά ηλεκτρισμού, το 2003. Aπό τότε μέχρι σήμερα τα δεδομένα σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα των καυσίμων για ηλεκτροπαραγωγή έχουν αλλάξει ριζικά. Eίναι γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για τον περιορισμό των ρύπων αντιστρατεύονται το οικονομικό πλεονέκτημα τόσο του λιγνίτη όσο και του λιθάνθρακα έναντι του φυσικού αερίου.
Aπό το 2003 που άρχισε η έρευνα, η οριστική απόφαση της Eπιτροπής εκδόθηκε τελικά στις 5 Mαρτίου του 2008 με ντεντ λάιν συμμόρφωσης για τη ΔEH διαστήματος έξι μηνών. H E.E. μέσω της απόφασης καλούσε τη ΔEH να παραχωρήσει το 40% των λιγνιτικών σταθμών παραγωγής μαζί με τα αντίστοιχα κοιτάσματα λιγνίτη σε ανταγωνιστές της ή εναλλακτικά λιγνιτική ισχύ σε ποσοστό κόστους. Zητούσε, παράλληλα, τον αποκλεισμό της ΔEH από την εκμετάλλευση νέων λιγνιτικών κοιτασμάτων.
Τι απαντάει η Κομισιόν
«Oι πελάτες στερούνται των ωφελειών που δημιουργεί ο ανταγωνισμός στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όταν ένας ηλεκτροπαραγωγός ελέγχει ουσιαστικά όλη την πρόσβαση στα λιγνιτικά αποθέματα, που προς το παρόν αντιπροσωπεύει τη φθηνότερη πηγή ενέργειας στην Eλλάδα» είχε δηλώσει η Eπίτροπος για θέματα ανταγωνισμού της EE Neelie Kroes όταν ανακοινώθηκε η απόφαση. Tις εξελίξεις της διένεξης της ΔEH με την EE παρακολουθούν με ενδιαφέρον και άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες του κλάδου, οι οποίες φοβούνται ότι τυχόν δικαίωση της Kομισόν από το Δικαστήριο θα δημιουργήσει ένα δικαστικό προηγούμενο στο οποίο μπορεί να ανατρέχει σε κάθε περίπτωση παρέμβασης για ενίσχυση του ανταγωνισμού. Σε περίπτωση δικαίωσης αντίστοιχες αποφάσεις της Kομισόν μπορούν να επεκταθούν και στα νερά, στις περιπτώσεις που η υδροηλεκτρική εκμετάλλευση μεγάλων ποταμών παραχωρήθηκε σε εταιρείες που κατέχουν δεσπόζουσα θέση στην αγορά.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Ποτισμένες με δηλητήρια 10 περιοχές της Ελλάδας...


Τοξικές ουσίες, διοξίνες, βαρέα μέταλλα και πετρελαιοειδή έχουν αρρωστήσει την ελληνική γη. Από την Αλεξανδρούπολη έως την Κοζάνη και από τη Θεσσαλονίκη έως τα Οινόφυτα και την Αθήνα, η ανεξέλεγκτη ρύπανση από τα εδάφη διεισδύει στην τροφική αλυσίδα και από εκεί σερβίρεται στο πιάτο. Ωστόσο, παρά τους σοβαρούς κινδύνους, η εξυγίανση των ρυπασμένων εδαφών παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο «συζητήσεων» εδώ και χρόνια.
Ήταν 13 Ιουλίου του 2006 όταν ξέσπασε η φωτιά στη χωματερή των Ταγαράδων, στη Θεσσαλονίκη. Τις δεκαπέντε ημέρες που έκαιγε, υπολογίζεται ότι εκλύθηκαν μέσω τοξικής τέφρας μεγαλύτερες ποσότητες επικίνδυνων διοξινών και φουρανίων απ΄ ό,τι «παράγει» σε έναν χρόνο η Δανία. Σύμφωνα με έρευνες, η τοξική τέφρα απλώθηκε σε έκταση περίπου 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ οι συγκεντρώσεις σε απόσταση 5 χιλιομέτρων ξεπερνούσαν έως και 100 φορές τα ανώτατα όρια. Διοξίνες επίσης εντοπίστηκαν και στο γάλα ζώων της περιοχής. Οι αρμόδιοι φορείς απαγόρευσαν για λίγο τη βοσκή των ζώων πέριξ των Ταγαράδων, έκαναν μερικές μετρήσεις σε κάποια από τα σημεία όπου εντοπίζονταν αυξημένες συγκεντρώσεις, θανάτωσαν μερικά ζώα που παρουσίαζαν πρόβλημα, βγήκαν οι ανάλογες καθησυχαστικές ανακοινώσεις- και το θέμα έκλεισε επισήμως όταν η λίμνη αποστραγγισμάτων της χωματερής μετατράπηκε σε «γήπεδο»... Η κ. Κωνσταντίνη Σαμαρά ήταν μία από τους επιστήμονες του ΑΠΘ που το 2006 πραγματοποίησαν μετρήσεις στο έδαφος των Ταγαράδων: «Μέσα στη χωματερή είχαμε εντοπίσει ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις, ενώ αυξημένες ήταν και στη γύρω περιοχή» λέει. Αυτές ήταν και οι τελευταίες μετρήσεις για τις συγκεντρώσεις διοξινών στα εδάφη της περιοχής.
Οι «μικροί Ταγαράδες». «Οι εκτάσεις γύρω από τους Ταγαράδες όπου κατακάθισε η τοξική τέφρα δεν έχουν εξυγιανθεί ουσιαστικά. Οι διοξίνες θεωρούνται μη βιοδιασπώμενοι ρύποι και μπορεί να παραμένουν σε μία περιοχή επί χρόνια, να εισέρχονται στον ιστό των ζώων και να μολύνουν τα υπόγεια νερά. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για “επίμονους” ρυπαντές θα έπρεπε να πραγματοποιείται συστηματική παρακολούθηση των Ταγαράδων έως και σήμερα με συχνές μετρήσεις», λέει ο Νίκος Χαραλαμπίδης από την Greenpeace. Υπολογίζεται δε ότι κατά τις περυσινές πυρκαγιές σε Ηλεία και Εύβοια, δεκάδες χωματερές- ακαταχώρητες στους καταλόγους του υπουργείου Εσωτερικών- που «εξυπηρετούσαν» μερικές χιλιάδες κατοίκων δημιούργησαν ανάλογους μικρούς Ταγαράδες, που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναζητήσει.
300 τόνοι τοξικών. Μια άλλη φωτιά-
και αυτή κοντά στη Θεσσαλονίκη- θα αναδείκνυε ακόμα ένα περιβαλλοντικό έγκλημα: στις 7 Φεβρουαρίου 2004 το εργοστάσιο ΔΙΑΝΑ στον Δήμο Σταυρούπολης παραδόθηκε στην πυρά. Με εντολή του Πρωθυπουργού από το 2000 είχαν διατεθεί χρήματα για την απομάκρυνση των εκατοντάδων τόνων τοξικών ουσιών που ήταν εγκαταλελειμμένες στο εργοστάσιο. Ωστόσο, την ώρα που έπιασε φωτιά, σημαντικές ποσότητες- περίπου 300 τόνοι, σύμφωνα με εκτιμήσεις- βρίσκονταν εκεί. Ο κ. Θεμιστοκλής Κουιμτζής, τότε καθηγητής του ΑΠΘ, είχε επισκεφθεί την περιοχή πριν από την καταστροφή. «Το έδαφος ήταν ποτισμένο από χημικές ουσίες λόγω της υπαίθριας εναπόθεσής τους. Η ρύπανση φαινόταν με το μάτι, ιδίως στον παραπλήσιο χώρο όπου ήταν στοιβαγμένα τα χημικά που διέρρεαν. Κανείς δεν ξέρει σε τι βάθος έχουν φτάσει- ούτε έχει πραγματοποιηθεί ουσιαστική μελέτη. Αν μη τι άλλο, το έδαφος αυτό πρέπει να απορρυπανθεί», λέει σήμερα. Σε ερώτηση των «ΝΕΩΝ» σχετικά με το πρόγραμμα εξυγίανσης των 27 στρεμμάτων της ΔΙΑΝΑ, η απάντηση της χημικού του Δήμου Σταυρούπολης είναι αφοπλιστική: «Δεν έχει προχωρήσει, παρά τα συνεχή αιτήματα του δήμου και των κατοίκων της περιοχής. Ταυτόχρονα, δεν μας επιτρέπεται από τον διαχειριστή του χώρου να κάνουμε μετρήσεις για να προσδιορίσουμε το μέγεθος της ρύπανσης. Κατά την περίοδο 2005-2006 το νερό του δήμου από τις γεωτρήσεις είχε βγει εκτός ορίων ποσιμότητας και είχαμε εντοπίσει ουσίες που συνδέονται με τα χημικά του εργοστασίου της ΔΙΑΝΑ», επισημαίνει η χημικός κ. Αναστασία Δημητριάδου. Χθες πάντως ο υπουργός Μακεδονίας Θράκης κ. Μ. Τζίμας κατέθεσε αγωγή κατά των υπευθύνων της ΔΙΑΝΑ.
Κλοφέν. «Αυτές οι περιπτώσεις είναι μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά εδάφη», λέει ο κ. Ευάγγελος Γιδαράκος, διευθυντής του Εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης. «Στα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα και την Κοζάνη υπάρχει πρόβλημα από ρύπανση κλοφέν που προέρχεται από υγρά παλαιών μετασχηματιστών ρεύματος. Στον Θεσσαλικό Κάμπο έχουμε νιτρορύπανση από την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων. Στο Λαύριο ακόμα και σήμερα παραμένουν σημαντικές ποσότητες αποθέσεων μολύβδου από τα παλαιά μεταλλεία. Στην περιοχή των Οινοφύτων το πρόβλημα με το εξασθενές χρώμιο στον υδροφόρο ορίζοντα, αφού πρώτα πότισε το έδαφος, είναι γνωστό», αναφέρει ο κ. Γιδαράκος. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ο τρόπος με τον οποίο «εξαφανίζεται» μέρος των επικίνδυνων υγρών αποβλήτων των εργοστασίων: «Ανοίγουν μία τάφρο, εντός των ιδιόκτητων χώρων και στρώνουν τον πυθμένα με χαλίκι λεπτό στην αρχή και μετά με πιο χοντρό. Έπειτα οδηγούν έναν αγωγό στην τάφρο και του ανοίγουν τρύπες. Και σκεπάζουν τον αγωγό πρώτα με χαλίκι και μετά με χώμα για να μη φαίνεται. Έτσι τα απόβλητα αποβάλλονται στην τάφρο και εξαφανίζονται στο έδαφος», λέει ο κ. Χρήστος Παππάς, χημικός με προϋπηρεσία σε διάφορες βιομηχανίες.

Πηγή: Εφημερίδα "Τα Νέα"

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Ο δρόμος της ζωής μας...


Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα, με διλήμματα, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο σοβαρά, τα οποία περιμένουν... τη λύση τους. Τελικά, o τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας, πόσο καταφέρνουμε να δεσμευόμαστε με ένα αληθινό «ναι» ή να αρνιόμαστε με ένα ξεκάθαρο και ευγενικό «όχι» έχει τεράστια σημασία.
Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να πούμε ένα «ναι» ή ένα «όχι», δηλαδή να τολμήσουμε να δεσμευτούμε εκφράζοντας την αληθινή θέση μας. Γιατί, σ' αυτό το ψυχολογικό «στριπτίζ» όλοι οι φόβοι και οι αδυναμίες μας ξεπηδούν στο προσκήνιο και απαιτούν από εμάς να τους αντικρίσουμε με θάρρος, να τους κατανοήσουμε, να τους αποδεχτούμε.
Το «όχι» είναι σίγουρα μια λέξη που οι περισσότεροι από εμάς ξεστομίζουμε πολύ δύσκολα.
Μήπως, όμως, όταν έχουμε συνηθίσει να λέμε «ναι» στα πάντα κάπου εκεί καιροφυλακτεί και o μεγάλος κίνδυνος να μας καταπιεί το περιβάλλον μας, με αποτέλεσμα να βρεθούμε στο σκοτεινό χώρο της ανυπαρξίας, εκεί όπου έχουν ξεχαστεί και τα δικά μας όνειρα; Ίσως δεν υπάρχει πολυτιμότερη απόκτηση στη σύντομη ζωή μας και -ανήκει μόνο σε κάποιους τολμηρούς και τυχερούς- από αυτή τη διαδρομή, μέσα από την οποία αναγνωρίζουμε, γινόμαστε φίλοι με τα πιο ενδόμυχα «θέλω» μας.
Σύμφωνα με τον Μπαλζάκ, «η ευγένεια συνίσταται στο να υποχωρείς εσύ για να προβληθούν οι άλλοι». Το «ναι», λοιπόν, τίθεται στην υπηρεσία της ευγένειας, της υπακοής, του σεβασμού, ενώ το «όχι» υπηρετεί τα αντίθετά τους.
Είναι αλήθεια πως και η εκπαίδευση προωθεί αυτά τα πρότυπα που μας διδάσκουν να συγκρατούμε τις φυσικές μας τάσεις, υποχρεώνοντας μας να τις τροποποιήσουμε ή να τις αλλάξουμε.
Στην ουσία οι ιδέες μάς προσφέρονται έτοιμες, ενώ μαθαίνουμε ελάχιστα να αναπτύσσουμε το κριτικό μας πνεύμα. Πέρα όμως από τους κοινωνικοεκπαιδευτικούς λόγους, ποιος είναι άραγε o ανθρώπινος φόβος μας που κάνει αυτή τη μικρή λέξη να ξεστομίζεται τόσο δύσκολα;
Μήπως o φόβος ότι οι άλλοι θα μας απορρίψουν είναι η σημαντικότερη αιτία που μας κάνει να διστάζουμε να τους αρνηθούμε κάτι; Αλλάζοντας πολλές όψεις, o φόβος της σύγκρουσης με την «εξουσία» ή τους αγαπημένους μας είναι και o πλέον προφανής.
Μήπως όταν δεν ξέρουμε πότε να λέμε «όχι» σημαίνει ότι δεν ξέρουμε ταυτόχρονα και να λέμε «ναι»;
«Είναι αλήθεια ότι και στις δύο περιπτώσεις», μας διευκρινίζει o Ελβετός ψυχολόγος Μάνουελ Σοχ, «δεν πατάμε πολύ γερά στα πόδια μας, δεν γνωρίζουμε και κυρίως δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, αμφιβάλλουμε για το τι θέλουμε, τι είναι καλό ή κακό για μας. Όταν ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων που έχουν αδύναμη προσωπικότητα, γεγονός που σημαίνει ότι δεν εμπιστευόμαστε την εσωτερική μας σοφία, αλλά κάθε είδους εξουσία (ειδικούς, ψυχολόγους, θρησκείες κ.ά.) -γιατί στο φινάλε ποιος ξέρει καλύτερα από εμάς τι είναι καλύτερο για τον ίδιο μας τον εαυτό;-, είναι πολύ συνηθισμένο να πέφτουμε στην παγίδα της σύγχυσης ή της αμφιβολίας, που μας οδηγεί να ζούμε μια ζωή για τους άλλους, αλλά όχι για τον ίδιο μας τον εαυτό».

«Confusion will be my epitaph» τραγουδούσαν οι King Crimson στη δεκαετία του '70, τότε που τα στερεότυπα και τα κοινωνικά πρότυπα -όπως και τώρα βέβαια- ήταν πολύ ισχυρά, σχεδόν απόλυτα δεσμευτικά.
Είναι δυνατόν, όταν τα κοινωνικά συστήματα γνώσης, προτύπων και αξιών υπαγορεύουν και καθορίζουν τις ανάγκες, τα όνειρα, τα «θέλω» μας και τελικά τη ζωή μας, να μπορούν πάντα να συνταιριάξουν με την εσωτερική «πάστα», από την οποία είμαστε μοναδικά πλασμένοι o καθένας από εμάς; Πώς μπορούμε να ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι ένας αεροναυπηγός o οποίος έφτασε μέχρι την Αμερική για να σπουδάσει, αλλά εργαζόμενος αργότερα στη σκληρή πραγματικότητα της βιομηχανίας όπλων ανακάλυψε ότι η μάταιη πραγματικότητα πρόδωσε τα «θέλω» και μετέτρεψε τη δουλειά του σε καταναγκασμό; Μήπως αυτός ο άνθρωπος θα είναι πιο ευτυχισμένος αν δεχτεί ότι μπορεί να έκανε λάθος και ότι o πράος χαρακτήρας του θα... ανθήσει αν τολμήσει να αφοσιωθεί σε κάποια άλλη «αγάπη» του;
«Φαίνεται», τονίζει o κ. Σοχ, «ότι η επιλογή που καλούνται να κάνουν οι νέοι στην τρυφερή ηλικία των 18-20 ετών για το ποια σχολή θα ακολουθήσουν βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια κάθε εποχής και όχι στο πολυτιμότερο εχέγγυο που διαθέτει κάθε άνθρωπος για να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή: την πραγμάτωση της φυσικής του κλίσης. Oι άνθρωποι θα έπρεπε να πάρουν τέτοιες σημαντικές αποφάσεις μετά τα 28 τους χρόνια, όταν έχει αρχίσει να ολοκληρώνεται η ανάπτυξη του βιολογικού, του πνευματικού και του συναισθηματικού τους δυναμικού και είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα ταλέντα τους».
«Το σημαντικότερο», τονίζει o Μάνουελ Σοχ, «δεν είναι μόνο να γνωρίζουμε πότε και γιατί θέλουμε να πούμε "όχι" ή "ναι", αλλά η συνολική στάση που υιοθετούμε σε σχέση με αυτό που δηλώνουμε. Ποια η αξία να πούμε "ναι" σε κάτι που δεν θέλουμε πραγματικά, αν η στάση μας δείχνει περίτρανα όχι, και το ανάποδο; Oι πράξεις μας είναι σίγουρα πιο σημαντικές από τις δηλώσεις μας, γιατί πράττοντας το αντίθετο από αυτό που υποσχόμαστε προκαλούμε πολύ απλά τους άλλους να μη μας εμπιστεύονται. O δρόμος της συνδιαλλαγής που δεν στηρίζεται στην αληθινή έκφραση των αναγκών και επιθυμιών μας δεν περικλείει και την ποιότητα της πραγματικής επικοινωνίας».
Σύμφωνα με τον Μ. Σοχ, όμως, οι εκδοχές των «ναι» που υποδηλώνουν κάτι άλλο μπορεί να είναι ποικίλες. «Όπως το "ναι μεν, αλλά" που είναι η αγαπημένη απάντηση εκείνων που επιθυμούν να παίζουν το ρόλο του θύματος, που έχει πάντα ένα λόγο καλά κρυμμένο στο τσεπάκι, ώστε να μην είναι ποτέ καλά! Εξάλλου, οι καλοί Σαμαρείτες δεν λείπουν και είναι έτοιμοι να αποδείξουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τι είναι καλύτερο για μας».

Υπάρχει όμως και το «ναι» του οπορτουνισμού. Στηρίζεται στην πολύ κοινότοπη παρατήρηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως άσχετα με το αν θα κρατήσουν την υπόσχεσή τους, έχουν την αγάπη και την αποδοχή των άλλων όταν λένε «ναι» αντί για «όχι». Τα «ναι» του οπορτουνισμού μαρτυρούν πάντα μια ανεπτυγμένη αυτοπεποίθηση, που πολλές φορές φτάνει στα όρια της μεγαλομανίας. Και βέβαια όλοι μας γνωρίζουμε τους τύπους που έχουν διαγράψει το «όχι» από το λεξιλόγιό τους από φόβο μήπως πληγώσουν τους άλλους ή φανούν εγωιστές ή τελικά μήπως δεν κατακτήσουν την αναγνώριση και την αγάπη. O ίδιος μηχανισμός όμως μας οδηγεί και στα επιθετικά «όχι», τα οποία δεν είναι πάντα οι εκφραστές μιας ξεκάθαρης άρνησης, ούτε το στίγμα που οριοθετεί μια συγκροτημένη προσωπικότητα. Τα «όχι» από αντίδραση μας θυμίζουν πολλές «επαναστατικοποιημένες» προσωπικότητες που η αντίδραση αποτελεί το λόγο της ύπαρξής τους.

«Η άρνηση για τα μωρά από 18 μηνών μέχρι 2 ετών», μας δηλώνει o Μ. Σοχ, «είναι o φυσιολογικός δρόμος για να ανακαλύψουν το Εγώ τους μέσα από τα δικά τους όρια καθώς και των άλλων. Όταν όμως ως ενήλικοι έχουμε τυποποιήσει αυτή τη συμπεριφορά, σημαίνει ότι ποτέ δεν καταφέραμε να βρούμε ένα θετικό τρόπο για να εκφράζουμε τα όρια και τις επιθυμίες μας και καθηλωθήκαμε στην υποτιθέμενη προστασία που παρέχουν τα αντιδραστικά "όχι". Βέβαια, άλλη λεπτή απόχρωση της ίδιας κατηγορίας αποτελούν οι αντιρρησίες από πεποίθηση. Τα σύννεφα μιας ελαφριάς μελαγχολίας κρύβονται πίσω από τα "όχι" που λέμε επειδή δεν έχουμε όρεξη και δεν μας αρέσει σχεδόν τίποτα".
Πού όμως εντάσσονται τα αγχώδη "όχι"; Μα όταν νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, να προλάβουμε κάθε κακό που μπορεί να μας βρει, ότι χωρίς εμάς o κόσμος θα καταποντιστεί, τότε δεν μένει χώρος παρά να κρυφτούμε πίσω από την ασπίδα της άρνησης.
Ποια είναι όμως τα εργαλεία που μας βοηθούν στην πραγμάτωση των ονείρων μας; «Η βάση, άρα και η ολοκλήρωση της ανθρώπινης ύπαρξης», μας λέει o Μ. Σοχ, «είναι o τρόπος με τον οποίο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται τα συναισθήματα και όχι τις σκέψεις του. Την ίδια στιγμή όλα τα ψυχολογικά μας προβλήματα έχουν αιτία τους φόβους μας, ενώ με τη σειρά τους οι ανθρώπινοι φόβοι γεννούν το 80% των σκέψεών μας. Έτσι λοιπόν, επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος από το αν μας αγαπάνε και μας αποδέχονται, οι σκέψεις που περνούν καθημερινά από το μυαλό μας κινούνται γύρω από αυτό το φόβο της απόρριψης. Από πού πηγάζουν οι φόβοι μας; Όλοι οι φόβοι μας είναι η προβολή του παρελθόντος -με άλλα λόγια του Εγώ μας- στα μελλούμενα μας. Εφόσον τα συναισθήματά μας είναι αυτά που κεντρίζουν τις σκέψεις μας, δεν μπορούμε να βρούμε το αληθινό νήμα της ζωής με το μυαλό μας, δηλαδή τις επιθυμίες μας, παρά μόνο με τη φωνή της καρδιάς μας".

Τα συναισθήματα, λοιπόν, είναι o δρόμος για να υπερνικήσουμε τους φόβους μας. Τα συναισθήματά μας δεν δημιουργούνται γιατί συνέβη εκείνο ή το άλλο ούτε γιατί τα θρέψαμε με τις σκέψεις μας. Υπάρχουν επειδή υπάρχει ένα τρίτο επίπεδο συναισθημάτων, το Time therapy, το "κλίμα". Καθένας από εμάς έχει το δικό του "κλίμα".
Και αυτό το τρίτο επίπεδο των συναισθημάτων είναι που αποφασίζει σε ποιες δόσεις τα συναισθήματά μας βγαίνουν κάθε φορά στην επιφάνεια. Υπεύθυνο λοιπόν για το πώς αισθανόμαστε και πώς σκεφτόμαστε είναι αυτό το "κλίμα". Δεν υπάρχει χρώμα, φως στη ζωή του ανθρώπου αν δεν έχει επαφή με το "κλίμα" του.

Τι θα συνέβαινε άραγε αν σταματήσουμε να κάνουμε προβολή του Εγώ μας στο μέλλον; Το 80% των πράξεών μας στηρίζονται στο φόβο μας για το μέλλον. Εκεί που σταματάει η προβολή του παρελθόντος στο μέλλον, ερχόμαστε σε επαφή με το "κλίμα" μας. Τότε το Εγώ και οι σκέψεις μας χάνονται μέσα στην ουσία του "κλίματος". O άνθρωπος ολοκληρώνεται και καταφέρνει να ανακαλύψει και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του όταν δεν στηρίζεται ούτε στο παρελθόν -στα βιώματά του- ούτε στο μέλλον -στις επιθυμίες-, αλλά στη... φωνή της καρδιάς του».
Ίσως το σημαντικότερο λιθαράκι που μας οδηγεί στην πραγμάτωση, την ολοκλήρωση της ζωής μας, δεν είναι τόσο να γνωρίζουμε πώς να απορρίπτουμε όποιον και ό,τι μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο μας ή στενεύει τους ορίζοντές μας, αλλά να αποδεχόμαστε αυτό που αγγίζει την καρδιά μας.
Η άκρατη άρνηση, δυστυχώς, μεταμορφώνεται πολύ συχνά σε χιονοστιβάδα, που στο πέρασμά της συμπαρασύρει τη βαθύτερη αλήθεια του εαυτού μας και μας κάνει να την ξεχνάμε και να βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε άλλα μονοπάτια εξαιτίας των φόβων και των πιστεύω μας.
Δεν είμαστε λίγοι όσοι αντιμετωπίζουμε σε κάποιες φάσεις της ζωής μας δυσκολίες να νιώσουμε ευτυχισμένοι. Μπορεί να έχουμε μια καλή δουλειά, έναν καλό σύζυγο, ισορροπημένες οικογενειακές σχέσεις και παρ' όλα αυτά να νιώθουμε ότι η ζωτικότητά μας είναι πεσμένη ή ότι οι τάσεις «κατάθλιψης» έχουν γίνει η σκιά μας.

Πόσες φορές δεν έχουμε πει τη φράση «δεν νιώθω ότι είμαι o εαυτός μου»; «Μήπως πίσω από αυτό το φαινομενικά "αναίτιο" ανικανοποίητο συναίσθημα για τη ζωή μας», μας διευκρινίζει o Μ. Σοχ, «ξεπροβάλλει απλώς το ότι δεν ζούμε τη ζωή που εμείς επιλέξαμε, αλλά εκείνη που μας χάραξαν κάποιοι άλλοι - κοινωνικά πρότυπα, δάσκαλοι, γονείς, σύζυγος, παιδιά, φίλοι; Όμως, λέμε "ναι" στη ζωή όταν δεχτούμε την αλήθεια που φωλιάζει μέσα μας, όταν τελικά παραδοθούμε άνευ όρων στα πιο ενδόμυχα όνειρά μας. O δρόμος που θα μας χαρίσει την εσωτερική μας αλήθεια προϋποθέτει να προβάλουμε μερικά τολμηρά "όχι": στις κοινωνικές συμβάσεις, στις προσδοκίες και την προβολή που ασκούν οι άλλοι πάνω μας, στα συστήματα γνώσης και αξιών, στις συνήθειές μας και στις δικλίδες ασφαλείας μας».
Τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι διάφοροι ανθρώπινοι φόβοι μας είναι αυτοί που μας φρενάρουν.
Θα πετύχουμε; Μήπως αγοράσαμε το σπίτι μας πολύ ακριβά; Θα το μετανιώσουμε; Γιατί να μην το τολμήσουμε; Ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι - και όχι αυτοί που φτιάχνει το μυαλό μας; Για ένα πράγμα όμως μπορούμε να είμαστε σίγουροι: δεν θα μετανιώσουμε ποτέ για τις στιγμές που είπαμε το μεγάλο «ναι» στη ζωή, ακόμη και στις περιπτώσεις που αποτύχαμε.
Όταν εναρμονιστούμε με τη δυναμική που έχουν τα όνειρά μας, νιώθουμε απίστευτα ζωντανοί. Πώς μπορούμε να ξέρουμε εκ των προτέρων αν o δρόμος που μας ανοίγεται είναι και o σωστός; Σημασία έχει πως όταν λέμε «ναι» στη φωνή της καρδιάς μας, η κούραση εξαφανίζεται, ενώ το πέπλο της χαράς γίνεται το αγαπημένο μας ρούχο.

Πηγή: http://karavaki.pblogs.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Υπάρχει στρατευμένη επιστήμη;



Του Γιάννη Ζαμπετάκη


Από τότε που άρχισε να υπάρχει η επιστήμη, ο επιστήμονας, που θέλει να την υπηρετεί με αίσθημα ατομικής και κοινωνικής ευθύνης, πρέπει αρχικά να θέτει σε κάθε επιστημονική του εργασία ένα επιστημονικό ερώτημα. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί τα διαθέσιμα επιστημονικά εργαλεία (θεωρίες, αξιώματα, πειραματικές τεχνικές) για να απαντήσει στο ερώτημα που έχει θέσει ή του έχει ανατεθεί. Υπό αυτό το πρίσμα, η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου είναι μονολεκτική: ναι!
Και εδώ βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ μιας αξιόλογης και πρωτοπόρου έρευνας και μιας έρευνας δευτεροκλασάτης: στην ποιότητα (σαφήνεια και πρωτοτυπία) του επιστημονικού ερωτήματος που καλείται η έρευνα να απαντήσει. Παραδείγματα τέτοιων ερωτημάτων μπορούμε να βρούμε γύρω μας πολλά. Ας εστιάσουμε σε μερικά περιβαλλοντολογικά μιας και σε ένα μολυσμένο περιβάλλον είναι αδύνατον να παράγονται νόστιμα και ασφαλή τρόφιμα. Διότι το κατσικάκι που μεγαλώνει στις πλαγιές του Ψηλορείτη και πίνει γηγενές κρητικό νερό δεν μπορεί παρά να είναι πιο νόστιμο και πιο υγιεινό από το αντίστοιχο ζώο που μεγαλώνει στην Ανατολική Αττική αναπνέοντας τα καυσαέρια των αεροπλάνων από το παρακείμενο «Ελ. Βενιζέλος» και πίνει το γηγενές νερό της περιοχής, που ξέρουμε, από τις μελέτες του ΙΓΜΕ, ότι περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις νιτρικών. Μερικά επιστημονικά ερωτήματα που σχετίζονται με την ποιότητα ζωής και της διατροφής μας μπορεί να είναι: «ποια είναι η πιο πρόσφορη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας σε μια χώρα με ήλιο και άνεμο;» ή «πώς μπορεί να ξαναγίνει ο Ασωπός ένα καθαρό ποτάμι;». Σε ένα περιβάλλον με ρυπογόνα φουγάρα της ΔΕΗ, οι εκλυόμενοι ρύποι (μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του θείου και του αζώτου καθώς και υδρογονάνθρακες) υποβαθμίζουν τον αέρα αλλά και το νερό και αυτοί οι μολυντές αργά ή γρήγορα εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα καταλήγοντας στο στομάχι μας με τοξικές συνέπειες! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη επιμόλυνση με διοξίνες (προερχόμενες από την καύση απορριμμάτων) του τυριού μοτσαρέλα στη Νάπολι.
Συνεπώς το πρόβλημα της ρύπανσης του νερού ή το ενεργειακό πρόβλημα αφορά όλους μας! Και είναι τόσο σημαντικά αυτά τα προβλήματα της χώρας μας που δεν μπορούμε να αφήσουμε τη διαχείρισή τους «εν λευκώ» στον κ. Σουφλιά, ο οποίος δηλώνει ότι «ο ρυπαίνων (το νερό) θα πληρώσει» ή υποστηρίζει ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ένα είδος «καθαρής» ενέργειας (!), αγνοώντας σκόπιμα (;) ότι τα τοξικά απόβλητα των πυρηνικών αντιδραστήρων εκπέμπουν ακτινοβολίες για τουλάχιστον 70 χρόνια!
Oι επιστήμονες καλούμαστε να δώσουμε εφικτές και εφαρμόσιμες λύσεις. Λύσεις ολιστικές που να λύνουν πραγματικά το πρόβλημα και όχι απλά να το κουκουλώνουν. Για παράδειγμα, το πρόβλημα του Ασωπού με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο [Cr(VΙ)] δεν μπορεί να λυθεί με οικιακά φίλτρα νερού διότι αυτό το μολυσμένο νερό χρησιμοποιείται και στην παραγωγή τροφίμων και γνωρίζουμε ότι τα τρόφιμα βολβοί (π.χ. καρότα και πατάτες) βιοσυσσωρεύουν χρώμιο. Αυτά τα καρότα Θηβών πόσο ασφαλή είναι ακόμα και αν όλοι οι κάτοικοι των Οινοφύτων αγοράσουν φίλτρα ενεργού άνθρακα που (θεωρητικά) μετατρέπουν το τοξικό Cr(VΙ) σε μη τοξικές μορφές του; Υπάρχουν επιστημονικές μετρήσεις αυτής της μετατροπής; Και αν όντως γίνεται αυτή η μετατροπή, γιατί το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν εγκαθιστά ένα τεράστιο φίλτρο άνθρακα στον κάθε αγωγό λυμάτων που καταλήγει στον Ασωπό;
Αντίστοιχη ολιστική αντιμετώπιση καλούμαστε να επιδείξουμε και στο ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Στη Δανία για παράδειγμα απαγορεύεται η πυρηνική ενέργεια. Στη χώρα μας, που είναι ευλογημένη από τον Φαέθωνα και τον Αίολο, έχουμε σκαρφιστεί να χρειάζονται 27 εγκρίσεις για ένα αιολικό πάρκο και ακόμα συζητάμε για την πυρηνική ενέργεια. Έχουμε όμως βρει τρόπο ασφαλούς αποθήκευσης των πυρηνικών αποβλήτων για 70 χρόνια; Μάλλον όχι. Εδώ δεν έχουμε αποφασίσει ως κοινωνία και συντεταγμένη πολιτεία πού θα γίνουν οι ΧΥΤΑ για την Αθήνα, πώς να έχουμε βρει πυρηνική χωματερή; Εκτός κι αν οι θιασώτες της πυρηνικής ενέργειας δέχονται το δόγμα του κ. Σουφλιά «ο ρυπαίνων θα πληρώσει». Μέχρι να πληρώσει όμως ο ρυπαίνων, οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από καρκίνο λόγω ραδιενέργειας ή Cr(VΙ). Αντέχουμε ως κοινωνία μια τόσο αλαφροΐσκιωτη αντιμετώπιση; Και αρνούμενοι να κατανοήσουμε την επιστημονική επιστημονική λιτότητα και απόλυτη ασφάλεια της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, μέχρι πότε θα ζούμε τον « Εφιάλτη της Περσεφόνης »;

ΑΝ ΟΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ πυρηνικής ενέργειας δέχονται το δόγμα του Γ. Σουφλιά «ο ρυπαίνων θα πληρώσει», ώσπου να πληρώσει, οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από καρκίνο λόγω ραδιενέργειας.

Ο Γιάννης Ζαμπετάκης είναι λέκτορας Χημείας Τροφίμων στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής επιθεωρητής (ΗΑCCΡ- ΙSΟ22000, ΙSΟ9001)

Πηγή: Εφημερίδα "Τα Νέα"

Θα γίνει ποτέ κάποια μελέτη της τροφικής αλυσίδας στην περιοχή μας; Γιατί άραγε δεν υπάρχει στοιχειοθέτηση της κατάστασης; Για να μην μπορεί να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κατάσταση να διαιωνίζεται; Να θυμήσουμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να επέμβει σε θέματα υγείας κρατών μελών, γιατί αυτά άπτονται του νομικού πλαισίου της κάθε χώρας μέλους, η δε επιτροπή υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υπεύθυνη αποκλειστικά για την τροφική αλυσίδα, αρκεί να υπάρχουν στοιχεία...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟΥ...


Από την Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος (ΕΥΠΕ) του ΥΠΕΧΩΔΕ στάλθηκαν στην Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας και τη Νομαρχία Κοζάνης δύο Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ).
• Η 1η αφορά το Μικρό Υδροηλεκτρικό του Τοπικού Οργανισμού Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) Βελβεντού.
• H 2η το Υδροηλεκτρικό έργο της περιοχής Λάφιστα (Σκεπασμένο – καταρράκτες) του Δήμου Βελβεντού.

Οι μελέτες αφού μελετηθούν και σχολιαστούν από τα αρμόδια Περιφερειακά και Νομαρχιακά όργανα, θα περάσουν για γνωμοδότηση (ελπίζουμε όχι αμαχητί η 2η) και από το Νομ. Συμβούλιο Κοζάνης.
Βλέπετε, ακόμα η Αθήνα αποφασίζει, ενώ η Περιφέρεια απλώς γνωμοδοτεί …
Στη διαδικασία των γνωμοδοτήσεων πήρε ήδη απορριπτική θέση ο Δήμος Βελβεντού και σύσσωμη η κοινωνία με τους φορείς της.

Για την 1η μελέτη του Μικρού Υδροηλεκτρικού του ΤΟΕΒ Βελβεντού μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε:
• Συγχαρητήρια στον ΤΟΕΒ Βελβεντού (ίσως έχει την πανελλαδική πρωτοτυπία ως οργανισμός) που προχώρησε σε αναπτυξιακό έργο με μηδενικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις (και μείωση CO2) και όφελος για την τοπική, αγροτική αλλά και την Εθνική οικονομία. Ελπίζουμε στη σύντομη πραγματοποίηση του έργου και στη μελλοντική αυστηρή εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων για οικολογική παροχή (71 λίτρα/δευτερόλεπτο). Η κοίτη του ρέματος μέχρι την λίμνη δεν πρέπει να ξεραθεί. Σε αυτή την κατεύθυνση θα βοηθήσει η μελλοντική τοποθέτηση μετρητών στον κάμπο του Βελβεντού για να σταματήσει η ασυδοσία των ποτισμάτων που κοστίζουν χρήμα και ενέργεια.
Για τη 2η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του ΥΗΕ Λάφιστα έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Καταρχάς για την ιστορία, το έργο αυτό προτάθηκε για αδειοδότηση από την εταιρία του ιδιώτη επενδυτή κ. Κατσούλη αφού ζητήθηκε από το Δημ. Συμβούλιο Βελβεντού γνωμοδότηση το έτος 2000 και εγκρίθηκε με ψήφους μόλις 6 υπέρ και 5 κατά. Όμως η νομοθεσία για τις Περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις άλλαξε το 2003 και η διαδικασία άρχισε ξανά από μηδενική βάση. Ο ιδιώτης επενδυτής κατέθεσε την πρότασή του στην ανεξάρτητη(;) Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) και στην Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος (ΕΥΠΕ), και τώρα ήρθε η ώρα για την έγκριση των Περιβαλλοντικών της Όρων.

Έχουμε λοιπόν να υπογραμμίσουμε και να ρωτήσουμε τα εξής:
• Σε μια κωμόπολη με τόσο μακρά παράδοση κοινοτικών υδραυλικών έργων (τα περίφημα χειροποίητα κανάλια – μνημεία διέτρεχαν όλο τον κάμπο) είναι κρίμα να έρχονται ιδιώτες επενδυτές και να γίνονται πρωταγωνιστές στην διαχείριση του τοπικού πλούτου.
• Πιστεύουμε ότι η επένδυση πρέπει να γίνει ή από τον Δήμο Βελβεντού ή από τον ΤΟΕΒ. Δεν είναι δυνατόν να αφήνονται κέρδη της τάξης των 340.000€ ετησίως (βλ. μελέτη ΜΠΕ) από το υδατικό δυναμικό του Βελβεντού, για ένα μέρισμα των 9.900€ μόνο (το 3% της υποχρεωτικής ετήσιας απόδοσης του ιδιώτη στον Δήμο) και για μία (μισή για την ακρίβεια) θέση εργασίας. Ο Δήμος Βελβεντού μόλις λήξει η άδεια εγκατάστασης του ιδιώτη από την ΡΑΕ, πρέπει να ζητήσει αμέσως να εγκριθεί η δική του πρόταση (μικτής χρήσης έργο για ύδρευση - υδροηλεκτρικό), αφού προηγηθεί η μελέτη της περιοχής Natura συνολικά και της υδρολογικής λεκάνης ειδικότερα.
• Έχουμε επιφυλάξεις για την χωροθέτηση του έργου και το σημείο της υδροληψίας. Οι σειρές των παροχών των νερών της μελέτης μόνο για τα έτη 1999 και 2000 δεν είναι ικανές για πλήρη καταγραφή της λεκάνης απορροής. Χρειάζονται επιπλέον μετρήσεις και μελέτες (όχι μόνο υδρολογικές αλλά και μελέτες για τη χλωρίδα -πανίδα), οι οποίες απαιτούνται για την υλοποίηση έργων σε περιοχές Natura.
• Τα μελλοντικά προβλήματα στην ύδρευση (πέρυσι το νερό κοβόταν το βράδυ) θα υπόκεινται στις διαθέσεις του ιδιώτη επενδυτή;
• Είναι αρκετή αυτή η οικολογική παροχή (30% της παροχής των τριών θερινών μηνών) για να διατηρηθεί ζωντανό το οικοσύστημα του διαφημισμένου φαραγγιού της Λάφιστας; Πώς θα αποφευχθεί το στέγνωμα της κοίτης του φαραγγιού και τι σόι τουριστική αξιοποίηση του θα γίνει με αναρρίχηση - καταρρίχηση του φαραγγιού (canyoning), που τόσο έχει διαφημιστεί; Ποιος θα είναι ο φορέας παρακολούθησης της οικολογικής παροχής που θα πρέπει να αφήνει ο ιδιώτης επενδυτής;
• Οι διανοίξεις των δρόμων που θα χρειαστούν για την κατασκευή των έργων σίγουρα δεν θα είναι μόνο τριών μέτρων όπως περιγράφονται. Η ελληνική εμπειρία δείχνει ότι η αποκατάσταση πρανών είναι σχεδόν πάντα ελλιπής και οι πληγές που αφήνουν οι εργολάβοι σε τόσο ευαίσθητα οικοσυστήματα τεράστιες. Για το ορειβατικό μονοπάτι με την ιστορική σύνδεση Βελβεντού Καταφυγίου δεν έχουμε καλύτερη λύση από την εκχωμάτωσή του; Στην αλληλογραφία του με τον Δήμο το 2000 ο ιδιώτης επενδυτής έλεγε ότι θα γίνουν χειρωνακτικά οι εργασίες. Τώρα μπουλντόζες… Η πανίδα της περιοχής Natura (ζαρκάδι, αγριογούρουνο, λαγός, ίσως και αρκούδα κτλ) εκτός του ότι δεν έχει μελετηθεί, πρέπει και να εκδιωχτεί;
• Δεν είδαμε μελέτη αποκατάστασης με φυτεύσεις ντόπιων δενδρυλλίων στα πολλά χιλιόμετρα των εκσκαφών. Ειδικά στον κλειστό αγωγό φυγής του νερού από το κτίριο του ΥΗΣ μέχρι τον Σκουλιαριώτικο λάκκο η διάνοιξη (450 μ) δεν θα είναι τόσο ειδιλιακή όσο παρουσιάζεται, λόγω του απότομου του εδάφους.
• Δεν είδαμε εγκαταστάσεις συστημάτων για την αποφυγή της χρήσης των νέων δρόμων από οχήματα παντός τύπου (4χ4, εντούρο κτλ). Στο παρελθόν λίγο κόντεψε να έχουμε σύγκρουση ορειβατών με μηχανή εντούρο...
Κλείνοντας, συνοψίζουμε την πρόταση μας για τα δύο υδροηλεκτρικά:
1. Να δεχτούμε το υδροηλεκτρικό του ΤΟΕΒ και να ενθαρρύνουμε και άλλες τέτοιες προσπάθειες σε όλη τη λεκάνη του Αλιάκμονα.
2. Να απορρίψουμε την πρόταση του ιδιώτη επενδυτή για τον ΥΗΣ Λάφιστας και να το αναλάβει ως φορέας υλοποίησης ο Δήμος ή το ΤΟΕΒ Βελβεντού.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Τα τέσσερα κεριά...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Απάντηση της ΔΕΗ στην επιστολή που μας κοινοποίησε ο αναγνώστης και η απάντηση του...

Mε πιστή τήρηση των ισχυουσών ρυθμίσεων η ΔΕΗ προχωρά στην κάλυψη 2.177 συνολικά θέσων προσωπικού, βάσει των προκηρύξεων 1& 2 του 2007

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ A.E.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΔΕΗ ΑΕ υλοποιεί μέσω των προκηρύξεων 01 και 02 του 2007 τη διαδικασία για την κάλυψη συνολικά 2.177 θέσεων εργασίας, η οποία θα ολοκληρωθεί σε φάσεις μέχρι τα τέλη του 2008. Η διαδικασία αυτή είναι περίπλοκη και χρονοβόρα λόγω του πλήθους των ειδικοτήτων - άνω των 40 - και των υποψηφίων - περίπου 60.000.

Η Διοίκηση της εταιρείας μεριμνά επισταμένως για την πιστή τήρηση των ισχυουσών ρυθμίσεων, επιστρατεύοντας μεγάλο αριθμό στελεχών της, και εφαρμόζει μηχανισμούς ελέγχου σε κάθε στάδιο της διαδικασίας. Με τον τρόπο αυτό:

αφ'ενός επιλύονται άμεσα τα αναφυόμενα προβλήματα, πράγμα ως γνωστό αναπόφευκτο σε επιλογές τέτοιου μεγέθους, και
αφετέρου, εφόσον προκύψουν, αντιμετωπίζονται μέχρι και τη φάση της έκδοσης των προσωρινών αποτελεσμάτων, αυτεπαγγέλτως και κατά ένσταση, και πάντως πριν από την έκδοση των οριστικών αποτελεσμάτων, τα οποία επιδιώκεται να είναι ορθά, απόλυτα δίκαια για τους υποψήφιους και σύμφωνα με τις ρυθμίσεις και τις αρχές της διαφάνειας και της αξιοκρατίας.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, αντιμετωπίζεται από την Επιχείρηση πρόβλημα που εμφανίστηκε σε προσωρινό πίνακα αποτελεσμάτων και αφορά το όριο ηλικίας υποψηφίων τέκνων τρίτεκνης οικογένειας (που αφορά κατ'εκτίμηση περίπου 40 υποψηφίους) και το οποίο επιλύεται ήδη πριν από την έκδοση των οριστικών αποτελεσμάτων από την Επιχείρηση, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν υποβληθεί σχετικές ενστάσεις από υποψηφίους.

Σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις, επισημαίνεται ότι μετά τον έλεγχο των προσωρινών αποτελεσμάτων από τη ΔΕΗ αλλά και την εκδίκαση των ενστάσεων των υποψηφίων, τα αποτελέσματα της επιλογής αποστέλλονται στο ΑΣΕΠ, αρμόδιο για την έγκριση της νομιμότητας αυτών, μετά την οποία οριστικοποιούνται και δρομολογείται η πρόσληψη του προσωπικού.

Αθήνα, 13 Ιουλίου 2008 ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αφενώς άλλη μια φορά η ΔΕΗ Α.Ε προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Πως είναι δυνατό όταν επιστρατεύεις μεγάλο αριθμό στελεχών, να εφαρμόζεις μηχανισμούς ελέγχου σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και να κάνεις τέτοια "παιδαριώδη" λάθη;; (τα στελέχη της ΔΕΗ κατα αυτή την έννοια θα πρέπει να παραδεχθούν δημοσίως πως "Δεν είναι πιο έξυπνοι από ένα δεκάχρονο;". Αφετέρου το ότι η λανθασμένη εκτίμηση της ΔΕΗ Α.Ε αφορά περίπου 40 υποψηφίους (αριθμός που με μια πρώτη ματιά είναι σίγουρα μεγαλύτερος) δεν μειώνει την έκταση του λάθους. «Κάθε φορά που αδικείται κάποιος αδικούνται όλοι. Θέλουν δεν θέλουν, κάποτε το καταλαβαίνουν, γιατί αργά ή γρήγορα τους πλήττει και προσωπικά. Η αδικία είναι σαν ραδιενεργό σύννεφο. Κανείς δεν ξέρει που θα την στείλει ο αέρας» όπως λέει και η Εύα Ομηρόλη σε ένα από τα βιβλία της. Το προβλημα που εμφανίστηκε στο προσωρινό πίνακα αποτελεσμάτων, δεν αφορά μόνο τους 40 υποψηφιους (για το όριο ηλικίας υποψηφίων τέκνων τρίτεκνης οικογένειας), δεν επηρεάζει τη βαθμολογία μόνο 40 υποψηφίων, αλλά την βαθμολογία των υποψηφίων στο σύνολο της. Επίσης το πρόβλημα επιλύθηκε όχι γιατί το διαπίστωσαν τα ίδια τα στελέχη της επιχείρησης, αλλά γιατί έγινε σχετικός ντόρος από ορισμένα ΜΜΕ (αν και κοινοποιήθηκε σε πολύ περισσότερα). Οι ενστάσεις των υποψηφίων θα γίνουν για τους λανθασμένους πίνακες ή σε αυτούς που θα προκύψουν από τις καινούριες βαθμολογίες; Καλό θα ήταν σε κάθε περίπτωση η ΔΕΗ Α.Ε να ενημερώσει τους ενδιαφερόμενους και να ορίσει ημερομηνίες, πράγμα το οποίο δεν έχει πράξει.
Αυτό που θα πρέπει να επισημανθεί στην ΔΕΗ Α.Ε είναι πως δεν μπορεί να παίζει κανείς με το δικαίωμα στην εργασία. Δεν μπορεί να παίζει με τα όνειρα και τις ανάγκες των ανθρώπων. Δεν μπορεί από το ζενίθ που τους έχει ανεβάσει να τους ρίχνει στο ναδίρ (και το αντίστροφο) από την μια στιγμή στην άλλη. Αν δεν μπορεί να βγάλει σε πέρας κάποιες διαδικασίες ας μην τις αναλαμβάνει.
Με βάση τα παραπάνω, τα όσα διατυμπάνιζαν μεγαλόσχημοι της ΔΕΗ Α.Ε πριν ακόμα προκηρυχτεί ο πρώτος διαγωνισμός πως «η διαδικασία των προσλήψεων θα γίνει με καθαρά αξιοκρατικά κριτήρια και μέσα σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας»( Δημήτρης Μανιατάκης, διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ 13-1-2007, αποχωρήσας αργότερα από αυτή) τίθενται υπό αμφισβήτηση και συμπαρασύρουν στην αμφισβήτηση αυτή και μετέπειτα διαδικασίες (π.χ συνεντεύξεις). Με την προχειρότητα που διακρίνει κανείς στον τομέα των προσλήψεων αλλά και σε τομείς όπως τη διαχείριση του περιβάλλοντος, των οικονομικών της επιχείρησης κ.λ.π σίγουρα δεν μπορεί να μετονομασθεί η ΔΕΗ σε Δυναμική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού...

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόσκληση για Γενική Συνέλευση...



Το ΔΣ του «Συλλόγου Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη»
καλεί την ετήσια εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση την Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008, ώρα 09,00 μμ , στην αίθουσα της κοινοτικού καταστήματος Ποντοκώμης με θέματα:



1. Απολογισμός απερχόμενου ΔΣ .
2. Έκθεση ελεγκτικής επιτροπής.
3. Πρόταση αλλαγής καταστατικού (από 11μελές σε 5μελές).
4. Πρόταση ημερομηνίας εκλογών (Κυριακή 27/7/2008 από 11,30 π.μ έως 16,30 μ.μ)
5. Εκλογή εφορευτικής επιτροπής για τη διεξαγωγή των εκλογών.
6. Κατάθεση υποψηφιοτήτων (τελική ημερομηνία Παρασκευή 25/7/2008, ώρα 20,00).

Το ΔΣ

Σημ: Μέλη του συλλόγου θεωρούνται όσα μέχρι και την ημέρα των εκλογών είναι τακτοποιημένα οικονομικά (ανανέωση εγγραφής 5,00 ευρώ)

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

Αυτοί δεν ντρέπονται... Οι άλλοι τι κάνουμε;;;


Δεν ντρέπονται. Καθόλου. Γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει ντροπή. Δεν τη θυμούνται, αν ποτέ την ένιωσαν.
Γιατί δεν έχουν καμιά αναστολή, κανένα φρένο.
Γιατί μόνη κινούσα δύναμη είναι η απληστία.
Γιατί δεν διαθέτουν καμιά φιλοδοξία, ενώπιον κοινωνίας ή ιστορίας.
Γιατί κρατιούνται στη ζωή μόνο με τα βασικά ένστικτα: αυτοσυντήρηση και αναπαραγωγή. Αυτόνομο νευρικό σύστημα, γαστρεντερικός σωλήνας, γενετήσιοι αδένες.
Γιατί ορισμένως είναι τύποι ευκατάστατοι, εύποροι, προικοθήρες, σκαφάτοι, καλοταϊσμένοι, σένιοι, απολύτως ικανοποιημένοι με τους εαυτούς τους.
Γιατί είναι κατά συρροή ανεπάγγελτοι, ξεσκολισμένοι της τράκας, καλλιτέχνες σελέμηδες, διδάκτορες της μίζας.
Γιατί όταν τους φτύνουν, αυτοί απορούν που γύρισε ο καιρός σε νοτιά κι έφερε υγρασία.
Γιατί δεν έχουν, και δεν θέλουν να έχουν, καμία επαφή με την πραγματικότητα• με τις αγωνίες, τις αξίες, τις αντιφάσεις, τις συγκρούσεις, τις επιδιώξεις, τους αγώνες των κανονικών ανθρώπων της πραγματικής ζωής.
Γιατί έχουν ξεχάσει τι εστί πραγματικότητα• έχουν ξεχάσει από πού προήλθαν, τι ήταν οι ίδιοι, τι ήταν οι γονείς τους, οι συμμαθητές και φίλοι τους. Εχουν ξεχάσει τι είναι η ζωή.
Γιατί είναι απνευμάτιστοι• ανίκανοι να οσμιστούν το παρόν, να συλλάβουν το πνεύμα του καιρού.
Γιατί το πραγματικό γι’ αυτούς είναι η επαφή με την εκλογική τους περιφέρεια, δηλαδή, την κοινωνία στην πιο περίπλοκα γλοιώδη μορφή της: επαιτούσα και απαιτούσα.
Γιατί το πραγματικό τους είναι οι παρέες τους: επιχειρηματίες του γλυκού νερού, μαυροεισοδηματίες, ραντιέρηδες, ομόσταυλοι.
Γιατί το πραγματικό τους βρίσκεται στα VIP των γηπέδων και των αεροπλάνων, πίσω από ψηλούς μαντρότοιχους στη Μύκονο και στο Πόρτο Χέλι, μακριά από τα μάτια της πλέμπας, μακριά από το ιδρωμένο πλήθος.
Γιατί το πραγματικό μεταφέρεται από σωφεραίους και μπόντιγκαρντ: «Μάλιστα, κύριε υπουργέ! Αμέσως, κύριε πρόεδρε!». Αυτός είναι ο λαός τους.
Γιατί το πραγματικό σερβίρεται από τους μετρ των ρεστοράν, από γκαρσόνια σε δεξιώσεις, από καμαρότους σε σκάφη. Κι όσο πιο πλούσιο το πουρμπουάρ, τόσο πιο βαθυστόχαστη η κοινή γνώμη: «Μάλιστα, κύριε Λάκη! Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Μάκη! Να ’στε καλά, κύριε Ακη! Ευχαριστημένοι όλοι, κύριε Σάκη;» Ολα καλά, ρε! Ολα καλά! Αυτός είναι λαός...
Γιατί είναι ανθρωπάκια:
«Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ενας τυχαίος, αστείος άνθρωπος»
(Κ.Π. Καβάφης)
Γιατί κι εμείς, ο λαός, τους ανεχόμαστε. Παρότι δεν τους εμπιστευόμαστε. Παρότι τους χλευάζουμε.
Γιατί μετά την ημερήσια δόση χλεύης, τους φθονούμε και θέλουμε να τους μοιάσουμε.
Γιατί πότε πότε ξεγελιόμαστε και τους παίρνουμε στα σοβαρά: «Το μυστικό του δημαγωγού είναι να παρουσιάσει τον εαυτό του τόσο ανόητο όσο είναι οι ακροατές του, ώστε να πιστέψουν ότι είναι τόσο έξυπνοι όσο αυτός» – Καρλ Κράους, υποκλίνομαι...
Γιατί τους μοιάζουμε, υπό κλίμακα – μαραζώνοντας στην απέραντη καφετέρια Η Ελλάς.
Γιατί η δημοκρατία μακρύνει, μικραίνει. Βουλιάζει στην υπαίθρια ταβέρνα, με φωτεινές γιρλάντες, με κιλοβάτ στα μεγάφωνα, με ηλεκτρονικό βαλς σε λούπα.
Γιατί η ρηχή συνείδηση δεν αφήνει τον μαστροπό λαό να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του, την τύχη του• θέλει πάντα κάπου αλλού να την ακουμπήσει, κάποιος άλλος να φταίει για την κατάντια του.
Γιατί αυτοί δεν ντρέπονται• οι άλλοι τι κάνουμε;
«Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.»
(Κ.Π. Καβάφης)

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Αμήχανη σιωπή...


Πάει καιρός που το σύνολο σχεδόν των πολιτών της χώρας έχει σκύψει το κεφάλι κοιτώντας χαμηλά, σα να κοιτάει στα πόδια του συντρίμμια ελπίδων και ονείρων. Κοιτάζει αμήχανα και σιωπηλά να περνάει μπροστά του το τραίνο της εποχής με γραμμένη στα βαγόνια του τη λέξη "παρακμή". Ο πολύτιμος χρόνος που θα μπορούσε και θα ‘πρεπε να ‘ναι παραγωγικός, όχι με την έννοια της υλικής ευημερίας και της υπεραφθονίας αγαθών, αλλά της γενικότερης πολιτισμικής ανάτασης, διαλύεται σαν κούφιο αμύγδαλο στα δάχτυλα μιας διαρκούς πολιτικής νοσηρότητας και σκορπάει στους πέντε ανέμους. Η αγωνία η πίκρα κι η σιωπή κυριαρχούν. Προπάντων η σιωπή. Εκείνη η καταθλιπτική σιωπή που οφείλεται στην απουσία εκφοράς ποιοτικού, πειστικού λόγου. Δεν μιλάει κανένας αξιόλογος ομιλητής, γιατί ξέρει πως αυτά που θα εκστομίσει θα πέσουν σε έδαφος, στο οποίο έχουν κάνει κατάληψη οι ασυναρτησίες της ασήμαντης, θρασύτατης πολυλογίας του τίποτα. Κι επιπλέον, θα τον φάνε εκατομμύρια μυρμήγκια, γιατί τόλμησε να ανοίξει το στόμα του και να θυμίσει πως, εκτός από την ήσυχη αδιαφορία και τη γελοία μετριότητα, υπάρχει και η ευθύνη. Υπάρχει κι ένα πανέρι γεμάτο ξεχασμένες προσδοκίες που φύτρωσαν από την πιο όμορφη, τολμηρή φαντασία όσων ονειρεύτηκαν και ονειρεύονται πεισματικά έναν άλλο κόσμο. Κι αυτές οι προσδοκίες χρειάζονται βοήθεια. Λίγη πνοή, λίγο φως, από την ανάσα και το φως του καθενός για να ανθίσουν. "Όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", έγραφε κάποτε και για άλλες καταστάσεις ο εθνικός ποιητής. Τώρα τα σκιάζει μακρόσυρτη σιωπή. Πιθανότατα να κρατά ο καιρός την ανάσα του γιατί ψυχανεμίζεται κάτι σημαντικό που πρόκειται να συμβεί. Μακάρι να ‘ναι έτσι. Ωστόσο η αμήχανη σιωπή εκείνων, που έχουν κάτι να πουν μα δεν μιλάνε, γιατί θέλουν εκτός των άλλων να διαφυλάξουν τον αυτοσεβασμό τους, συνεχίζεται. Επιπλέον καλύπτεται από αρρωστημένη κακοφωνία ενός άλλου είδους σιωπής. Της ένοχης φασαριόζικης "σιωπής" εκείνων που θορυβούν χωρίς να λένε τίποτα, γιατί ο θόρυβος που κάνουν είναι φτηνό καμουφλάζ, που εξυπηρετεί την κουτοπόνηρη τακτική του καιροσκοπισμού τους. Ο συρμός με τα βαγόνια συνεχίζει την πορεία του. Θα σταματήσει τη διαδρομή του, μόνο, αν στον επόμενο σταθμό δεν φορτώσει πικραμένους σιωπηλούς, αλλά πικραμένους ονειροπόλους, που θα αποφασίσουν να κουβεντιάσουν συντροφικά, χωρίς παρωπίδες ξετυλίγοντας ένα διάλογο για τα ξεχασμένα όνειρα που περιμένουν να μιλήσουν μέσα από αυτούς.

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατική

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Χυτα:Είναι αρκετοί 10 μεγάλοι σε όλη τη χώρα για τη διαχείριση των απορριμμάτων...


Με δέκα Ολοκληρωμένες Εγκαταστάσεις Διαχείρισης Απορριμμάτων αντί για τους 120 ΧΥΤΑ που προβλέπει ο Εθνικός Σχεδιασμός για τη Διαχείριση των Απορριμμάτων, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διαχείρισης αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα. Αυτό προτείνει μελέτη του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης στην οποία τονίζεται ότι δεν πρέπει να ακολουθηθούν τα σημερινά γεωγραφικά όρια των περιφερειών για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Υπενθυμίζεται ότι το σχετικό σχέδιο για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη προβλέπει σήμερα τη δημιουργία πολλών ΧΥΤΑ, ακόμη περισσότερων κέντρων διαλογής, επεξεργασίας και μεταφόρτωσης, κι ενός ή δύο ΧΥΤΥ (χώρων υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων).

Το σχέδιο έχει προκαλέσει σωρεία κοινωνικών αντιδράσεων, είναι ακριβό και ασύμφορο ενώ έχει παρουσιαστεί τόση καθυστέρηση για την υλοποίησή του που υπάρχει αποτέλεσμα να χαθούν εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις ύψους 25 εκ. ευρώ.
"Δέκα ΧΥΤΑ σε εθνική κλίμακα όχι μόνο αρκούν αλλά θα είναι αποτελεσματικότεροι και αποδοτικότεροι για την ολοκληρωμένη διαχείριση των σκουπιδιών" τονίζει χαρακτηριστικά ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Αλέξανδρος Οικονομόπουλος και εξηγεί: "Στη συντριπρική πλειονότητά τους οι ΧΥΤΑ που έχουν γίνει ως σήμερα στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδιασμού στη χώρα μας δεν έχουν προβλέψει και σύστημα επεξεργασίας, αν και η Κοινοτική Νομοθεσία το επιβάλλει από το 2010 και μετά! Δηλαδή τα απορρίμματα θάβονται τώρα χωρίς επεξεργασία και παρόλο που δόθηκαν χιλιάδες ευρώ για τη δημιουργία σύγχρονων ΧΥΤΑ, θα χρειαστούν χώροι για νέες συμπληρωματικές εγκαταστάσεις και ξανά χρήματα για παρεμβάσεις.

Μάλιστα, στην πλειονότητά των ΧΥΤΑ που έχουν ήδη κατασκευαστεί και λειτουργούν στην Ελλάδα, όχι μόνον δεν πραγματοποιείται επεξεργασία των διασταλαγμάτων αλλά ούτε καν συλλογή, αξιοποίηση ή καύση του βιοαερίου. Ένας καλύτερος σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων, απαλλαγμένος από τους διοικητικούς περιορισμούς των περιφερειών, θα οδηγούσε στην ίδρυση 10 ίσως και λιγότερων κεντρικών ΧΥΤΑ οι οποίες ονομάζονται και ΟΕΔΑ, ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων".

Όπως προκύπτει από την έρευνα του κ Οικονομόπουλου, τέτοιες θέσεις είναι τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ (Πτολεμαϊδα, Ελασσόνα, Μεγαλούπολη) , τα οποία έχουν απεριόριστη χωρητικότητα. Τα απορρίμματα αποτελούν πολύτιμη πρώτη ύλη τόσο για την παραγωγή κομπόστ, το οποίο βοηθά στην αποκατάσταση εδαφών, όσο και καυσίμου RDF που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους λιγνιτικούς σταθμούς. Προφανείς θέσεις για κάτι τέτοιο αποτελούν επίσης οι υφιστάμενες μεγάλες εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων σε Δυτική Αττική, Λάρισα, Χανιά και Ηράκλειο Κρήτης, καθώς και μία ακόμη με απεριόριστη χωρητικότητα , η οποία μπορεί να χωροθετηθεί στη Ριτσώνα Βοιωτίας. Αντίθετα ο υφιστάμενος εθνικός σχεδιασμός για τη διαχείριση των οικιακού τύπου απορριμμάτων προβλέπει την ίδρυση 120 ΧΥΤΑ.

Όσο αυξάνεται το μέγεθος της εγκατάστασης επεξεργασίας απορριμμάτων , τόσο μειώνεται το κόστος επεξεργασίας και διάθεσής τους. Για παράδειγμα η διάθεση ενός τόνου απορριμμάτων σε έναν μεγάλο ΧΥΤΑ είναι έξι φορές μικρότερη από ό,τι σε έναν σχετικά μικρό.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας του Πολυτεχνείου της Κρήτης , ο Εθνικός Σχεδιασμός χαρακτηρίζεται από:
Τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλεί , καθώς και το βραχυπρόθεσμο των λύσεων που συχνά παρέχει , με αποτέλεσμα τη χρονική μετάθεση και όχι την επίλυση του προβλήματος.
Το ιδιαίτερα υψηλό κόστος της διάθεσης που προκαλεί λόγω έλλειψης οικονομίας κλίμακας

Την καθολική αστοχία σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Το πολύ μικρό μέγεθος των ΧΥΤΑ, που ιδρύονται σύμφωνα με τους περιφερειακούς σχεδιασμούς , καθιστά απαγορευτική στην πράξη την ίδρυση και λειτουργία των αναγκαίων εγκαταστάσεων τόσο για την επεξεργασία των διασταλαγμάτων όσο και για τη συλλογή και αξιοποίηση ή καύση του βιοαερίου. Το σύνολο σχεδόν της δαπάνης για κάθε ΧΥΤΑ διατίθεται για κατασκευή του συστήματος της μόνωσης του πυθμένα του έτσι ώστε να συλλέγονται τα διασταλάγματα, που σημειωτέον είναι 30 φορές πιο ρυπογόνα από τα υγρά απόβλητα των αστικών περιοχών, προκειμένου να μη μολύνουν το έδαφος και τους υδατικούς αποδέκτες. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, όμως τα διασταλάγματα που συλλέγονται στον πυθμένα κάθε ΧΥΤΑ αντλούνται έξω και διατίθενται ανεπεξέργαστα στο πλησιέστερο χαντάκι, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των επιστημόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Πηγή: Καβάλα ΝΕΤ

Για να δούμε λοιπόν τι άλλο θα μας φέρουν!!!!Και χωματερή όλης της Ελλάδας!!!

Διαβάστε περισσότερα...

Η προχειρότητα της ΔΕΗ Α.Ε "επιβραβεύει" το λάθος...


Σε μια εποχή στην οποία οι αρχές της δημοσιότητας, της ίσης ευκαιρίας συμμετοχής, της αντικειμενικότητας, της διαφάνειας, της αξιοκρατίας δοκιμάζονται έντονα, η ΔΕΗ Α.Ε έδειξε και πάλι την προχειρότητα με την οποία διαχειρίζεται σοβαρά θέματα, όπως αυτό των προσλήψεων. Ο εφιάλτης της ανεργίας καταδυναστεύει πολλούς νέους ανθρώπους και σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο το 40% των Ελλήνων θεωρεί, ότι αυτό είναι το υπʼ αριθμόν ένα πρόβλημα στη χώρα μας, ποσοστό αυξημένο σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο κατά 7%. Το 66% μάλιστα των Ελλήνων πιστεύει, ότι η κατάσταση της απασχόλησης θα επιδεινωθεί τους επόμενους 12 μήνες, ποσοστό αυξημένο κατά 24% σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο. Δυσκολότερη η κατάσταση για τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, που απειλούνται με το φάσμα της ανεργίας. Όμως αυτό δεν είναι ικανό να «συγκινήσει» τους ανεύθυνο-υπεύθυνους της ΔΕΗ Α.Ε που ορίστηκαν να βγάλουν σε πέρας την διαδικασία επιλογής προσωπικού, έτσι ώστε να το πάρουν σοβαρά υπόψη.
Το 2007 γίναμε μάρτυρες της πρώτης παλινωδίας της εν λόγω επιχείρησης. Προκήρυξε το διαγωνισμό 1/ 2007 για 2.035 θέσεις διαφόρων ειδικοτήτων χωρίς καν να τον περάσει από την νόμιμη διαδικασία που προβλέπει ότι πρώτα ένας διαγωνισμός προσλήψεων πρέπει να πάρει ΦΕΚ, να δημοσιευθεί δηλαδή στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης για να είναι έγκυρος, με αποτέλεσμα όταν τελικά κατάλαβαν το λάθος ο διαγωνισμός να πάει χρονικά, ως προς την διαδικασία αξιολόγησης του, αρκετό καιρό πίσω.
Παράλληλα με τον διαγωνισμό 1/2007 έτρεξε και ο διαγωνισμός 2/2007 που αφορούσε την πρόσληψη 142 ατόμων ανειδίκευτου προσωπικού
Πριν λίγες μέρες λοιπόν, βγήκαν τα αποτελέσματα του εν λόγω διαγωνισμού στα οποία όμως παρατηρείται το εξής τραγικό λάθος: τα 300 μόρια που παίρνουν τα τέκνα τρίτεκνης οικογένειας δόθηκαν δίχως να ληφθεί υπʼ όψη το άρθρο 3 του ν.3454/2006 το οποίο αναφέρει πως: Την ιδιότητα αυτή αποκτούν (άρθρο 3 ν. 3454/2006)
α)Γονέας ή γονείς που έχουν τη γονική μέριμνα και επιμέλεια τριών παιδιών από τον ίδιο ή διαφορετικούς γάμους ή νομίμως αναγνωρισθέντων ή υιοθετημένων ή εκτός γάμου γεννηθέντων τα οποία είναι: Άγαμα και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό τρίτο (23ο) έτος της ηλικίας τους ή Φοιτούν σε αναγνωρισμένες τριτοβάθμιες σχολές πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης και αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ημεδαπής ή αλλοδαπής ή εκπληρώνουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο (25ο) έτος της ηλικίας τους και β)στα τέκνα αυτών, όπου αυτό προβλέπεται. Στα τρία παιδιά περιλαμβάνονται και τα τέκνα με οποιαδήποτε αναπηρία σε ποσοστό εξήντα επτά (67%) και άνω ισοβίως, ανεξαρτήτως ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης.
Με λίγα λόγια πως είναι δυνατόν να δίνουν παράλληλα μόρια για ανήλικα τέκνα και μόρια τέκνου τρίτεκνης οικογένειας αφού αυτόματα το ένα αναιρεί το άλλο; Πως είναι επίσης δυνατόν να θεωρούνται τέκνα τρίτεκνης οικογένειας και να μοριοδοτούνται άτομα που είναι γεννημένα πριν το 1983 και 1985;
Όποιος δηλαδή γνώριζε το νόμο της τριτεκνίας και με βάση αυτόν δεν υπέβαλε πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης «τιμωρείται» από τη ΔΕΗ, η οποία ταυτόχρονα «επιβραβεύει» το λάθος.
Ακόμα και να γίνουν ενστάσεις και να αλλάξουν τα ονόματα των επιτυχόντων, θα καταλάβουν τη θέση άλλοι υποψήφιοι που πάλι έχουν μοριοδοτηθεί λάθος αφού τα αποτελέσματα στο σύνολό τους είναι λανθασμένα.
Το χειρότερο είναι πως αποδέκτες όλης αυτής της προχειρότητας είναι όλοι οι υποψήφιοι που εύλογα αγωνιούν για την εξέλιξη και την πορεία των αποτελεσμάτων.

Επιστολή πολίτη προς το site μας

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Το Σεπτέμβριο οι αποφάσεις για την μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης...

Με δημοψήφισμα, που μετατέθηκε τελικά για το Σεπτέμβριο, θα αποφασίσουν οι κάτοικοι της Ποντοκώμης για τον χώρο που θα μετεγκατασταθεί ο οικισμός.
Νωρίτερα και μέχρι το τέλος καλοκαιριού, η ΑΝΚΟ θα παρουσιάσει γραπτώς την αξιολόγηση των προτεινόμενων περιοχών μετεγκατάστασης του χωριού.
Οι περιοχές που προτείνονται για την μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης είναι η Ζώνη Ενεργού Πολεοδομίας στην Κοζάνη, το Κουρί και η Ασβεστόπετρα στην Πτολεμαΐδα και η Κρυόβρυση του Δήμου Μουρικίου.

Διαβάστε περισσότερα...

Ομιλία του Νομάρχη Κοζάνης Γιώργου Δακή στο Κέντρο Νεότητας Μαυροπηγής για τη μετεγκατάσταση του οικισμού Μαυροπηγής...


Η παρουσία μας σήμερα εδώ δηλ. της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Ν.Α.) Κοζάνης και της ΑΝΚΟ καθώς και των εκπροσώπων της ΔΕΗ Α.Ε., αποτυπώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, τη σταθερή πολιτική μας βούληση για συμπόρευση
 τόσο στα πλαίσια του Συμφώνου Συνεργασίας – Συνύπαρξης της ΔΕΗ Α.Ε. με την τοπική κοινωνία,
 όσο και στα ειδικότερα ζητήματα που σας απασχολούν, με πιο σημαντικό την μετεγκατάσταση της Μαυροπηγής.
Για ʼμας, τα ζητήματα που έχουν σχέση με την προστασία της υγείας των κατοίκων και την αξιοπρέπειά τους, αποτελούν υποχρέωση και αμετακίνητη άποψη.
Για το λόγο αυτό, με ανακούφιση και ταυτόχρονα με ικανοποίηση δεχθήκαμε την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) της ΔΕΗ Α.Ε. για την μετεγκατάσταση του οικισμού της Μαυροπηγής.
Και για έναν επιπρόσθετο λόγο που είναι, η δικαίωση των κατοίκων, της Δημοτικής Αρχής και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Ν.Α.) Κοζάνης για τους αγώνες που έκαναν προς την κατεύθυνση αυτή.
Εμείς επιβεβαιώνουμε τη στήριξη στις προσπάθειές σας και τη συνδρομή μας έτσι ώστε, να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς και προς όφελός σας, η διαδικασία της μετεγκατάστασης.
Μια διαδικασία που είναι αναμφισβήτητα δύσκολη και χρονοβόρα.
Είμαστε όμως πεπεισμένοι ότι μπορεί να προχωρήσει γρήγορα και αποτελεσματικά, αρκεί η κάθε πλευρά να συνεισφέρει κατά το μερίδιο που της αναλογεί.
Στην επίσκεψη του Προέδρου και κλιμακίου της ΔΕΗ Α.Ε. στην περιοχή μας και σε συνάντηση που έγινε στις 18/12/2007, με τον συντονισμό του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας κ. Λεούδη Ανδρέα, θέσαμε υπόψη τους τεκμηριωμένη πρόταση που περιλάμβανε :
α) τις διαστάσεις που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για τη μετεγκατάσταση,
β) τις παραμέτρους που θα πρέπει να εξετασθούν,
γ) τα σενάρια για το χώρο μετεγκατάστασης,
δ) τα δυνητικά σενάρια του τρόπου μετεγκατάστασης,
ε) την προσέγγιση του κόστους των έργων υποδομής στην υπό μετεγκατάσταση περιοχή,
στ) το χρονοδιάγραμμα μετεγκατάστασης, σε συσχέτιση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της υπό μετεγκατάσταση περιοχής.
Το τεύχος που παραδώσαμε είχε πέντε (5) στόχους :
1ος : Να καταδείξουμε προς τη ΔΕΗ Α.Ε. ότι γνωρίζουμε πολύ καλά το τι θέλουμε να κάνουμε.
2ος : Να υπάρχει ένας κοινός τόπος συζήτησης και από κοινού σχεδιασμού, έτσι ώστε να παρακολουθείται και να ελέγχεται η πρόοδός του.
3ος : Να επιταχύνουμε τους ρυθμούς όλων των εμπλεκόμενων και να ενισχύσουμε τη συνευθύνη.
4ος : Να αντιμετωπισθούν από κοινού τα σημαντικά ζητήματα του εγχειρήματος της μετεγκατάστασης και τελικά
5ος : Να αναδείξουμε, να προστατεύσουμε και να προωθήσουμε τα συμφέροντά σας.
Ήδη, η ΔΕΗ Α.Ε. κίνησε τις διαδικασίες, στη βάση του τεύχους που παραδώσαμε.
Πιο συγκεκριμένα μας ενημέρωσε εγγράφως ότι :
α) Το τέλος 2013 είναι η καταληκτική ημερομηνία απομάκρυνσης του οικισμού Μαυροπηγής, με την προϋπόθεση βέβαια ότι τα έργα υποδομών θα υλοποιηθούν από τη ΔΕΗ Α.Ε.
β) Ξεκίνησε τις απαιτούμενες διαδικασίες για την απαλλοτρίωση του οικισμού Μαυροπηγής, με πρώτο βήμα την κτηματογράφηση.
γ) Η λήψη απόφασης για τη νέα θέση μετεγκατάστασης είναι θέμα των κατοίκων.
δ) Αποδέχεται το σενάριο υλοποίησης υπʼαριθμ. 3 (δ) του τεύχους που παραδώσαμε, στο οποίο προβλέπεται :
«δ) Καταβολή αποζημίωσης από τη ΔΕΗ
 προς τους κατοίκους και τα σπίτια, αποθήκες, εξοπλισμό κ.λ.π.
 προς τους κατοίκους για ιδιοκτησίες σε χωράφια,
 προς τους Ο.Τ.Α. για δημοτικά κτήματα,
 η ΔΕΗ υλοποιεί τα έργα υποδομών σε αντικατάσταση «ισόποσων» δικτύων, κοινόχρηστων χώρων και δημοτικών κτιρίων,
 οι κάτοικοι κατασκευάζουν τα σπίτια τους βάσει τύπων κτιρίων και σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.»
ε) Η αποζημίωση θα μπορούσε να προκύψει κατόπιν συμφωνίας με τους κατοίκους (αγορά) ή να καθορισθεί από εφετειακή δικαστική απόφαση, στο πλαίσιο της διαδικασίας της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης.
Τα παραπάνω ζητήματα θα αξιολογηθούν από κοινού (Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση [Ν.Α.] Κοζάνης, Δήμος Πτολεμαίδας) με την επιστημονική και τεχνική υποστήριξη της Αναπτυξιακής Δυτικής Μακεδονίας Α.Ε. – ΑΝΚΟ.
Ηδη ύστερα από διαδοχικές τεχνικές και πολιτικές συσκέψεις, με το ανώτερο επίπεδο διοίκησης της ΔΕΗ Α.Ε., συμφωνήθηκαν ο τρόπος και η διαδικασία υλοποίησης των έργων υποδομής, των κοινόχρηστων χώρων και των κοινωφελών κτιρίων.
Η παραπάνω συμφωνία αποτυπώθηκε σε Προγραμματική Σύμβαση η οποία θα οριστικοποιηθεί τις προσεχείς ημέρες.
Παράλληλα ζητήσαμε και η ΑΝΚΟ ολοκλήρωσε ένα τυποποιημένο ερωτηματολόγιο που απευθύνεται στους κατοίκους της Μαυροπηγής και θα μας βοηθήσει να βγάλουμε ασφαλή, κατά το δυνατόν, συμπεράσματα μεταξύ των άλλων και για τις επιθυμίες των κατοίκων ως προς τη νέα θέση μετεγκατάστασης.
Το ερωτηματολόγιο παραδόθηκε στις 02/04/2008 στον κ. Δήμαρχο και παρακαλώ να οριστικοποιηθεί εντός των αμέσως προσεχών ημερών, σε συνεργασία με την ΑΝΚΟ, για να ξεκινήσει η συμπλήρωσή του.
Στο διάστημα αυτό θα ολοκληρωθούν οι διαβουλεύσεις με τη ΔΕΗ Α.Ε., όπως προανέφερα και κατόπιν θα σας ενημερώσουμε πάνω στις τελικές διαδικασίες που θα εφαρμοστούν, από την προπαρασκευαστική φάση μέχρι και την ολοκλήρωση των έργων.
Σας ενημερώνουμε επιπρόσθετα ότι η ΑΝΚΟ, σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή, προσδιόρισε επακριβώς και αξιολόγησε τις προταθείσες θέσεις μετεγκατάστασης πλησίον του οικισμού Ασβεστόπετρας και του νέου οικισμού Κομάνου.

Αγαπητοί συμπολίτες,
με την ευκαιρία της σημερινής μας συνάντησης σας ενημερώνουμε ότι :
α. Πάγια θέση μας είναι η εφαρμογή, από τη ΔΕΗ ΑΕ, των προβλεπόμενων και υποχρεωτικών σύμφωνα με την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία, μέτρων πρόληψης και αποκατάστασης.
Με την έννοια αυτή είμαστε σύμμαχοι και συμπαραστάτες και η έκφραση «η ΔΕΗ ΑΕ θα μας έχει απέναντί της» αποτυπώνει την ισχυρή και σταθερή μας άποψη στο ζήτημα αυτό.
Προς το σκοπό αυτό :
Εχουμε συγκροτήσει με απόφασή μου, από τον Ιούνιο του περασμένου έτους (05/06/2007), εννεαμελή επιτροπή διαφόρων ειδικοτήτων, με σκοπό τον έλεγχο εφαρμογής των Περιβαλλοντικών Ορων και της πορείας των έργων αποκατάστασης όλων των ορυχείων του Νομού μας. Η Επιτροπή αυτή υπέβαλε τα συμπεράσματά της, τα οποία και διαβιβάσαμε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, λόγω αρμοδιότητας. Η τελευταία Εκθεση απεστάλη στις 26/02/2008. Σύμφωνα με αυτές τις Εκθέσεις, οι Περιβαλλοντικοί Οροι δεν τηρούνται και προτείνονται συγκεκριμένες ενέργειες. Περιμένουμε την απάντηση του ΥΠΕΧΩΔΕ.
β. Η ΝΑ Κοζάνης, θα προβεί σε όλες τις απαιτούμενες και προβλεπόμενες ενέργειες προκειμένου, όχι μόνο να εντοπίζεται το πρόβλημα αλλά και να προλαμβάνεται ή να αποκαθίσταται άμεσα, όταν διαπιστωθεί.
Στα πλαίσια αυτά θα γίνει χρήση των νόμων του Κράτους και δεσμεύομαι προσωπικά ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (Ν.Α.) Κοζάνης θα προωθήσει με ταχύτητα όλες τις υπηρεσιακές διαδικασίες οι οποίες αφορούν τη μετεγκατάσταση του οικισμού σας, έτσι ώστε να διασφαλίσουμε τη διατήρηση του οικονομικού, του κοινωνικού αλλά και του πολιτιστικού ιστού της τοπικής σας κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση θα εξετάσουμε, μέσα από την Επιτροπή Παρακολούθησης του Ε.Α.Π. ΙΙΙ 2007-2011 και μαζί με το Δήμαρχό σας, τη δυνατότητα επικουρικής χρηματοδότησης κάθε έργου που συνδέεται με τη μετεγκατάσταση, εφόσον αυτό δεν καλύπτεται από άλλα προγράμματα και δεν αποτελεί υποχρέωση άλλων φορέων (π.χ. ΔΕΗ Α.Ε.).
γ. Όλα τα ζητήματα που επηρεάζουν το μέλλον των κατοίκων θα αποτελέσουν αντικείμενο θεσμικής διαβούλευσης μέσω του Συμφώνου Συνεργασίας με τη ΔΕΗ Α.Ε. και συζητήσεων με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, προκειμένου να διαμορφώσουμε κοινή στόχευση.
δ. Η προώθηση των ανωτέρω ζητημάτων θα έχει συνεχή και τεκμηριωμένο χαρακτήρα και θα γίνεται συστηματικά.
Αυτό αποτελεί και προσωπική μου πολιτική δέσμευση.
Αγαπητοί συμπολίτες,
σας προτρέπω να εμπιστευθείτε τις ενέργειες που κάνουμε από κοινού με τη Δημοτική Αρχή, την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και τη ΔΕΗ Α.Ε. και να είστε συμπαραστάτες και αρωγοί στις προσπάθειές μας.
Είναι αυτονόητο ότι αποτελείτε όλοι μαζί μια σημαντική δύναμη και επιζητούμε την κοινή στόχευση, συνδρομή και συνεργασία σας.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι, στο ζήτημα της μετεγκατάστασης του οικισμού Μαυροπηγής, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (Ν.Α.) Κοζάνης θα είναι στο πλευρό σας και θα κάνει αυτό που πρέπει για να διασφαλίσει τα συμφέροντά σας.
Σας ευχαριστώ και είμαι στη διάθεσή σας.

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top