Παγκόσμια Ημέρα Νερού...

Η 47η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1992, έχοντας υπόψη τις προτάσεις που διατυπώθηκαν στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το «Περιβάλλον και την Ανάπτυξη» που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 1977, αποφάσισε να ορίσει την 22α Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Ο πρώτος εορτασμός έγινε το 1993 και συνέπεσε με μια δύσκολη χρονιά από έλλειψη νερού για την Ελλάδα, εξαιτίας των χαμηλών βροχοπτώσεων της τετραετίας ’90-’93. Από τα κεντρικά παγκόσμια μηνύματα κατά τους εορτασμούς της ημέρας αυτής, αξίζει να αναφερθεί το μήνυμα του 1998 με τον τίτλο «Υπόγειο Νερό – Ο αόρατος πόρος», το μήνυμα του 1999 «Ο καθένας μας ζει κατάντη» που σημαίνει ότι κάθε δράση του ανθρώπου πάνω στο νερό έχει συνέπειες σ’ αυτούς που ζουν χαμηλότερα και προτρέπονται έτσι
τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να συνεργασθούν για τη διαχείριση των διακρατικών υδρολογικών λεκανών και το μήνυμα του 2001 «Υγιεινό Νερό», με το οποίο καθιερώνεται το νερό σαν ένας βασικός παράγοντας του περιβάλλοντος και τονίζεται ότι η κρίση του νερού είναι το πιο άμεσο και σοβαρό πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
Η αύξηση της θερμοκρασίας της γης με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που αποδίδεται στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα γενικότερα και οι επιστήμονες που ασχολούνται με τις αλλαγές του σε παγκόσμιο επίπεδο προειδοποιούν ότι έρχονται περίοδοι με παρατεταμένες ανομβρίες που θα δημιουργούν συνθήκες ξηρασίας και θα εναλλάσσονται με περιόδους έντονων βροχοπτώσεων που θα δημιουργούν συνθήκες πλημμυρών.
Ο φετινός εορτασμός συμπίπτει με μια μέση βροχομετρική χρονιά, όπως εξελίσσεται έως τώρα για την περιοχή μας, που ξεκίνησε από τον περσινό Οκτώβριο με τους καλύτερους οιωνούς και συνεχίστηκε με πλούσιες βροχοπτώσεις το Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Έκτοτε όμως η συνέχεια δεν ήταν καλή, με ελάχιστη βροχή τον Ιανουάριο, μηδενική το Φεβρουάριο που συνήθως είναι καλός βροχομετρικός μήνας και μηδενική βροχή έως σήμερα το Μάρτιο, αν και ο μήνας αυτός δεν είναι από τους καλύτερους του έτους, με μέση τιμή πολυετίας τα 45 χιλ. βροχής.
Συνεπώς, το άθροισμα δίνει μια μέση έως τώρα βροχομετρική χρονιά, λίγο καλύτερη από την αντίστοιχη περσυνή περίοδο. Το πώς θα εξελιχθούν από δω και πέρα οι βροχές θα παίξει σημαντικό ρόλο. Αν το υπόλοιπο του Μαρτίου και τον Απρίλιο – Μάιο, που κατά κανόνα είναι καλοί βροχομετρικοί μήνες, έχουμε βροχές πάνω από τη μέση τιμή της πολυετίας, θα μπούμε στην αρδευτική περίοδο του Ιουνίου με τις καλύτερες προϋποθέσεις, αυξημένες παροχές στις πηγές και ανεβασμένη υποστάθμη που συνεπάγεται επάρκεια στα υπόγεια νερά. Εάν όμως οι βροχές είναι ελάχιστες ή μηδενικές, όπως το τελευταίο δίμηνο, θα μπούμε στην αρδευτική περίοδο με δυσμενείς προϋποθέσεις, χαμηλές παροχές στις πηγές και μικρό υποβιβασμό της στάθμης.
Τα τελευταία έξι (6) χρόνια, από το 2002 και μετά, ήταν πολύ πλούσιες βροχομετρικές χρονικές για όλη την Ελλάδα και τον τόπο μας ιδιαίτερα, που δημιουργούσαν μάλιστα σε αρκετές περιοχές πλημμυρικές καταστάσεις και μερικές καταστροφές. Έτσι οι Έλληνες ξεχάσαμε πολύ γρήγορα ότι το νερό είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια, είναι βασική προϋπόθεση της ζωής και απαραίτητη υποδομή για την ανάπτυξη
και τον πολιτισμό, γι’ αυτό πρέπει να μην το σπαταλάμε, να κάνουμε λελογισμένη χρήση στην κάλυψη των αναγκών μας και κυρίως να τον προστατεύουμε από ρυπάνσεις και μολύνσεις σαν τις κόρες των ματιών μας. Η απόρριψη των υγρών λυμάτων στους φυσικούς αποδέκτες του νερού χωρίς βιολογική επεξεργασία ή με λίγη βιολογική επεξεργασία ή εντελώς ανεξέλεγκτα, στο βωμό του χαμηλού κόστους λειτουργία και της μεγιστοποίησης του κέρδους, είναι από τις πιο εγκληματικές ενέργειες του ανθρώπου πάνω στην ίδια του τη γη, γιατί ζωή χωρίς νερό δεν μπορεί να υπάρξει...
Στην περιοχή μας τεράστιες ποσότητες νερού καταναλώνονται στους ΑΗΣ της ΔΕΗ. Μόνο από τους πύργους ψύξης αποβάλλονται συνολικά 6.000 τόνοι την ώρα (!!), ενώ 200.000 κυβ. μέτρα τη μέρα δίνει στη ΔΕΗ μόνο ο Αλιάκμονας. Αν συνυπολογιστεί η τεράστια ζημιά που προκαλείται στον υδροφορέα από την εξόρυξη του "φθηνου λιγνίτη"(!!!) σε λίγα χρόνια αν δεν πάρουμε μέτρα θα αντιμετωπίσουμε τεράστιο πρόβλημα λειψυδρίας, αν και ήδη αντιμετωπίζουμε. Το νερό που πίνουμε στο Δήμο Δημητρίου Υψηλάντη είναι από βάθος 400 μέτρων.