Τα όνειρα...

«Πάντα μου άρεσε να ονειρεύομαι. Να ονειρεύομαι για τα πάντα. Για το σήμερα, για το αύριο, για το τι θα κάνω την επόμενη στιγμή…να ονειρεύομαι απλά και μόνο για να ονειρευτώ. Πολλά όνειρα…άλλα μικρά και άλλα μεγάλα…Γνώριζα από την αρχή πως κάποια από αυτά θα πραγματοποιηθούν ενώ άλλα ήταν από την αρχή καταδικασμένα να παραμείνουν όνειρα…
Άλλα έμειναν πίσω…λες και έχασαν το δρόμο τους προ στιγμήν, άλλα έκαναν ένα διάλλειμα, ίσως μερικά από αυτά να τα παράτησα και εγώ ο ίδιος…να κουράστηκα να παλεύω για να τα πραγματοποιήσω γνωρίζοντας πολύ απλά πως ήταν άπιαστα. Μπορεί μερικά από αυτά να χτυπήσουν ξαφνικά ένα όμορφο πρωί τη πόρτα μου εκεί που δεν το περιμένω...ίσως κάποια άλλα να μην έρθουν ποτέ στο κατώφλι μου. Ίσως αποκτήσω καινούργια όνειρα και τα παλιά να τα ξεχάσω ή να γίνουν λιγότερο σημαντικά. Ίσως εκείνα που με ταλαιπωρούν πολύ αποφασίσω να τα κλείσω σε μια γωνιά του μυαλού μου για να τα ξεχάσω... Και τι πειράζει που δεν έγιναν αυτά…;;;Εγώ θα φτιάξω άλλα…Μπορώ να φτιάξω άλλα…Εσείς;;; Νομίζω πως ζούμε σε ένα κόσμο που δεν επιτρέπει να πραγματοποιείται το όνειρο…όχι να μην ονειρεύεσαι...αυτό το δικαίωμα μας το έχουν αφήσει ακόμα…απλά να μην πρέπει να γίνουν ποτέ μα ποτέ πραγματικότητα όλα αυτά που μας έρχονται σαν εικόνες στο μυαλό το βράδυ που κλείνουμε τα μάτια μας. Ζούμε σε ένα μίζερο και στενόμυαλο κόσμο που αδιαφορεί για τα όνειρα του άλλου…που τα απορρίπτει πριν καλά-καλά τα δει. Και φανταστείτε έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας…Η μάχη μόλις άρχισε...»