Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Ας βοηθήσουμε...

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 6 ΕΤΩΝ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ.ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ. Η ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΒ+ (ΡΕΖΟΥΣ ΘΕΤΙΚΟ) .ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΣΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ (παιδο-ογκολογικό ) (2310 993506 & 2310 993944).

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Διαίρει και βασίλευε...


«Αλλά σαν έφτασε στο ικρίωμα για να τον σκοτώσουν έφτασε σ'ένα ικρίωμα, που το χαν όμοιοι του φτιάξει. Ακόμα κι ο μπαλτάς που τον περίμενε απ' όμοιους του ήτανε φτιαγμένος. Είχανε φύγει μοναχά ή δεν τους είχαν διώξει, όμως εκεί μέσα στο έργο τους βρίσκοταν τα χέρια τους. Ως και το φως στους διαδρόμους που πέρασε για να πάει στο θάνατο δε θα υπήρχε χωρίς αυτούς. Ακόμα και το σπίτι απ' όπου τον αρπάξανε, ακόμα κι όποιο άλλο σπίτι. Γιατί λοιπόν να 'ναι ολομόναχος, αυτός που μιλούσε για χάρη τόσων άλλων; Επειδή οι καταπιεστές ενώνονται μα οι καταπιεσμένοι μένουν χωρισμένοι!!!»

Brecht

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

Η τυφλή δικαιοσύνη...


Το συγκεκριμένο περιβάλλον που διαμορφώνεται από τις αποφάσεις και τις ενέργειες τόσο της τοπικής Δικαιοσύνης, όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης καταλύει την έννοια του κράτους δικαίου, προσβάλλοντας άμεσα και απροκάλυπτα τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, για καθαρό περιβάλλον, για ζωή, για εργασία, για ιδιωτική περιουσία, κάθε Έλληνα πολίτη και διευρύνει τον κατάλογο των τριτοκοσμικών χωρών.
Το διάστημα αυτό όλοι είμαστε μάρτυρες της ανόδου του πληθωρισμού και του τιμάριθμου. Όλοι βιώνουμε την αύξηση των τιμολογίων των Δ.Ε.Κ.Ο. Αυτοί που κάνουν πως δε βλέπουν, δεν ακούν και δε συνειδητοποιούν την πραγματικότητα είναι, η Πολιτεία και η Ελληνική Δικαιοσύνη που εκχωρούν ουσιαστικά στη Δ.Ε.Η. Α.Ε., τα κτήματα μας τώρα και δεν ξέρουμε τι άλλο στο μέλλον αν εμείς μείνουμε αμέτοχοι και δεν αντιδράσουμε. Τα Ελληνικά δικαστήρια χαρίζουν τη γη για την οποία οι πρόγονοι μας πολέμησαν. Τη γη που στα δύσκολα χρόνια της κατοχής γλίτωσε τους παππούδες και τους γονείς μας από την πείνα. Τη γη που χρόνια τώρα συμπληρώνει το εισόδημα των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων για να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Χαρίζουν τη γη η οποία και στο μέλλον θα μπορούσε να στηρίξει και να συντηρήσει τα νοικοκυριά.
Αυτή τη γη την ποτισμένη με αίμα και ιδρώτα την απαξιώνουν τα Ελληνικά Δικαστήρια και την παραχωρούν έναντι πινακίου φακής στη Δ.Ε.Η. Α.Ε.. Σε μια εποχή που σε περιοχές όπου υπάρχουν ενεργειακές πηγές (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας), οι τιμές αυξάνονται
κατακόρυφα και γίνονται πόλεμοι για το ποιος θα διαχειρίζεται τα αποθέματα ενέργειας, σε επίδειξη παγκόσμιας πρωτοτυπίας η Ελληνική Δικαιοσύνη μειώνει τις τιμές κατά 11 φορές σε σχέση με τις τιμές του 2005, απαξιώνοντας τις ιδιοκτησίες^ χθες του Κομάνου, σήμερα της Μαυροπηγής, αύριο της Ποντοκώμης, της Ακρινής, των Αγίων Αναργύρων και στο τέλος όλου του ενεργειακού λεκανοπεδίου.
Σ' αυτή την ακολουθούμενη τακτική καλούμε όλους τους αρμόδιους φορείς να πάρουν θέση (κόμματα, βουλευτές, περιφέρεια, τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, παρατάξεις, εργατικά σωματεία). Η μη τοποθέτηση των παραπάνω φορέων αποτελεί συνεργεία στο συντελούμενο έγκλημα.
Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη.
• Αρνούμαστε να αποδεχθούμε την απόφαση αυτή. Αποδοχή της απόφασης θα σήμαινε τουλάχιστον αφέλεια από μέρους μας και ιεροσυλία.
• Αρνούμαστε να έρθει η υποτιθέμενη ανάπτυξη με την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας όλου του λεκανοπεδίου.
• Αρνούμαστε να θυσιάζεται το μέλλον των παιδιών μας.

Απαιτούμε και διεκδικούμε:
1. Προστασία του περιβάλλοντος, γιατί μόνο έτσι θα υπάρχει μέλλον για την περιοχή.
2. Ανάπλαση του χώρου που εκμεταλλεύεται η Δ.Ε.Η. Α.Ε., μετά το πέρας των εργασιών, για να υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές εργασίας στην περιοχή.
3. Απόδοση των κτημάτων σε ακτήμονες - νέα ζευγάρια, για να μένουν οι νέοι στον τόπο καταγωγής τους και να μην προκαλούμε εσωτερική μετανάστευση.
4. Απορρόφηση των ανέργων των οποίων η εργασία στην Δ.Ε.Η. Α.Ε. φαντάζει ως μονόδρομος, μετά την αναγκαστική απαλλοτρίωση των περιουσιών τους, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής και τον ταυτόχρονο αποκλεισμό τους από συμμετοχή με ίσους όρους σε Ευρωπαϊκά προγράμματα επιχορηγήσεων.
5. Καλύτερες αποζημιώσεις, για να εφαρμοστεί ο νόμος των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, ο οποίος ορίζει ότι η αποζημίωση θα πρέπει να είναι τόση ώστε ο ιδιοκτήτης να μπορεί να αντικαταστήσει αυτό που αναγκαστικά του απαλλοτριώνουν.
6. Μετεγκατάσταση του οικισμού με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και σύγχρονους όρους, για να διατηρηθεί ο κοινωνικός ιστός και να μην εξαφανιστεί από τον χάρτη ένας οικισμός, ο οποίος μάλιστα λόγω της γεωγραφικής θέσης του, ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας, θα έπρεπε να αποτελεί προνομιακή επιλογή.

Καλούμε όλους τους πολίτες των όμορων οικισμών και των πληττομένων περιοχών σε αγωνιστική συσπείρωση και κοινή δράση.

Με Τιμή Κατ' εντολή της από 20/01/2008 Γενικής Συνέλευσης

Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.
Εμμανουήλ Δ. Αναστάσιος

Ο Γραμματέας του Δ.Σ.
Αγγελίδης Π. Γεώργιος

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

Όλα αρχίζουν...


«Καμιά φορά τα σκηνικά καταρρέουν . Ξύπνημα , συγκοινωνία , τέσσερις ώρες γραφείο ή εργοστάσιο , γεύμα , συγκοινωνία , τέσσερις ώρες δουλειά , φαγητό , ύπνος και Δευτέρα , Τρίτη , Τετάρτη , Πέμπτη , Παρασκευή , και Σάββατο , αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται εύκολα στο ίδιο ρυθμό τον περισσότερο καιρό . Μια μέρα όμως γεννιέται το " γιατί " κι όλα αρχίζουν . " Αρχίζουν " , αυτό είναι το ενδιαφέρον . Στο τέλος μιας μηχανικής ζωής έρχεται η κούραση , την ίδια όμως στιγμή μπαίνει σε κίνηση η συνείδηση . Τη σηκώνει από τον ύπνο και προξενεί τη συνέχεια ...»

Αλμπέρ Καμύ

Άραγε ως πότε θα είμαστε μαριονέτες άλλων;
Πότε θα πούμε το δικό μας γιατί;

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Προσπαθούν να μας κάνουν να μην σκεπτόμαστε...


«Δεν είναι ότι ζηλεύω –μεταξύ μας, ίσως λιγάκι-, αλλά πιο πολύ θυμώνω. Πώς είναι δυνατόν κάποιοι να έχουν τόσα λεφτά και να ζουν τόσο προκλητικά ενώ δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στο κοινωνικό γίγνεσθαι; Ενώ δεν υπηρετούν καν κάποια τέχνη, και στη δουλειά τους μόνο περιγραφικό ορισμό θα μπορούσε κανείς να αποδώσει…Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται από το πρωί ως το βράδυ, σε δουλειές δύσκολες, ακόμα κι επικίνδυνες, απαιτητικές και σκληρές, και τόσα χρήματα δεν θα καταφέρουν ν’ αποκτήσουν ποτέ στη ζωή τους. Θυμώνω, γιατί αυτούς τους γνωρίζουν ελάχιστοι και δεν γίνονται ποτέ θέμα στην τηλεόραση. Γιατί δεν τους λέει κανείς έναν ενθαρρυντικό λόγο για όσα κάνουν και γιατί έτσι, όπως έχουμε καταντήσει, τους κοιτάζουμε υποτιμητικά επειδή δεν φορούν ακριβά ρούχα, δεν οδηγούν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και δεν έχουν βίλες στη Μύκονο ή στο Παρίσι. Αλλά όλοι αυτοί, πολύ απλά, δεν είναι «κάποιοι». Σταθήκαμε όλοι μας πολύ αφελείς ή φυγόπονοι και ανεχτήκαμε την υποβάθμιση διαχρονικών ανθρώπινων αξιών. Κάποτε, σημασία είχε η προσπάθεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Σε μια κοινωνία όμως που διαφθείρεται όλο και περισσότερο δεν μετρά πια παρά μόνο το περίβλημα. Ανοχή. Αυτή είναι η λέξη κλειδί. Και συνήθεια. Όταν το εξωφρενικό περνάει πια απαρατήρητο και το εκκεντρικό γίνεται κανόνας, η ανοχή τα επιβραβεύει όλα και τα αναδεικνύει σε πρότυπα. Να μη σκεφτόμαστε. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να χάσουμε την αισθητική μας και την κριτική μας ικανότητα, να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας γιατί πρέπει να πάψουμε να είμαστε μοναδικοί, με ευαισθησίες και ιδανικά. Αυτά δεν βολεύουν κανέναν. Ίσως ούτε κι εμάς πια.»

Ειρήνη Σβίτζου

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Όλοι εμεις...


«Όλοι, εμείς, που σκάβουμε με τα νύχια μας τον ουρανό, ώρα μεσάνυχτα, για να φωνάξουμε στον ήλιο "φτου ξελεφτερία". Όλοι εμείς, που δραπευτεύουμε απ' το φεγγίτη της οδύνης, για να φιλήσουμε στο στόμα τη χαρά. Όλοι εμείς που μαλώσαμε στη μοιρασιά των άστρων. Που δε συναντήσαμε ποτέ κανέναν στο δρόμο μας για να μας δώσει πληροφορίες, κατά που πέφτει η σιγουριά. Όλοι εμείς, που όταν όταν βρεθούμε κάτω από ερείπια, διώχνουμε με χαμόγελα τους διασώστες. Όλοι εμείς, που ψάξαμε στ' αζήτητα να βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας.
Που κάναμε τα μεγάλα ταξίδια μας στις φτερούγες των κύκνων. Όλοι εμείς, οι σιωπηλοί ακροβάτες μιας υπόσχεσης μάταιης. Όλοι εμείς, που παραπλανήσαμε τους ανέμους, που ξελογιάσαμε τις ελπίδες. Όλοι εμείς, που ερωτευθήκαμε ό,τι μας αφάνιζε. Όλοι εμείς οι αφρούρητοι, που δεν είχαμε ποτέ ένα άλλοθι για τα λάθη μας. Όλοι εμείς οι αντιρρησίες της παρηγοριάς. Όλοι εμείς, είμαστε μπάσταρδα του Θεού. Ακόμα κι αν φοβήθηκε να μας αναγνωρίσει, ένα είναι το σίγουρο.
Μας έχει αδυναμία. Να το ξέρετε.»

Αλκυόνη Παπαδάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ. Α.Ε...



Μεταξύ των σημαντικών πρωτοβουλιών κοινωνικής υπευθυνότητας που ανέλαβε η
ΔΕΗ Α.Ε. για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και οι οποίες ανακοινώθηκαν από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλό της κ. Τ. Αθανασόπουλο, ήταν η κατασκευή νέου Σταθμού Παραγωγής στην Πτολεμαΐδα,ισχύος 450 MW, καθώς και η απαλλοτρίωση των οικισμών Μαυροπηγής και Ποντοκώμης.Πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τοπικό Τύπο αναφέρουν ότι η κατασκευή της νέας μονάδας δεν συμπεριλαμβάνεται στον σχεδιασμό της
επιχείρησης, προκαλώντας αναστάτωση στην τοπική κοινωνία.
Για την καλύτερη ενημέρωση του κοινού σχετικά με το θέμα, η ΔΕΗ
ανακοινώνει τα εξής:
1. Αμέσως μετά την εξαγγελία για την κατασκευή της νέας μονάδας, συγκροτήθηκε επιτροπή στελεχών, η οποία διερεύνησε όλες τις εναλλακτικές λύσεις χωροθέτησής της. Ήδη η πρόταση της επιτροπής έχει κατατεθεί στη διοίκηση και προβλέπει την κατασκευή της μονάδας στο τελικό δάπεδο εκσκαφής του ορυχείου Κομάνου, η εκμετάλλευση του οποίου έχει ολοκληρωθεί. Παράλληλα με την ίδια ταχύτητα προωθούνται και όλες οι
προβλεπόμενες διαδικασίες υλοποίησης του έργου.
2. Σχετικά με την απαλλοτρίωση των οικισμών Μαυροπηγής και Ποντοκώμης, οι αρμόδιες υπηρεσίες της ΔΕΗ βρίσκονται σε στάδιο προετοιμασίας, με στόχο η καταγραφή των συστατικών και παραρτημάτων των ακινήτων να αρχίσει άμεσα. Στις αρχές Φεβρουαρίου 2008, προβλέπεται η έναρξη της κτηματογράφησης στην Μαυροπηγή, και αμέσως μετά η κτηματογράφηση της Ποντοκώμης.
Η ΔΕΗ Α.Ε. διαβεβαιώνει την τοπική κοινωνία, ότι η στάση της απέναντι στα προβλήματα της περιοχής θα παραμείνει όπως και μέχρι σήμερα υπεύθυνη και σταθερή, προσβλέποντας στη διατήρηση σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας.

Να την πιστέψουμε άραγε; Η "Υπευθυνότητα" και η "Σταθερότητα" της εδώ και 50 χρόνια μας κάνουν να είμαστε πολύ δύσπιστοι...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Από τα ποίηματα των 9-10 μ.μ.


«Μας αιχμαλώτισαν,
μας φυλάκισαν
εμένα μεσ' τους τοίχους
εσένα απ' έξω.
Δεν έχει σημασία ότι μας συμβαίνει.
Χειρότερο είναι νάχεις τη φυλακή μέσα σου
είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα.
Έτσι θέλουν να κάνουν τυς περισσότερους ανθρώπους
εδώ μέσα,
ανθρώπους τίμιους, ανθρώπους αγαθούς,
ανθρώπους προκομμένους,
που μπορώ ν' αγαπώ, όπως αγαπώ κι εσένα.»

Ναζίμ Χικμέτ


Διαβάστε περισσότερα...

Κάθε σου βήμα δημιουργεί κόσμο...


«Κάθε σου βήμα δημιουργεί κόσμο. Κάθε σου επιλογή, κάθε σου πράξη. Αλλά πραγματικά πόσο αξίζει να δίνεις ή να μην δίνεις βάρος στην πράξη της στιγμής εφ' όσον δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πεπρωμένο κι εφ' όσον δεν ξέρεις αν αυτή μπορεί να το καθορίσει και ενώ ταυτόχρονα μπορείς να κάνεις είτε το ένα είτε το άλλο; Μεγάλο μάλλον. Το πεπρωμένο το δημιουργείς την κάθε στιγμή σιγά-σιγά. Η κάθε σου πράξη μετράει, αλλά είναι αδύνατο να την αξιολογήσεις πριν καν ολοκληρωθεί. Έχεις και το δικαίωμα της επιλογής αλλά πάντα ισχύει το ίδιο. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον, αν δεν ξέρεις τι κάνεις τώρα. Ο άνθρωπος γενικά αποκλείεται να προβλέψει το μέλλον γιατί αυτή τη στιγμή έχει πολλές οδούς για να δράσει. Θα σου φτιάξει η οδός το επόμενο σκαλοπάτι ή ολόκληρη την σκάλα; Και τελικά η σκάλα που σε οδηγεί; Όλα είναι μια αλυσίδα πραγμάτων με κρίκο το μυαλό. Στο θάνατο θα καταλήξεις. Δεν ξέρουμε γιατί ήρθαμε αλλά ξέρουμε που θα πάμε. Καλή φάση. Αλλά αφού πάντα έχεις το δικαίωμα του να επιλέγεις πως γίνεται το πεπρωμένο σου να είναι ένα; Μήπως είναι κάτι μέσα στα σκαλιά; Η μία πράξη φτιάχνει τις επόμενες από τις οποίες πάλι θα επιλέξεις. Κάθε σου βήμα πρέπει να έχει σοφία ή θάρρος τελικά;
Σκέψου ότι μόνο ο άνθρωπος μπαίνει στην διαδικασία του να σκεφτεί την ύπαρξη για να καταλήξει στο θάνατο. Αποκαρδιωτική και παράλλογη αλήθεια. Πρέπει να επικεντρωθείς στο παρόν. Δεν ξέρεις κάτι αλλά μπορείς να το σκεφτείς- αυτό είναι δώρο. Η κοινωνία είναι παράλογη.
Μπορείς βέβαια και να μην αναρωτιέσαι και να πιστεύεις στο απόλυτο πεπρωμένο που το ακολουθεί ο θάνατος που, αν μη τι άλλο, είναι επίσης κάτι απόλυτο. Θα ζεις σαν νεκρός όμως.
Μπορείς να δημιουργήσεις ιστορία αντί να την υπομίνεις εάν ξέρεις ότι δεν υπάρχεις για τίποτα. Αυτό κι αν είναι ωραίο. Κοίτα τι κάνεις τώρα και γιατί, γιατί αυτό μπορεί να σου φτιάξει το αύριο. Παραμένει παράλογη όμως η κοινωνία. Να ξέρεις τι επιλέγεις.»

Αλμπέρ Καμύ

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Το κακό...


«Καμία φορά το κακό καταδιώκει τον πολεμιστή του φωτός. Τότε ήρεμα, αυτός το προσκαλεί στη σκηνή του.Απευθύνεται στο κακό ρωτώντας το : «Θέλεις να με πληγώσεις ή να με χρησιμοποιήσεις για να πληγώσεις άλλους;» Το κακό κάνει πως δεν ακούει. Υποστηρίζει ότι γνωρίζει τα σκότη της ψυχής του πολεμιστή. Αγγίζει τραύματα που δεν έχουν ακόμα επουλωθεί και ζητάει εκδίκηση. Του υπενθυμίζει ότι είναι το μόνο που γνωρίζει κάποιες παγίδες και κάποια δηλητήρια που θα τον βοηθήσουν να καταστρέψει τους εχθρούς. Ο πολεμιστής του φωτός ακούει. Αν το κακό αφαιρεθεί το παρακινεί να ξαναρχίσει τη συζήτηση και του ζητάει τις λεπτομέρειες όλων των σχεδίων του.
Αφού ακούσει το κάθε τι σηκώνεται και φεύγει. Το κακό μίλησε πολύ και είναι τόσο κουρασμένο και άδειο, που δεν θα καταφέρει να τον ακολουθήσει.»

PAOLO CHOELHO - ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Ο κόσμος δεν χαρίζεται...

«Είναι μερικές φορές που όλος ο κόσμος γίνεται ένα πολύχρωμο μπαλόνι στα χέρια σου. Το πετάς ψηλά κι ύστερα ανοίγεις την αγκαλιά σου και το πιάνεις. Ένα πολύχρωμο όμορφο μπαλόνι. Δικό σου. Ολότελα δικό σου. Να το πετάς, να το κοιτάς, να το φιλάς. Είναι μερικές φορές. Κι ας κρατάνε τόσο λίγο. Μπορεί να είναι και μια ψευδαίσθηση. Μια χίμαιρα. Ένα τρελό ονειράκι. Σιγά!Σιγά, καλέ, που θα σου χαριστεί ο κόσμος!»

Αλκυόνη Παπαδάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Η ελευθερία κινδυνεύει...


Ελευθερία σημαίνει να γνωρίζεις ότι η ελευθερία κινδυνεύει
Γι' αυτό σβήστε τα φώτα. Να μη βλέπουμε την ελευθερία να προσάγεται και να προσφέρεται στα χέρια των βασανιστών της. Να μην ξέρουμε ότι κινδυνεύει. Να μη μάθουμε ποτέ πως μας την πήραν μα να ξέρουμε μες στο σκοτάδι μας πως δεν την έχουμε πια. Σβήστε τα φώτα ρε παιδιά, το θέαμα ούτως ή άλλως είναι για τους πολλούς αδιάφορο. Τα σκοτεινά παιχνίδια παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και γρήγορα κέρδη. Γι' αυτό, σβήστε τα φώτα και απολαύστε τα σκοτάδια σας αφήνοντας μας εμάς τους λίγους δούλους πια αν μη τι άλλο να κοιμηθούμε, για να ονειρευτούμε το φως, τη χαμένη ελευθερία. Και μη φοβάστε δε θα χάσετε... τα όνειρα δεν κοστίζουν τίποτα...

Εμμανουήλ Λεβινας

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Τα ναύλα του ονείρου...


«Πετάξαμε την ζωή μας, την ρημάξαμε, την ξεπαστρέψαμε, για ένα τίποτα. Γιατί δεν μας άρεσε το “τοπίο” που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Κι ύστερα…Θελήσαμε να τη χτίσουμε από την αρχή. Να φτιάξουμε ένα δικό μας τοπίο. Ένα καινούριο κτίριο. Με τι όμως; Αφού η ψυχή μας δεν διέθετε τα υλικά. Δεν ήξερε να κατασκευάσει το χαρμάνι. Γίναμε εργολάβοι, δίχως να έχουμε ιδέα για οικοδομές. Εμείς μόνο σχέδια ξέραμε να κάνουμε. Και όνειρα για ταξίδια. Είμαστε σπεσιαλίστες στην διακόσμηση. Μόνο που μας έλειπε πάντα το οίκημα. Δεν βαριέσαι …Τουλάχιστον καταφέραμε να διασώσουμε ένα πράγμα. Βαθιά μέσα στο τσεπάκι της ψυχής μας, κρύψαμε τα ναύλα του ονείρου. Λίγο το έχεις;; »

Αλκυόνη Παπαδάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

Κοινωνική Υποκρισία...


Από τα θρανία στα ναρκωτικά και από εκεί στο θάνατο, για 14χρονη μαθήτρια Γυμνασίου που βρέθηκε νεκρή έπειτα από χρήση κοκαΐνης, κατά τις διωκτικές αρχές, στην Πτολεμαΐδα.
Η κοινωνία είναι άρρωστη και η χρήση ναρκωτικών ουσιών από παιδιά αποτελεί την κλινική της εικόνα. Η κοινωνία δεν έχει δώσει ούτε πρότυπα ούτε στόχους, ούτε εμείς οι γονείς βλέπουμε τα παιδιά ως ζωντανά πλάσματα, αλλά τα βλέπουμε με χρηματοοικονομικό μάτι. Δηλαδή τούς παρέχουμε υλικά αγαθά πιστεύοντας ότι έτσι κερδίζουμε την αγάπη τους. Το δε εκπαιδευτικό σύστημα έχει ξεχάσει τη λέξη Παιδεία και ασχολείται μόνο με το "μάθε φυσική, μαθηματικά και ξένες γλώσσες"», δήλωσε για το τραγικό περιστατικό ο ιατροδικαστής Ματθαίος Τσούγκας...
Για άλλη μια φορά το θέμα θα απασχολήσει για λίγες μέρες την τοπική μας κοινωνία και τα ΜΜΕ και μετά το θέμα θα σβήσει, όπως έσβησαν τόσα άλλα. Μαζί με το θέμα όμως θα σβήσουν και κάποιες παιδικές ψυχές και όχι μόνο...
Ως πότε θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου;
Το πρόβλημα μας αφορά όλους. Σήμερα το παρακολουθούμε αμήχανα από τα μέσα ενημέρωσης. Αύριο θα το δούμε να απασχολεί με τραγικό τρόπο τους συναδέλφους, τους γείτονες και τους φίλους μας. Ίσως μεθαύριο να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
Με το να εθελοτυφλούμε, να αποκρύπτουμε ή να δαιμονοποιούμε το πρόβλημα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση παιδιών που πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της μέριμνας και της φροντίδας μας...

Καλό ταξίδι μικρό αγγελούδι και μακάρι να μην υπάρξουν άλλα θύματα σε αυτόν τον ακύρηχτο πόλεμο...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Για τη ζωή...


Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος
Δίχως απ’ όξω ή από πέρα να προσμένει τίποτα
Δε θα’χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’έναν τοίχο
Με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’ αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μαύρα ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα’χεις δει το πρόσωπό τους
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’τη ζωή δεν είναι

Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά

Ναζίμ Χικμέτ

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Κοινοποίηση των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου μας...

Α). Περιβαλλοντική ρύπανση εξ αιτίας των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ Α. Ε
Για το βιασμό του περιβάλλοντος από την ΔΕΗ Α. Ε τονίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε με ευχολόγια και προθέσεις.
Ταυτόχρονα γνωστές είναι οι «διαβεβαιώσεις» για βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών των οικισμών του λεκανοπεδίου, «διαβεβαιώσεις» χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Με θλίψη και αγωνία παρατηρούμε ότι από τη ΔΕΗ ΑΕ δεν εφαρμόζεται κανένα μέτρο μέχρι τώρα, καμία βελτίωση κανενός δείκτη, καμιά ενέργεια που θα μας έδινε έστω και μια νότα αισιοδοξίας ότι κάτι αλλάζει στην αλαζονική και αποικιοκρατική πολιτική της ΔΕΗ Α. Ε,
Και συγκεκριμένα :
o Δεν έχουμε δει «σκέπαστρα ρυπογόνων σημείων»
o Δεν γίνονται οι απαραίτητες και συστηματικές «διαβροχές δρόμων»
o Δεν έχουμε δει ακόμη την εφαρμογή και αποτελεσματικότητα των «ειδικών γαλακτωμάτων κατά τη μεταφορά τέφρας»
o Δεν γίνεται το «πλύσιμο φορτηγών»
o Δεν βλέπουμε τα «αυστηρότερα μέτρα για τη σκόνη και περιορισμός περιορισμός στις μετακινήσεις φορτηγών».
o Δεν καλύπτονται τα φορτηγά μεταφοράς τέφρας από την αυλή ΑΗΣ με σκέπαστρα.
o Δεν άλλαξαν ακόμα τα φίλτρα των μονάδων 1 & 2 ΑΗΣ Καρδιάς
o Θα έχουμε όλο και περισσότερες επανεκκινήσεις μονάδων (λόγω παλαιότητας συντήρησης αυτών) με τεράστια έκλυση αερίων που δε συγκρατούνται από τα φίλτρα.
o Δεν σταμάτησε ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδας τις τρομερές υπερβάσεις εκπομπής αερίων ρύπων
o Δεν ξέρουμε ακόμη τη ρύπανση εξ αιτίας των ορυχείων (καθότι δε γίνονται μετρήσεις για τη ρύπανση κατά την εκμετάλλευση) και η ΔΕΗ ΑΕ τώρα σκέφτεται να προχωρήσει σε «συστηματικές μετρήσεις και δράσεις ελέγχου της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα σε συνεργασία με το ΑΠΘ από υπερσύχρονο δίκτυο σταθμών μέτρησης» δίκτυο σταθμών που προφανώς δεν υφίσταται ως τέτοιο μέχρι σήμερα.
Αγωνιώντας για αυτό που περιμένει τους οικισμούς μας την τρέχουσα περίοδο και αποφασισμένοι δηλώνουμε ότι θα σταθούμε αγωνιστικά απέναντι στην υποβάθμιση που μας προσφέρει η ασυδοσία της ΔΕΗ ΑΕ, θα ξεσηκώσουμε και θα ευαισθητοποιήσουμε όλο το λεκανοπέδιο, δημιουργώντας ουσιαστική συμμαχία (στην οποία σαφώς θεωρούμε ότι όχι μόνο θα συμμετέχετε, αλλά ότι με τη θεσμική σας υπόσταση- δύναμη θα πρωταγωνιστήσετε) που θα προασπίσει το δικαίωμα μας σε ποιοτικότερη ζωή.

Β). Νέο ορυχείο- μετεγκατάσταση οικισμού Ποντοκώμη
Θα θέλαμε για μια ακόμα φορά να κοινοποιήσουμε και σε εσάς την απόλυτη και ξεκάθαρη θέσης μας για τη διάνοιξη του ορυχείου Νοτιοδυτικού Πεδίου ( αλήθεια για πιο λόγο δεν ονομάζεται “ορυχείο Ποντοκώμης” όπως πάμπολλα ορυχεία που γειτνιάζουν με οικισμούς; ). Θέση που βρίσκει ομόφωνους και καθολικά συσπειρωμένους τους συμπολίτες μας. θέση που πηγάζει από την αγωνία επιβίωσης που διακατέχει τους οικισμούς μας και λέει ξεκάθαρα πως: «δεν θα δεχτούμε να δημιουργηθεί το νέο ορυχείο (ούτε ένα μέτρο δε θα παραχωρηθεί) αν πρώτα δεν εξασφαλιστεί- οριστικοποιηθεί η ουσιαστική μετεγκατάσταση- αποκατάσταση του οικισμού της Ποντοκώμης, και δεν ληφθούν μέτρα για βιωσιμότητα και περιβαλλοντική προστασία του οικισμού Μαυροδεντρίου».
Θα πρέπει να γίνει γνωστό πως η μετεγκατάσταση δεν είναι « κονομησιά». Όπως γράφεται και στο έγγραφο της Περιφέρειας (συγγραφή ΑΝΚΟ) η μετεγκατάσταση είναι απολύτως αναγκαία καθότι η διάνοιξη του ορυχείου δεν επιτρέπει την επιβίωση του γειτνιάζοντος σε αυτού οικισμού (Ποντοκώμης) και των κατοίκων του.
Τρόπος μετεγκατάστασης είναι ένας. Αυτός που θα διασφαλίσει στους συμπολίτες μας ( και τον καθένα ξεχωριστά) όλα τα εχέγγυα ώστε να μπορέσει- παρά την αφάνταστη ταλαιπωρία που θα υποστεί- να διασφαλίσει όλα τα δικαιώματά του, να αποκαταστήσει τη ζωή του σε ποιοτικότερο περιβάλλον, με επιλογές τις οποίες ο ίδιος θα αποφασίσει για το μέλλον του και ευρύτερα του οικισμού του.
Για να επιτευχθεί το παραπάνω, πρέπει να λάβετε υπόψη, όλοι όσοι θα μας εκπροσωπήσετε θεσμικά στις διαδικασίες μετεγκατάστασης, ότι καθολική απαίτηση των συμπολιτών μας είναι να ξεκινήσουμε τον νέο οικισμό με διασφαλισμένο το πολιτιστικό υπόβαθρο (νηπιαγωγείο, σχολείο, γυμνάσιο, πολύκεντρο, αμφιθέατρο, γήπεδο, κλειστό γυμναστήριο, εκκλησιές κτλ) που με προσωπικές θυσίες και αγώνες κατάκτησε η τοπική κοινωνία τα 85 χρόνια παραμονής σε αυτή την περιοχή. Μόνο τότε δε θα διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός του τόπου μας, μόνο τότε θα είναι βιώσιμος ο νέος οικισμός, ώστε να αποτελεί ελκτική προοπτική για τον καθένα μας και βάση της ανάπτυξης για τις επόμενες γενιές.
Για τον τόπο μετεγκατάστασης, σας βεβαιώνουμε ότι δεν θα δεχτούμε προσβλητικές εισηγήσεις ή εκβιαστικές λύσεις ανάξιες της ιστορίας του οικισμού μας, και του πολιτισμικού πλούτου των κατοίκων του.
Θα δεχτούμε με πολύ προσοχή, κάθε ουσιαστική πρόταση από οποιοδήποτε Δήμο θα θεωρούσε τιμή ή και ιστορικό του χρέος να προσφέρει κομμάτι του χώρου του και θα έθετε ως πρωταρχικό του στόχο την αποκατάσταση του οικισμού στο νέο χώρο με καθαρό περιβάλλον, με ταχυτάτους χρόνους από τη μια και με πλήρη την ανακατασκευή όλων των υποδομών αλλά και του πολιτισμικού υπόβαθρου της Ποντοκώμης και θα αγωνίζονταν για το στέριωμα ενός βιώσιμού νέου οικισμού αντάξιου της αξίας και του ΠΟΛΛΑΠΛΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ.


Υστ/φο: Ενώ ακούμε…ότι ΔΕΗ Α.Ε βιάζεται για την απόκτηση και χρησιμοποίηση των εκτάσεων του νέου ορυχείου, ενώ πολλά επίσημα και ανεπίσημα λέγονται και γράφονται γι’ αυτό και για την μετεγκατάσταση , ενώ η ΔΕΗ Α.Ε λέει :
«Είναι πολύ σημαντικό :
1. Να προσδιοριστούν οι καταληκτικές ημερομηνίες αποχώρησης των κατοίκων της Μαυροπηγής και της Ποντοκώμης και να συμφωνηθεί χρονοδιάγραμμα μεταξύ της ΔΕΗ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και
2. Να συμφωνηθούν οι όροι για τον αποτελεσματικό προγραμματισμό της μετεγκατάστασης»,
εμείς ως τοπική κοινωνία νιώθουμε ότι έχουμε τον πρώτο λόγο (όπως θα έπρεπε) για αυτά που σχεδιάζονται για μας (ελπίζοντας όχι χωρίς εμάς) και περιμένουμε τους θεσμικούς διαχειριστές των παραπάνω θεμάτων να μας δώσουν ξεκάθαρες, αληθινές και ουσιαστικές απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Το χάρισμα της αναζήτησης…

«Ο καθένας αναζητά να ικανοποιήσει την ανάγκη των αισθήσεων του. Το ότι αναζητούμαι και μόνο είναι ένα χάρισμα που μας έχει δώσει ή φύση που αν μάθουμε να το εκμεταλλευόμαστε γινόμαστε καλύτεροι. Ανοίγει το μυαλό μας και μπορεί να αποκτήσει την ικανότητα να δέχεται και να απορρίπτει σωστά. Αυτήν την ικανότητα προσπαθώ να αποκτήσω. Την ικανότητα να μπορώ να θρέφω σωστά την ψυχή μου. Να βρίσκω την κατάλληλη τροφή που μέσα από την γεύση την υφή και την οσμή της θα με ταξιδέψει ως το τέρμα της αναζήτησης. Ένα τέρμα που θα βρω αυτό που μου ανήκει.»

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Συνταγη για μια καλυτερη μερα...















* 2 φλιτζανια αισιοδοξια με ενα κομματι χαμογελο
* 1 ποτηρι καλοστυμενη υπομονη
* 1 μεγαλη κουταλια αληθινο ενδιαφερον για τουs αλλουs
* 2κοφτεs κουταλιεs επιεικεια διαλυμενεs σε ενα φλιτζανι ανοχηs
* 1 φακελακι ειλικρινεια
* 1 πακετο ελπιδα
* Προσθεστε:1σταθερη ποσοτητα χρονου αποκλειστικα για σαs
* 2-4 δοσειs ποιοτικηs ακροασηs των δικων σαs.
* Mην ξεχασετε και μια πρεζα χιουμορ
* Tελοs προσθεστε απεριοριστη αγαπη,
ανακατεψτε με ενθουσιασμο
... και αφηστε τα να σιγοβρασουν.
KAΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Y.Γ.Εαν η συνταγη δεν πετυχει με την πρωτη φορα
μην απογοητευεστε.Προσπαθηστε ξανα!...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Οι αλυσίδες μας...


«Νιώθω τη δύναμη μου. Νιώθω και τις αλυσίδες. Σκουριασμένες από το χρόνο, παγωμένες.
Τις νιώθω να με κρατάν αιχμάλωτο, να με περιορίζουν. Βαριές, σχεδόν ασήκωτες, φτιαγμένες από μολύβι. Να με κρατούν δεμένο, τόση δύναμη μέσα μου να μένει αξόδευτη και στείρα. Αν ήμουν λεύτερος...Κι όμως τις αγαπώ τις αλυσίδες μου. Μου είναι απαραίτητες. Διώχνουν την αμφιβολία από μέσα μου, μου δείχνουνε ποιος είμαι. Και μου θυμίζουν την ασύγκριτη μου δύναμη. Δίχως αυτές θα πρέπει να σας δείξω ένα σημάδι από δαύτη. Να αποδείξω τα λεγόμενα μου. Και να πράξω όλα εκείνα που οι αλυσίδες δε με άφησαν να κάνω.»

Αλμπέρ Καμύ

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top